ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

ΑΠΟ “ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ”

31ο ΜΕΡΟΣ:

Δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο με τους διωγμούς των παλ/τών, διότι είναι τόσα πολλά τα γεγονότα της εποχής εκείνης και τόσο αποτρόπαια που μόνο θλίψι θα μπορούσε να μας προξενήσει μια τέτοια αναφορά. Ο Κύριος να λυπηθεί και να συγχωρέσει αυτούς που τα διέπραξαν. Συνεχίζουμε λοιπόν την μελέτη μας

Ο επίμονος και διαρκής αγών έφερε δια τους παλ/τας το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Την απελευθέρωσιν του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου και των άλλων Επισκόπων εκ της εξορίας.
Ούτω την 16ην Ιουλίου 1952 εξεδόθη η διαταγή περί της διακοπής της εκτοπίσεως και του σωματικού περιορισμού του και την πρωία της Παρασκευής 19 Ιουλίου εγένετο η απελευθέρωσις των άλλων Αρχιερέων.
Το απόγευμα οι Αρχιερείς συνηντήθησαν μετά των κ.κ. Κωνσταντίνου Ρέντη Υπουργού Εσωτερικών και των βουλευτών κ.κ. Χριστοδούλου Γοργία, Χαραλάμπους Σκουτέρη και Νικολάου Ζορμπά.
Κατά την επακολουθήσασαν ανταλλαγήν γνωμών διεπιστώθη απόλυτος σύμπτωσις και καλή διάθεσις. Τόσον ο κ. Υπουργός όσον και οι κ.κ. Βουλευταί εξέφρασαν την ικανοποίησίν των.
Ο επανακάμψας Πρωθυπουργός κ. Νικόλαος Πλαστήρας έδωσεν εντολήν εις τας αρμοδίας Υπηρεσίας περί καταπαύσεως των διωγμών και αποκαταστάσεως των θρησκευτικών ελευθεριών. Συγχρόνως εδόθη άδεια λειτουργίας δυο Ιερών Ναών, ενός εν Πειραιεί και ετέρου εν Αθήναις.
Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος μετέβη εις συνάντησιν μετά του Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος εξέφρασε την βαθυτάτην θλίψιν του δια την ακολουθουμένην υπό της Επισήμου Εκκλησίας τακτικήν.
Εις την συνέχειαν οι υβρισμοί και οι συκοφαντίες κατά του πρ. Φλωρίνης και των άλλων αρχιερεών δεν σταμάτησαν, πρό πάντων απο τους οπαδούς της Μονής της Κερατέας δια του περιοδικού «Κήρυξ των Ορθοδόξων», τελούντος τότε υπο την διεύθυνση του Ευγενίου Τόμπρου. Οι συκοφαντίες, οι υβρισμοί, και οι διαδόσεις έγιναν αιτία να δηλώσουν οι τρείς Αρχιερείς ότι παραιτούνται της ασκήσεως των ποιμαντορικών και διοικητικών αυτών καθηκόντων και δικαιωμάτων επί του παλαιοημερολογιτικού τέως ποιμνίου αυτών, επιθυμούντες, ως έγραφαν, ίνα μη η παρουσία αυτών επί κεφαλής της παλαιοημερολογιτικής παρατάξεως θεωρηθή ως εμπόδιον προς κατάπαυσιν των διωγμών και επίλυσιν του ζητήματος. Γεγονός όμως είναι ότι ο πρ. Φλωρίνης, ανεκάλεσε τη 27-11-1952 την παραίτησιν αυτού και ανέλαβε πάλι την ηγεσία του αγώνος των παλ/των.
Τη 20-9-1955 εκοιμήθη εν Αθήναις πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης αρχιερατικός προϊστάμενος των εν Ελλάδι υπό μεγάλου πλήθους πνευματικών αυτού τέκνων.
Μετά τον θάνατο αυτού, επί κεφαλής του Ιερού δια την ενότητα της Εκκλησίας αγώνος ανέλαβε Εκκλησιαστική επιτροπή εξ΄ Ιερέων με Πρόεδρον τον Αρχιμανδρίτη τότε, Ακάκιον Παππάν.Η νέα ηγεσία εχαρακτηρίσθη υπό του νέου Αρχιεπ/που Δωροθέου, κατά την συνεδρίαν της ΔΙΣ της 23-1-1957, ως «επί του παρόντος νομιμόφρων».
Το επίσημον όργανον των παλ/των «Φωνή της Ορθοδοξίας» διευθύνεται υπό των Θεολόγων Καθηγητών κ.κ. Διονυσίου Μπατιστάτου και Παναγιώτου Βρεττάκου. Εν τω περιοδικώ τούτω δημοσιεύονται, ως γνωστόν, άρθρα δι΄ ων ελέγχεται δριμύτατα η αδιαφορία των ιθυνόντων δια το εορτολογικό ζήτημα.
Ο οσιώτατος Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης (την εποχή εκείνην) έγραψε περισπούδαστα άρθρα περί της μελλούσης να συνέλθη Πανορθοδόξου Συνόδου, άτινα εδημοσιεύθησαν εν τω περιοδικώ τούτω. Σημειωτέον ότι ο π. Θεόκλητος ασκούσε οξύτατη κριτική στον Πατριάρχη Αθηναγόρα. Τον θεωρούσε αιρετικό και τον αποκαλούσε «στόμα του Άδη».
Ό Πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος άπέστειλεν ύπόμνήμα προς τον Άρχιεπίσκοπον Αθηνών και τον Πρωθυπουργόν της Ελλάδος κ. Κωνσταντϊνον Καραμανλήν, δι΄ ου ρητώς ομολογεί ότι ή εισαγωγή του Γρηγοριανού Ήμερολογίου εν τη Θεία Λατρεία έβλαψε την Έκκλησίαν. Αντίγραφον του υπομνήματος τούτου απέστειλε και προς τήν διοικούσαν τον Έκκλησιαστικήν Επιτροπήν.
Το υπόμνημα τούτο έχει ως ακολούθως:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

Πάππας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Τω Μακαριωτάτο Άρχιεπισκόπω Αθηνών και Πάσης τής Ελλάδος και τη σεβασμία Ίεραρχία τής Εκκλησίας τής Έλλάδος Άσπασμόν Άγιον έν Χώ Σωτήρι.

Μόλις κατά τον παρελθόντα μήνα Ίούνιον ήλθομεν προς παραθερισμόν και άποθεραπείαν εις Αθήνας.
Εκ τών προς ημάς επισκεπτών είχομεν μεταξύ τών πρώτων, τους διευθύνοντας τήν Έκκλησίαν τών Παλαιοημερολογιτών, οίτινες παρεκάλεσαν ημάς, ίνα έπέμβωμεν υπέρ αυτών, παρά τη Έπισήμω Έκκλησία τής Ελλάδος, επί τη ευκαιρία τής κατά τάς ημέρας ταύτας συναντήσεως όλων τών Ιεραρχών τής Εκκλησίας Υμών.
‘Ηκροάσθημεν μετά πολλής προσοχής τά ύπ’ αυτών λεχθέντα Ήμίν, ώς και έλάβομεν παρ’ αυτών και όσα έγραψαν και έδημοσίευσαν επί υποστηρίξει του Ιουλιανού Ημερολογίου ώς μόνου δυνατού νά υπάρχη Ημερολογίου τής Όρθοδόξου Εκκλησίας άπό τών πρώτων αιώνων τής εμφανίσεως τής Χριστιανικής Θρησκείας μέχρι εσχάτως, χρησιμοποιηθέντος τούτου και μόνον εις τάς τε Οικουμενικάς και Τοπικάς τής Εκκλησίας Συνόδους, αναφερομένου δε και είς τους Κανόνας αυτών τε τών Συνόδων και τών Πατέρων τής Εκκλησίας και εις τάς έορτάς και νηστείας και εις όλην έν γένει τήν ζωήν τήν Χριστιανικήν.
Ιδιαιτέρως μετά τήν έπίσκεψιν ταύτην έμελετήσαμεν τά εξής υπέρ τού Ιουλιανού Ημερολογίου Συγγράμματα.
1. Έμελετήσαμεν το υπό του άοιδίμου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, κατά το έτος 1950 έν Αθήναις δημοσιευθέν υπό τόν τίτλον «Ή ακριβής θέσις τού ημερολογιακού ζητήματος κ.λ.π.».
Έξ όσων ήκούσαμεν και άνέγνωμεν διά τό ζήτημα τού ήμερολογίου όμολογούμεν, ότι κατά πολύ πράγματι έζημίωσε τήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν ή αποδοχή τού Γρηγοριανού ημερολογίου.
Έζημιώθη προ παντός ή Εκκλησία τής Ελλάδος, εις τήν οποίαν ατυχώς, ή τελευταίως μόλις γενομένη αποδοχή τού Γρηγοριανού Ημερολογίου διήρεσε τους Όρθοδόξους Έλληνας εις Παλαιοημερολογίτας και Νεοημερολογίτας.
Οι Παλαιοημερολογίται έν Ελλάδι σήμερον είναι περί τό εν και ήμισυ έκατομμύριον, ενώ οί Νεοημερολογίται είναι περίπου επτά, έπικρατούσι δε πολιτικώς. Αυτοί δε κυβερνώσι όχι μόνον θρησκευτικώς άλλα και πολιτικώς σήμερον τήν Όρθόδοξον Ελλάδα.
Οί Παλαιοημερολογίται παραπονούνται κατά τών Νεοημερολογιτών, διότι άπέσχισαν τήν Έλληνικήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν κατά τρόπον, ώστε νά θεωρώσιν οί μεν τους δε αιρετικούς.
Οί Καθολικοί και οί Προτεστάνται σήμερον έν Ελλάδι είναι ανεκτοί και φιλικώς συμπεριφέρονται προς αυτούς οί νεοημερολογίται, ενώ έξ άλλου έπιχειρούσι τήν τελείαν έξόντωσιν τών Παλαιοημερολογιτών.
Μία ανοχή αλλήλων, έστω και όπως συμβαίνει μεταξύ τών Όρθοδόξων και τών έτεροδόξων, θά ητο ή καλλίτερα προς τό παρόν λύσις.
Και ημείς εις τήν Έκκλησίαν Αλεξανδρείας έχομεν τό Γρηγοριανόν Ήμερολόγιον, εις τήν παραδοχήν τού οποίου και ημείς προσωπικώς συνετελέσαμεν.
Σήμερον όμως βλέποντες τά αποτελέσματα τής αποδοχής του Γρηγοριανού ημερολογίου μετανοούμεν και άναγκαζόμεθα νά σκεπτώμεθα περί επιστροφής εις τό Παλαιόν.
Δέν θά ήτο και εις τήν Έκκλησίαν τής Ελλάδος προτιμότερα μία τοιαύτη σύσκεψις επί τη ευκαιρία τής συναντήσεως όλης τής Εκκλησίας τής Ελλάδος κατά τάς ημέρας ταύτας;
Εύχόμεθα όπως ό Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός φωτίση πάντας ημάς και αξιώση, ίνα έχωμεν κατά τάς ημέρας ταύτας τήν ενότητα τής πίστεως· καθ’ έκάστην δε προσευχόμεθα και αίτούμέθα παρά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τόν άνωθεν φωτισμόν. Αμήν.

Έπι τούτοις κατασπαζόμενοι Υμάς φιλήματι άδελφικώ
Έν Άλεξανδρεία τη 20ή Νοεμβρίου 1958.
Ο Αλεξανδρείας ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

http://entoytwnika.blogspot.com/2011/06/31.html

32ο ΜΕΡΟΣ:

Έν έτει 1960 o αγώνας των παλαιοημερολογιτών συνεχίζεται με επί κεφαλής τήν Έκκλησιαστικήν Έπιτροπήν υπό Πρόεδρον τόν ήδη Επίσκοπον Ταλαντίου ‘Ακάκιον Παππάν και Γενικόν Γραμματέα τόν Άρχιμανδρίτην Χρυσόστομον Κιούσην.
Η σταδιακή μείωσις του αριθμού τών Ιερέων ανάγκασαν τήν Εκκλησιαστική επιτροπή ν’ απευθυνθή στό εξωτερικό μέ κάθε προφύλαξι, διότι τά όργανα τής Κρατικής Εκκλησίας, είχαν υποψιασθή αυτή τήν κίνησι και καραδοκούσαν νά εμποδίσουν τήν έξοδο Παλαιοημερολογιτών Ιερέων στό εξωτερικό.
Οι κινήσεις ελάμβαναν μυστικό χαρακτήρα καί άπό τό γεγονός ότι οι στασιαστές Κληρικοί (Τόμπρος και οι συν Αυτώ) καί Λαϊκοί έναντι τής Εκκλησιαστικής Επιτροπής ήταν έτοιμοι νά «καρφώσουν» κάθε κίνησι, πού θά υπέπιπτε στην άντίληψί τους.
Ό Πρόεδρος τής Εκκλησιαστικής Επιτροπής, Σεβασμιώτατος νύν Επίσκοπος Ταλαντίου κυρός Άκάκιος, παρά τό προκεχωρημένον τής ηλικίας και τάς ασθενείας του ύφ’ ων είναι προσβεβλημένος, επεχείρησε περί τό τέλος τού έτους 1960 κοπιώδες καί μακρύνόν ταξείδιον είς Αμερικήν, διά νά λάβη κανονικήν χειροτονίαν άπό Ρώσσους Επισκόπους έν διασπορά ευρισκομένους, κατόπιν βεβαίως ομόθυμου προτάσεως τού Ιερού Κλήρου.
Χαράς καί ευφροσύνης έπλήσθη ό Κλήρος καί ό Λαός τής Εκκλησίας τών ΓΟΧ Ελλάδος. Θλίψι, όδυρμό, κατήφεια καί παροξυσμό κατέβαλε τους υπεναντίους, καί άρχισαν άπό τίς εκκλησιαστικές φυλλάδες τους νά εκτοξεύουν ύβρεις κατά του Αγώνος των Παλ/των καλούντες Πολιτεία καί Κρατική Εκκλησία ν’ αφανίσουν τόν νεοχειροτονηθέντα Έπίσκοπον ‘Ακάκιον.
Ό πόλεμος έσυνεχίσθη επί χρόνια κατά τών χειροτονιών τών Αρχιερέων τής Εκκλησίας τών Γ.Ο.Χ. , διότι έπίστευαν ότι μετά τήν κοίμησιν του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ό Αγών θά διελύετο άπό τήν άπουσίαν ‘Αρχιερατικής ηγεσίας.
Τόν Μάϊο 1969 ό Μητροπολίτης Φιλάρετος ό Ηγέτης τής Ρωσικής Εκκλησίας τής Διασποράς, απέστειλε τήν εξής επιστολή προς τόν Αύξέντιον:

Πρόεδρος τῆς Συνόδου τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἐκτὸς Ρωσίας 72 East 93D STREET, NEW YORK 28, Ν.Υ. Tel: LEhigh 4‐1601

30 Μαΐου/12 Ἰουνίου, 1969

Ἡ Αὐτοῦ Σεβασμιώτης κ. Αὐξέντιος, Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος. Κάνιγγος 32, Ἀθήναι, Ἑλλὰς.

Σεβασμιώτατε,

Ἐν σχέσει με τὴν εὐγενήν ἀδελφικήν σας ἐπιστολὴν τῆς 12ῆς Μαΐου 1969, ἐπιθυμοῦμε νὰ γνωρίσετε ὅτι ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ὀρθοδόξου Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς ἀναγνωρίζει τὸ κῦρος τῆς ἐπισκοπικῆς χειροτονίας τοῦ προκατόχου τῆς ὑμετέρας Σεβασμιώτητος μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀκακίου και τῶν ἐπακολουθησασῶν χειροτονιῶν τῶν ἐπισκόπων τῆς υμετέρας Ἐκκλησίας.
Συμφώνως πρὸς τὰ ἀνωτέρω καὶ λαμβάνοντες ὑπʹ ὄψιν διαφόρους ἄλλας περιστάσεις, ἡ ἡμετέρα Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων θεωρεῖ τὴν ὑμετέραν Ἱεραρχίαν, ὡς ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς, οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι ἐν πλῆρει ἐπικοινωνίᾳ μεθ’ ἡμῶν.

Εἴθε αὶ εὐλογίαι τοῦ Κυρίου νὰ εἴναι με ὅλον τὸν κλῆρον καὶ τὸν πλήρη πίστεως λαὸν τῆς ὑμετέρας Ἐκκλησίας.

Ἐξαιτούμενος τὰς ὑμετέρας ἁγίας εὐχάς, διατελῶ ὑμέτερος ἐν Χριστῷ ἀδελφὸς.

+ ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος.

Σύνοδος Ἐπισκόπων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Διασπορᾶς 72 East 93D STREET, NEW YORK 28, Ν.Υ. Tel: LEhigh 4‐1601

18/31 Δεκεμβρίου 1969

Ἡ Αὐτοῦ Σεβασμιώτης κ. Αὐξέντιος,
Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος.

Σεβασμιώτατε,

Ἡ ἀδελφικὴ ἐπιστολὴ τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιώτητος τῆς 25ῆς Νοεμβρίου 1969, ἀνεγνώσθη εἰς Συνεδρίασιν τῆς Συνόδου ἡμῶν σήμερον. Αἱ πολλαὶ δοκιμασίαι τὰς ὁποῖας ὑπέστη ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπό τῶν ἀρχῶν τῆς ἱστορίας της, εἶναι ἰδιαιτέρως μεγάλαι κατὰ τοὺς χαλαιποὺς τοὺς ὁποίους διερχόμεθα καὶ συνεπῶς ἀπαιτοῦν μεγαλυτέραν καὶ ἱσχυροτέραν ἑνότητα μεταξῦ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀληθῶς ἀφοσιωμένοι εἰς τὴν πίστιν τῶν Πατέρων μας. Με τὰ αἰσθήματα αυτά ἐπιθυμοῦμεν ἄπαξ ἔτι νὰ σᾶς πληροφορήσωμεν ὅτι ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Διασπορᾷ, ἀναγνωρίζει τὸ κῦρος τῶν ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ μακαρίας μνήμης προκατόχου Ὑμῶν, μακαρίτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀκακίου καὶ τὰς ἐν συνεχεῖᾳ χειροτονίας, ἐν τῇ Ἱερᾷ Ὑμῶν Ἐκκλησία. Συνεπῶς καὶ λαμβανομένων ὑπʹ ὄψιν διαφόρων ἄλλων περιστατικῶν, ἡ Ἀρχιερατικὴ ἡμῶν Σύνοδος, θεωρεῖ τὴν Ἱεραρχίαν Ὑμών ὡς Ἀδελφοὺς, ἐν Χριστῷ, ἐν πλῆρει κοινωνία μεθ΄ ἡμῶν.
Εἴθε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι μετὰ τοῦ Κλήρου καὶ τῶν Πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας Ὑμῶν, ἰδίως κατὰ τὰς προσεχεῖς ἡμέρας τῆς ἐν σαρκί Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καὶ Σωτήρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Πρόεδρος τῆς Συνόδου

+ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ, Μητροπολίτης Νέας
Ὑόρκης καὶ Ἀνατολικῆς Ἀμερικῆς

Τὰ Μέλη
+ ΝΙΚΟΝ Οὐασιγκτῶνος—Φλωρίδος
+ ΣΕΡΑΦΕΙΜ Σικάγου—Ντητρόϊτ
+ ΒΙΤΑΛΙΟΣ Μοντρεάλης—Καναδᾶ
+ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ἀγγελουπόλεως—Τεξάδος
+ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Συρακουσσῶν—Τριάδος
+ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Φραγκισκουπόλεως
+ ΣΑΒΒΑΣ Ἐδμουνδοπόλεως
+ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Σεάτλου
+ ΑΝΔΡΕΑΣ Πετροχώρας

Ὁ Γραμματεύς τῆς Συνόδου
+ ΛΑΥΡΟΣ Μανναχάττης.

http://entoytwnika.blogspot.com/2011/06/32.html

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ