Ιανουάριος 2018 αρχείο

Άννα Φρανκ

 

Σταύρος Γκουσγκούνης, Δημήτρης Δαλέρας

Άννα Φρανκ

 

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ντουμάνη Γεωργία

 

ΑΛΚΗ ΖΕΗ

 

από τον μαθητή Απόστολο Σινιόρη, τμήμα Β3

ΑΛΚΗ ΖΕΗ

 

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ντουμάνη Γεωργία

 

Να ΄σαι καλά , δάσκαλε!


από τη μαθήτρια Μότσιου Μαρία, τμήμα Β2

Να ΄σαι καλά , δάσκαλε!


Υπεύθυνη καθηγἠτρια: Ντουμάνη Γεωργία

 

Η διατροφή και η ενδυμασία των αρχαίων ελλήνων

 

από τη μαθήτρια του τμήματος Α2, Νιανιά Αναστασία

 

Η  ΔΙΑΤΡΟΦΗ  ΚΑΙ Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η διατροφή

«Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα».

Γεγονός είναι ότι στα συμπόσια των αρχαίων τα τραπέζια ήταν βαρυφορτωμένα και το κρασί έρρεε άφθονο, νερωμένο με γλυκό ή θαλασσινό νερό και αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή μέλι.
Την εποχή του Περικλή (5ος αιώνας π.Χ.), οι καλεσμένοι σ’ ένα πλούσιο δείπνο θα απολάμβαναν ένα ενδιαφέρον και χορταστικό μενού: λαγό μαγειρεμένο με μέντα και θυμάρι, ψητές τσίχλες ή σπίνους διατηρημένους σε ευωδιαστό λάδι, αρνάκι ή γουρουνόπουλο σούβλας ποτισμένο με «θυλήματα» (χοντροαλεσμένο αλεύρι ραντισμένο με κρασί και λάδι, με το οποίο έσβηναν το κρέας καθώς ψηνόταν), γλυκίσματα από ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι πασπαλισμένα με μελωμένο κρασί και σουσάμι, αλμυρά τσουρέκια, ψητά ορτύκια, τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής, κρασί από τη Χίο και τη Λέσβο, σταφύλια από τη Μένδη της Παλλήνης, χέλια και ψάρια από τη λίμνη Κωπαΐδα, θαλασσινά από την Εύβοια, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, βραστούς βολβούς, που ευνοούν τη σεξουαλική διάθεση, ραπανάκια για να περνά η μέθη και, βέβαια, τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης, παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα καρυκεύματα
Μπορεί οι Αθηναίοι να ήταν καλοφαγάδες, ήταν όμως κατά κανόνα λιτοδίαιτοι.
Όπως το διατύπωναν τότε, ήταν «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες», γι’ αυτό και υπήρχε η έκφραση «Αττικηρώς ζην».

Ο Αθηναίος, πριν βγει από το σπίτι του με το πρώτο φως της αυγής, έτρωγε κάτι λιτό, το «ακράτισμα» που ήταν συνήθως λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, το λεγόμενο άκρατο οίνο. Μερικές φορές στο πρώτο αυτό γεύμα πρόσθεταν ελιές και σύκα. Πιο συχνά, όμως, το πρωινό ήταν απλά μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, για το οποίο οι αρχαίοι πίστευαν ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
Κατά τη διάρκεια της μέρας, έπαιρναν ακόμα τρία γεύματα: το άριστον (μεσημεριανό), το δειλινό και το δείπνο.
Το κύριο γεύμα, το δείπνο, το έπαιρναν στο τέλος της μέρας ή αφού είχε ήδη νυχτώσει. Ήταν πλούσιο και πολλές φορές τελείωνε με τραγήματα (επιδόρπια), φρούτα φρέσκα ή ξηρά, κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι.

Τα εδέσματα          
Οι αρχαίοι έτρωγαν συχνά κρέας, ιδιαίτερα χοιρινό αλλά και μοσχαρίσιο, μαγειρεμένο με αρκετούς τρόπους και σπανιότερα κατσίκι και αρνί.
Μεγάλο γαστρονομικό ενδιαφέρον έδειχναν για το κυνήγι (τσίχλες, ορτύκια, ελάφια). Τέλος, για να είναι μαλακά τα κρέατα, φρόντιζαν να τα μαρινάρουν πριν από το ψήσιμο με χορταρικά.

Με το ψάρι ίσχυε ότι και στις μέρες μας.
Οι Αθηναίοι είχαν μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα. Οι τσιπούρες και τα μπαρμπούνια στόλιζαν συχνά τα τραπέζια των πλουσίων, ενώ οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το συνηθισμένο πιάτο των φτωχότερων.
Η τιμή της σαρδέλας, μάλιστα, λειτουργούσε ως βαρόμετρο για την αγορά τροφίμων της Αθήνας.
Μεγάλη ζήτηση είχαν και τα παστά ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο, και φυσικά τα φημισμένα χέλια της Κωπαΐδας, που ήταν πανάκριβος μεζές αφού το καθένα απ’ αυτά στοίχιζε όσο ένα γουρουνόπουλο

Οι σαλάτες τους γίνονταν πάντα από υλικά που είχαν θεραπευτικές ιδιότητες και τα οποία ποτέ δεν έβραζαν για να μη χάσουν τις βιταμίνες τους. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να παίρνουν λάδι για τις σαλάτες τους από άγουρες ελιές.
Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας.

Τους άρεσαν επίσης τα αλλαντικά και τα όσπρια.
Έτρωγαν φασόλια, φακές, ρεβίθια (ψημένα), μπιζέλια και κουκιά σε πουρέ.
Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια περιλαμβάνονταν στο καθημερινό μενού.
Εκλεκτό έδεσμα για τους αρχαίους ήταν τα σαλιγκάρια, τα οποία οι Κρητικοί έτρωγαν από την εποχή του Μίνωα.
Τα λαχανικά, τέλος, είχαν μεγάλη ζήτηση.
Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του επαινεί, διά στόματος Σωκράτη, τη φυτοφαγική και τη φυσική εν γένει δίαιτα. Πολλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν κηπάρια, στα οποία καλλιεργούσαν, μαζί με τα όσπρια, βολβούς, μαρούλια, αρακά, αγκινάρες, βλίτα, σέλινο, άνηθο και δυόσμο. Άλλα χορταρικά, όπως τα μανιτάρια, το μάραθο, τα σπαράγγια, ακόμα και τις τρυφερές τσουκνίδες, τα αναζητούσαν στις ακροποταμιές και στα χωράφια. Από τα πιο αγαπημένα προϊόντα των αρχαίων ήταν τα αγγούρια και τα σύκα.

 

Η ενδυμασία

Η επικράτηση συγκεκριμένων κανόνων στην εμφάνιση ανδρών και γυναικών κατά την αρχαιότητα δεν μπορεί να ερμηνευτεί χωρίς αναφορές στις αισθητικές αντιλήψεις αλλά και στις πολιτικές και κοινωνικές επιδιώξεις της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας. Οι νομοθεσίες του Σόλωνα στην Αθήνα και του Λυκούργου στην Σπάρτη περιόριζαν σημαντικά την πολυτέλεια και την επίδειξη, προβάλλοντας το ιδανικό της λιτότητας και του μέτρου. Και σε άλλες πόλεις υπήρχε ανάλογη νομοθεσία.

Βασικό ανδρικό ένδυμα των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο χιτώνας, ο οποίος ήταν ένα μονοκόμματο πουκάμισο, φορεμένο κατάσαρκα, με ζώνη στην μέση. Ο καθημερινός χιτώνας έφτανε συνήθως μέχρι το γόνατο, ενώ ο επίσημος ήταν μακρύτερος. Για να προφυλάγονται από το κρύο, στα ομηρικά χρόνια φορούσαν ένα μάλλινο ένδυμα, την χλαίνα, που τύλιγε το σώμα. Αργότερα ονομάσθηκε ιμάτιο. Υπήρχε επίσης και η χλαμύδα, που στηριζόταν με μία πόρπη στον ώμο και, σε αντίθεση με το ιμάτιο, κυμάτιζε ελεύθερα.

Κύριο γυναικείο ένδυμα των αρχαίων Ελληνίδων, από τα ομηρικά χρόνια έως τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα, ήταν ο πέπλος, ο οποίος στερεωνόταν  στον ώμο με περόνες και έφερε στην μέση ζώνη. Από τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα καθιερώθηκε ο λινός (ιωνικός) χιτώνας και το ιμάτιο, που ήταν περίπου τα αντίστοιχα ανδρικά ενδύματα. Εξακολουθούσαν όμως να φορούν και πέπλο, κυρίως οι Σπαρτιάτισσες.

Τα υλικά κατασκευής των υφασμάτων, που συνήθως τα ύφαιναν οι γυναίκες μόνες τους, ήταν το λινάρι και το μαλλί.

Από καπέλα, ανδρικά ήταν ο πέτασος (πλατύγυρο), η κυνή (δερμάτινος σκούφος) και ο πίλος (κωνικό καπέλο), ενώ γυναικεία ήταν η θολία (πλατύγυρο).

Ανδρικά υποδήματα ήταν τα σανδάλια (με σόλα και λουριά), και οι εμβάδες (υποδήματα σαν μπότες). Τα γυναικεία ήσαν κομψά και ποικίλα, όπως περσικά, λακωνικά, κ.ά. Οι ηθοποιοί φορούσαν κοθόρνους.

 

Συμπληρώματα της γυναικείας αμφίεσης ήσαν τα κοσμήματα, τα ενώτια (σκουλαρίκια), τα περιδέραια, τα βραχιόλια, τα οποία τα τοποθετούσαν σε ειδικά κουτιά, τις πυξίδες, ενώ απαραίτητο αξεσουάρ ήταν και το ριπίδιο (βεντάλια).

 

Νιανιά Αναστασία, Α2      

                                    

Το σχολείο του μέλλοντος

 

από τη μαθήτρια της Β’ Τάξης Αντωνία Ανδρέου

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

 Αν άφηνα την φαντασία μου να ταξιδέψει με προορισμό το μέλλον θα ήθελα να συναντήσω ένα σχολείο διαφορετικό από αυτό που έχουμε εδώ στο παρόν.

Θα ήθελα το σχολείο να είναι ένα μέρος που κάθε παιδί θα λάτρευε να πάει .Το προαύλιο θα ήταν ένας τεράστιος χώρος με γήπεδα του μπάσκετ ,του ποδοσφαίρου και του βόλεϊ θα υπήρχε επίσης ένας μεγάλος χώρος όπου εκεί θα μπορούσαν τα παιδιά να συζητούν. Θα υπήρχαν δέντρα γύρω από το σχολείο και όχι κάγκελα που θυμίζουν φυλακές.

Μπαίνοντας μέσα στο κτίριο θα συναντούσες πρώτα τα γραφεία των καθηγητών και του διευθυντή. Κάθε καθηγητής θα είχε την αίθουσά του και έτσι το μάθημά του θα γινόταν πιο εύκολο για εμάς τους μαθητές αλλά και πιο εύχρηστο για τους ίδιους. Κάθε αίθουσα θα ήταν ζωγραφισμένη ανάλογα με το μάθημα του κάθε καθηγητή επομένως η αίθουσα της μουσικής θα είχε στους τοίχους ζωγραφισμένες νότες στην αίθουσα των μαθηματικών θα είχε περίπλοκες εξισώσεις, πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις και στην αίθουσα των φιλολόγων αρχαία ρητά και ποιήματα μεγάλων ποιητών μας. Όλες οι αίθουσες θα ήταν μεγάλες και φωτεινές. Εκτός από τις αίθουσες όμως ζωγραφισμένοι θα ήταν και οι διάδρομοι με όμορφα τοπία τα οποία θα μας θύμιζαν όλες τις εποχές του χρόνου.

Ο τρόπος διδασκαλίας θα ήταν διαφορετικός από τον σημερινό .Βιβλία δεν θα υπήρχαν. Κάθε μαθητής θα είχε το δικό του υπολογιστή,  τις εργασίες ,που δεν θα ήταν και πολλές, θα τις έπαιρναν σε στικάκια . Οι καθηγητές θα δίδασκαν χρησιμοποιώντας πολλά βίντεο και έτσι οι μαθητές θα κατανοούσαν καλύτερα το μάθημα.

Τέλος,  αν και θα μου άρεσε πολύ το σχολείο του μέλλοντος πιστεύω ότι δεν θα ήταν τόσο λειτουργικό και η σχέση βιβλίου – μαθητή – καθηγητή που υπάρχει σήμερα θα ήταν τυποποιημένη λόγω του ότι δεν θα υπήρχαν βιβλία και όλα θα γινόταν ηλεκτρονικά.

ΑΝΤΩΝΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΤΑΞΗ Β1

 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο…

 

Από τους μαθητές της Β’ Τάξης Γκουσγκούνη Σταύρο και Δαλέρα Δημήτρη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η σημερινή μέρα μου ήταν πολύ ωραία. Το πρωί ξύπνησα λίγο θυμωμένος, γιατί είναι Δευτέρα και ήθελα να κοιμηθώ. Όμως, έπρεπε να πάω στο σχολείο. Έπλυνα το πρόσωπό μου, ντύθηκα και περίμενα τον φίλο μου, τον Δημήτρη, να έρθει να με πάρει, για να πάμε μαζί στο σχολείο, όπως πάντα. Στο σχολείο πέρασα ωραία. Μόλις γύρισα στο σπίτι, άρχισα να διαβάζω και το απόγευμα βγήκα με τους φίλους μου. Κάναμε βόλτες και μετά πήγαμε και πήραμε γύρους από το “to eat”. Μετά, ήρθανε και τα κορίτσια και κάναμε όλοι μαζί βόλτες. Το βράδυ, κατά τις 9:30 γύρισα στο σπίτι και είδα μια ταινία με την οικογένειά μου. Σε λίγο θα πέσω να κοιμηθώ.

                          Γκουσγκούνης Σταύρος –  Δαλέρας Δημήτρης

 

Προτιμάτε να είναι εργαζόμενοι και οι δύο γονείς σας;

Προτιμάτε να είναι εργαζόμενοι και οι δύο γονείς σας;

 

Ένα ερώτημα που απασχολεί και βασανίζει στις μέρες μας παιδιά και γονείς. Οι μαθητές του Β1 απάντησαν με τον δικό τους τρόπο και οι απαντήσεις τους μπορούν να μας βοηθήσουν όλους να κατανοήσουμε και τα δικά μας παιδιά. Τι προτιμούν λοιπόν οι έφηβοι μαθητές/τριες μας;  

                                                                          Επιμέλεια παρουσίασης: Ντουμάνη Γεωργία (ΠΕ02)

 

Όχι, δεν προτιμώ να εργάζονται και οι δύο γονείς μου. Θέλω να δουλεύει κατά προτίμηση μόνο ο μπαμπάς μου και η μαμά μου να βρίσκεται στο σπίτι. Έτσι  ώστε να με φροντίζει, να με προσέχει, να μου μαγειρεύει τα φαγητά που μου αρέσουν, γενικά να περνάμε πολλές ώρες της ημέρας μαζί.

                                                                                                                                    Κων/νος Διονυσίου

 

Θα προτιμούσα να μην εργάζονται και οι δυο γονείς μου, αλλά ο ένας. Αυτό γιατί θα είναι πιο εύκολη η ζωή στο σπίτι και ιδιαίτερα αν υπάρχουν πιο μικρής ηλικίας παιδιά, θα είναι πιο δύσκολο να μεγαλώσουν χωρίς τη βοήθεια των γονιών. Η βοήθεια του ενός γονιού είναι σημαντική για το μεγάλωμα των παιδιών και την πειθαρχία τους.

                                                                                                                                    Ελένη Γκατζόγια

 

Προτιμώ να είναι εργαζόμενοι και οι δύο γονείς για να μπορούν να ενισχύσουν την οικογένεια οικονομικά, αφού τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πολλά νοικοκυριά. Οι εργαζόμενοι γονείς αισθάνονται πιο ολοκληρωμένοι, κάτι που έχει θετική επίπτωση και στην ισορροπημένη σχέση με τα παιδιά τους.

                                                                                                                                    Αντωνία Ανδρέου

 

Δεν προτιμώ κάτι από τα δυο. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Η εργασία προσφέρει χρήματα στην οικογένεια, όμως τα απαιτητικά ωράρια αποκόπτουν το εργαζόμενο μέλος από την οικογένεια. Εάν ο ένας από τους δύο γονείς έχει αρκετά καλό εισόδημα, τότε μπορεί ο άλλος να ασχολείται με τα οικιακά. Εάν όχι, η εργασία και των δύο γονιών θα ήταν αναγκαία.

                                                                                                                           Σταύρος Γκουσγκούνης

 

Εγώ προτιμάω να δουλεύουν και οι δύο γονείς αλλά όχι για όλο το διάστημα της ημέρας για να μπορώ να τους βλέπω και να περνάω αρκετό χρόνο μαζί τους. Θέλω να δουλεύουν για να έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε καλύτερα, να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες και να μπορούμε να διασκεδάζουμε όλοι μαζί να κάνουμε εκδρομές και να περνάμε όμορφες οικογενειακές στιγμές.

                                                                                                                                       Θάνος Έξαρχος

 

Θεωρώ ότι είναι καλύτερο να εργάζονται και οι δύο γονείς, γιατί είναι πιο εύκολο το οικονομικό, ενώ όταν εργάζεται μόνο ο ένας είναι δύσκολα τα πράγματα. Βέβαια, πιστεύω ότι όταν και οι δυο γονείς δουλεύουν τα παιδιά νιώθουν παραμελημένα και παραπονιούνται και οι τσακωμοί είναι πιο συχνοί. Παρόλα αυτά και πάλι θεωρώ ότι και οι δυο γονείς πρέπει να είναι εργαζόμενοι.

                                                                                                                            Αναστασία Γιουρούκη

 

Θα προτιμούσα να είναι εργαζόμενοι και οι δύο γονείς μου, διότι θα στήριζαν οικονομικά την οικογένεια και οι ίδιοι θα αισθάνονταν πιο ολοκληρωμένοι. Αλλά θα γύριζαν στο σπίτι κουρασμένοι και εξουθενωμένοι. Πάντως δε θεωρώ ότι οι επαγγελματικές δραστηριότητες των γονιών μου θα ήταν απειλητικές για τη συνοχή της οικογένειάς μου.

                                                                                                                                 Κων/νος Αθανασίου

 

 

Οι γονείς εργάζονται σκληρά για κάποιο λόγο. Πρέπει να εργάζονται ώστε να έχουμε κέρδη και να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας. Είναι σημαντικό να εργάζονται και οι δύο αν έχουν παιδιά. Παρόλο που λείπουν στα παιδιά τους και τους έχουν αν, πρέπει να καλύψουν όχι μόνο τις ανάγκες των παιδιών αλλά και τις δικές τους, ώστε να μην υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στην οικογένεια.

                                                                                                                                Μαρίνα Ζουφιλήντα

 

Ναι, το προτιμώ, γιατί φέρνει μεγαλύτερο εισόδημα στην οικογένεια. Ακόμη, έχω εγώ και ο αδελφός μου μεγαλύτερη ελευθερία, καθώς και χρόνο μόνοι μας. Επιπλέον οι γονείς νιώθουν ικανοποιημένοι και ολοκληρωμένοι. Οι γονείς θεωρούν ότι μπορούμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε ανεξάρτητοι.

                                                                                                                              Θεόδωρος Γκόλτσιος

 

Αν και κάπως εγωιστικό θα προτιμούσα να δουλεύει μόνο ο πατέρας μου και να έχω τη μητέρα στο σπίτι να με βοηθάει στα μαθήματα και να με στηρίζει κάθε στιγμή. Αν δουλεύει, θα γυρίζει στο σπίτι κουρασμένη και ίσως εκνευρισμένη και θα πρέπει να ασχοληθεί με χίλια δυο πράγματα. Έτσι δε θα έχει χρόνο για μένα, η σχέση μας θα έχει προβλήματα και θα νιώθω μόνη. Βέβαια ίσως αυτό να κάνει τη μητέρα δυστυχισμένη, γιατί κι εκείνη έχει όνειρα, θέλει να δημιουργήσει κάτι δικό της και θέλει οικονομική ανεξαρτησία. Από την άλλη αν δεν εργάζεται η μητέρα, ο πατέρας πρέπει να δουλέψει περισσότερο, με αποτέλεσμα να κερδίζω τη μητέρα, αλλά να χάνω τον πατέρα.

                                                                                                                                   Μαρία Γεωργούλα    

 

Προτιμώ και οι δύο γονείς μου να δουλεύουν, γιατί έτσι δε θα υπάρχουν οικονομικά προβλήματα και θα υπάρχει οικονομική ευχέρεια στο σπίτι.

                                                                                                                              Κατερίνα Γραμμένου

 

Ναι, θα προτιμούσα να δουλεύουν και οι δύο γονείς μου, γιατί θα μπορούσανε έτσι να υποστηρίξουν οικονομικά την οικογένειά μας. Επίσης θα κάλυπταν πάρα πολύ εύκολα τις δικές τους και τις δικές μας ανάγκες.

                                                                                                                                  Δημήτρης Δαλέρας

 

Προτιμάω να είναι και οι δύο γονείς εργαζόμενοι, διότι μένω μόνη μου σπίτι και δεν έχω τους γονείς να μου γκρινιάζουν. Φέρνουν περισσότερα χρήματα και μπορώ να παίρνω διάφορα και μερικές φορές άχρηστα πράγματα. Καταλαβαίνω όμως πώς είναι να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού, ώστε να είναι καθαρό.

                                                                                                                                       Εύα Ευαγγελίου

 

Και οι δύο γονείς πρέπει να δουλεύουν. Εξασφαλίζουν οικονομική άνεση και καλύτερες σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Οι γονείς νιώθουν σημαντικοί, τα αδέλφια δένονται μεταξύ τους, περνάνε χρόνο μαζί και γίνονται πιο υπεύθυνα και ώριμα.

                                                                                                                            Αθανασία Αναστασίου

 

Θα ήθελα να δουλεύουν και οι δύο γονείς, γιατί θα μπορώ να πηγαίνω στην ποδοσφαιρική ομάδα της Νέας Σμύρνης και να τρώω ό,τι θέλω. Ακόμη θα μπορώ να πηγαίνω να βλέπω την ΑΕΛ.

                                                                                                                                  Ανδρέας Ευθυμίου

 

Προτιμώ να δουλεύει μόνο ο πατέρας, γιατί αν δουλεύουν και οι δύο γονείς θα στερούμαι εγώ και τα αδέλφια μου μερικά σημαντικά πράγματα που μπορεί να μας προσφέρει η μαμά, όταν είναι στο σπίτι. Αν όμως είχε κάποιον να τη βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, θα μπορούσε να δουλεύει και αυτή.

                                                                                                                                Παναγιώτης Ζιώγας

Από το ημερολόγιο μιας μαθήτριας

από τη μαθήτρια Αντωνία Ανδρέου, Τμήμα Β1

 

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ

Αγαπητό  ημερολόγιο,

Σήμερα  είχα  μία  πολύ  κουραστική  μέρα. Το  πρωί  ξύπνησα, ντύθηκα  και  έφυγα  για  το  σχολείο. Στη  διαδρομή  συνάντησα  την  Κλεοπάτρα, τη  φίλη  μου. Καθώς  μιλούσαμε, μου ζήτησε  το  τετράδιό  μου, για  να  αντιγράψει  την  άσκηση  στα  μαθηματικά. Εγώ  της  είπα  με  ήρεμο  τρόπο, ότι  θα  πρέπει  να  προσπαθήσει  μόνη  της  και  να  μην  τα  παίρνει  συνέχεια  από  εμένα. Νομίζω είχα δίκιο. Αντίθετα,  αυτή  μόλις  άκουσε  τα  λόγια  μου  πειράχτηκε, λέγοντας  μου  ότι  δεν  είμαι  πραγματική  φίλη. Εγώ  στενοχωρήθηκα… Από  εκείνη  τη  στιγμή  κατάλαβα  ότι  η  μέρα  μου  θα  ήταν  πολύ  δύσκολη. Κατά  τη  διάρκεια  του  μαθήματος  δεν  σκεφτόμουνα  τίποτα  άλλο  παρά  μόνο  πως  να  τα  ξαναβρώ  με  τη  φίλη  μου. Αφού  γύρισα  σπίτι  κλείστηκα  στο  δωμάτιο  μου  για  να  ξεκινήσω  τα  μαθήματά  μου  αλλά  δεν  μπορούσα  να  συγκεντρωθώ. Λίγο  αργότερα  έφυγα  από  το  σπίτι  και  πήγα  για  προπόνηση. Πίστευα  ότι  εκεί  θα  ηρεμούσα  για  λίγο  αλλά  το  μυαλό  μου  ήταν  συνεχώς  σε  εκείνη. Ο προπονητής   μας  τις  τελευταίες  μέρες  είναι  πολύ  απαιτητικός, γιατί  το  Σάββατο  έχουμε  αγώνα  με  την  καλύτερη  ομάδα  της  Λάρισας  και  θέλει  να  νικήσουμε. Αφού  γύρισα  σπίτι  μετά  από  μια  εξαντλητική  προπόνηση  έπρεπε  να  διαβάσω  και  τη  μικρή  μου  αδερφή. Με  κούρασε  πραγματικά… Γιατί  δεν  μπορεί  να  καταλάβει  αυτά  που  της  εξηγώ;; Εγώ ότι  της  είπα  το  είπα  για  το  καλό  της. Ελπίζω  αύριο  να  είναι  μία  καλύτερη  μέρα  και  να  τα  ξαναβρώ  με  την  Κλεοπάτρα!!

 

ΑΝΤΩΝΙΑ  ΑΝΔΡΕΟΥ, Β1

 

Η χαρά μετά τη χαρά

 

Η χαρά μετά τη χαρά

από την Ασημίνα Μπάφα, φιλόλογο

Σήμερα τελικά τράβηξα την πρίζα. Σε μια απειροελάχιστη στιγμή έσβησαν τα φωτάκια, τ’ αστεράκια, τα κεράκια, οι μπαλίτσες, οι αγιοβασίληδες, οι γιρλάντες, τα δέντρα, τα μελομακάρονα, τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα…. Και τώρα; Τι θα κάνουμε από δω και μπρος χωρίς Χριστούγεννα;

Από δω και πέρα μόνο η ζωή μας. Για την ακρίβεια μόνοι με τη ζωή μας….

Άραγε μοναξιά; Ίσως….

Μπορεί όμως και όχι. Σίγουρα τόση και τόση χαρά πέρασε από την καρδιά μας(από την καρδιά μας κι όχι μόνο από το πορτοφόλι μας!), τόση και τόση χρυσόσκονη λαμπύρισε στα δάχτυλά μας, είναι δυνατόν να μην κρατήσαμε λίγη, έστω μια ανάμνηση για να στολίσουμε τις κατοπινές στιγμές μας;

Σίγουρα μέσα μας(πολύ μέσα μας)κάτι λάμπει ακόμα. Είναι η χαρά η οποία θα πρέπει να έχει απομείνει στον πάτο, σαν ακριβό κατακάθι, όταν έχουν πια εξατμιστεί όλες οι γιορτινές αερολογίες, έχει πια  ξεσκονιστεί η άχνη των κουραμπιέδων και  έχουν καταλαγιάσει οι φωνές όλων των κραυγαλέων διασκεδάσεων. Είναι η χαρά που χαράζει ένα χαρμόσυνο χαμόγελο σε όσους ένιωσαν το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων(ναι, είναι κι αυτή μια δυσεύρετη  προϋπόθεση, όμως τίποτα σπάνιο δεν είναι απίθανο να συμβαίνει, πολύ μέσα μας). Είναι η αληθινή χαρά που μπορεί να σταθεί μέσα στη ζωή και μόνη της.

Αυτό είναι λοιπόν το συναίσθημα που θα συνοδεύει από δω και πέρα την καθημερινότητά μας. Κι αν ακόμα δεν είναι το πρώτο που αναδύεται στην καρδιά μας(είπαμε έχει απομείνει στον πάτο της συνείδησης κι ο δρόμος μέχρι την επιφάνεια είναι μακρύς και δύσκολος) ας μην αποκαρδιωθούμε, ποιος δε λαχανιάζει όταν ανεβαίνει ανηφόρα;

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα και μας συμπαρασύρει μαζί της και τελική ανταμοιβή μας θα είναι αυτή η χαρά.

Πάντα να ανεβαίνουμε.

Πάντα να χαιρόμαστε.

Μονόδρομος.

Έτσι απλά.

 

Υστερόγραφο: ξέρω ότι η γκρίνια συναγωνίζεται με τη μιζέρια για την πρώτη θέση στην καρδιά μας, αυτό είναι πιο εύκολο…. Οι καλικάντζαροι  μετά τα Χριστούγεννα επιστρέφουν στο πόστο τους στα έγκατα της ζωής μας και   πριονίζουν με αυτές την καθημερινότητά μας. Το πιο εύκολο δεν είναι πάντα το καλύτερο. Η χαρά είναι πάντα το δυνατότερο αντίδοτο για κάθε κακοδαιμονία.

Ασημίνα Μπάφα, φιλόλογος

 

Η δημιουργία μιας ισχυρής προσωπικότητας

 

Η δημιουργία μιας ισχυρής προσωπικότητας

από τη μαθήτρια Καλλίδα Πανταζή, Γ2

Στις μέρες μας, η κατοχή ενός δυνατού και ανεκτικού χαρακτήρα είναι μεγάλο προσόν στην διατήρηση καλών σχέσεων με τους γύρω μας, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τι εννοούμε όμως με την φράση ισχυρή προσωπικότητα; Κατά την γνώμη μου ο άνθρωπος ο όποιος νιώθει καλά με τον εαυτό του, χαμογελά καθημερινά  άσχετα με το πόσο καλά  πήγε η μέρα του και  αντιμετωπίζει τις δυσκολίες  της ζωής  με θάρρος και τόλμη μπορεί  να θεωρηθεί ένας δυνατός χαρακτήρας.  Η αλήθεια είναι πως έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι έχουν περάσει δύσκολες  καταστάσεις, αλλά   μετά από αυτό αναδείχθηκαν σε πιο δυνατούς  απο ότι ήταν  πριν .Βέβαια , υπάρχει και η εντελώς αντίθετη πλευρά του νομίσματος όπου κατά την διάρκεια  μια δύσκολης  περιόδου το ίδιο άτομο λόγο της αδύνατης  διαχείρισης  των συναισθημάτων  χάνει πολλές φορές τον έλεγχο και την χαρά της  ζωής κάνοντας τον πιο αδύναμο  κα εύθραυστο από πριν.  

 Επιπροσθέτως, το σπουδαίο νέο είναι πως έχουν βρεθεί κάποιοι εύκολοι τρόποι με τους οποίους  αν τους εφαρμόσει κανείς  και προσπαθήσει να συμβιβαστεί με αυτούς  μπορεί  να αλλάξει την οπτική του γωνία για την ζωή προς το καλύτερο και να βοηθηθεί έτσι ώστε    να  γίνει πιο σκληρός όταν η μοίρα αποφασίσει να του δείξει την άσχημη πλευρά της. Αρχικά, αν είμαστε αρκετά τυχεροί  και  έχουμε κάποιους φίλους, λίγους και καλούς στους οποίους  μπορούμε να εμπιστευτούμε  αυτό που μας ενοχλεί και μας στεναχωρεί και εκείνοι από την δική τους πλευρά  σαν ένα δυνατό φώς  μας βοηθούν  να βρούμε τον σωστό δρόμο σε ένα σκοτεινό μονοπάτι πιστεύεται πως είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους. Επίσης, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε  να μην το βάζουμε  κάτω με το παραμικρό αλλά να προσπαθούμε να  βρούμε  μια λύση που μέσα από αυτή θα πάρουμε κάποιο ξεχωριστό δίδαγμα   με το οποίο θα είμαστε ο εαυτός μας αλλά σε μια καλύτερη  κατάσταση . Τέλος ,το μυστικό συστατικό και το πιο σημαντικό  για πολλούς είναι να υπάρχει παντού χαμόγελο και καλή διάθεση σε ό,τι κι αν κάνουμε γιατί αυτό είναι που μπορεί να μας κάνει πραγματικά δυνατούς.

 Συνοψίζοντας , η προσωπική μου άποψη  συμφωνεί απόλυτα με τους παραπάνω τρόπους αν και πιστεύω πως κανείς δεν μπορεί να μας υποδείξει πως θα είμαστε  ή πως θα γίνουμε δυνατές προσωπικότητες . Όμως για να φτάσουμε σε σημείο να αναρωτιόμαστε πώς να γίνουμε ισχυροί  χαρακτήρες σημαίνει πως κάτι μας λείπει και θα πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας γι΄αυτό .Επίσης εγώ έχω την τύχη να έχω φίλους και συγγενείς που σε καθημερινή βάση με στηρίζουν και μου δίνουν συμβουλές ,γεγονός που με κάνει πιο δυνατή μέρα με  την μέρα και νιώθω πολύ τυχερή γι΄αυτό. Γενικότερα, θαυμάζω  τους ανθρώπους που το χαμόγελο είναι  η βασική τους  προτεραιότητα και  αυτός είναι ένας από τους  λόγους  που προσπαθώ  να αντιμετωπίζω το κάθε μου εμπόδιο  με ήρεμο τρόπο προσπαθώντας να βρω την θετική του πλευρά. Διότι όπως είναι  κοινώς γνωστό ,όποιος γελάει αντέχει.

Καλλίδα Πανταζή, Γ2

 

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση