ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Τά «Πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων» είναι ό, τι αυθεντικότερο έχει νά μάς προσφέρει η Ορθόδοξος τού Χριστού Εκκλησία, είναι η ομοφωνία τών Αγίων Πατέρων, η συμφωνία τής Οικουμένης, η λάμψις καί η «Απόδειξις» τής Αληθείας, η αλάθητος Εκκλησιαστική καί καθολική Συνείδησις, είναι ό, τι «έδοξε τώ Αγίω Πνεύματι» καί τοίς Αγίοις.

Η ΟΓΔΟΗ (Η’) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Εις τήν 8^ην Οικουμενικήν Σύνοδον τού 879, καταδικάζονται οι μή δεχόμενοι τήν 7^η Οικουμενική Σύνοδο. Ο Μέγας Πατριάρχης Φώτιος εις τά πρακτικά τής 8^ης καί στήν Εγκύκλιο Επιστολή του πρός τούς τής Ανατολής αρχιερατικούς Θρόνους, το Filioque το αποκαλεί «βλάσφημον ρήμα». Γνώστης όμως τής καταστάσεως πού επικρατεί εις τήν Ρώμην γράφει ότι φήμην έχομεν ότι υπάρχουν τινες πού δέν δέχονται τήν Ζ’ Οικουμενικήν Σύνοδον. Το ίδιο καί μέ τό θέμα τού Filioque.
Αντί νά καταδικάσουν απλώς αυτούς πού προσέθεσαν εις τό Σύμβολον τής Πίστεως, καταδικάζουν οποιοδήποτε τολμήσει νά αφαιρέσει ή νά προσθέσει. Είναι πρώτη φορά στήν Ιστορία πού γίνεται Οικουμενική Σύνοδος καί καταδικάζονται αιρετικοί χωρίς νά ονομάζονται. Γι’ αυτό μέχρι σήμερα σε μερικούς υπάρχει η άποψη ότι δέν κατεδικάσθη η παπική «εκκλησία» καί μάλιστα Συνοδικά.

Ο λόγος πού δέν καταδικάστηκαν τότε οι Φράγκοι ονομαστικά, είναι γιά νά μή εξαφανιστεί η Ρωμηοσύνη στή Δύση. Διότι οι Φράγκοι είχαν υποδούλους τούς Ρωμαίους.

Φαντασθήτε τώρα εμείς εάν καταδικάζαμε τούς Τούρκους στή Σύνοδο, τι θα γινόταν. Θα μάς είχαν σφάξει. Ο σκοπός λοιπόν αυτής τής στάσεως ήτο γιά νά μή σφαχθούν οι Ρωμαίοι στή Δύση (ο πάπας τής Ρώμης καί η Ιεραρχία τής Ιταλίας, πού εκεί είχαν Φραγκοκρατία). Η όλη περιοχή τής Ρώμης καί τό λεγόμενο παπικό κράτος έφραγκοκρατείτο. Γι’ αυτό καί ο Ιωάννης ο Η’, γράφει πρός τόν πατριάρχη Φώτιο: «Εδώ εις τήν Ρώμη δέν έχουμε προσθήκη στό Σύμβολο τής Πίστεως»· όπου  όμως υπήρχαν Φράγκοι ηγεμόνες εις τήν Ιταλία υπήρχε το Filioque. Γι’ αυτό το λόγο έχει πολύ μεγάλη σημασία τό γεγονός, ότι ήταν ανάγκη νά αποφύγουν τήν καταδίκη τών Φράγκων γιά νά μή τούς προκαλέσουν. Ο σκοπός τών Φράγκων γιά τό Filioque ήταν καθαρά πολιτικός. Γι’ αυτό καί προσέθεσαν το Filioque στό Σύμβολο της Πίστεως καί μετά ενημέρωσαν τόν πάπα τής Ρώμης καί προσπάθησαν νά τού επιβάλλουν τήν αποδοχή τού Filioque. Πρώτα εθέσπισαν τό Filioque καί μετά ενημερώνουν τόν πάπα. Πρώτα καταδικάζουν τήν Ζ’ Οικουμ. Σύνοδο καί μάλιστα παρουσία (3) Λεγάτων τού πάπα Ανδριανού. Ο Ανδριανός είναι ο πρωταθλητής τής Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, καί ενώπιον τών εκπροσώπων του καταδικάζουν τήν Ζ’ Οικουμ. Σύνοδον οι Φράγκοι.

Ο πάπας Ανδριανός έχει αφορίσει γενικά τούς μή αποδεχομένους τήν Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο, αλλ’ όχι ονομαστικά τούς Φράγκους.

Η Αγία εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλη (Ογδόη) Οικουμενική Σύνοδος, δεχθείσα τό Σύμβολον τής Πίστεως άνευ τής προσθήκης τού φιλιόκβε, εδογμάτισε: «Πάντες ούτω φρονούμεν, ούτω πιστεύομεν. Τούς ετέρως παρά ταύτα φρονούντας ή έτερον όρον αντί τούτου προβαλέσθαι τολμώντας, τώ αναθέματι καθυποβάλλομεν. Ει τις παρά τούτο το Ιερόν Σύμβολον τολμήσειεν έτερον αναγράψασθαι ή προσθείναι ή αφελείν καί όρον ονομάσαι αποθρασυνθείη, κατάκριτος καί πάσης χριστιανικής ομολογίας απόβλητος. Ει τις τοίνυν, εις τούτο απονοίας ελάσας, τολμίσειεν έτερον εκθέσθαι Σύμβολον καί όρον ονομάσαι ή προσθήκην ή αφαίρεσιν εν τώ παραδεδομένω ημίν παρά τής Αγίας καί Οικουμενικής εν Νικαία το πρώτον μεγάλης Συνόδου ποιήσαι, Ανάθεμα έστω!» Ιδού λοιπόν, βαρυτάτη, επισημοτάτη, πανηγυρικωτάτη Οικουμενικού χαρακτήρος, καταδίκη τού αιρετικού καί βλασφήμου φιλιόκβε.

Όταν ο πάπας Σέργιος ο Δ’ εχρησιμοποίησε τό Σύμβολον τής Πίστεως μετά τής προσθήκης τού φιλιόκβε (1009), ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος… μετ’ απόφασιν Συνόδου, διέγραψε τό όνομα τού μνημονευθέντος Ρώμης Σεργίου εκ τών διπτύχων τής Ανατολικής Εκκλησίας, έκτοτε δε μέχρι σήμερον ουδέν παπικόν όνομα ετέθη εν αυτοίς» (Βασ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία Εκδ. α’, σελ. 344).

Τά ονόματα τών προκαθημένων Εκκλησιών δέν διαγράφονται βεβαίως διά «τοπικά έθιμα» αλλά δι’ αιρέσεις!

Τάς Λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασε καί η εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος τού 1054, οπότε εγένετο καί το οριστικόν Σχίσμα αποκαλέσασα ειδικώς τό «φιλιόκβε» όχι «τοπικόν έθιμον», αλλά «βλάσφημον δόγμα».

Αυτά πρός διαφώτιση όσων υποστηρίζουν ότι ο παπισμός δέν έχει καταδικασθεί από Σύνοδο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Επειδή αι Σύνοδοι τού 867, τού 879, τού 1009, τού 1054, τού 1341, τού 1347, τού 1351, τού 1440, τού 1441, τού 1443, τού 1450, τού 1484, τού 1722, τού 1727, τού 1838, τού 1848, τού 1895 μάς καθοδηγούν όπως καί οι Άγιοι Πατέρες καί οι σοφοί Διδάσκαλοι της Εκκλησίας, άς ακολουθήσουμε τόν Άγιον Φώτιον, τόν ιερόν Θεοφύλακτον, τόν άγιον Γρηγόριον Παλαμάν, Συμεών τόν Θεσσαλονίκης, τόν άγιον Μάρκον Ευγενικόν, τόν Ευγένιον Βούλγαρην, τόν Νικηφόρον Θεοτόκην, τόν άγιον Νικόδημον, τόν άγιον Νεκτάριον καί λοιπούς, πολλώ μάλλον, τάς σεπτάς καί θεοκινήτους Οικουμενικάς Συνόδους.

Πηγές:

1)     Πρακτικά τών Αγίων καί Οικουμενικών Συνόδων

2)     π. Ιωάννου Ρωμανίδου, Παραδόσεις Δογατικής Θεολογίας

Η εορτή τών Χριστουγέννων πού θά εορτασθή εις τά Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, τό Άγιον Όρος κ.λπ. καθώς καί εις τήν Ελλάδα (τήν 7ην Ιανουαρίου, 25 Δεκεμβρίου μέ τό Πατροπαράδοτο Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο), εύχομαι νά οδηγήσει τήν Πατρίδα μας καί τήν Οικουμένην εις πνευματικόν φωτισμόν καί ανακαίνιση.