ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Η ιστορία μας μᾶς διδάσκει ότι όταν υπάρχει αποστασία, ξεσπάει οργή Θεοῦ. Η Άλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως π.χ. έγινε σε μια εποχή μεγάλης αποστασίας και μετά από συμπροσευχή ορθοδόξων και παπικῶν (στον Ι. Ναό της Αγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας), κάτι ποῦ απαγορεύεται αυστηρῶς από τους Ιερούς Κανόνες τῆς Εκκλησίας μας.

Η κατάσταση πού επικρατεĩ σήμερα εἶναι πολύ χειρότερη απ’ ό, τι ἦταν τότε. Οι διάλογοι με τους αιρετικούς (παπικούς, προτεστάντες), με  αλλοθρήσκους κ.λπ. και οι συμπροσευχές εἶναι συνεχεĩς και ολοένα αυξάνονται. Εν τῶ μεταξύ εἶναι πολύ λίγοι οι επίσκοποι ποῦ γνωρίζουν ότι ο τελικός σκοπός εἶναι η εξαφάνιση τῆς Ορθοδοξίας και η ίδρυση τῆς Πανθρησκείας τοῦ Σατανά.

Η Εκκλησία τῆς Ελλάδος με την συμμετοχή της στους διαφόρους διαθρησκειακούς διαλόγους, όπως στο Παγκόσμιο Συμβούλιο «Εκκλησιῶν» (Π.Σ.«Ε.»), έπεσε κυριολεκτικά στα πλοκάμια τοῦ διαβόλου. Μέσα στο χάος όμως αυτό υπάρχει ένα συγκλονιστικό γεγονός.

Όταν το Φεβρουάριο τοῦ 2006 έγινε η 9^η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.«Ε.». στο Πόρτο Αλέγκρε τῆς Βραζιλίας, εκεί συνετάχθησαν καί έγιναν αποδεκτά κείμενα με πολλές αιρετικές και βλάσφημες για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας θέσεις. Από την Εκκλησία τῆς Ελλάδος πήγαν αρχιερείς, κληρικοί, καθηγηταί  και άλλοι λαïκοί, άλλοι ως «αντιπρόσωποι» («Assembly delegates and participants»), δηλ. με ενεργή συμμετοχή και ψήφο, και άλλοι ως «παρατηρηταί» («present at the Assembly and not attending as delegates»), χωρίς συμμετοχή και ψήφου. Βλ. http://www.oikoumene.org/fileadmin/files/wcc-main/documents/governing_bodies/assemblies/poa_report.pdf

Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα αυτή, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος πήγε στην 9^η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε. ως παρατηρητής, με την ιδιότητα τοῦ μέλους τῆς παραιτηθείσης Κεντρικῆς Επιτροπῆς. Λίγο μετά την άφιξή του όμως, αναγκάσθηκε να επιστρέψει επειγόντως στο Άίγιο. Ο ίδιος ο Μητροπολίτης αποκαλύπτει εις το προσωπικό του ιστολόγιο τά εξής:

“…οὔτε καί τάς ἐργασἰας τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. παρηκολούθησα, εἰ μή μόνον κατά τήν ἔναρξιν τῆς Συνελεύσεως, διότι ἐκλήθην νά ἐπιστρέψω ἐπειγόντως εἰς τό Αἴγιον, ἕνεκα τῆς πρός τόν θάνατον πορευομένης ἀειμνήστου Μητρός μου.”
Βλ. http://mkka.blogspot.com/2009/04/blog-post_04.html

«Τον έσωσε», επισημαίνει ένας πνευματικός πατήρ, «η προς θάνατον ασθένεια αυτῆς τῆς καλῆς μητρός έφερε ευεργετικό αποτέλεσμα».

«Δόξα τῶ Θεῶ, ουδέποτε συμμετεĩχα σε συμπροσευχές σε Συνέδρια ποῦ με απέστειλε η Εκκλησία τῆς Ελλάδος.» (δήλωση Μητρ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβροσίου).

Γιά τους λόγους αυτούς, διάφορα δημοσιεύματα για το ποιοί ήσαν αυτοί πού πῆγαν ως εκπρόσωποι τῆς Εκκλησίας τῆς Ελλάδος στο Πόρτο Αλέγκρε και ποῦ ευθύνονται για την αποδοχή αιρετικῶν θέσεων, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όταν αναφέρουν ότι εκπρόσωπος ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.

Ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Παπανικολάου, Συνεργάτης τῆς Συνοδικῆς Επιτροπῆς Διορθοδόξων και Διαχριστιανικῶν Σχέσεων, σε άρθρο του με τίτλο «Η Θ’ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» εĩπε:

«Η Εκκλησία τῆς Ελλάδος ……… με την ηγεσία του Σεβ. Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου …….

Νέα μέλη τῆς Κεντρικῆς Επιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου για την ερχόμενη επταετία εξελέγησαν ο Θεοφ. Θερμοπυλών κ. Ιωάννης και ο Καθηγητής κ. Γ. Μαρτζέλος οι οποίοι και θα εκπροσωπήσουν την Εκκλησία μας για όλα τά διοικητικῆς φύσεως θέματα τοῦ Π.Σ.Ε..

Στην Επιτροπή Πίστις και Τάξις εξελέγησαν ο Αρχιμ. κ. Χρυσόστομος Σαββάτος και οι Καθηγητές κ.κ. Βλάσιος Φειδάς και Κων. Σκουτέρης. Η Επιτροπή αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες του Συμβουλίου, διότι ασχολείται με θέματα πίστεως και δογμάτων ………» (περιοδικό Εφημέριος, Μαΐος 2006 http://www.ecclesia.gr/greek/press/efimerios/index.asp).

Θα ήθελα να αναφέρω ακόμη, ότι τους τελευταίους μῆνες ακούσαμε τόσο από τον Αρχιεπίσκοπο όσο και από πολλούς άλλους Ιεράρχες, ότι η κρίση ποῦ περνάει η χώρα μας εἶναι το αποτέλεσμα τῆς απομακρύνσεώς μας από τον Θεό. Ναί, έτσι έχουν τά πράγματα, αλλά χρειάζεται και οι Ιεράρχες μας να κάνουν την αυτοκριτική τους εάν όντως εἶναι ορθόδοξοι, με το να παραμένει η Εκκλησία τῆς Ελλάδος μέλος τοῦ Π.Σ. ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ». Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής για τις σχέσεις μας με τους αιρετικούς λέγει:

«Δεν πρέπει λοιπόν τους αιρετικούς με κανένα τρόπο να τους βοηθούμε, ως αιρετικούς, ακόμη κι αν είχε επιτραπή σε όλους να κάνουν αφόβως τα πάντα· τόσο για τις προαναφερθείσες αιτίες, ώστε να μη προσκρούσουμε στο Θεό, δίχως να το συνειδητοποιήσουμε· και επειδή δεν είναι καλό να τους δίνουμε την ελευθερία να περιφέρονται πανηγυρικά με το ψεύδος τους και να ξεσηκώνονται εναντίον της ευσεβείας· ώστε να μη μπορέσουν να σαλεύσουν από την ασφαλή βάση της Πίστεως κάποιους από τους αφελεστέρους με το δάγκωμα της απάτης, ωσάν τα φίδια, εμφανιζόμενοι μέσα από εμάς· και  ευρεθούμε και εμείς, όπως δεν θέλουμε, να συμμετέχουμε στην τιμωρία που κρέμεται πάνω τους για αυτό. […..]

Αυτά δεν τα γράφω, θέλοντας να θλίβονται οι αιρετικοί, ούτε χαίροντας για την κάκωσή τους – μη γένοιτο – αλλά περισσότερο χαίροντας και συναγαλλόμενος με την επιστροφή τους. Διότι τι είναι πιο τερπνό στους πιστούς, από το να βλέπουν τα τέκνα του Θεού τα διασκορπισμένα, να συνάγονται «εις εν»; Ούτε πάλιν παραινώντας να προτιμάτε τη σκληρότητα από τη φιλανθρωπία – να μη τρελαθώ τόσο! – αλλά παρακαλώντας με προσοχή και δοκιμασία να κάνετε και να ενεργείτε τα καλά σε όλους τους ανθρώπους και να γίνεσθε «τα πάντα τοις πάσι», κατά τον τρόπο που καθένας έχει την ανάγκη σας. Όμως θέλω και εύχομαι να είστε παντελώς σκληροί και αμείλικτοι ως προς το να βοηθήσετε τους αιρετικούς, με αποτέλεσμα την υποστήριξη της φρενοβλαβούς δοξασίας τους. Διότι εγώ βεβαίως ορίζω ως μισανθρωπία και χωρισμό από τη θεία αγάπη το να δοκιμάζετε να δώσετε ισχύ στην πλάνη, προς περισσότερη φθορά εκείνων που έχουν καταληφθή από αυτήν»[lx] .

[lx]. Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού , Επιστολή (ΙΒ΄) Προς Ιωάννην κουβικουλάριον, Περί των ορθών της Εκκλησίας του Θεού δογμάτων και κατά Σευήρου του αιρετικού, PG 91, 464 – 465· «Ου δεί ουν αιρετικοίς καθ οίόν δήποτε τρόπον, ως αιρετικοίς, βοηθείν, ει και πάσι πάντα μετελθείν αδεώς επετέτραπτο· δια τε τας ειρημένας αιτίας, ίνα μη τω Θεώ προσκρούοντες λάθωμεν· και μη καλόν είναι διδόναι αυτοίς άδειαν εμπομπεύειν τω οικείω ψεύδει, και ανασείεσθαι κατά της ευσεβείας· ίνα μη δι ημών εμφανισθέντες, όφεως δίκην, των αφελεστέρων τινάς απάτης δήγματι δυνηθώσι της κατά την πίστιν ασφαλούς βάσεως κατασείσαι· και ευρεθώμεν και ημείς, ως ου θέλομεν, της υπέρ τούτου επηρτημένης αυτοίς συμμετέχοντες δίκης. […]».

«Ου θέλων δε τους αιρετικούς θλίβεσθαι, ουδέ χαίρων τη κακώσει αυτών, γράφω ταύτα, μη γένοιτο, αλλά τη επιστροφή μάλλον χαίρων και συναγαλλόμενος. Τι γαρ τοις πιστοίς τερπνότερον, του θεάσθαι τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένα, συναγόμενα εις εν. Ούτε υμίν του φιλανθρώπου το απηνές παραινών προτιθέναι· μη ούτω μανείην· αλλά μετά προσεχείας και δοκιμασίας ποιείν τε και ενεργείν τα καλά εις πάντας ανθρώπους, και πάσι πάντα γινομένους, καθώς έκαστος επιδείται υμών, παρακαλών· προς μόνον το καθοτιούν αιρετικοίς συνάρασθαι εις σύστασιν της φρενοβλαβούς αυτών δόξης, σκληρούς παντελώς είναι υμάς και αμειλίκτους βούλομαί τε και εύχομαι. Μισανθρωπίαν γαρ ορίζομαι έγωγε, και αγάπης θείας χωρισμόν, το τη πλάνη πειράσθαι διδόναι ισχύν εις περισσοτέραν των αυτή προκατειλημμένων φθοράν». Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/565B5158.el.aspx#_edn60