ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

Αποσπάσματα από συνέντευξη του Πρωθ. Νικολάου Ντανιλέβιτς 

Επεξεργασία-μετάφραση: oukraniko

Το σχίσμα στην Ουκρανία δεν συνέβη στα χαρτιά, αλλά στην πραγματική ζωή της Εκκλησίας και δεν μπορεί να θεραπευθεί με χειραγώγηση και επιβολή, αλλά με πραγματικές ενέργειες και  μετάνοια.

Η εμφάνιση των σχισματικών δομών στην Ουκρανία οδήγησε στην απειλή ενός διαχωρισμού ολόκληρης της παγκόσμιας Ορθοδοξίας.

Η Ορθοδοξία στην Ουκρανία παρέμεινε τόσο διαιρεμένη όσο και τα προηγούμενα χρόνια.

Η δημιουργία της νέας δομής του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως οδήγησε στην απειλή ενός σχίσματος σε ολόκληρο τον κόσμο της Ορθοδοξίας.

Επομένως, δεν βλέπω καμία θετική συνέπεια από την εμφάνιση της λεγόμενης «Αυτοκέφαλης Εκκλησίας». Υπήρχαν δύο σχισματικές δομές, το «Πατριαρχείο Κιέβου» και η «Αυτοκέφαλη Εκκλησία», τις οποίες το Φανάρι ένωσε προσωρινά σε μία δομή υπό τον Επιφάνιο. Και λέμε προσωρινά επειδή ούτε αυτό τελικά συνέβη, αφού ο Φιλάρετος όπως είχε απομακρυνθεί από την κανονική Εκκλησία το 1992, απομακρύνθηκε και από τον Επιφάνιο το 2019 και επανίδρυσε το «Πατριαρχείο» του.

Δυστυχώς οι εκτιμήσεις και οι προσδοκίες της Εκκλησίας μας και του Μητροπολίτου μας Ονουφρίου δεν έχουν αλλάξει. Αντίθετα, πολλά από αυτά που είχαμε προβλέψει έγιναν πραγματικότητα.

Πριν από ένα χρόνο, σε μια συνέντευξη, είχα τονίσει ότι η Κωνσταντινούπολη προφανώς επιθυμεί όχι μόνο να προσφέρει αυτοκεφαλία στην Ουκρανία, αλλά να εισέλθει και στην επικράτειά της και να έχει υπό την επιρροή της κάποιους Ουκρανούς. Αυτό ακριβώς έγινε πραγματικότητα.

Κατά την άποψή μου το ίδιο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δεν θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένο με την παρούσα κατάσταση. Με τις ενέργειές του έβλαψε κυρίως τον εαυτό του μπροστά σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο και έχασε τα προνόμια που πραγματικά κατείχε. Η εξουσία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου έπεσε πάρα πολύ. Αυτό πληροφορούμαστε και από τον ελληνικό κόσμο.

Και στην ίδια την «νέα σχισματική δομή του Επιφανίου», δεν βλέπω να υπάρχει εκκλησιαστική, θεολογική, πνευματική ή οποιαδήποτε άλλη σημαντική διαφοροποίηση, όπως ισχυρίστηκαν πριν από ένα χρόνο. Ότι δηλαδή αν υπάρξει αυτοκεφαλία, όλα θα αλλάξουν. Αντίθετα παρατηρούμε, ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η εσωτερική και εξωτερική ζωή της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει αναβιώσει αισθητά.

Πρέπει να επιδιωχθεί μια διέξοδος από αυτή την κατάσταση σε Πανορθόδοξο επίπεδο.

Ως αποτέλεσμα των μονομερών ενεργειών του Φαναρίου στην Ουκρανία, έχουμε την παραβίαση  τουλάχιστον τρεις βασικές αρχές της Εκκλησίας: η Συνοδικότητα, η Αποστολική Διαδοχή και η Θεία Ευχαριστία. Αυτά είναι τα λόγια του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, τον οποίο συναντήσαμε πρόσφατα. Η συνοδικότητα παραβιάστηκε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο με την μονομερή παρέμβασή του.

Στην Ουκρανία, αντί να εντάξουν στους σχισματικούς στην Εκκλησία, απλά δημιούργησαν μια άλλη παράλληλη δομή. Επίσης, παραβιάζεται η Αποστολική Διαδοχή, δεδομένου ότι αναγνωρίστηκαν ως έγκυρες οι χειροτονίες που έγιναν στο σχίσμα, και αναγνωρίστηκαν ως χειροτονίες της «Εκκλησίας» του Μακαρίου που προέρχονται από τον γνωστό τυχοδιώκτη Τσεκάλιν. Και μόνο το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν Αποστολική Διαδοχή και κατά συνέπεια καμία πραγματική ιερωσύνη, λειτουργούν και συλλειτουργούν με κανονικούς κληρικούς, παραβιάζεται η αρχή της Θείας Ευχαριστίας.

Η λύση του “ουκρανικού ζητήματος” θα πρέπει να βρεθεί με συναινετικό τρόπο και επομένως όλοι περιμένουμε με ελπίδα τη συνάντηση των Αρχηγών των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Αμμάν που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη Φεβρουαρίου.

Ηταν πολύ σημαντικό για τον Φανάρι να αποκτήσει το προνόμιο να χορηγεί Αυτοκεφαλίες χωρίς προϋποθέσεις. Αυτή είναι η θέση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, την οποία θέλει να επιβάλει ως κριτήριο για την προσχώρηση στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Από εδώ προέρχονται και οι δηλώσεις ορισμένων υποστηρικτών του Φαναρίου ότι όσοι είναι σε επικοινωνία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι και ενωμένοι με την Εκκλησία. Αλλά αυτή δεν είναι η Ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Αυτό παρομοιάζει με τον καθολικισμό με την ιδιαίτερη κατανόησή του του ρόλου του Πάπα, με τον οποίο αν κάποιος είναι ενωμένος, αυτό σημαίνει ότι είναι πραγματικός Καθολικός και μένει στην Εκκλησία.

Ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχει πλέον διάσπαση στην Ουκρανία είναι πολύ θεωρητικός και μακριά από την πραγματικότητα. Οι περισσότερες τοπικές εκκλησίες πιστεύουν ότι εξακολουθεί να υπάρχει σχίσμα, γιαυτό και δεν αναγνωρίζουν τη νέα δομή του Φαναρίου. 

Η διάσπαση στην Ουκρανία δεν συνέβη στα χαρτιά, αλλά στην πραγματική εκκλησιαστική ζωή. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να θεραπευθεί με τον απλό χειρισμό εγγράφων, συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών, και με τη δημιουργία διαφόρων αφηρημένων θεολογικών σχημάτων, αλλά με πραγματικές κανονικά αποδεκτές εκκλησιαστικές ενέργειες. 

Ο Φιλάρετος έφυγε από την εκκλησία, δημιουργήθηκε μια παράλληλη ιεραρχία, ξεκίνησαν διαιρέσεις, συγκρούσεις κλπ. Αυτό θα έπρεπε πρώτα να αναγνωριστεί και μετά να μετανοήσει και να διορθώσει τις μη κανονικές ενέργειες. Δυστυχώς όμως τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Ούτε η μετάνοια ούτε οι διορθώθηκαν οι μη κανονικές δραστηριότητες. Απλά έκανε μία αίτηση και αναγνωρίστηκε ως κανονικός σε ένα κομμάτι χαρτιού.

Η διάσπαση δεν εξαλείφεται έτσι απλά μόνο με το χτύπημα της πένας και τη σφραγίδα του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. Εάν δεν υπάρξει μετάνοια, δεν υπάρξει συνειδητοποίηση της αμαρτίας ενώπιον της Εκκλησίας, τότε ανάμεσα στους σχισματικούς δημιουργεί μια αίσθηση ορθότητας και στη συνέχεια επιθετικότητα. 

Η επιθετικότητα και το μίσος προς την Εκκλησία μας, εκδηλώνεται με την κατάσχεση των ναών, κλπ. Η μετάνοια είναι μια ουσιαστική αλλαγή σε ένα άτομο. Και στην περίπτωσή μας αποδεικνύεται ότι δεν άλλαξαν οι σχισματικοί, αλλά η Εκκλησία και πιο συγκεκριμένα η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, η οποία απλώς άλλαξε τη στάση της απέναντί ​​τους.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κατά τη λήψη της απόφασής του, απλώς εκμεταλλεύτηκε μια βολική πολιτική στιγμή, την παρουσία στο Κίεβο αντιρωσικής εξουσίας. 

Εξάλλου, είναι σαφές ότι ακόμη και σήμερα, υπό τον Πρόεδρο Zelensky, θα ήταν αδύνατο να δημιουργηθεί με αυτό τον τρόπο μια ουκρανική αυτοκέφαλη εκκλησία. Ακριβώς επειδή η πολιτική κατάσταση έχει αλλάξει.

Το Φανάρι δημιούργησε μια παράλληλη ιεραρχία στην Ουκρανία, η οποία έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να υπάρχει μόνο ένας επίσκοπος σε μια πόλη.

Επιπλέον και το πιο σημαντικό. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δημιούργησε ένα τρομερά επικίνδυνο προηγούμενο για όλη την Εκκλησία.

Άνοιξε την όρεξη κάθε σχισματικού, καθενός ο οποίος βρίσκεται τώρα εκτός εκκλησίας, είτε είναι καθηρημένος, είτε αναθεματισμένος, είτε είναι χειροτονημένος από περίεργες εκκλησιαστικές δομές, είτε ακόμη και αχειροτόνητος να ζητήσει αναγνώριση από το Φανάρι.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με το ουκρανικό προηγούμενο, καλεί οποιονδήποτε θέλει, είτε να δημιουργήσει τη δική του δομή παράλληλα με την κανονική εκκλησία, είτε να ενταχθεί στην Εκκλησία του Φαναρίου να κάνει ότι έκαναν και οι σχισματικοί της Ουκρανίας. Δηλαδή να χρησιμοποιήσει το περίφημο «δικαίωμα προσφυγής» ή «έκκλητον», να απευθυνθεί στον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης και να ζητήσει αναγνώριση. 

Και το παρατηρούμε αυτό στις κινήσεις των πολιτικών και των σχισματικών του Μαυροβουνίου και των Σκοπίων.

Αυτό ανοίγει το κουτί της Πανδώρας για όλες τις Εκκλησίες και εάν δεν τον σταματήσουν οι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι τότε θα μιλήσουμε γρήγορα για το οριστικό τέλος της ενότητας της Ορθοδοξίας».

(Ο Πρωθιερέας Νικόλαος Ντανιλέβιτς είναι αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας)

Πηγή: https://oukraniko.blogspot.com/2020/02/blog-post_19.html