Σαν σήμερα πριν 31 χρόνια καθιερώθηκε η 3η Δεκεμβρίου να θεωρείται η Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία από τον ΟΗΕ με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κόσμου για κάθε μορφή αναπηρίας.
Η βαθμίδα του Νηπιαγωγείου είναι μια ευκαιρία να μπορέσουμε να δείξουμε στα παιδιά πως η αναπηρία δεν είναι«πρόβλημα»και οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες δεν είναι αόρατοι, είναι άνθρωποι σαν εμάς. Γιατί η ενσυναίσθηση είναι μια από τις σπουδαιότερες δεξιότητες ενός υγιώς σκεπτόμενου πολίτη και είναι προτεραιότητά μας να την καλλιεργήσουμε στα παιδιά.
Έτσι λοιπόν, την εβδομάδα που μας πέρασε ξεκινήσαμε να μιλάμε για ανθρώπους με ιδιαιτερότητες.
- Μέσα από τα επόμενα βίντεο, είδαμε πως μπορούν να κάνουν ακριβώς ό,τι κι εμείς και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, να διακριθούν κερδίζοντας βραβεία και μετάλλια. Επίσης παρακολουθώντας τα συγκεκριμένα βίντεο νιώσαμε πολύ έντονα συναισθήματα και μάθαμε μια καινούργια λέξη, τη “συγκίνηση”!!!
2) Παρακολουθήσαμε και σχολιάσαμε το παρακάτω animation. Συζητήσαμε για το πόσο σημαντικό είναι να μην τα παρατάμε και να βρίσκουμε τη δύναμη να συνεχίζουμε, ό,τι κι αν μας συμβαίνει. Και πως τελικά όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες….
3) Γνωρίσαμε τον Έλληνα ζωγράφο Τριαντάφυλλο Ηλιάδη, ο οποίος γεννήθηκε με σοβαρή αναπηρία στο πόδι και στα χέρια. Αυτό, όμως δεν τον εμπόδισε να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει από πολύ μικρή ηλικία με το στόμα. Κατάφερε να πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις ζωγραφικής με τα έργα του και να αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις.
Όπως πολύ καλά φαντάζεστε, μπήκαμε κι εμείς στον πειρασμό να ζωγραφίσουμε με το στόμα…Η διαδικασία μας άρεσε πάρα πολύ, αλλά στο τέλος παραδεχτήκαμε ότι είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς να ζωγραφίσεις χωρίς τα χέρια σου!
4) Διαβάσαμε την ιστορία της Έλεν Κέλερ. Ήταν ένα υγιέστατο κοριτσάκι που γεννήθηκε το 1880 στην Αμερική. Σε ηλικία 19 μηνών αρρώστησε από μια σοβαρή ασθένεια που την άφησε τυφλή και κωφή. Με τη βοήθεια της δασκάλας της Άννυ Σάλιβαν έμαθε να επικοινωνεί με νοήματα με τους γύρω της και να διαβάζει. Η Έλεν ήταν το πρώτο τυφλό άτομο που απέκτησε το πτυχίο Bachelor of Arts!
Με αφορμή αυτή την ιστορία, μιλήσαμε για τα άτομα με δυσκολίες στην όραση και την ακοή.
5) Εξηγήσαμε πως κινούνται στην καθημερινότητα τους οι τυφλοί άνθρωποι. Μιλήσαμε για το λευκό μπαστούνι και για τους συνοδούς – οδηγούς. Κλείσαμε κι εμείς τα μάτια μας και προσπαθήσαμε να κινηθούμε σε ένα χώρο που γνωρίζουμε καλά, την τάξη μας. Το να μη βλέπουμε ήταν κάτι που μας δυσκόλεψε και μας έκανε να μη νιώθουμε άνετα.
6) Αναφερθήκαμε στη γραφή braille. Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε το όνομα μας με τη συγκεκριμένη γραφή, χρησιμοποιώντας φασόλια.
7)Ακούσαμε το ποίημα “Η Αργυρώ γελάει…” και συμφωνήσαμε πως η Αργυρώ είναι σαν κι εμάς,άσχετα με τις κινητικές της δυσκολίες,αφού νιώθει και κάνει τα πάντα που κάνουμε κι όσοι δεν έχουμε κινητικές αναπηρίες…
Τελικά όλοι οι άνθρωποι, είτε έχουν κάποια αναπηρία είτε όχι, έχουν τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια δικαιώματα. Φτιάξαμε, λοιπόν, μια αφίσα και συγκεντρώσαμε τα μηνύματά μας σε μια παρουσίαση για να το φωνάξουμε δυνατά:Αυτή η Γη μας χωράει όλους!
https://www.canva.com/design/DAGYKDxQvGo/-J5luy3JeNC9xwvEEEy_6w/view
