Αποσπάσματα από τό κείμενο
ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ*
Αʹ. ᾿Εκκλησία καὶ Αἵρεσις
………………………….
Βʹ. ᾿Ενιστάμενοι καὶ ῞Ενωσις
………………………….
Γʹ. ῾Η Οἰκουμενιστικὴ Διαίρεσις τῆς ᾿Εκκλησίας
Η ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησία εἶναι σήμερον, δυστυχῶς, διῃρημένη καὶ ἀσθενοῦσα. Τὸ ἔτος 1924 σκοτειναὶ δυνάμεις τὴν διήρεσαν διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας τῶν δέκα τριῶν ἡμερῶν. ῾Η καινοτομία αὕτη ὁμοιάζει πρὸς τὴν καινοτομίαν τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας. ῾Η εἰκονομαχικὴ αἵρεσις ἐνεφανίσθη ὡς κατάργησις τῶν ἱερῶν Εἰκόνων. Δὲν «ἀνεφέρετο», ὅμως, «μόνον εἰς τὴν προσκύνησιν τῶν Εἰκόνων, ἀλλ᾿ ἦτο εὐρυτέρα θρησκευτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ μεταρρύθμισις». 20
῏Ητο, ἀληθῶς, «μεταστοιχείωσις τῶν ἁπάντων ἀθεωτάτη», ὡς τὴν χαρακτηρίζει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. 21
Καὶ ἡ σημερινὴ ἑορτολογικὴ καινοτομία παρουσιάζεται ὡς ἀθῴα δῆθεν χρονικὴ ἀλλαγή. Καὶ ὅμως, αὐτὴ εἶναι ἐκδήλωσις καὶ ἀφετηρία τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Δὲν εἶναι ἁπλῶς εὐρυτέρα θρησκευτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ μεταρρύθμισις, ἀλλὰ οἰκουμενιστικὴ καινοτομία, μέχρις ἀφομοιώσεως τῆς ᾿Ορθοδοξίας ὑπὸ τῶν αἱρέσεων καὶ ὑποταγῆς τῶν ᾿Ορθοδόξων εἰς τὸν ἀντίχριστον αἱρεσιάρχην Πάπαν. Εἶναι, ὄντως, «ἀνατροπὴ τοῦ παντὸς μέχρι τοῦ ᾿Αντιχρίστου» 22, ὅπως γράφει πάλιν ὁ αὐτὸς ῞Αγιος διὰ τὴν Μοιχειανικὴν αἵρεσιν, ἡ ὁποία καταλύει τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας, οἱ ᾿Ορθόδοξοι διῃρέθησαν εἰς δύο. Εἰς νοσοῦντας ἐν πίστει καὶ ὑγιαίνοντας. Εἰς καινοτόμους καὶ ἐνισταμένους. Εἰς ὀπαδοὺς τῆς καινοτομίας, ἐν ἐπιγνώσει ἤ ἐν ἀγνοίᾳ, καὶ εἰς ἐνισταμένους καὶ ἀποτειχιζομένους κατὰ τῆς αἱρέσεως καὶ ὑπὲρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Δηλαδὴ εἰς ἀγωνιζομένους πρὸς ἕνωσιν «τῶν διεστώτων», ὅπως ὀνομάζει τοὺς οὕτω διῃρημένους ἡ Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος 23, δι᾿ ᾿Ορθοδόξου ἑνώσεως τῆς ᾿Εκκλησίας.
Οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας τοῦ 1924 δὲν ἐκρίθησαν εἰσέτι εἰδικῶς καὶ πανορθοδόξως, ὡς προβλέπεται παρὰ τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ῞Οπως γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης, ὁ ἀθετήσας τὰ νόμιμα θεωρεῖται κατακεκριμένος, ἐφ᾿ ὅσον κριθῇ ὑπὸ «τοῦ βʹ προσώπου, ἤτοι τῆς Συνόδου» 24. Οἱ καινοτομήσαντες ἀπὸ τοῦ 1924 κεῖνται ὑπὸ κρίσιν καὶ πρόκειται νὰ κριθοῦν, βάσει τῶν ῾Ι. Συνόδων, Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν, καὶ τῶν ῾Αγίων Πατέρων, μάλιστα δὲ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀποφάσεων τοῦ ΙΣΤʹ αἰῶνος κατὰ τῶν τότε παπικῶν προτάσεων περὶ ἑορτολογικῆς καινοτομίας. Διὰ τοῦτο οἱ ἀποτειχιζόμενοι ἐκ τούτων τῶν καινοτόμων διακόπτουν τὴν κοινωνίαν «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως» αὐτῶν, ὅπως γράφεται εἰς τὸν ΙΕʹ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου 25. Δηλαδὴ οἱ καινοτόμοι οὗτοι εἶναι εἰσέτι ἄκριτοι. Συνεπῶς τὰ Μυστήρια αὐτῶν εἶναι ἰσχυρά, αἱ τυχὸν ἐπιβαλλόμεναι παρ᾿ αὐτῶν ποιναὶ κατὰ τῶν ἐνισταμένων ἄκυροι καὶ ἀνυπόστατοι, ἡ δὲ μετάνοιά των καὶ ἡ ἀποκατάστασίς των εἰς τὴν ᾿Ορθοδοξίαν εὔκολος, ἐὰν θελήσουν τὴν μακαρίαν ἐπιστροφήν.
Δʹ. Μετάνοια καὶ ᾿Επιστροφή
…………………………
Εʹ. Πρὸς Σύνοδον ῾Ενώσεως
Εφ᾿ ὅσον ἡ ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησία εἶναι σήμερον διῃρημένη, προφανῶς ἡ ῾Ι. Σύνοδος τῆς ἡνωμένης ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησίας, ὡς ἦτο πρὸ τῆς καινοτομίας τοῦ 1924, δὲν δύναται νὰ συγκληθῇ. ῾Η συγκρότησις τῆς Συνόδου ταύτης θὰ καταστῇ δυνατή, ὅτε οἱ διϊστάμενοι θὰ ἑνωθοῦν ἐν τῇ ᾿Ορθοδοξίᾳ, ὡς ἐγένετο πάντοτε ἐν τῇ ᾿Ορθοδόξῳ ᾿Εκκλησίᾳ.
Κατὰ τὴν χρονικὴν περίοδον π.χ. ἐπικρατήσεως τῆς εἰκονομαχικῆς καινοτομίας, δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ συγκληθῇ ᾿Ορθόδοξος Σύνοδος τῆς ὅλης ᾿Εκκλησίας. Διὰ τοῦτο αὕτη συνεκροτήθη, ὅτε δὲν ἴσχυεν ἡ αἵρεσις τῆς Εἰκονομαχίας, δηλαδὴ τὸ 787, ὡς ἡ Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἑνώσεως. ῾Η ἰδία Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος γράφει διὰ τῶν ἁγίων αὐτῆς Πατέρων ὅτι ἐγένετο, «ἵνα τῶν διεστώτων τὴν διαφωνίαν εἰς συμφωνίαν μεταγάγωμεν καὶ τὸ μεσότειχον ἀρθῇ τῆς ἔχθρας καὶ ἡ ἀρχῆθεν θεσμοθεσία τῆς Καθολικῆς (᾿Ορθοδόξου) ᾿Εκκλησίας τὸ κῦρος ἀπολάβοι» 34. Δηλαδὴ συνεκροτήθη διὰ νὰ ἑνώσῃ τὰ διϊστάμενα μέρη τῆς διῃρημένης καὶ τότε ᾿Εκκλησίας, τοὺς διαφωνοῦντας πρὸς τὴν ᾿Ορθόδοξον πίστιν εἰκονομάχους καὶ τοὺς ἐνισταμένους κατὰ τῆς εἰκονομαχικῆς αἱρέσεως ᾿Ορθοδόξους, διὰ συμφωνίας ἐν τῇ ᾿Ορθοδοξίᾳ. Παρομοίως καὶ ἡ Σύνοδος τῆς ἡνωμένης ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησίας δύναται νὰ συγκληθῇ ὡς Σύνοδος ἑνώσεως «τῶν διεστώτων» ὀπαδῶν τῆς οἰκουμενιστικῆς καινοτομίας καὶ τῶν ἐνισταμένων κατ᾿ αὐτῆς, διὰ συμφωνίας ἐν τῇ ᾿Ορθοδοξίᾳ.
Κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἡ λεγομένη «῾Ιερὰ Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος» δὲν εἶναι ἡ Σύνοδος τῆς ἡνωμένης ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησίας. Αὕτη εἶναι Σύνοδος ἐν καινοτομίᾳ καὶ ἐν ἐκκλησιαστικῇ διαστάσει. Αἱ δὲ πράξεις καὶ ἀποφάσεις ταύτης ὑπὲρ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας καὶ τοῦ παπικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἢ γενικώτερον τῆς Οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως, τὴν κατατάσσουν, βεβαίως, εἰς τὴν κατηγορίαν παλαιοτέρων φιλαιρετικῶν ἢ αἱρετικῶν Συνόδων, αἱ ὁποῖαι ἐγίνοντο πρὸ συγκλήσεως Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅπως π.χ. εἶναι ἡ Εἰκονομαχικὴ Σύνοδος τοῦ 754, ἢτις συνεκροτήθη ὑπὲρ τῆς καινοτομίας 35 τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας, καὶ κατεκρίθη ἀπὸ τὴν Ζʹ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον.
᾿Αλλὰ οὐδὲ αἱ ῾Ι. Σύνοδοι τῶν ἐνισταμένων κατὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποτελοῦν τὴν Σύνοδον τῆς ἡνωμένης ἐν ῾Ελλάδι ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Συμφώνως πρὸς τὸν εὐαγγελικὸν καὶ κανονικὸν νόμον καὶ τὴν διδαχὴν τῶν ἁγίων Πατέρων, ἡ ἀποτείχισις καὶ ὁ ἀντιαιρετικὸς ἀγὼν τῶν ἐνισταμένων ᾿Ορθοδόξων ἀποσκοπεῖ εἰς τὴν διάσωσιν τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ εἰς τὴν ᾿Ορθόδοξον ἕνωσιν τῆς διῃρημένης ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησίας, διὰ Συνόδου ἑνώσεως.
῾Ως ἐλέχθη, οὗτοι «οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ᾿Εκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ᾿Εκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι», ἤτοι νὰ σώσουν 36. ᾿Εφ᾿ ὅσον λοιπὸν ἡ Σύνοδος ἑνώσεως ἐπιδιώκεται καὶ θὰ γίνῃ εἰς τὸ μέλλον, τώρα δὲ διεξάγεται ἀγὼν ᾿Ορθοδόξου ἐνστάσεως, αἱ ὑπάρχουσαι Σύνοδοι τῶν ἐνισταμένων ἔχουν σημασίαν καλοῦ ἀγῶνος ὑπὲρ τῆς πίστεως.
Δηλαδὴ νοοῦνται ὡς ὁμάδες καὶ συγκροτήσεις ᾿Επισκόπων ἐνισταμένων ἀντιαιρετικῶς καὶ ὀρθοδόξως, ὑπὲρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ τῆς ἑνώσεως τῆς ᾿Εκκλησίας.
Ϛʹ. ᾿Ανάγκη ᾿Ορθοδόξου ᾿Ενστάσεως
Προέχει λοιπόν, ὄχι ἡ διοικητικὴ ὀργάνωσις τῶν ἐνισταμένων, ὡς οὗτοι μόνον νὰ ἀπετέλουν τὴν ἐν ῾Ελλάδι ἡνωμένην ᾿Εκκλησίαν, ἀλλὰ ὁ ἀντιαιρετικὸς ἀγὼν τῶν ᾿Ορθοδόξων, ὡς ἔπραξαν καὶ ἐδίδαξαν εἰς τὸ παρελθὸν καὶ οἱ ῞Αγιοι. «᾿Αγῶνος οὖν χρεία (ἀνάγκη) μεγάλου καὶ τούτου νομίμου», λέγει ὁ Μ. Βασίλειος 37 εἰς παράλληλον πρὸς τὴν ἰδικήν μας ἐποχήν. Δηλαδὴ ὑπάρχει ἀνάγκη μεγάλου ἀγῶνος, συμφώνου πρὸς τὸν εὐαγγελικὸν καὶ κανονικὸν νόμον, καὶ τὴν πρᾶξιν τῶν ῾Αγίων καὶ τὴν θεμιτὴν πολιτειακὴν νομοθεσίαν.
Πᾶσαι αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι ἑνώσεως τῆς ᾿Εκκλησίας ὑπῆρξαν καρπὸς ἱερῶν ἀγώνων τῶν ᾿Ορθοδόξων ἐνισταμένων. ῾Η Αʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος προῆλθεν ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ὑπὲρ πίστεως ἀγώνων μάλιστα τοῦ ῾Αγίου ᾿Αλεξάνδρου ᾿Αλεξανδρείας καὶ τοῦ Μ. ᾿Αθανασίου. ῾Η Βʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῶν ἀγώνων μάλιστα τοῦ Μ. Βασιλείου καὶ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. ῾Η Γʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῶν ἀγώνων μάλιστα τοῦ ἁγίου Κυρίλλου ᾿Αλεξανδρείας καὶ ἁγίου Κελεστίνου Ρώμης. ῾Η Δʹ καὶ Εʹ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι τῶν ἀγώνων τῶν ᾿Ορθοδόξων, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐφησύχασαν, ἀλλὰ ἠγωνίσθησαν ὑπὲρ τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστεως «ἄχρι θανάτου» 38. ῾Η ΣΤʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῶν ἀγώνων μάλιστα τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ ῾Ομολογητοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Σωφρονίου ῾Ιεροσολύμων. ῾Η Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῶν ἀγώνων μάλιστα τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ ἄλλων ῾Αγίων.
Καὶ σήμερον θὰ φθάσωμεν εἰς ᾿Ορθόδοξον Σύνοδον ἑνώσεως τῆς διῃρημένης ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησίας, διὰ μιμήσεως τῶν πρὸ ἡμῶν ἁγίων καὶ ἡρωϊκῶν ἀγωνιστῶν ὑπὲρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ᾿Απαιτεῖται, λοιπόν, ᾿Ορθοδοξία. Πατερικὴ θεμελίωσις. ῎Ενστασις κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν ῾Αγίων. Συνεργασία τῶν ἐνισταμένων ἐν ᾿Ορθοδόξῳ πίστει καὶ ἀγάπῃ «τῆς ἀληθείας», ὡς λέγει ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος 39. Καὶ ἀγὼν κατὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας καὶ γενικώτερον κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ᾿Αγὼν ὑπὲρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας μέγας, νόμιμος καὶ μέχρι θανάτου. Διότι «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς», λέγει ὁ Κύριος τῆς Μιᾶς ῾Αγίας Καθολικῆς καὶ ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας, ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός 40.
Πηγή: http://www.synodinresistance.org/Theology_el/3a3a001EkklesiologikaiTheseis.pdf
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.