22 Ιανουαρίου 2018 αρχείο

από τη μαθήτρια της Β’ Τάξης Αντωνία Ανδρέου

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

 Αν άφηνα την φαντασία μου να ταξιδέψει με προορισμό το μέλλον θα ήθελα να συναντήσω ένα σχολείο διαφορετικό από αυτό που έχουμε εδώ στο παρόν.

Θα ήθελα το σχολείο να είναι ένα μέρος που κάθε παιδί θα λάτρευε να πάει .Το προαύλιο θα ήταν ένας τεράστιος χώρος με γήπεδα του μπάσκετ ,του ποδοσφαίρου και του βόλεϊ θα υπήρχε επίσης ένας μεγάλος χώρος όπου εκεί θα μπορούσαν τα παιδιά να συζητούν. Θα υπήρχαν δέντρα γύρω από το σχολείο και όχι κάγκελα που θυμίζουν φυλακές.

Μπαίνοντας μέσα στο κτίριο θα συναντούσες πρώτα τα γραφεία των καθηγητών και του διευθυντή. Κάθε καθηγητής θα είχε την αίθουσά του και έτσι το μάθημά του θα γινόταν πιο εύκολο για εμάς τους μαθητές αλλά και πιο εύχρηστο για τους ίδιους. Κάθε αίθουσα θα ήταν ζωγραφισμένη ανάλογα με το μάθημα του κάθε καθηγητή επομένως η αίθουσα της μουσικής θα είχε στους τοίχους ζωγραφισμένες νότες στην αίθουσα των μαθηματικών θα είχε περίπλοκες εξισώσεις, πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις και στην αίθουσα των φιλολόγων αρχαία ρητά και ποιήματα μεγάλων ποιητών μας. Όλες οι αίθουσες θα ήταν μεγάλες και φωτεινές. Εκτός από τις αίθουσες όμως ζωγραφισμένοι θα ήταν και οι διάδρομοι με όμορφα τοπία τα οποία θα μας θύμιζαν όλες τις εποχές του χρόνου.

Ο τρόπος διδασκαλίας θα ήταν διαφορετικός από τον σημερινό .Βιβλία δεν θα υπήρχαν. Κάθε μαθητής θα είχε το δικό του υπολογιστή,  τις εργασίες ,που δεν θα ήταν και πολλές, θα τις έπαιρναν σε στικάκια . Οι καθηγητές θα δίδασκαν χρησιμοποιώντας πολλά βίντεο και έτσι οι μαθητές θα κατανοούσαν καλύτερα το μάθημα.

Τέλος,  αν και θα μου άρεσε πολύ το σχολείο του μέλλοντος πιστεύω ότι δεν θα ήταν τόσο λειτουργικό και η σχέση βιβλίου – μαθητή – καθηγητή που υπάρχει σήμερα θα ήταν τυποποιημένη λόγω του ότι δεν θα υπήρχαν βιβλία και όλα θα γινόταν ηλεκτρονικά.

ΑΝΤΩΝΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΤΑΞΗ Β1

Από τους μαθητές της Β’ Τάξης Γκουσγκούνη Σταύρο και Δαλέρα Δημήτρη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η σημερινή μέρα μου ήταν πολύ ωραία. Το πρωί ξύπνησα λίγο θυμωμένος, γιατί είναι Δευτέρα και ήθελα να κοιμηθώ. Όμως, έπρεπε να πάω στο σχολείο. Έπλυνα το πρόσωπό μου, ντύθηκα και περίμενα τον φίλο μου, τον Δημήτρη, να έρθει να με πάρει, για να πάμε μαζί στο σχολείο, όπως πάντα. Στο σχολείο πέρασα ωραία. Μόλις γύρισα στο σπίτι, άρχισα να διαβάζω και το απόγευμα βγήκα με τους φίλους μου. Κάναμε βόλτες και μετά πήγαμε και πήραμε γύρους από το “to eat”. Μετά, ήρθανε και τα κορίτσια και κάναμε όλοι μαζί βόλτες. Το βράδυ, κατά τις 9:30 γύρισα στο σπίτι και είδα μια ταινία με την οικογένειά μου. Σε λίγο θα πέσω να κοιμηθώ.

                          Γκουσγκούνης Σταύρος –  Δαλέρας Δημήτρης

Προτιμάτε να είναι εργαζόμενοι και οι δύο γονείς σας;

Ένα ερώτημα που απασχολεί και βασανίζει στις μέρες μας παιδιά και γονείς. Οι μαθητές του Β1 απάντησαν με τον δικό τους τρόπο και οι απαντήσεις τους μπορούν να μας βοηθήσουν όλους να κατανοήσουμε και τα δικά μας παιδιά. Τι προτιμούν λοιπόν οι έφηβοι μαθητές/τριες μας;  

                                                                          Επιμέλεια παρουσίασης: Ντουμάνη Γεωργία (ΠΕ02)

Όχι, δεν προτιμώ να εργάζονται και οι δύο γονείς μου. Θέλω να δουλεύει κατά προτίμηση μόνο ο μπαμπάς μου και η μαμά μου να βρίσκεται στο σπίτι. Έτσι  ώστε να με φροντίζει, να με προσέχει, να μου μαγειρεύει τα φαγητά που μου αρέσουν, γενικά να περνάμε πολλές ώρες της ημέρας μαζί.

                                                                                                                                    Κων/νος Διονυσίου

Θα προτιμούσα να μην εργάζονται και οι δυο γονείς μου, αλλά ο ένας. Αυτό γιατί θα είναι πιο εύκολη η ζωή στο σπίτι και ιδιαίτερα αν υπάρχουν πιο μικρής ηλικίας παιδιά, θα είναι πιο δύσκολο να μεγαλώσουν χωρίς τη βοήθεια των γονιών. Η βοήθεια του ενός γονιού είναι σημαντική για το μεγάλωμα των παιδιών και την πειθαρχία τους.

                                                                                                                                    Ελένη Γκατζόγια

Προτιμώ να είναι εργαζόμενοι και οι δύο γονείς για να μπορούν να ενισχύσουν την οικογένεια οικονομικά, αφού τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πολλά νοικοκυριά. Οι εργαζόμενοι γονείς αισθάνονται πιο ολοκληρωμένοι, κάτι που έχει θετική επίπτωση και στην ισορροπημένη σχέση με τα παιδιά τους.

                                                                                                                                    Αντωνία Ανδρέου

Δεν προτιμώ κάτι από τα δυο. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Η εργασία προσφέρει χρήματα στην οικογένεια, όμως τα απαιτητικά ωράρια αποκόπτουν το εργαζόμενο μέλος από την οικογένεια. Εάν ο ένας από τους δύο γονείς έχει αρκετά καλό εισόδημα, τότε μπορεί ο άλλος να ασχολείται με τα οικιακά. Εάν όχι, η εργασία και των δύο γονιών θα ήταν αναγκαία.

                                                                                                                           Σταύρος Γκουσγκούνης

Εγώ προτιμάω να δουλεύουν και οι δύο γονείς αλλά όχι για όλο το διάστημα της ημέρας για να μπορώ να τους βλέπω και να περνάω αρκετό χρόνο μαζί τους. Θέλω να δουλεύουν για να έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε καλύτερα, να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες και να μπορούμε να διασκεδάζουμε όλοι μαζί να κάνουμε εκδρομές και να περνάμε όμορφες οικογενειακές στιγμές.

                                                                                                                                       Θάνος Έξαρχος

Θεωρώ ότι είναι καλύτερο να εργάζονται και οι δύο γονείς, γιατί είναι πιο εύκολο το οικονομικό, ενώ όταν εργάζεται μόνο ο ένας είναι δύσκολα τα πράγματα. Βέβαια, πιστεύω ότι όταν και οι δυο γονείς δουλεύουν τα παιδιά νιώθουν παραμελημένα και παραπονιούνται και οι τσακωμοί είναι πιο συχνοί. Παρόλα αυτά και πάλι θεωρώ ότι και οι δυο γονείς πρέπει να είναι εργαζόμενοι.

                                                                                                                            Αναστασία Γιουρούκη

Θα προτιμούσα να είναι εργαζόμενοι και οι δύο γονείς μου, διότι θα στήριζαν οικονομικά την οικογένεια και οι ίδιοι θα αισθάνονταν πιο ολοκληρωμένοι. Αλλά θα γύριζαν στο σπίτι κουρασμένοι και εξουθενωμένοι. Πάντως δε θεωρώ ότι οι επαγγελματικές δραστηριότητες των γονιών μου θα ήταν απειλητικές για τη συνοχή της οικογένειάς μου.

                                                                                                                                 Κων/νος Αθανασίου

Οι γονείς εργάζονται σκληρά για κάποιο λόγο. Πρέπει να εργάζονται ώστε να έχουμε κέρδη και να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας. Είναι σημαντικό να εργάζονται και οι δύο αν έχουν παιδιά. Παρόλο που λείπουν στα παιδιά τους και τους έχουν αν, πρέπει να καλύψουν όχι μόνο τις ανάγκες των παιδιών αλλά και τις δικές τους, ώστε να μην υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στην οικογένεια.

                                                                                                                                Μαρίνα Ζουφιλήντα

Ναι, το προτιμώ, γιατί φέρνει μεγαλύτερο εισόδημα στην οικογένεια. Ακόμη, έχω εγώ και ο αδελφός μου μεγαλύτερη ελευθερία, καθώς και χρόνο μόνοι μας. Επιπλέον οι γονείς νιώθουν ικανοποιημένοι και ολοκληρωμένοι. Οι γονείς θεωρούν ότι μπορούμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε ανεξάρτητοι.

                                                                                                                              Θεόδωρος Γκόλτσιος

Αν και κάπως εγωιστικό θα προτιμούσα να δουλεύει μόνο ο πατέρας μου και να έχω τη μητέρα στο σπίτι να με βοηθάει στα μαθήματα και να με στηρίζει κάθε στιγμή. Αν δουλεύει, θα γυρίζει στο σπίτι κουρασμένη και ίσως εκνευρισμένη και θα πρέπει να ασχοληθεί με χίλια δυο πράγματα. Έτσι δε θα έχει χρόνο για μένα, η σχέση μας θα έχει προβλήματα και θα νιώθω μόνη. Βέβαια ίσως αυτό να κάνει τη μητέρα δυστυχισμένη, γιατί κι εκείνη έχει όνειρα, θέλει να δημιουργήσει κάτι δικό της και θέλει οικονομική ανεξαρτησία. Από την άλλη αν δεν εργάζεται η μητέρα, ο πατέρας πρέπει να δουλέψει περισσότερο, με αποτέλεσμα να κερδίζω τη μητέρα, αλλά να χάνω τον πατέρα.

                                                                                                                                   Μαρία Γεωργούλα    

Προτιμώ και οι δύο γονείς μου να δουλεύουν, γιατί έτσι δε θα υπάρχουν οικονομικά προβλήματα και θα υπάρχει οικονομική ευχέρεια στο σπίτι.

                                                                                                                              Κατερίνα Γραμμένου

Ναι, θα προτιμούσα να δουλεύουν και οι δύο γονείς μου, γιατί θα μπορούσανε έτσι να υποστηρίξουν οικονομικά την οικογένειά μας. Επίσης θα κάλυπταν πάρα πολύ εύκολα τις δικές τους και τις δικές μας ανάγκες.

                                                                                                                                  Δημήτρης Δαλέρας

Προτιμάω να είναι και οι δύο γονείς εργαζόμενοι, διότι μένω μόνη μου σπίτι και δεν έχω τους γονείς να μου γκρινιάζουν. Φέρνουν περισσότερα χρήματα και μπορώ να παίρνω διάφορα και μερικές φορές άχρηστα πράγματα. Καταλαβαίνω όμως πώς είναι να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού, ώστε να είναι καθαρό.

                                                                                                                                       Εύα Ευαγγελίου

Και οι δύο γονείς πρέπει να δουλεύουν. Εξασφαλίζουν οικονομική άνεση και καλύτερες σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Οι γονείς νιώθουν σημαντικοί, τα αδέλφια δένονται μεταξύ τους, περνάνε χρόνο μαζί και γίνονται πιο υπεύθυνα και ώριμα.

                                                                                                                            Αθανασία Αναστασίου

Θα ήθελα να δουλεύουν και οι δύο γονείς, γιατί θα μπορώ να πηγαίνω στην ποδοσφαιρική ομάδα της Νέας Σμύρνης και να τρώω ό,τι θέλω. Ακόμη θα μπορώ να πηγαίνω να βλέπω την ΑΕΛ.

                                                                                                                                  Ανδρέας Ευθυμίου

Προτιμώ να δουλεύει μόνο ο πατέρας, γιατί αν δουλεύουν και οι δύο γονείς θα στερούμαι εγώ και τα αδέλφια μου μερικά σημαντικά πράγματα που μπορεί να μας προσφέρει η μαμά, όταν είναι στο σπίτι. Αν όμως είχε κάποιον να τη βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, θα μπορούσε να δουλεύει και αυτή.

                                                                                                                                Παναγιώτης Ζιώγας

από τη μαθήτρια Αντωνία Ανδρέου, Τμήμα Β1

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ

Αγαπητό  ημερολόγιο,

Σήμερα  είχα  μία  πολύ  κουραστική  μέρα. Το  πρωί  ξύπνησα, ντύθηκα  και  έφυγα  για  το  σχολείο. Στη  διαδρομή  συνάντησα  την  Κλεοπάτρα, τη  φίλη  μου. Καθώς  μιλούσαμε, μου ζήτησε  το  τετράδιό  μου, για  να  αντιγράψει  την  άσκηση  στα  μαθηματικά. Εγώ  της  είπα  με  ήρεμο  τρόπο, ότι  θα  πρέπει  να  προσπαθήσει  μόνη  της  και  να  μην  τα  παίρνει  συνέχεια  από  εμένα. Νομίζω είχα δίκιο. Αντίθετα,  αυτή  μόλις  άκουσε  τα  λόγια  μου  πειράχτηκε, λέγοντας  μου  ότι  δεν  είμαι  πραγματική  φίλη. Εγώ  στενοχωρήθηκα… Από  εκείνη  τη  στιγμή  κατάλαβα  ότι  η  μέρα  μου  θα  ήταν  πολύ  δύσκολη. Κατά  τη  διάρκεια  του  μαθήματος  δεν  σκεφτόμουνα  τίποτα  άλλο  παρά  μόνο  πως  να  τα  ξαναβρώ  με  τη  φίλη  μου. Αφού  γύρισα  σπίτι  κλείστηκα  στο  δωμάτιο  μου  για  να  ξεκινήσω  τα  μαθήματά  μου  αλλά  δεν  μπορούσα  να  συγκεντρωθώ. Λίγο  αργότερα  έφυγα  από  το  σπίτι  και  πήγα  για  προπόνηση. Πίστευα  ότι  εκεί  θα  ηρεμούσα  για  λίγο  αλλά  το  μυαλό  μου  ήταν  συνεχώς  σε  εκείνη. Ο προπονητής   μας  τις  τελευταίες  μέρες  είναι  πολύ  απαιτητικός, γιατί  το  Σάββατο  έχουμε  αγώνα  με  την  καλύτερη  ομάδα  της  Λάρισας  και  θέλει  να  νικήσουμε. Αφού  γύρισα  σπίτι  μετά  από  μια  εξαντλητική  προπόνηση  έπρεπε  να  διαβάσω  και  τη  μικρή  μου  αδερφή. Με  κούρασε  πραγματικά… Γιατί  δεν  μπορεί  να  καταλάβει  αυτά  που  της  εξηγώ;; Εγώ ότι  της  είπα  το  είπα  για  το  καλό  της. Ελπίζω  αύριο  να  είναι  μία  καλύτερη  μέρα  και  να  τα  ξαναβρώ  με  την  Κλεοπάτρα!!

ΑΝΤΩΝΙΑ  ΑΝΔΡΕΟΥ, Β1

Η χαρά μετά τη χαρά

από την Ασημίνα Μπάφα, φιλόλογο

Σήμερα τελικά τράβηξα την πρίζα. Σε μια απειροελάχιστη στιγμή έσβησαν τα φωτάκια, τ’ αστεράκια, τα κεράκια, οι μπαλίτσες, οι αγιοβασίληδες, οι γιρλάντες, τα δέντρα, τα μελομακάρονα, τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα…. Και τώρα; Τι θα κάνουμε από δω και μπρος χωρίς Χριστούγεννα;

Από δω και πέρα μόνο η ζωή μας. Για την ακρίβεια μόνοι με τη ζωή μας….

Άραγε μοναξιά; Ίσως….

Μπορεί όμως και όχι. Σίγουρα τόση και τόση χαρά πέρασε από την καρδιά μας(από την καρδιά μας κι όχι μόνο από το πορτοφόλι μας!), τόση και τόση χρυσόσκονη λαμπύρισε στα δάχτυλά μας, είναι δυνατόν να μην κρατήσαμε λίγη, έστω μια ανάμνηση για να στολίσουμε τις κατοπινές στιγμές μας;

Σίγουρα μέσα μας(πολύ μέσα μας)κάτι λάμπει ακόμα. Είναι η χαρά η οποία θα πρέπει να έχει απομείνει στον πάτο, σαν ακριβό κατακάθι, όταν έχουν πια εξατμιστεί όλες οι γιορτινές αερολογίες, έχει πια  ξεσκονιστεί η άχνη των κουραμπιέδων και  έχουν καταλαγιάσει οι φωνές όλων των κραυγαλέων διασκεδάσεων. Είναι η χαρά που χαράζει ένα χαρμόσυνο χαμόγελο σε όσους ένιωσαν το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων(ναι, είναι κι αυτή μια δυσεύρετη  προϋπόθεση, όμως τίποτα σπάνιο δεν είναι απίθανο να συμβαίνει, πολύ μέσα μας). Είναι η αληθινή χαρά που μπορεί να σταθεί μέσα στη ζωή και μόνη της.

Αυτό είναι λοιπόν το συναίσθημα που θα συνοδεύει από δω και πέρα την καθημερινότητά μας. Κι αν ακόμα δεν είναι το πρώτο που αναδύεται στην καρδιά μας(είπαμε έχει απομείνει στον πάτο της συνείδησης κι ο δρόμος μέχρι την επιφάνεια είναι μακρύς και δύσκολος) ας μην αποκαρδιωθούμε, ποιος δε λαχανιάζει όταν ανεβαίνει ανηφόρα;

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα και μας συμπαρασύρει μαζί της και τελική ανταμοιβή μας θα είναι αυτή η χαρά.

Πάντα να ανεβαίνουμε.

Πάντα να χαιρόμαστε.

Μονόδρομος.

Έτσι απλά.

Υστερόγραφο: ξέρω ότι η γκρίνια συναγωνίζεται με τη μιζέρια για την πρώτη θέση στην καρδιά μας, αυτό είναι πιο εύκολο…. Οι καλικάντζαροι  μετά τα Χριστούγεννα επιστρέφουν στο πόστο τους στα έγκατα της ζωής μας και   πριονίζουν με αυτές την καθημερινότητά μας. Το πιο εύκολο δεν είναι πάντα το καλύτερο. Η χαρά είναι πάντα το δυνατότερο αντίδοτο για κάθε κακοδαιμονία.

Ασημίνα Μπάφα, φιλόλογος

Η δημιουργία μιας ισχυρής προσωπικότητας

από τη μαθήτρια Καλλίδα Πανταζή, Γ2

Στις μέρες μας, η κατοχή ενός δυνατού και ανεκτικού χαρακτήρα είναι μεγάλο προσόν στην διατήρηση καλών σχέσεων με τους γύρω μας, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τι εννοούμε όμως με την φράση ισχυρή προσωπικότητα; Κατά την γνώμη μου ο άνθρωπος ο όποιος νιώθει καλά με τον εαυτό του, χαμογελά καθημερινά  άσχετα με το πόσο καλά  πήγε η μέρα του και  αντιμετωπίζει τις δυσκολίες  της ζωής  με θάρρος και τόλμη μπορεί  να θεωρηθεί ένας δυνατός χαρακτήρας.  Η αλήθεια είναι πως έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι έχουν περάσει δύσκολες  καταστάσεις, αλλά   μετά από αυτό αναδείχθηκαν σε πιο δυνατούς  απο ότι ήταν  πριν .Βέβαια , υπάρχει και η εντελώς αντίθετη πλευρά του νομίσματος όπου κατά την διάρκεια  μια δύσκολης  περιόδου το ίδιο άτομο λόγο της αδύνατης  διαχείρισης  των συναισθημάτων  χάνει πολλές φορές τον έλεγχο και την χαρά της  ζωής κάνοντας τον πιο αδύναμο  κα εύθραυστο από πριν.  

 Επιπροσθέτως, το σπουδαίο νέο είναι πως έχουν βρεθεί κάποιοι εύκολοι τρόποι με τους οποίους  αν τους εφαρμόσει κανείς  και προσπαθήσει να συμβιβαστεί με αυτούς  μπορεί  να αλλάξει την οπτική του γωνία για την ζωή προς το καλύτερο και να βοηθηθεί έτσι ώστε    να  γίνει πιο σκληρός όταν η μοίρα αποφασίσει να του δείξει την άσχημη πλευρά της. Αρχικά, αν είμαστε αρκετά τυχεροί  και  έχουμε κάποιους φίλους, λίγους και καλούς στους οποίους  μπορούμε να εμπιστευτούμε  αυτό που μας ενοχλεί και μας στεναχωρεί και εκείνοι από την δική τους πλευρά  σαν ένα δυνατό φώς  μας βοηθούν  να βρούμε τον σωστό δρόμο σε ένα σκοτεινό μονοπάτι πιστεύεται πως είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους. Επίσης, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε  να μην το βάζουμε  κάτω με το παραμικρό αλλά να προσπαθούμε να  βρούμε  μια λύση που μέσα από αυτή θα πάρουμε κάποιο ξεχωριστό δίδαγμα   με το οποίο θα είμαστε ο εαυτός μας αλλά σε μια καλύτερη  κατάσταση . Τέλος ,το μυστικό συστατικό και το πιο σημαντικό  για πολλούς είναι να υπάρχει παντού χαμόγελο και καλή διάθεση σε ό,τι κι αν κάνουμε γιατί αυτό είναι που μπορεί να μας κάνει πραγματικά δυνατούς.

 Συνοψίζοντας , η προσωπική μου άποψη  συμφωνεί απόλυτα με τους παραπάνω τρόπους αν και πιστεύω πως κανείς δεν μπορεί να μας υποδείξει πως θα είμαστε  ή πως θα γίνουμε δυνατές προσωπικότητες . Όμως για να φτάσουμε σε σημείο να αναρωτιόμαστε πώς να γίνουμε ισχυροί  χαρακτήρες σημαίνει πως κάτι μας λείπει και θα πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας γι΄αυτό .Επίσης εγώ έχω την τύχη να έχω φίλους και συγγενείς που σε καθημερινή βάση με στηρίζουν και μου δίνουν συμβουλές ,γεγονός που με κάνει πιο δυνατή μέρα με  την μέρα και νιώθω πολύ τυχερή γι΄αυτό. Γενικότερα, θαυμάζω  τους ανθρώπους που το χαμόγελο είναι  η βασική τους  προτεραιότητα και  αυτός είναι ένας από τους  λόγους  που προσπαθώ  να αντιμετωπίζω το κάθε μου εμπόδιο  με ήρεμο τρόπο προσπαθώντας να βρω την θετική του πλευρά. Διότι όπως είναι  κοινώς γνωστό ,όποιος γελάει αντέχει.

Καλλίδα Πανταζή, Γ2

από τη μαθήτρια  Βιργινία Πανταζή ,Γ2

Η αξία της αυτογνωσίας

Αυτογνωσία είναι το να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του, δηλαδή τις σκέψεις που κάνει, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά του, τα κίνητρα και τις επιθυμίες του, τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του, τα θετικά καθώς και τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Όλοι μας έχουμε ένα βαθμό αυτογνωσίας, η οποία όμως μπορεί να μη είναι ακριβής, δηλαδή μπορεί να νομίζουμε άλλα πράγματα για τον εαυτό μας από αυτά που ισχύουν στην πραγματικότητα. Σημαντικό ρόλο επίσης στην αυτογνωσία παίζει και η αυτοεκτίμηση μας: Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, που πιθανόν να απέχει από λίγο έως πολύ από την πραγματικότητα. Ωστόσο, η αυτογνωσία έχει τις ευεργετικές της συνέπειες αλλά και τα εμπόδια κατάκτησης της.

Όσον αφορά τις ευεργετικές συνέπειες της αυτογνωσίας θα μπορούσαμε να πούμε τις εξής: Αρχικά έχουμε την αξιολόγηση του ίδιου μας του εαυτού, των εντοπισμό όλων των πτυχών της προσωπικότητας μας αλλά και την δημιουργία των βάσεων για την ολοκλήρωση της. Επιπλέον, η απόκτηση θάρρους και αποφασιστικότητας αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για την άσκηση αυτοκριτικής μας. Άλλη μία ευεργετική συνέπεια θα μπορούσε να θεωρηθεί η επέκταση και η αναβάθμιση των κοινωνικών μας σχέσεων με ανθρώπους  που έχουν ισορροπημένες και υγιείς προσωπικότητες. Τέλος, η κατάρτιση λογικών σχεδίων για το μέλλον, η διαμόρφωση των στόχων μας ανάλογα με τις δυνατότητες μας και η αποφυγή της αποτυχίας καθώς και του συναισθήματος της απογοήτευσης είναι ευεργετική συνέπεια αυτογνωσίας.

Από την άλλη όμως, υπάρχουν και τα εμπόδια για την κατάκτηση της αυτογνωσίας. Πρώτα από όλα, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου μας απομακρύνει από τον συνάνθρωπο αλλά και από τον εαυτό μας. Επίσης, η αδυναμία σύγκρουσης που έχουμε με τον εαυτό μας και η άσκηση κριτικής για τα λάθη και τις αδυναμίες μας αποτελεί ένα εμπόδιο. Επι προσθέτως, ο συμβιβασμός μας με τα αλλοτριωτικά πρότυπα ζωής και ο εύκολος δρόμος καλοπέρασης και αδιαφορίας που ακολουθούμε είναι ικανά να μας εμποδίσουν από την κατάκτηση της αυτογνωσίας. Τελευταίο και πιο σημαντικό εμπόδιο θεωρείται η εσφαλμένη διαπαιδαγώγηση μας με συνέπεια την ασθενή κρίση  και τυποποιημένη σκέψη μας.

Συνοψίζοντας λοιπόν, η αυτογνωσία συμβάλλει αποφασιστικά στην ολοκλήρωση και ευτυχία του κάθε ατόμου, αλλά και στην πρόοδο ολόκληρου του έθνους. Ο άνθρωπος με την αυτογνωσία αποκτά σεβασμό για τον εαυτό του, την ζωή αλλά και τους γύρω του καθώς επίσης βελτιώνεται στις κοινωνικές του σχέσεις, αλλά πάνω από όλα στην προσωπική του ζωή, που αυτό αποτελεί αρκετά σημαντικό για την σωματική και ψυχική του κατάσταση και ελευθερία.

Βιργινία Πανταζή, Γ2