Μία σημαντική πρωτοβουλία ανέλαβε ο Σεβ. Μητρ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος, με την ικετευτική αναφορά Του προς την Ιερά Σύνοδο γιά την σύγκληση μιάς έκτακτης Συνέλευσης τῆς Ιεραρχίας τῆς Εκκλησίας τῆς Ελλάδος, με μοναδικό θέμα την Οικουμενική Κίνηση.
Η Οικουμενική Κίνηση, δηλαδή η αίρεση τοῦ Οικουμενισμοῦ, είναι η κρίση πού σοβεί επί ογδόντα και πλέον χρόνια στήν Εκκλησία μας καί μᾶς αποδυναμώνει, απομακρύνοντάς μας όλο και περισσότερο από την Αλήθεια. Μᾶς οδηγεί στην πανθρησκεία τῆς Νέας Εποχῆς, προοίμιο τῆς ελεύσεως τοῦ Αντιχρίστου.
Η Οικουμενιστική Εγκύκλιος τοῦ 1920 τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, έφερε κατήφορο ο οποίος συνοψίζεται στά παρακάτω χτυπητά γεγονότα πού πρέπει να εξαφανισθούν:
– Άρση τῶν αναθεμάτων κατά τῶν παπικῶν και άρση τῆς ακοινωνησίας τό 1965 (Σύνοδοι Μ. Φωτίου καί Μιχαήλ Κηρουλαρίου).
– Ένταξη ως οργανικῶν μελῶν στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν «Εκκλησιῶν» όλων τῶν Ορθοδόξων Εκκλησιῶν (σταδιακά). Ας σημειωθή ότι ο πάπας ποτέ δέν δέχθηκε νά γίνει οργανικό μέλος τοῦ Π.Σ.Ε. γιά νά μή ομολογήσει τήν εξίσωσή του μέ τίς λοιπές Εκκλησίες πού τίς βλέπει σάν «απολωλότα πρόβατα» τῆς μάνδρας του!
– Συμφωνία τοῦ Σαμπεζύ το 1990 γιά ένωση μέ τους Μονοφυσίτας (η 4η Οικουμενική Σύνοδος κατεδίκασε το Μονοφυσιτισμό).
– Συμφωνία τοῦ Μπαλαμάντ τοῦ Λιβάνου το 1993 περί αναγνωρίσεως τῆς παπικής ως ισοτίμου καί ισοκύρου Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας τά μυστήριά της, θεωρώντας την «Αδελφή Εκκλησία» και δεύτερο πνεύμονα τῆς Εκκλησίας. Δηλαδή πλήρης άρνησις στήν πράξη τῆς Μίας Αγίας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως Εκκλησίας τοῦ Χριστού.
– Αποδοχή τῆς «Θεωρίας τῶν Κλάδων» στο Πόρτο Αλέγκρε το 2006, ότι η Ορθοδοξία μαζί με τίς προτεσταντικές παραφυάδες αποτελούν την «Μία Εκκλησία».
– Αναγνώρισις εις τήν Ραβένναν (2007) τοῦ Πρωτείου τοῦ πάπα.
– Η αλλαγή τοῦ Ημερολογίου προς συνεορτασμόν Ανατολῆς και Δύσεως (1924).
Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
Θεολόγος
H αναφορά τοῦ Σεβασμιωτάτου πρός τήν Ιερά Σύνοδο, από το mkka.blogspot.com (χωρίς την εισαγωγή):
Αριθ. Πρ. 249 Εν Αιγίῳ τη 22α Φεβρουαρίου 2012
Προς
Την Διαρκή Ιεράν Σύνοδον
της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ιω. Γενναδίου, 14
115 21 ΑΘΗΝΑΣ
Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ: Η Οικουμενική Κίνησις.
Εις την εκκλησιαστικήν μας ζωήν κατά τα τελευταία έτη εμφανίζεται συνεχώς ογκούμενον το φαινόμενον «Οικουμενισμός», ένεκα του οποίου οι πιστοί διαχωρίζονται εις δύο παρατάξεις: των οικουμενιστών και των αντι-οικουμενιστών, η των Ορθοδόξων και των Υπερ-ορθοδόξων!
Ως άμεσος συνέπεια του διαχωρισμού τούτου εμφανίζεται η συσπείρωσις ομάδων πιστών, οίτινες συγκροτούν Συλλόγους και Ενώσεις, και η κυκλοφορία σχετικών εντύπων.
Ούτω πως αι εκατέρωθεν σημειούμεναι υπερβολαί οδηγούν βαθμιαίως, πλην όμως με σταθερόν βήμα, εις ένα νέον Σχίσμα της Εκκλησίας.
Όταν γράφωμεν «εκατέρωθεν υπερβολαί» εννοούμεν πρωτίστως τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον, ο Οποίος –δυστυχως- προβαίνει συνεχώς μεν εις αυθαιρεσίας εις τα ζητήματα της Ορθοδόξου Πίστεως, εν ταυτώ δε ευρίσκεται εις το απυρόβλητον, ένεκα της υπεροχικής του θέσεως! Ποίος άραγε εκ των Ιεραρχών του Θρόνου τολμά να Τον ελέγξη; Ουδεις εν τη Ορθοδοξία αλάθητος!
1. Εντίμως καταθέτω ενώπιόν Σας ενδεικτικώς μόνον συγκεκριμένα ολι-σθήματα του Πατριάρχου μας:
2. Την 28ην Οκτωβρίου 2009 επεσκέφθη την κεντρικήν εβραϊκήν Συναγωγήν της Νέας Υόρκης. Δια της εξόχως τιμητικής επισκέψεώς Του εις το Κέντρον τούτο του Εβραϊσμού απένειμεν, άνευ όμως μηδεμιάς εξουσιοδοτήσεως των Ορθοδόξων, «συγχωροχάρτιον» εις τους σταυρωτάς του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού Εβραίους και τους δια-χρονικώς πολεμίους της Ορθοδοξίας!
3. Την 29ην Οκτωβρίου 2009 επεσκέφθη το εργοστάσιον της Coca Cola εις την Ατλάνταν των ΗΠΑ, όπου Διευθυντής είναι ο Μουσουλμάνος κ. Μουχτάρ. Προς το πρόσωπον τούτο ο Παναγιώτατος προσέφερε ως δώρον το Κοράνιον, προφέρων τα, καθ’ ημάς, ανατριχιαστικά ταύτα λόγια: «Έχω ένα μικρό -μικρό αλλά και μεγάλο- ένθύμιο στη Δάφνη και τον Μουχτάρ. Είναι το άγιο Κοράνιο, το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων αδελφών μας».
_______Ωσαύτως την 27ην Οκτωβρίου 2011 ο Πατριάρχης μας μετέσχεν αυτοπροσώπως εις την Διαθρησκειακήν Συνάντησιν της Ασίζης Ιταλίας. Ταύτα πάντα ενδεικτικώς μόνον αναφέρομεν. Παραλείπομεν πολλάς άλλας ενεργείας του κορυφαίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γνωστά άλλωστε τόσον εις Υμάς, όσον και εις το ευρύτερον κοινόν.
Και τώρα εντίμως Σας ερωτώ: Συμφωνείτε, Άγιοι Πατέρες και εν Χριστώ Αδελφοί μου, με τας ενεργείας ταύτας του Οικουμενικού μας Πατριάρχου; Εάν όχι, ήλεγξεν τις εξ υμών και ημών τον Παναγιώτατον δια τας αυθαιρεσίας ταύτας και μάλιστα 1) δια την «προσφοράν» αυτού τούτου του Κορανίου ως δώρον εκ μέρους ενός ορθοδόξου Πατριάρχου και 2) δια τον χαρακτηρισμόν του Κορανίου ως «άγιον» βιβλίον εις την Ατλάνταν; Υπάρχει άραγε μία απόφασις εκκλη-σιαστικού Οργάνου, ήτις να καταδικάζη τας τοιαύτας ενεργείας του Πατριάρχου; Μήπως λοιπόν η σιωπή ημών αναδεικνύει τους νέους «ήρωας και υπερασπιστάς» της Ορθοδοξίας;
Η σιωπή Υμών τε και ημών αναποφεύκτως διεγείρει τας συνειδήσεις των πιστών χριστιανών, όχι μόνον των φανατικών, αλλά και των υγιώς σκεπτομένων, παρέχει δε την ευκαιρίαν εις μερίδα των πιστών της Εκκλησίας τέκνων, κληρικών τε και λαϊκών, να συσπειρώνωνται εις Συλλόγους κλπ ως προανέφερον, ώστε τελικώς διαμορφούνται δύο Ομάδες: των Οικουμενιστών και των Αντι-οικουμενιστών. Η οργάνωσις Κοσμάς Φλαμιάτος, επί παραδείγματι, της οποίας τυγχάνω θύμα, είναι μία εξ αυτών. Η «Σύναξη Ορθοδόξων Ρωμηών “ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ”» είναι μία άκόμη κ.ου.κ.
Υπό τα δεδομένα ταύτα θεωρούμεν όλως αναγκαίαν -συγχρόνως δε και όλως επείγουσαν- την σύγκλησιν μιας εκτάκτου Συνελεύσεως της Ιεραρχίας με μοναδικόν θέμα την Οικουμενικήν Κίνησιν προς επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας της Ελλάδος εις τον Θεολογικόν Διαλογον, την συμμετοχήν της Εκκλησίας μας εις τα διάφορα Όργανα της Οικουμενικής Κινήσεως κλπ. Εις μίαν τοιαύτην Σύναξιν ως πρώτιστον θέμα δέον να τεθή η κριτική θεώρησις των πρωτοβουλιών και των ενεργειών του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ώστε να λάβουν έγκυρον απάντησιν σχετικαί απορίαι και μετεωρισμοί της συνειδήσεως του χριστεπωνύμου Πληρώματος. Δεν πρέπει, υπαιτιότητι ημών, να μονοπωλήται η Ορθοδοξία από εκκεντρικά τινά στοιχεία-Μέλη της Εκκλησίας, τα οποία κατέφυγον ήδη και εις την διαδικασίαν της «Αποτειχίσεως».
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Μεταπατερική Θεολογία.
Έτερον μείζονος σημασίας και σπουδαιότητος ζήτημα, το οποίον οσημέραι καθίσταται σοβαρώτερον, είναι η εκ Βόλου εκπορευομένη θεωρία της «Μεταπατερικής Θεολογίας». Ενδεχομένως να είναι ορθή η τε κίνησις και η ορολογία αύτη. Εν τούτοις ενώπιον των οφθαλμών ημών προβάλλει μόνον ως μία εγωϊστική πρόσληψις της Ορθοδόξου Θεολογίας και ως μία κίνησις δυναμένη να δυναμιτίση επίσης την ενότητα της Εκκλησίας.
Επί της κινήσεως ταύτης έχουν τοποθετηθή, εμμέσως μεν πλην σαφώς, οπωσδηποτε όμως κατά τρόπον θετικόν, τόσον ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης, κ Βαρθολομαίος, όσον και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Εκ παραλλήλου όμως έχουν τοποθετηθή αρνητικώς Ιεράρχαι, Καθηγηταί της Θεολογίας και πλήθος Κληρικών τε και Λαϊκών. Κορυφαίον γεγονός των ημερών μας υπήρξε το υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς συγκληθέν Συνέδριον της 15ης Φεβρουαρίου ε.ε. εις το Στάδιον Ειρήνης και Φιλίας με θέμα «Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση»!
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ: Χρήσις μεταγλωττισμένων λειτουργικών κειμένων εν τη θεία λατρεία.
Δεν είναι ανάξιον της προσοχής μας και το έτερον τούτο ζήτημα της χρήσεως δηλονότι μεταγλωττισμένων κειμένων κατά την τέλεσιν των ιερών ακολουθιών, όπερ εξεπορεύθη μεν ως νεωτεριστικόν ρεύμα εκ της ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης, επεκτείνεται δε οσημέραι ως πανώλης εις τους κόλπους της Εκκλησίας μας. Το γεγονός τούτο έχει ως αποτέλεσμα τινές των Σεβ. Ιεραρχών να θεωρούνται ως «προοδευτικοί», άλλοι δε εξ ημών ως «συντηρητικοί» δηλ. «μουχλιασμένοι», ανίκανοι να συλλάβωμεν τα μηνύματα των καιρών. Ημείς δια της από 20ης Ιανουαρίου 2011 αναφοράς μας είχομεν θέσει το πρόβλημα τούτο ενώπιον της Ιεράς Συνόδου, αλλ οὐδεμιᾶς μέχρι σήμερον ετύχομεν απαντήσεως.
Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Σύνεδροι,
Δεν είναι μόνον η ενσκύψασα οικονομική κρίσις, ήτις μαστίζει σήμερον την Ελληνικήν κοινωνίαν! Μεγαλύτερον κίνδυνον διατρέχομεν από την συνειδησιακήν κρίσιν! Ασθένεια της εποχής μας είναι η ελαστική συνείδησις, ήτις πλήττει μεν λαϊκούς τε και κληρικούς, αλλ’ η οποία εκδηλούται κατά τρόπον διαφορετικόν εις την οικονομικήν ζωήν και αλλέως πως εις την θρησκευτικήν σφαίραν. Η ελαστική αυτή συνείδησις εις τον εκκλησιαστικόν χώρον εμπεριέχει τον κίνδυνον δημιουργίας σχίσματος της εκκλησιαστικής Κοινότητος, όπερ καθίσταται ευχερέστερον υπό τα δεδομένα των συγχρόνων αντιλήψεων περί ελευθερίας και περί δημοκρατίας. Επικρέμαται, φρονώ ταπεινώς, υπεράνω της κεφαλής ημών η απειλή ουχί απλώς ενός σχίσματος, αλλά περισσοτέρων τοιούτων, καθ’ όσον άλλοι μεν θεωρούν ως αίρεσιν την λεγομένην οικουμενικήν κίνησιν, έτεροι δε την θεωρίαν της μεταπατερικής Θεολογίας, και άλλοι την μεταρρύθμισιν εις τα της Ορθοδόξου λατρείας.
Εις την ευαισθησίαν των καρδιών Υμών επαφίεμεν τα υπόλοιπα.
Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ: Σεβ. Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος δια του ηλεκτρονικού των ταχυδρομείου (e-mail).
Υ.Γ. Για την εισαγωγή βλ. http://mkka.blogspot.com/2012/03/blog-post_08.html
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.