ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ROMFEA.GR

Του π. Γεωργίου Μαξίμωφ*
Θρησκειολόγου – Διδάκτωρ Θεολογίας

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα δημοσίευμα του Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr με τίτλο: Περι Ουκρανίας… όπου ο συντάκτης προτείνει την «σωτηριολογική αντιμετώπιση» της εισπηδήσεως του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Διαβεβαιώνει τον αναγνώστη ότι ο Κωνσταντινουπόλεως κινήθηκε από το «έλεος», από την επιδίωξη της «ενότητας της Εκκλησίας» και από την επιθυμία της «σωτηρίας του λαού, καί τίποτε άλλο».

Μετά από μία εικοσαετία και πλέον αδράνειας τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον κατέλαβε αιφνιδίως η ένθερμη αυτή επιθυμία, ώστε να τελέσει το θαύμα της «θεραπείας της πληγής που μάστιζε τήν Εκκλησία της Ουκρανίας», όπως χαρακτηρίζει ο π. Βασίλειος.

Ενώπιον αυτού του θαύματος πρέπει να σιωπήσουν όλοι οι «τυπολάτρες», οι οποίοι εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους εξαιτίας της τετελεσμένης κανονικής παραβάσεως, αλλά και οι ίδιοι οι παραβιασμένοι κανόνες, «πού νά απαγόρευαν ρητά στόν Οικουμενικό μας Πατριάρχη τήν επέμβασή του στό θέμα της Ουκρανίας, θά έπρεπε νά καταργηθούν».

Είναι δύσκολο να πούμε εάν ο σεβαστός Αρχιμανδρίτης παραπληροφορεί εσκεμμένως τους αναγνώστες ή ο ίδιος έπεσε θύμα παραπληροφορήσεως.

Ας στραφούμε σε τεκμήρια. Η κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία απολαμβάνει του καθεστώτος αυτονομίας εντός της Ρωσικής Εκκλησίας, διαθέτει 12.092 ενορίες, 258 Ιερές Μονές και 12.409 κληρικούς.

Το σχισματικό μόρφωμα του «Πατριαρχείου Κιέβου» αριθμεί 5.114 ενορίες, 60 Ιερές Μονές και 3.479 κληρικούς, ενώ η δεύτερη σχισματική παραφυάδα η «Ουκρανική Αυτοκέφαλος Ορθόδοξος Εκκλησία» (ΟΑΟΕ) διαθέτει 1195 ενορίες, 13 Ιερές Μονές και 709 Ιερείς.

Εύκολα παρατηρεί κανείς ότι ακόμη και κατόπιν ενώσεως των δύο σχισματικών ομάδων αυτές αποτελούν μειοψηφία στους Ουκρανούς, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως Ορθόδοξοι χριστιανοί. Δηλαδή, περίπου 1/3 των ενοριών, ή ¼ των κληρικών.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ορθοδόξων Ουκρανών ταυτίζονται με την υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο Εκκλησία.

Δηλαδή εκείνο, στον οποίο ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στις αρχές του Δεκεμβρίου ανακοίνωσε ότι μετά τις 15 Δεκεμβρίου θα έπαυε να τον αναγνωρίζει ως Κιέβου.
Επομένως, με την αναγνώριση των σχισματικών, οι οποίοι αποτελούν τη μειοψηφία του Ουκρανικού λαού, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παράλληλα έπαυσε να αναγνωρίζει τον Προκαθήμενο της κανονικής Ουκρανικής Εκκλησίας, ο οποίος εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Ορθοδόξων Ουκρανών.

Περί ποιας «σωτηρίας του λαού» ομιλεί ο π. Βασίλειος;

Η πλειοψηφία θυσιάσθηκε χάριν της μειοψηφίας και προκειμένου να κηρύξει κανονική Εκκλησία τους σχισματικούς ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατέταξε εκ των πραγμάτων στην κατηγορία των σχισματικών τα μέλη της κανονικής Εκκλησίας, τα περί τον Μητροπολίτη Ονούφριο.

Πως μπορεί τούτο να χαρακτηρίζεται ως «θεραπεία της πληγής»; Τουναντίον, η πληγή άνοιξε για να καταστεί τουλάχιστον δύο φορές μεγαλύτερη.

Μας λέγουν: ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ποθούσε μόνο το έλεος και τη σωτηρία του Ουκρανικού λαού «και τίποτε άλλο»!

Ζητώ συγνώμη για τις ακατάλληλες ερωτήσεις: η ιδιοποίηση από την Κωνσταντινούπολη των περίπου 70 υπερορίων ενοριών των Ουκρανών σχισματικών με όλες τις περιουσίες τους μήπως και αυτό είναι «τίποτε»;

Η μήπως πρόκειται για ένα ταπεινό αντίτιμο της «σωτηρίας» και του «ελέους»; Εκτός εκείνων των 70 υπερορίων ενοριών το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, λαχταρά να λάβει είκοσι Ιερούς Ναούς και Μονές στο έδαφος της ίδιας της Ουκρανίας στα πλαίσια της ανακηρυχθείσης εκεί Εξαρχίας. Ένα άλλο «τίποτε»;

Το σεβαστό μέρος αυτού του καταλόγου συγκροτούν Ιερές Μονές της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας.

Οι ασκούμενοι εκεί μοναχοί δεν υποστήριξαν την τυχοδιωκτική περιπέτεια με τη συγκρότηση της «Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ουκρανίας».

Προφανές είναι ότι δεν θέλουν να δεχθούν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ως κεφαλή τους, ούτε να εγκαταλείψουν εκουσίως τα αναστηλωθέντα με τα ίδια τα χέρια τους μοναστήρια.

Ας απαντήσει ο πατήρ Βασίλειος: τι, κατά τι γνώμη του, έχουν να αναμένουν οι μοναχοί αυτοί;

Και το γεγονός ότι ένας τέτοιος κατάλογος απεστάλη από το Φανάρι κατευθείαν στο Προεδρείο της Ουκρανίας, τι άλλο μπορεί να σημαίνει ει μη το αίτημα στις αρχές να εκδιώξουν με βία τους μοναχούς από τις Μονές, προκειμένου η περιουσία τους να παραχωρηθεί στον Κωνσταντινουπόλεως;

Ιδού το περιβόητο εκείνο «έλεος» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, για το οποίο μας γράφει ο π. Βασίλειος.

Για πρώτη φορά μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως οι αρχές θα διώξουν τους μοναχούς από τις Μονές τους. Οι σχετικές προετοιμασίες ευρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Επιπλέον, οι αρχές και ο Πρόεδρος Ποροσένκο ο ίδιος εξαπέλυσαν μια εκστρατεία δυσφημήσεως της κανονικής Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στα ΜΜΕ, η οποία τόλμησε και δεν υποτάχθηκε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Και αυτή η εκστρατεία, όπως ήταν φυσιολογικό, προκάλεσε την κλιμάκωση βίας σε βάρος των Ναών της κανονικής Εκκλησίας.

Η κατάληψη Ναού στη Βίνιτσα, η έκρηξη σε Ναό στο Σούμυ και το κατεστραμμένο παρεκκλήσι δίπλα στο Ζιτομίρ είναι από τα ελάχιστα τελευταία παραδείγματα επιδείξεως του ιδίου «ελέους» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Φρονώ, ότι εάν ο π. Βασίλειος ο ίδιος θα έπεφτε θύμα ενός τέτοιου «ελέους», θα εδέετο νυχθημερόν, προκειμένου ο Κύριος να τον απαλλάξει από ένα τέτοιο «έλεος» του Πατριάρχη.

Ελάτε, ωστόσο, να δούμε την κατάσταση από πλευράς σωτηριολογίας.

Ο πατήρ Βασίλειος παραθέτει τα του Χρυσοστόμου: «Τόν Δεσπότη σου κατασπαράζεις καί δέν φρίττεις; Ξεσκίζονται μέλη δεσποτικά, καί δέν τρέμεις; Ὅποιος σφάζει τόν Χριστό καί Τόν διαμελίζει (μέ τό σχίσμα), εἶναι ἄξιος πάσης κολάσεως!».

Αυτά ισχύουν πλήρως για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος όχι μόνο συνέβαλε στο να ριζωθεί το σχίσμα στην Ουκρανία, αλλά και προκάλεσε διαίρεση σε ολόκληρη την Ορθοδοξία.

Ακόμη περισσότερο αυτά ισχύουν για τους ηγέτες του ουκρανικού σχίσματος. Αυτοί ακριβώς έκαναν με τον Ουκρανικό λαό αυτά, τα οποία περιγράφει ο Χρυσόστομος.

Είναι αμαρτία; Και μάλιστα σοβαρότατη! Είναι δυνατόν να σωθούν; Βεβαίως! Αλλά η μόνη οδός που υπάρχει για όσους έπταισαν είναι η μετάνοια.

Ο Ίδιος ο Κύριος έλεγε: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποφάσισε τη νομιμοποίηση της αμαρτίας του σχίσματος άνευ ουδεμίας μετάνοιας από μέρους των σχισματικών.

Και τούτο τους απομάκρυνε ακόμη περισσότερα από τη μετάνοια, διότι επικαλούνται τον «Τόμο» ως απόδειξη της «ορθοπραξίας» τους.

Η από τον π. Βασίλειο κηρυττόμενη σωτηρία του αμαρτωλού άνευ μετάνοιας, του αμαρτωλού ο οποίος εμμένει στην αμαρτία και μάλιστα καυχάται γι’ αυτή, αποτελεί την πλέον σοβαρή νόθευση της Ορθοδόξου σωτηριολογικής διδασκαλίας, απ’όσα έχω συναντήσει ποτέ.

Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί της κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας και παλαιότερα δεν ζούσαν μιας ζωή εύκολη και ιδίως τα τελευταία χρόνια.

Δέχονταν πιέσεις από τις αρχές, υπέφεραν εξευτελισμούς από τα ΜΜΕ, οι εθνικιστικές ομάδες τους επιτέθηκαν, ξυλοκοπούσαν, αφαιρούσαν τους Ναούς υπέρ των σχισματικών.

Για να φαντασθείτε απλά ότι χρόνια ζείτε σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Δεν είναι εύκολο! Αλλά έμειναν αφοσιωμένοι στην Εκκλησία τους οι Ορθόδοξοι Ουκρανοί.

Απλώς ήθελαν να μείνουν Ορθόδοξοι. Και εκείνο το ελάχιστο, το οποίο τους παρείχε υποστήριξη ήταν η αδελφική αναγνώριση από όλες τις Τοπικές Εκκλησίες, συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινουπόλεως.

Τώρα νιώθουν προδομένοι από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Ο καθένας κάτι κέρδισε από όλη αυτή την ιστορία. Οι Αμερικανοί, των οποίων η εμπλοκή είναι ολοφάνερη, έχουν πλέον μια νέα εστία εντάσεως μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει πλέον τις υπερόριες Ουκρανικές ενορίες και την εξαρχία του στην Ουκρανία.

Ο Πρόεδρος Ποροσένκο πήρε ένα θαυμάσιο ατού για τον προεκλογικό αγώνα του. Οι σχισματικοί αναγνωρίσθηκαν.

Ενώ οι μέλη της κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας πήραν πισώπλατη μαχαιριά από το Φανάρι.

Όχι, π. Βασίλειε, δεν μοιάζει αυτό καθόλου με το έλεος, ούτε με τη σωτηρία, αλλά ούτε και με τη θεραπεία της πληγής!

* Ο π. Γεώργιος Μαξίμοφ είναι γνωστή θρησκευτική φυσιογνωμία της Ρωσίας, κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και εφημέριος του Ιερού Ναού Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ Μπουσίνοβο Μόσχας.

Θρησκειολόγος, αρθρογράφος, Ορθόδοξος ιεραπόστολος, διδάκτωρ θεολογίας, υφηγητής της Θεολογικής Ακδημίας Μόσχας, μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων παρά το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσικής Ομοποσνδίας για την καταπολέμηση του θρησκευτικού εξτρεμισμού.

Επίσης είναι μέλος της Διασυνοδικής Επιτροπής της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, συγγραφέας των 30 και πλέον βιβλίων και φυλλαδίων και των 200 και πλέον άρθρων, ενώ συμμετέχεισε πολλά διεθνή συνέδρια.

Πηγή: https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/27199-poso-fobero-einai-to-eleos-tou-patriarxi