“Το νερό είναι ζωή”: Το καταλάβαμε αυτό πολύ καλά μέσα από ποικίλες δράσεις που πραγματοποιήσαμε τις προηγούμενες μέρες. Τι συμβαίνει, όμως, όταν οποιοσδήποτε οργανισμός πιει βρόμικο νερό; Αφού μάθαμε πόσο σημαντικό είναι το νερό και πως δεν πρέπει να το σπαταλάμε, τώρα θα προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε πόσο μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η μόλυνση του. Πως ρυπαίνονται οι υδάτινοι πόροι και ποιοί επηρεάζονται από αυτό;
Για να ξεκινήσουμε να προβληματιζόμαστε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα χρησιμοποιήσαμε την μέθοδο της ανεστραμμένης τάξης. Ζητήσαμε από τα παιδιά να βρουν με τους γονείς τους στο διαδίκτυο μια εικόνα από κάποια λίμνη/ποτάμι/θάλασσα που τα νερά του έχουν μολυνθεί. Έπειτα να συζητήσουν πως προέκυψε αυτό το πρόβλημα και να το παρουσιάσουν στην ολομέλεια της τάξης.
Αφού παρατηρήσαμε τα ευρήματα των φίλων μας, τα οποία επικεντρώνονταν κυρίως στη μόλυνση των θαλασσών από τα απορρίμματα, μελετήσαμε εικόνες και βίντεο στο διαδίκτυο που έδειχναν κι άλλους τρόπους ρύπανσης των υδάτων: πετρέλαιο, τηγανέλαιο, φυτοφάρμακα, λιπάσματα, απόβλητα εργοστασίων, κ.α. Ο προβληματισμός μας για το θέμα και η σχετική συζήτηση στηρίχτηκε στο υλικό που συγκεντρώσαμε στην παρουσίαση που μπορείτε να δείτε εδώ
Στη συνέχεια κάναμε το παρακάτω πείραμα:
Ρίξαμε σκουπίδια και τηγανέλαιο σε μια λεκάνη με καθαρό νερό. Έπειτα προσπαθήσαμε να το καθαρίσουμε χρησιμοποιώντας διάφορα εργαλεία.
Παρατηρήσαμε, όμως, πως κάποια σκουπίδια είχαν διαλυθεί στο νερό και είχαν αφήσει υπολείμματα, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τα μικροπλαστικά. Επίσης, δεν μπορούσαμε με καθαρίσουμε το νερό από το λάδι, όσο κι αν προσπαθήσαμε. Καταλήξαμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι πρέπει να προσέχουμε πολύ και να μη ρυπαίνουμε το υδάτινο οικοσύστημα γιατί αυτή είναι μια οικολογική καταστροφή που δεν μπορεί να διορθωθεί.
Διαβάσαμε το βιβλίο “Μια θάλασσα πλαστικά” της Κ.Τσάνταλη ,εκδόσεις Διόπτρα και κατασκευάσαμε έναν πολύ μολυσμένο βυθό . Φτιάξαμε μια ψηφιακή αφίσα και φωνάξαμε τα συνθήματα μας δυνατά!
Διαβάσαμε το παραμύθι “Κοραλία, το ψάρι που έγινε 100 ετών” και έπειτα φτιάξαμε το βυθό όπως τον ονειρευόταν η ηρωίδα του βιβλίου. Γράψαμε τι θα ήθελε να μας πει η ίδια αν μπορούσε να μας μιλήσει…
Το πως επηρεάζονται τα ζώα που ζουν στο νερό από τη ρύπανση των υδάτων είναι πια κατανοητό. Εξάλλου,μας βοήθησε πολύ να αναζητήσουμε τους τρόπους που η ανθρώπινη δραστηριότητα συμβάλλει στη μόλυνση της θάλασσας και το παρακάτω διαδραστικό βίντεο:
Τι γίνεται , όμως, με τα φυτά; Επηρεάζονται με κάποιο τρόπο; Αν, ναι που βρίσκεται το νερό που “πίνουν” για να αναπτυχθούν και πως αυτό μπορεί να μολυνθεί;
Τα παρακάτω πειράματα μας βοήθησαν να το αντιληφθούμε καλύτερα.
1. Τοποθετήσαμε φακές και βαμβάκι σε 3 κεσεδάκια. Στο πρώτο ρίξαμε καθαρό νερό, στο δεύτερο νερό με σαπούνι και στο τρίτο νερό και τηγανέλαιο. 
Παρατηρήσαμε πως οι φακές φύτρωσαν μόνο στο κεσεδάκι με το καθαρό νερό. Με βρόμικο νερό τα φυτά δεν μπορούν να αναπτυχθούν και να ζήσουν. 
2. Στο επόμενο πείραμα ρίξαμε χρώμα ζαχαροπλαστικής σε 3 ποτήρια με νερό και βάλαμε στο καθένα από ένα φύλλο μαρουλιού από τον κήπο μας. Έπειτα κάναμε τις εξής υποθέσεις: το κόκκινο χρώμα είναι φυτοφάρμακο, το κίτρινο, υγρό από μπαταρία που κάποιος πέταξε στον κήπο και με τον καιρό έλιωσε και το μπλε, απορρυπαντικό για σφουγγάρισμα.
Μετά από μερικές μέρες παρατηρήσαμε ότι τα μαρούλια άρχισαν να αλλάζουν χρώμα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα φυτά απορροφούν το νερό με τις ρίζες τους και μαζί όλα τα μικρόβια και τους ρύπους που αυτό έχει. Εμείς θα μπορούσαμε να φάμε αυτό το φύλλο μαρουλιού; Αν καταναλώσουμε ψάρια ή φυτά που έχουν μολυνθεί, μολύνεται και ο δικός μας οργανισμός.
Οι άνθρωποι ρυπαίνουν το περιβάλλον και το “κακό’ γυρίζει πίσω σε εκείνους. Είναι μια αλυσίδα. Πρέπει να προσέχουμε τη φύση για να μας προσέχει κι εκείνη…
Εμείς, λοιπόν,στο σχολείο μας αναλάβαμε δράση! Εκτός από την ανακύκλωση (απορριμμάτων, οργανικών απορριμάτων, μπαταριών), τοποθετήσαμε κάδο συλλογής τηγανέλαιου. Έτσι 50 τουλάχιστον νοικοκυριά θα μπορούν να πετούν το χρησιμοποιημένο λάδι στην ανακύκλωση, χωρίς να μολύνουν ανεπανόρθωτα το περιβάλλον!
