Κατηγορία: Αρθρογραφώντας…

A21. Writing articles for the yearly project magazine

 

Activity A21

 

Writing articles for the yearly project magazine

 

Στείλαμε ένα άρθρο για το ετήσιο project magazine, το οποίο αφορούσε στην 2nd LTTA που πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα τον Οκτώβριο του 2018

 

Project magazine

 

 

 

«Ζητείται ελπίς»

 

Στο μάθημα της Λογοτεχνίας τα παιδιά όχι μόνο έρχονται σε επαφή και γνωρίζουν το έργο σπουδαίων πεζογράφων και ποιητών, αλλά γίνονται και τα ίδια δημιουργοί. Μαθήτριες της Γ΄ τάξης γράφουν για την ελπίδα εμπνεόμενες από το διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται ελπίς». Ο αιώνιος έφηβος της ελληνικής λογοτεχνίας αγαπούσε πολύ και πίστευε στα παιδιά. Γιατί τα παιδιά κρύβουν μέσα τους την ελπίδα, τα παιδιά που δημιουργούν και φωτίζουν τον κόσμο μας.

 

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ντουμάνη Γεωργία (ΠΕ02)

 

1η Ιουνίου 2018

 

από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα

 

Θα μπορούσε να είναι η ημερομηνία υπογραφής μιας Συνθήκης, μια μάχη που δόθηκε με ελπίδα , αλλά  χάθηκε με πίκρα, μια Παγκόσμια Ημέρα του…. Κάτι ή απλώς η πρώτη μέρα του καλοκαιριού.

Τίποτα από τα παραπάνω. Είναι η πρώτη μέρα των προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων του Γυμνασίου. No way! Πώς είναι δυνατόν το καλοκαίρι και οι εξετάσεις να αρχίζουν την ίδια ημέρα; Κι όμως όπως τα νομίσματα έχουν ταυτόχρονα και τις δύο όψεις, έτσι κι η ζωή μας παρουσιάζεται ταυτόχρονα και με τα δυο της πρόσωπα. Τα νομίσματα, κι έτσι που είναι, δε χάνουν την αξία τους, η ζωή, γλυκιά και πικρή ταυτόχρονα έχει τη δική της αξία….

Παρ’ όλες τις ρητορείες μου οι εξετάσεις την πρώτη ημέρα του καλοκαιριού δεν καταπίνονται με τίποτα. Σας περιμένω, λοιπόν, στην αίθουσα( των βασανιστηρίων) κρατώντας την τύχη σας(τα θέματα)στα χέρια μου.

Μπαίνετε βιαστικοί, βαριεστημένοι, αγχωμένοι, αδιάφοροι, καλοντυμένοι, κακοχτενισμένοι, όλοι για την κολυμπήθρα του Σιλωάμ……. Ακολουθούν οι πρώτες αυτονόητες , συνηθισμένες οδηγίες. Τα δάχτυλά μου παίζουν με τα θέματα, το βλέμμα σας ανακατεύει με τα δάχτυλά μου τις σελίδες. Αρχίζουμε να μοιράζουμε…. Τα δάχτυλά μου αποχωρίζονται το πολυπόθητο χαρτί κι αγγίζουν τα δικά σας που το τραβάνε (με αγωνία; με περιέργεια; και τα δυο μαζί, πόσο εξαντλητική μπορεί να γίνει  η αναμονή ενός βέβαιου θανάτου). Ένα είναι σίγουρο: τώρα you gonna mess with the  beαst (όπου θηρίο βλέπε ερωτήματα).

Οι πρώτες αντιδράσεις γίνονται εμφανείς. Τα παιδιά κοιτάζουν το γραπτό τους μπρος-πίσω, βλέμμα ευθεία, πίσω –μπρος, βλέμμα στον ουρανό, πάνω- κάτω και αντίστροφα, βλέμμα στο κενό. Lost inside my mind(κάπου, κάποιος, κάποτε, σαν κάτι αόριστο να θυμάμαι….). Άλλοι έχουν κιόλας στρωθεί στη δουλειά. Υπολογίζουν στο πρόχειρο, γράφουν, μουτζουρώνουν, αποφασίζουν, καταγράφουν στο καλό: Race team, ο αγώνας εν εξελίξει… Υπάρχουν και οι ολίγοι εκλεκτοί, οι οποίοι με το χαμόγελο της απόλαυσης, σαν να γνώριζαν από πάντα τα θέματα, γράφουν με σειρά, μέθοδο και μια σαδιστική προς τους κοινούς θνητούς ηρεμία. Πάντοτε cool and trendy. Άνετααααα!!!! Τέλος διακρίνω κι εκείνους που με αξιοθαύμαστη αυτογνωσία για την άγνοιά του, εγκατέλειψαν νωρίς και ζωγραφίζουν: καραβάκια… Γιατί η συγκεκριμένη επιλογή;  Αφού η σχολική τους καριέρα πνέει τα λοίσθια, αποφάσισαν να μπαρκάρουν στο αμερικανικά ναυτικό: NYC Crew και καλά ταξίδια!

Μέχρι πότε θα σας παρατηρώ; Πρόσεξα κάθε λυμένο κορδόνι, ξεφτισμένο παντελόνι, απελπισμένο κορδελάκι και στραβή χωρίστρα. Καταγράφω, λοιπόν, με το νου μου τα συνθήματα που γρα΄φουν τα μπλουζάκια σας. Άραγε τα διαβάσατε πριν αγοράσετε την μπλούζα ή σας άρεσε γενικά το σχέδιο κι αγνοήσατε τα γραπτά(παλιά συνήθεια αποκτημένη από τα μαθητικά χρόνια, οτιδήποτε γραπτόν = απαρατήρητον). Είναι όλα ξενόγλωσσα. Γιατί όχι ελληνικά ρητά και σκέψεις; Τα ξενόγλωσσα είναι μοντέρνα, όπως κι εσείς, είναι πιο ανάλαφρα(ενώ στα ελληνικά βαραίνει η φιλοσοφία), είναι κυρίως αστεία(οι Έλληνες σοφοί ποτέ δεν χαμογελούν). Επίσης είναι εισαγόμενα από China, Hong Kong, Pakistan κι από άλλες τριτοκοσμικές χώρες όπου είναι άγνωστο το ελληνικό αλφάβητο, ενώ εσείς οι ίδιοι δε συμμερίζεστε την ανησυχία μας για την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας. Από ένα μπλουζάκι κρέμεται το μέλλον της κοινής νεοελληνικής; Buy now or cry later… που στο σύνολο του συμβολικού σκηνικού έστησα στο μυαλό μου σημαίνει…. .Μάθε τώρα ή κλάψε αργότερα…

Η πανίσχυρη πολιτική της αναβλητικότητας. Όλα τα αφήνουμε για αργότερα. Τη γλώσσα, τη μόρφωση, την εσωτερική καλλιέργεια, την ενασχόληση με την πολιτική, την κοινωνία, την πατρίδα. Και τώρα; Χαλαρααααα….Sleep all day, dance all night. Καλή ζωή.

Παιδιά, το χάσαμε λιγάκι το νόημα…

Καθώς μακροκυλούσαν οι σκέψεις μου, τελειώνετε, παραδίδετε, φεύγετε…..

Μη μου φύγετε….Future is now.

Εξετάσεις στη ζωή δίνουμε όλοι μας, κάθε μέρα. Θέματα άγνωστα και τυχαία. Επιείκεια καμιά. Αλλά ευτυχώς για όλους μας υπάρχει στη ζωή και η άλλη όψη του νομίσματος: το χαμόγελο, η πλάκα, η παρέα, η συμπαράσταση. Σήμερα ξεκινά ένα ολόκληρο, πλατύ,  ζεστό και ξέγνοιαστο καλοκαίρι. Larger days shorter clothes

Θα τα καταφέρουμε και με τις εξετάσεις και με τα όνειρα.

Έναν ώμο εμείς κι έναν ώμο εσείς.

Λένε βουνό με βουνό δε σμίγει. Αλλά ώμος με ώμο, λάσπη και νερό, έτσι χτίζεται ο κόσμος…

 

Μαθητική Γιορτή Βιβλίου

 

Ήταν πραγματικά μια γιορτή…… Τα είχε όλα….

 

Εκλεκτούς καλεσμένους που μάγεψαν το κοινό με το λόγο του: η κα Δ. Μπαρδάνη η οποία μίλησε για τον Λουντέμη και τον Καζαντζάκη με θέρμη. Ο κ. Χ. Ζορμπάς, ο οποίος μας έκανε να αγαπήσουμε τον Παπαδιαμάντη όσο κι εκείνος. Η κα Τσιάνα, προϊσταμένη του τμήματος παιδικού βιβλίου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης , η οποία μας «ξενάγησε» στη Δημόσια Βιβλιοθήκη και μας εξήγησε τον τρόπο ταξινόμησης και δανεισμού. Τα παιδιά τους ευχαρίστησαν για την παρουσία τους με τριαντάφυλλα και σελιδοδείκτες που είχαν δημιουργήσει τα ίδια τα παιδιά.

 

Βιβλιοέκθεση: από βιβλία που είχαν φέρει από τη βιβλιοθήκη τους οι μαθητές/τριες της Α’ Γυμνασίου για να δώσουν ιδέες για ανάγνωση στους/στις συμμαθητές/τριες τους.

 

Βιντεοπροβολή: βίντεο με θέμα την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας στους εφήβους

 

Ποίηση: ακούστηκαν ποιήματα γραμμένα από Έλληνες και ξένους ποιητές με θέμα το βιβλίο

 

Βιβλιοπαρουσιάσεις: οι μαθητές και μαθήτριες της Α’ Γυμνασίου παρουσίασαν με λίγα λόγια το περιεχόμενο αγαπημένων τους βιβλίων και μας έλεγαν τους λόγους για τους οποίους θα ήταν καλό να τα προτιμήσουμε για τον ελεύθερο χρόνο μας

 

Αποτελέσματα έρευνας: κάποιοι μαθητές/τριες είχαν αναλάβει να συντάξουν ερωτηματολόγιο και να διεξάγουν μια μικρή έρευνα μεταξύ των παιδιών του σχολείου και μας ενημέρωσαν για τη σχέση των εφήβων με την ανάγνωση όπως την ανέδειξε η έρευνά τους.

 

Ομιλίες: τα θετικά της ανάγνωσης, ο ρόλος των γονιών στη σχέση παιδιού-βιβλίου  και οι ιδιαιτερότητες του ηλεκτρονικού βιβλίου ακούστηκαν μέσα από πολυτροπικά κείμενα που δημιούργησαν μαθητές/τριες.

 

Συγγραφικές… εκπλήξεις: μαθήτριες διάβασαν αποσπάσματα από δικά τους ποιητικά και αφηγηματικά έργα.

 

Πρωτόγνωρες εμπειρίες: η κα Μπαρδάνη έδωσε τη δυνατότητα σε όλους μας να αγγίξουμε λιγάκι το όνειρο, καθώς μας έφερε δείγματα άμμου από τα ταξίδια της στη Σαχάρα, την Κένυα και το Σινά.

 

Γονείς: ευχαριστημένους  και συγκινημένους καθώς έγιναν μάρτυρες μιας όμορφης και διδακτικής σχολικής δράσης.

 

Εκπαιδευτικοί: τόσο οι φιλόλογοι που είχαν την επιμέλεια της εκδήλωσης, κα Παπαστεργίου Ειρήνη και κα Μπάφα Ασημίνα, όσο και οι υπόλοιποι καθηγητές που την παρακολούθησαν , είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τους/τις μαθητές/τριες στις καλύτερες στιγμές τους.

 

Μπράβο σε όλους και όλες! Η εκπαίδευση τελικά μπορεί να έχει και τις πολύ καλές στιγμές της……..

 

Εθνικά τραγούδια και ……..παρατράγουδα

 

από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα

 

Ο χρόνος κυλά σαν το νερό, λένε, και πιο γρήγορα θα ένιωθα εγώ, καθώς με το δικό μου ρολόι, ο χρόνος συναγωνίζεται σε ταχύτητα με το φως…. όχι βέβαια σε λαμπρότητα. Κι εξηγούμαι: μέχρι να τελειοποιηθούν τα κείμενα, να κατασταλάξουμε για τις συμμετοχές, να αγχωθούμε για τις πρόβες, φτάσαμε κιόλας να κάνουμε τον απολογισμό της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου….. και να μην έχουμε να πούμε κάτι λαμπρό για το σύγχρονο ελληνικό μαθητικό  μεγαλείο. Στεναχωρήθηκα κι απογοητεύτηκα…..

Δεν είναι δίκαιο να τους πάρει όλους ο κατήφορος.

Οι συντελεστές της γιορτής ήταν άψογοι. Οι μαθητές και μαθήτριες που συμμετείχαν έδειξαν υψηλό ήθος (πρώτα απ’ όλα) και κατάλαβαν βαθιά τα μηνύματα που έρχονται από το τόσο κοντινό παρελθόν. Τα εγκολπώθηκαν και μου γέννησαν τη βεβαιότητα πως, τώρα που  θα χρειαστεί, θα αποδείξουν με το παραπάνω τι σημαίνει Έλληνας και Ελληνίδα. Επίσης θαύμασα την ελληνική λεβεντιά στην κορμοστασιά του καθενός και καθεμιάς που χόρεψαν με ψυχή λεύτερη και καθάρια. Ανόθευτα ελληνικά νιάτα που ξέρουν γιατί πηγαίνουν στο σχολείο, πιστοί σε στόχους και όνειρα που γίνονται πραγματικότητα, όχι γιατί υπερτερούν οι αριθμοί, γιατί υπερέχουν τα υλικά εφόδια και  η τεχνολογία( η προδότρα της τελευταίας στιγμής που μας άφησε χωρίς φωνή και χωρίς μικρόφωνα), αλλά γιατί ορθώνεται το ηθικό εθνικό ανάστημα. Αυτά είναι τα παιδιά μου……..

Υπήρχε και μια άλλη μερίδα μαθητών και μαθητριών: οι αξιοπρεπείς. Είναι εκείνοι οι οποίοι δεν έλαβαν ενεργό μέρος στην εκδήλωση ,αλλά σεβάστηκαν τους ήρωες που έπεφταν ο ένας μετά τον άλλο στη σχολική σκηνή μας, που δάκρυσαν ακούγοντας τον εθνικό ύμνο, που χόρευαν με τις ψυχές τους τον ανδρειωμένο τσάμικο. Τα υποστηρικτικά μετόπισθεν…. Σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι , τώρα που θα χρειαστεί, θα προσφέρουν τη συμπαράστασή τους σε κάθε δύσκολο εθνικό κάλεσμα. Αυτά είναι τα παιδιά μου…….

Υπήρχε όμως και μια άλλη μερίδα μαθητών και μαθητριών :οι κλέφτες(με την έννοια του 1821). Είναι εκείνοι που παραμόνευαν με το βλέμμα, πότε δεν κοιτάζουν οι καθηγητές για να κρυφτούν πίσω από τα καθίσματα, να βγάλουν τα κινητά τους και να παίξουν. Είναι εκείνοι που ανυπομονούσαν να τελειώσουμε, να μην πούμε και τίποτα αν ήταν δυνατόν, να φύγουν για καφέ, ελεύθεροι από σχολικές αναχρονιστικές και αδιάφορες υποχρεώσεις. Αυτό το «ελεύθεροι  από υποχρεώσεις» είναι που δεν κατάλαβαν σωστά:  αν δεν πολεμήσεις, ακόμα και την ελευθερία σου θα τη ζεις κλεφτά, ψεύτικα, με παραχωρήσεις. Θα είσαι ραγιάς και δε θα το συνειδητοποιείς, θα μαζεύεις τα ψίχουλα από το τραπέζι των άλλων και θα λες κι ευχαριστώ σε αυτούς που σου στερούν την πραγματική τροφή της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ανάπτυξης, του πολιτισμού…. Αυτά είναι περισσότερο παιδιά μου…..

Από αυτήν τη γιορτή ,λοιπόν, έφτασε η ώρα, να ξεπληρώσω τα χρέη μου:

-υποκλίνομαι στους αγωνιστές που ευωδίασαν με την παρουσία τους τη φτωχική συνείδησή μας(Μπαλαμώτη Ραφαέλα, Πατέτσος Ραφαήλ, Μπουχλαριώτης Γιώργος, Μαντώ, Ανδρέου Αντωνία, Γκόλτσιος Θεόδωρος, Μότσιου Μαρία, Μπαμπαράμου Δήμητρα, Λάτα Έλβις Μάριος, Λούπας Κωνσταντίνος, Τζανακούλη Πολυξένη, Σιώκος Ευάγγελος, Τσιαμτσάκης Ιωάννης, Τσιγερά Αγγελική, Ξιφαράς Στυλιανός, Σταμόπουλος Αθανάσιος, Πανταζή Βιργινία, Μότσιου Γλυκερία, Νταλαμπύρα Ευγενία, Πατέτσος Παναγιώτης, Μπαλαμώτης Δημήτριος, Μπουμπουνάρας Ιωάννης, Κουμπούρας Δημήτριος, Ζιώγας Ιωάννης, Φλώρου Μαρία, Ζώγκου Παρασκευή, Μειμάρογλου Παναγιώτης, Μπαρμπούτη Ιωάννα και Στρατή Μαρία)

-ευχαριστώ θερμά τους θεατές που κρατούσαν ακόμα και την ανάσα τους για να ακούσουν καλύτερα μέσα από μύριες τεχνικές δυσκολίες το απόσταγμα μιας επανάστασης

-κλέφτες μου, πού  ήμουν εγώ, όταν σας δίδασκα και δε με καταλαβαίνατε; Έχω κι εγώ το κομμάτι της ευθύνης μου…. Μαζί λοιπόν, από κλέφτες θα γίνουμε αρματωλοί, τα ίδια όπλα της υπερ-ενεργητικότητας, της ζωηράδας, της σπιρτάδας που σας διακρίνουν, αυτά θα μάθουμε να χρησιμοποιούμε υπερ  ημων, υπερ ιδανικών και  πατρίδας. Έτσι έγινε και στο παρελθόν: ο καθένας με τα όπλα του, με τον εαυτό του, όχι για τον εαυτό τους, για όλους….

Δεν είμαι πια στεναχωρημένη κι απογοητευμένη. Είμαι ανυπόμονη. Πότε ξαναρχίζουμε μαθήματα;

 

Υστερόγραφο: οι μεγάλες νίκες αποτελούν συλλογικές προσπάθειες. Ας πούμε ότι για να πραγματοποιηθεί ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου ένωσαν την υπομονή τους  και κυρίως το ψυχικό τους σθένος οι φιλόλογοι Παπαστεργίου Ειρήνη και Μπάφα Ασημίνα. Ο κύριος Δ. Χατζής είχε την ευγένεια να μας παραχωρήσει τις στολές των κοριτσιών, να μας προτείνει τη μουσική και να εξασκήσει τα παιδιά στους χορούς(δεν έχουμε λόγια….)

από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα

 

Ιωάννης Καποδίστριας: ο Άγιος της πολιτικής

 

Ιωάννης Καποδίστριας: ο Άγιος της πολιτικής

(αποσπάσματα από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου)

 

επιμέλεια εορτασμού : Παπαστεργίου Ειρήνη – Μπάφα Ασημίνα

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

 

Εργασίες στο μάθημα της Λογοτεχνίας από τους μαθητές της Β’ Τάξης

 

————————————————————————————————————————————————————-

————————————————————————————————————————————————————-

————————————————————————————————————————————————————-

————————————————————————————————————————————————————-

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ντουμάνη Γεωργία (ΠΕ02)

 

Παροιμίες για το Μάρτιο – την άνοιξη

 

από τον μαθητή Χαϊντούτη Λάμπρο, Α4

Οι παροιμίες είναι λαϊκά αποφθέγματα που εκφράζουν βεβαιωμένες αλήθειες. Αυτές οι αλήθειες βγαίνουν από τις εμπειρίες της καθημερινής ζωής. Χαρακτηριστικό τους είναι η συντομία, η αλληγορία και η επιγραμματικότητα. Άλλες είναι σαφείς και δεν χρειάζονται ερμηνεία ενώ άλλες αποτελούν σωστούς γρίφους. Χρησιμοποιούνται για να διδάξουν, να συμβουλέψουν και να προβληματίσουν. Συχνά έχουν ειρωνική ή αστεία διάθεση.

Αποτελούν μέρος του λαογραφικού θησαυρού μας που μέσα σε λίγες λέξεις αποδίδουν τη λαϊκή σοφία. Παραδόθηκαν σε μας, από γενιά σε γενιά, με τον προφορικό λόγο. Περιγράφουν τη θετική ή αρνητική πλευρά της ζωής, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις συνήθειες, τις ανάγκες και τις πράξεις.

Πρώτοι συλλέκτες παροιμιών ήταν ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης και από τους νεότερους ο Νίκος Πολίτης. Οι παροιμίες μαζί με τις παραλλαγές αγγίζουν τις 120.000.

Ο Μάρτης απ΄ όλους τους μήνες κατέχει ξεχωριστή θέση στη λαϊκή παράδοση. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στον άστατο καιρό αλλά και στην αναγέννηση της φύσης με τον ερχομό της άνοιξης. Είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης, ο καιρός μπορεί να αλλάξει απότομα και από ανοιξιάτικος και με λιακάδα να γίνει χειμωνιάτικος και με πολύ κρύο. Γι΄ αυτό το λόγο οι καιρικές συνθήκες είναι το βασικό θέμα στις παροιμίες του Μαρτίου, δείχνοντας την μετάβαση από το χειμώνα στην άνοιξη.

 

Ας απολαύσουμε κάποιες από τις παροιμίες του Μάρτη:

 

  • Άλλα λογαριάζει ο Μάρτης κι άλλα η Σαρακοστή.
  • Αν δώσει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνο το ζευγά που ’χει πολλά σπαρμένα.
  • Αν δώσει ο Μάρτης και κακιώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.
  • Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα.
  • Από Μαρτιού πουκάμισο κι από Αυγούστου κάπα.
  • Από τον Μάρτη πουκάμισο, από τον Αύγουστο σεγκούνι (παλτό).
  • Κάλλιο Μάρτη καρβουνιάρη, παρά Μάρτη καψαλιάρη. (Καλύτερα κρύο παρά ζέστη).
  • Κάλλιο Μάρτη στις γωνιές, παρά Μάρτη στις αυλές. (Καλύτερα να κάνει ο Μάρτης βροχές, κρύο και να είμαστε στη γωνιά, παρά ήλιο και να είμαστε στις αυλές.)
  • Λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή;
  • Μάρτη βροχερέ κι Απρίλη χιονερέ.
  • Μάρτη έβρεχε; Θεριστής χαιρότανε.
    Μάρτη φύλαγε τ’ άχερα, μη χάσεις το ζευγάρι.
  • Μάρτη, Μάρτη βροχερέ κι Απρίλη δροσερέ.
  • Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει!
  • Μάρτης είναι νάζια (χάδια) κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει.
  • Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης. Τα παλιόβοϊδα τα γδέρνει, τα δαμάλια τα παιδεύει.
  • Μάσε ξύλα για το Μάρτη, μην κάψεις τα παλούκια.
  • Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα.
  • Μήδε ο Μάρτης Καλοκαίρι, μήδ’ ο Αύγουστος Χειμώνας.
  • Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε!
  • Ο Μάρτης βρέχει κι ο θεριστής χαίρεται.
  • Ο …. πο ’χει κόρη ακριβή, του Μάρτη ο ήλιος μην τη δει.

 

από τον μαθητή Χαϊντούτη Λάμπρο, Α4

 

Ένα γράμμα στη μαμά

 

από τη μαθήτρια Πανταζή Βιργινία, Γ2

 

Αγαπημένη μου μανούλα,

Σου γράφω αυτό το γράμμα, επειδή είναι ένας τρόπος να σου εκφράσω όλα αυτά που νιώθω για σένα, να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που μου έδωσες ζωή και ένα μεγάλο σ’ αγαπώ. Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που νιώθει απόλυτα αυτό που νιώθω : την λύπη μου, το υπερβολικό μου άγχος, την χαρά μου. Πολλές φορές ήταν που έχανες τον ύπνο σου, όταν δεν ήμουν καλά. Πετάς στα σύννεφα με κάθε επιτυχία μου και χαμογελάς, όταν με βλέπεις ευτυχισμένη. Είσαι ένα από τα άτομα που ξέρει πώς να μου ανεβάσει το ηθικό και να μου τονώσει την αυτοπεποίθηση, όταν είμαι στα κάτω μου εξαιτίας αυτού του άγχους που με διακατέχει. Με δυο κουβέντες σου μόνο μου φτιάχνεις την διάθεση.

Μεγαλώνω και καταλαβαίνω ότι σε χρειάζομαι όλο και περισσότερο στο πλευρό μου, στην ζωή μου. Υπάρχουν στιγμές που μου περνά από το μυαλό ότι μια μέρα δε θα είσαι δίπλα μου, δε θα μου κρατάς το χέρι, δε θα μπορώ να σε παίρνω αγκαλιά και να σου λέω χίλια σ’ αγαπώ και αυτό με διαλύει. Η σκέψη αυτή και μόνο με κάνει τα βράδια να κάθομαι μόνη μου κλεισμένη στον εαυτό μου και να κλαίω χωρίς σταματημό. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα μανούλα ούτε λεπτό.

Ένα απλό ευχαριστώ δεν μπορεί να συγκριθεί με όλα αυτά που έχεις κάνει και που συνεχίζεις να κάνεις για μένα. Δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε στο ελάχιστο με όλες σου τις θυσίες για να με μεγαλώσεις σωστά, να με υπερασπιστείς και να με προστατεύσεις από κάθε πρόβλημα, να φροντίσεις να μην μου λείψει τίποτα. Συγνώμη αν μερικές φορές σε στεναχωρώ με την συμπεριφορά μου, αλλά γίνεται άθελά μου. Το μόνο πράγμα που θέλω είναι να μην σε βλέπω στεναχωρημένη και πόσο μάλλον εξαιτίας μου. Θαυμάζω το κουράγιο σου, την υπομονή σου όλα αυτά τα χρόνια, την αγωνία σου να είμαι καλά. Θα μπορούσα να γράφω ώρες ατελείωτες για σένα μαμά, αλλά όσες σελίδες και αν γραφτούν δεν είναι αρκετές να εκφράσουν την αγάπη που τρέφω για σένα. Και ένα μόνο σ’ αγαπώ, μια δυνατή αγκαλιά μπορούν να σου δείξουν την αγάπη που ξεχειλίζεται από τα βάθη της καρδιάς μου καθημερινά για σένα γλυκιά μου μαμά.

Σε λατρεύω, μαμά. Όχι επειδή έτυχε να είσαι μαμά μου. Όχι επειδή πρέπει. Αλλά επειδή με τις πράξεις σου και με την αγάπη που μου δείχνεις κάθε μέρα, κάθε λεπτό το κερδίζεις με την αξία σου.

 

από τη μαθήτρια Πανταζή Βιργινία, Γ2

 

Το λαβωμένο περιστέρι

 

από τη μαθήτρια Παπαδοπούλου Σοφία, Α4

 

….Ω!Θεέ, στείλ’ τους την ειρήνη σου

ώστε να γνωρίζουν πως κάποιος νοιάζεται

 

Πετά και χάνεται στ’ ουρανού τις άκρες

σε μια γωνιά του κουρνιάζεται , πόση ομορφιά και πόσες χάρες!

 

Δεν είναι εύκολο τα φτερά του ν’ ανοίξει,

δε θέλει πολύ τους άχαρους να ξοργίσει

 

η ζωή του Οδύσσεια,

πάει και χάνεται με μια μόνο τους συνήθεια

 

και κει με θεία μορφή στέκεται

και με γλυκιά φωνή και με αθώα λαλιά

αρχίζει ν’ απαγγέλνει:

 

Τι’ μια εγώ για έναν άνθρωπο;

Δε με υπολογίζει

με προσπερνά αδιάφορος

η δουλειά του μόνο να κυλίσει

 

Τις σκηνές και τα λόγια τούτα

το περιστέρι μ’ αφηγούνταν

και δείχνοντάς μου την ίδια τη ζωή

καταλαβαίνω καλύτερα τι υπονοεί…

 

από τη μαθήτρια Παπαδοπούλου Σοφία, Α4

 

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση