Σήμερα έχουμε «Χαράν»: Στην ποντιακή διάλεκτο πιο διαδεδομένος ήταν ο όρος «Xαράν», που υπογράμμιζε το χαρμόσυνο γεγονός του γάμου.
Λογόπαρμαν
Η ημερομηνία του γάμου οριζόταν με το «λογόπαρμαν». Οι γονείς και οι στενοί συγγενείς του γαμπρού μαζί και ο νονός του επισκέπτονταν το σπίτι της νύφης για να τη ζητήσουν από τους γονείς της, να πάρουν τη σύμφωνη γνώμη τους και να ορίσουν την ημερομηνία γάμου. Την πρώτη Κυριακή μετά το λόγο αντάλλασαν και δαχτυλίδια με την παρουσία ιερέα.
Ανήμερα του γάμου
Ανήμερα του γάμου γίνονταν οι κατάλληλες προετοιμασίες τόσο στο σπίτι του γαμπρού όσο και της νύφης. Τα ανύπαντρα κορίτσια έγραφαν το όνομά τους κάτω από το παπούτσι της νύφης, ανυπομονώντας αν θα σβηστεί, ένδειξη για το αν θα παντρευτούν σύντομα και αυτές.
Νυφέπαρμαν (γλέντι και γαμήλια πομπή)
Οι συγγενείς έστηναν γλέντι στο σπίτι πριν αρχίσει η γαμήλια πομπή. Αν ο γαμπρός και η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό ξεκινούσε ο γαμπρός με τη συνοδεία του για το σπίτι της νύφης.
Η πορεία γινόταν πάντα πεζή με τη συνοδεία οργάνων και κυρίως ποντιακής λύρας χορεύοντας «τας».
Νυφέπαρμαν
Όταν έφταναν στο σπίτι της νύφης έβγαιναν γυναίκες με δίσκους στα χέρια με μεζέδες για να κεράσουν το γαμπρό και τον κουμπάρο. Στον κουμπάρο πρόσφεραν μια πιατέλα με κότα βραστή στολισμένη με κορδέλες. συνοδευόμενη με τσίπουρο και στον γαμπρό μια πιατέλα με φούστουρον (ομελέτα). Καθώς η μητέρα της νύφης πρόσφερε το φούστορον στο γαμπρό ρωτούσε: «γάμπρε, φούστουρον τρως;».
Στο παπούτσι της νύφης ο κουμπάρος έβαζε ένα χρηματικό ποσό πριν το φορέσει.
Οι στέψεις
Ο γαμπρός και η νύφη πήγαιναν μπροστά, ενώ πίσω βρίσκονταν οι υπόλοιποι, περπατώντας προς την εκκλησία, όπου γινόταν η στέψη. nΒγαίνοντας από την εκκλησία, νέοι σήκωναν ψηλά τον κουμπάρο και αυτός έταζεν ατσεν έναν μουχαπέτ’. Όλοι οι καλεσμένοι χαιρετούσαν και εύχονταν στους νεόνυμφους.
Μετά τις στέψεις
Μετά τις στέψεις όλοι κατευθύνονταν προς το σπίτι του γαμπρού. Εκεί τους περίμενε η μητέρα του γαμπρού, τους έρανε με σιτάρι και δώριζε στη νύφη ένα χάλκινο καζάνι. Στη συνέχεια ο κουμπάρος ευχόταν και πρόσφερε τα δώρα του, προτρέποντας και τους άλλους καλεσμένους να τον μιμηθούν.
Το γλέντι
Αφού τελείωναν τις ευχές και τις προσφορές των δώρων, θέση είχε το φαγητό, ο χορός και το τραγούδι. Πρώτο στον κύκλο το ζευγάρι των νεόνυμφων, ύστερα ο κουμπάρος και μετά όλοι οι άλλοι. Το γλέντι κρατούσε μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας. Οι χοροί που συνήθιζαν ήταν διπάτ’, τικ, η τρυγόνα, το κοτσαγκέλ’, το κότσαριν κ.α.
Στο τέλος
Οι χαρές και τα γλέντια των νεόνυμφων δεν σταματούσαν τη Δευτέρα. Μια εβδομάδα μετά το γάμο, οι γονείς της νύφης καλούσαν το ζευγάρι και τους συγγενείς του γαμπρού σε τραπέζι. Ο κουμπάρος επίσης διοργάνωνε και αυτός ένα τραπέζι σε ένα από τα επόμενα Σάββατα.
Πηγές
Πληροφορίες βασισμένες σε αφηγήσεις, των γιαγιάδων, των θείων κλπ. της μαμάς της μαθήτριας Μαρίας Χ.
Υλικό από τις ιστοσελίδες:
http://3lyk-polichn.thess.sch.gr/pleiades/pages/pontioi.htm
http://www.pontioi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=100&Itemid=100
Φωτογραφικό υλικό από πηγές, όπως αναφέρονται στις λεζάντες των εικόνων