Την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου ήρθαν στο σχολείο μας 3 πυροσβέστες μαζί με ένα σύγχρονο πυροσβεστικό όχημα. Ήταν ο κ. Βαγγέλης, ο κ. Κώστας και ο κ. Αποστόλης. Στην αρχή μας μίλησαν για τον σεισμό. Μετά μας έδειξαν τι περιέχει μέσα το όχημα και είπαν πως θα κάνουν τα πάντα αν εγκλωβιστεί κάποιος. Στη συνέχεια μας είπαν πως αν κολλούσε κάποιος σε ασανσέρ θα τον έβγαζαν με διάφορα κλειδιά φωνάζοντάς του αν είναι καλά και σε ποιον όροφο είναι και είδαμε διάφορα όργανα που χρησιμοποιούσαν. Στο τέλος ο κ. Κώστας μας έδειξε πως πετάμε νερό με την μάνικα.
Μας είπαν ακόμη ότι για να γίνει κανείς Πυροσβέστης πρέπει να εκπαιδευτεί 2 χρόνια.

Διονύσης Μέρο και Αποστόλης Λεώνης

Μερικές από τις πολύ ωραίες δημιουργίες της εκπαιδευτικού των Εικαστικών του Σχολείου μας και των παιδιών

Την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου η Πρώτη και η Δευτέρα τάξη παρακολούθησαν από την κυρία Συνοδή και τον κύριο Νίκο, <> (το όνομά τους βγαίνει από το παράσταση παντού) μία παράσταση κουκλοθέατρου που λεγόταν «Η ΚΑΡΗ Η ΚΑΡΑΚΑΞΑ» .
Αυτή η παράσταση μιλούσε για μια καρακάξα που την έλεγαν Κάρη. Η Κάρη έψαχνε να βρει μία φωλιά. Το σπίτι της ήθελε να είναι ψηλό με πυκνό φύλλωμα και να έχει πολλά δέντρα για να έχει πολλούς φίλους. Όμως επειδή όλοι έλεγαν ότι οι καρακάξες είναι κλέφτρες όλοι νόμιζαν ότι η Κάρη είχε κλέψει το κολιέ της κουκουβάγιας και την έβαλαν στην φυλακή. Αλλά όταν ήρθε η ανοιξιάτικη γιορτή, η κουκουβάγια φόρεσε το δήθεν χαμένο κολιέ και τότε βρήκε το δίκιο της η Κάρη και βγήκε από την φυλακή.
Τότε όλοι φώναξαν «ΚΑΛΩΣΗΡΘΕΣ ΚΑΡΗ» , χόρεψαν τον χορό της άνοιξης και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Ιωάννης Μπουρλότος και Αποστόλης Λεώνης

Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου ο κύριος Ξενοφών καθηγητής Φυσικών και συνεργάτης του Cern Νεοχωρίουμας έκανε ένα διαφορετικό μάθημα φυσικής. Αρχικά μας έδωσε ένα χαρτί για να γράψουμε τα στοιχεία μας. Έπειτα μας έδωσε διαφορετικές και χρωματιστές κάρτες. Κάποιες από αυτές έγραφαν τις λέξεις »μόριο», »άτομο» κ.α. Φτιάξαμε ανά ομάδα ένα »άτομο» με λίγες χάντρες και πλαστελίνες μπλε και κόκκινο.
Επιπλέον μας μίλησε για το Cern. Το Cern είναι ένα μεγάλο κτήριο που γίνονται διάφορα πειράματα με επιταχυντές και ανιχνευτές. Στο τέλος είδαμε δύο βίντεο σχετικά με αυτό. Όταν θα πάμε στο εργαστήριο που βρίσκεται στο νεοχώρι θα μάθουμε περισσότερα πράγματα.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε από τις μαθήτριες της ΣΤ τάξης την Χριστίνα Τσαντού, την Ευαγγελία Οικονόμου και την Στέλλα Σεμπιτράσι και από τους μαθητές Σταύρο Ματζανή και Στέφανο Τριανταφυλλίδη

Για το πολύ σημαντικό θέμα του σεισμού έγινε ενημέρωση στο σχολείο μας από τον κύριο Τσιρώνη Παναγιώτη της λέσχης Ειδικών Δυνάμεων.
Σεισμό ονομάζουμε την δόνηση που προκαλείται στο έδαφος όταν εκλύεται ενέργεια από το σπάσιμο ή την μετακίνηση των πετρωμάτων που βρίσκονται στο φλοιό της γης. Η ενέργεια αυτή μεταδίδεται μέσω των σεισμικών κυμάτων και ανάλογα με την ένταση τους γίνεται λιγότερο ή περισσότερο αισθητή. Μονάδα μέτρησης της σεισμικής δραστηριότητας είναι το Ρίχτερ. Όταν η σεισμική δόνηση γίνει σε υποθαλάσσιο χώρο, τότε μπορεί να προκαλέσει και τσουνάμι. Όλοι μας οφείλουμε να γνωρίζουμε πώς αντιδρούμε σε τέτοιες καταστάσεις ανάλογα με την ένταση αλλά και με το χώρο που βρισκόμαστε.

Σε περίπτωση σεισμού κατά τη διάρκεια του μαθήματος οι μαθητές και οι δάσκαλοι θα πρέπει να προστατευτούν κάτω από τα θρανία και την έδρα . Να κρατούν σταθερά το ένα από τα πόδια του επίπλου για να μην μπορεί να μετακινηθεί και με το άλλο χέρι να προστατεύουν το κεφάλι τους .Πρέπει πάντα να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και να εκκενώσουμε το χώρο ώστε να πάμε στο χώρο συγκέντρωσης που έχει οριστεί. Τέλος, κάνουμε καταμέτρηση των συμμαθητών μας για να βεβαιωθούμε ότι είμαστε όλοι εκεί και είμαστε και ασφαλείς.

Ευαγγελία Οικονόμου
Χριστίνα Τσαντού

Στο μάθημα των Αγγλικών και των Εικαστικών τα παιδιά του σχολείου μας φέτος, είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν με το έθιμο του Halloween. Στα πλαίσια της γνωριμίας με κουλτούρες άλλων λαών, με τα ήθη και έθιμά τους, συζήτησαν με την κυρία Δώρα για την σημασία του Halloween και έκαναν ένα σχετικό κρυπτόλεξο .Όσα κατάφεραν να βρουν όλες τις λέξεις πήραν σοκολατένια μάτια.
Τα μικρά αντίστοιχα έκαναν ζωγραφιά και πήραν πάλι σοκολάτα .
Με την κυρία των Εικαστικών έκαναν εντυπωσιακές κολοκύθες με πηλό.

Κάτω από ένα λαμπρό ήλιο γιορτάσαμε και φέτος την ιστορική ανάμνηση της επετείου του ΟΧΙ , κατά την οποία ο ελληνικός λαός με απαράμιλλη ορμή αντιμετώπισε τους εισβολείς Γερμανούς-Ιταλούς και έδωσε το αίμα του για την ελευθερία.
Έτσι λοιπόν σύμφωνα με το πρόγραμμα της εορτής συμμετείχαμε στη δοξολογία που έγινε στην εκκλησία του αγίου Γεωργίου . Κατόπιν με τους επισήμους πήγαμε στο ηρώο όπου μετά το τρισάγιο που διάβασε ο ιερέας για τους ήρωες του 1940, έγινε η κατάθεση στεφανιών από εκπροσώπους Αρχών και σχολείων. Εγώ με τη Στέλλα ως εκπρόσωποι του σχολείου μας καταθέσαμε το στεφάνι μας . Αφού ακούστηκε ο εθνικός ύμνος, ξεκίνησε η παρέλαση με τους ήχους των εμβατηρίων. Προηγήθηκαν διάφοροι σύλλογοι και ακολούθησε η παρέλαση δημοτικών σχολείων, γυμνασίων και λυκείων και έκλεισε με την παρέλαση οδηγών και προσκόπων. Ολόκληρη την παρέλαση την χειροκρότησε ένα πλήθος κόσμου.

Χριστίνα Τσαντού

Το περιστατικό που μου διηγήθηκε ο παππούς μου έγινε Κυριακή 3 Νοεμβρίου 1940 στην περιοχή του Βόλου. Συγκεκριμένα, στην εκκλησία την ημέρα της βάφτισής του. Στην αρχή όλα κυλούσαν περίφημα. Ξαφνικά ακούστηκαν σειρήνες. «Μας βομβαρδίζουν» είπε ο παπάς. Ύστερα από λίγο ο παπάς είπε : «Και το όνομα αυτού ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ». Ο νονός δεν πρόλαβε να πει το όνομα του παππού μου που θα ήταν Λεωνίδας.
Πριν τελειώσει η βάφτιση ο παπάς φώναξε : «ΛΕΥΤΕΡΗΣ, ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ». Όλοι δάκρυσαν.
Μετά το καταστροφικό πέρασμα των αεροπλάνων, βγαίνοντας από την εκκλησία είδανε ότι είχε πέσει όλμος στο προαύλιο της εκκλησίας. Για καλή τους τύχη δεν είχε εκραγεί. Τότε όλοι είπαν : » ΣΩΣΕ ΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ».
Στο τέλος όλα πήγαν καλά και σήμερα ο παππούς μου μου έχει δώσει το όνομά του για να θυμόμαστε τον αγώνα για τη λευτεριά.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε από τον μαθητή της Ε΄ τάξης Λευτέρη Παπακοσμά.

Στις 17 Δεκέμβρη ΄43 μια Γερμανική περίπολος κινούνταν προς το χωριό της Δράκειας. Οι Έλληνες αντάρτες πυροβολούσαν εναντίον τους σκοτώνοντας δύο στρατιώτες. Ένας τραυματίας κατάφερε να διαφύγει και ενημέρωσε τους Γερμανούς για το χτύπημα των αντιστασιακών. Την ίδια ημέρα το απόγευμα ακούστηκαν πυροβολισμοί από τα Χάνια. Οι κατακτητές αποφασισμένοι να πάρουν εκδίκηση κινούνταν προς την Δράκεια από τρία διαφορετικά σημεία. Όσους άντρες έβλεπαν στους δρόμους τους αιχμαλώτιζαν . Η συγκέντρωση των αμάχων έγινε αρχικά στα καφενεία της κάτω πλατείας και κατόπιν στο κεντρικό καφενείο της Δράκειας. Οι Γερμανοί μπήκαν μέσα στα σπίτια και άρπαξαν τους άνδρες από τις οικογένειες . Δεν γλίτωσαν ούτε 15χρονοι νέοι, αλλά και έμποροι, που είχαν περπατήσει ως το χωριό . Οι αιχμάλωτοι έμειναν αμίλητοι και ακίνητοι όλη την νύχτα , όσο οι Γερμανοί απολάμβαναν ζεστά ροφήματα. Έβγαζαν πολυβόλα πάνω στα τραπέζια για να τους φοβίσουν και μ’ αυτά τους απειλούσαν. Την επόμενη μέρα διέταξαν τους ανηλίκους να πάνε στα σπίτια τους. Αμέσως μετά έβγαλαν έξω από το καφενείο πέντε χωρικούς, τους οδήγησαν στο ρέμα και τους έβαλαν πάνω σε ένα πεζούλι. Από πίσω τους στέκονταν οι στρατιώτες και τους σκότωναν έναν έναν με μία σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους. Μετά έφεραν τους επόμενους πέντε από το καφενείο. Η διαδικασία αυτή συνεχιζόταν μέχρι το μεσημέρι. Όταν αποχώρησαν άφησαν πίσω τους 118 θύματα. Το αίμα τους κοκκίνισε το νερό στο ρέμα. Γυναίκες και παιδιά ξεχύθηκαν στη Δράκεια , ψάχνοντας τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Μάζευαν τα πτώματα και τα μετέφεραν στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Νικόλαου.
Η Δράκεια αποτελεί ένα από τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας όπου γράφτηκε μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες των Ναζί.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε από τις μαθήτριες της Ε’ τάξης Δέσποινα Μαλακασιώτη και Θάλεια Ζιαμπά