ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

         Πολύς λόγος σήμερα γίνεται διά τήν Οικολογίαν. Συμπόσια, ομιλίαι, θαλάσσιαι κρουαζιέραι, συνέδρια καί ημερίδες προβάλλον μέ ενδιαφέρον τήν Οικολογίαν, μέ  μοναδικόν σκοπόν τήν μετάπτωσιν τής λογικής λατρείας τού Ανεσπέρου καί Ακτίστου Ηλίου τής Δικαιοσύνης, εις τήν άλογον καί εντελώς παράλογον λατρείαν τού κτιστού (τής ψευδοθεάς Γαίας) πρός αναβίωσιν τής ειδωλολατρείας παγκοσμίως. Η ψευδολατρεία τής Θεάς Γαίας, ως νέα πίστης τής αντιχρίστου παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, θά είναι ένα μωσα?κό γνωστικισμού (εις τήν μανιχα?κήν-κυρίως-εκδοχήν του) βουδισμού καί ινδουισμού, ενσωματωμένων ομού εις τήν θρησκείαν τού «Οικολογισμού» (περιοδ. «ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ», τ. Νοεμβρίου 2007).
            Ποιά σχέσις όμως υπάρχει μέ τήν χριστιανικήν διδασκαλίαν τού συνονθυλεύματος τής Οικολογίας τών ημερών μας;
            Η Ορθόδοξος Εκκλησία μάς αποκαλύπτει ότι η υλική δημιουργία τού Θεού υπόκειται μέν εις τήν φθοράν τής αμαρτίας πού αναφέρει ο Απόστολος Παύλος εις τήν πρός ρωμαίους επιστολήν του. Έχει προορισμόν όμως καί αυτή νά συμμετάσχη εις τήν τελικήν ανακαίνισιν τής κτίσεως. Πρόκειται περί τής «αποκαραδοκίας τής κτίσεως», η οποία αδημονεί καί στενάζει αναμένοντας τήν ελευθερίαν της από τήν δουλείαν τής φθοράς, τήν αφόρητον τουτέστιν τυραννίαν τής αμαρτίας πού επέβαλλεν ο Σατανάς εις τήν κτίσιν. Εξηγών αναλυτικότερον ο Μέγας Φώτιος εις τά «Αμφιλόχια» τήν σημασίαν τού χωρίου τούτου λέγει: «Ήτο δούλη η κτίσις εις τόν άνθρωπον, ο ήλιος καί η σελήνη, τά άστρα καί η γή, όχι διότι ήτο άξιος (παραβάτης καί υπόδικος ήτο), αλλ? επειδή είχε προστάξει ο Θεός νά είναι δούλη διά νά μήν εξευτελισθή μέ όλα η εικόνα Του, άν καί είχε κάνει τήν παράβασιν. Ενώ εστασίαζεν λοιπόν όλη η κτίση, ο Θεός προστάζει τήν κτίσιν νά μήν αφηνιάζει, αλλά νά παρέχη ο ήλιος τό φώς του, η γή τούς καρπούς της, η θάλασσα τούς ιχθύας καί τήν διακίνησιν τών αγαθών, καί καθένα από τά δημιουργήματα τήν χρησιμότητα καί τήν ωφέλειαν του εις τούς ανθρώπους.  Επειδή δηλαδή είδεν ο Θεός τόν άνθρωπον νά έχη εκπέσει, καί η κτίσις αρνείται νά υπηρετήση εκείνον πού αμάρτησε, έβαλλεν εις αυτήν χαλινά καί προσέταξε αυτήν νά τόν υπηρετή όπως πρώτα, όταν διετήρει τό βασιλικόν καί αρχηγικόν αυτού αξίωμα φυλάσσοντας τήν εντολήν» (Μέγα Φωτίου, έργα, τομ. 3 Ε.Π.Ε.).
             Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (Έργα, τόμ. 14Δ Ε.Π.Ε.) κηρύττει περί τής «Φυσικής Θεωρίας μέσω τής οποίας οι άγιοι εδιδάσκοντο τόν Θεόν εκ τών κτισμάτων Του», τά εξής: «Ούτω μέν ούν τήν κτίσιν κατανοήσαντες οι άγιοι» καί «τήν αρμονίαν καί τήν χρησιμότητα καί τήν ευκοσμίαν, καί ότι όλα είναι δημιουργημένα σοφά καί προνοητικά συμφώνως πρός τόν λόγον πού έχουν δημιουργηθεί, καί ότι δέν είναι δυνατόν τά δημιουργήματα νά είναι μέ άλλον τρόπον εις καλήν κατάστασιν, επειδή δέν έχουν ανάγκη προσθήκης ή αφαιρέσεως πρός τό καλώς έχειν, εδιδάχθησαν εκ τών δημιουργημάτων τόν Δημιουργόν».
             Μέ τήν πρώτην παρουσίαν ο Χριστός φορώντας τήν ανθρωπίνην φύσιν τήν ανακαίνισεν. Μέ τήν δευτέραν παρουσίαν θά ανακαινισθή ο άνθρωπος καί η κτίσις εις αφθαρσίαν, απάθειαν καί άφατον Καλλονήν.Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μαζύ μέ άλλους εκκλησιαστικούς ερμηνευτάς (Μητροφάνης, Θεοφύλακτος, Οικουμένιος κ.λπ) ομιλεί γιά τό πύρ τό οποίον θά συγκεντρωθή από ολόκληρον τό σύμπαν διά νά κατακαύση τήν παλαιάν γήν, σχηματίζοντας τόν φοβερόν πύρινον ποταμόν, διά τήν καύσιν πάσης αμαρτίας, κακίας καί πονηρίας, καί θά διαπεράση όλας τάς ουσίας καί φύσεις τών αισθητών κτισμάτων. Θά κατασκευάση δέ λαμπροτέρας καί αφθάρτους όπως συνέβη εις τήν περίπτωσιν τών Αγίων Τριών Παίδων, όπου τό φυσικόν εκείνο πύρ συμπεριεφέρθη κατά παρόμοιο τρόπον, αδρανούμενον πρό τών ηγιασμένων υπό τής ιεράς Νηστείας σωμάτων τών Αγίων. Άλλας θά διαλύση εις τήν ανυπαρξίαν διότι δέν θά έχουν ουδεμίαν πλέον χρησιμότητα εις τόν μέλλοντα κόσμον.
            «Θά έλθη δέ η ημέρα Κυρίου…… Κατ?αυτήν δέ τήν ημέραν οι ουρανοί μέ βοήν καί πάταγον θά παρέλθουν, τά δέ ουράνια σώματα διά τής καύσεως θά διαλυθούν, καί η γή καί τά έργα, πού θά υπάρχουν εις αυτήν θά κατακαούν.» (Β, Πέτρου Κεφ. Γ στίχος 10). Διά τού πυρός μέλλει νά ανακαινισθή πάσα η κτίσις αναφέρει ομοίως καί η Αποκάλυψι: «Καί είδον ουρανόν καινόν καί γήν καινήν· ο γάρ πρώτος ουρανός καί η πρώτη γή απήλθον».
            Μόνον εις τήν Χριστιανικήν διδασκαλίαν λοιπόν, ευρίσκεται η αληθής Οικολογία, εις τήν ουσιαστικήν αυτής υπόστασιν καί σημασίαν, καί ούχι εις τά υποκριτικά φληναφήματα τών Νέο Εποχιτών καί Οικουμενιστών ψευδοπροφητών!Τό ενδιαφέρον λοιπόν τού συγχρόνου πεπτωκότος πνευματικώς ανθρώπου διά τήν Οικολογίαν, είναι σκοτεινόν καί υποκριτικόν, διότι υποκρύπτει ιδιοτελή συμφέροντα καί ουχί αγάπην διά τήν δημιουργίαν τού Θεού, όπως διδάσκει τό Ευαγγέλιον. «Παρατηρήσατε τά άνθη, πού φυτρώνουν μόνα των εις τούς αγρούς μέ ποίον τρόπον αυξάνουν. Δέν κοπιάζουν ούτε γνέθουν» (Ματθ. στ. στίχ. 28-29). Εις μίαν εκ τών σωζομένων προφητειών τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού, υπάρχει η πλέον «οικολογική» αναφορά: «Οι άνθρωποι θά μείνουν πτωχοί, γιατί δέν θάχουν αγάπη στά δένδρα»  (προφητεία 76^η).
            Συμπερασματικά η αληθής Οικολογία συνυπάρχει μόνο εις τήν Εκκλησίαν καί τήν Ευχαριστιακήν αληθινήν ζωήν. Η ειλικρινής μετάνοια καί η επιστροφή εις τόν Θείον νόμον καί τήν Εκκλησίαν, είναι η πλέον ουσιώδης καί αποτελεσματική προστασία τού φυσικού κόσμου πού μάς περιβάλλει. Η μοναδική εναργής καί ενεργής πράξις οικολογικής συμπεριφοράς εκφράζεται μέ απόλυτον τρόπον εις τό μυστήριον τής Θείας Ευχαριστίας. Μέσω τής λογικής καί αναιμάκτου Λατρείας, ενοποιείται τό κτιστόν μετά τού Ακτίστου καί ο φυσικός Άρτος γίνεται Σώμα, καί τό φυσικόν γέννημα τής Αμπέλου γίνεται Αίμα τού Δεσπότου Χριστού. Μέ βασικήν αρχήν καί αξίωμα τήν ευχαριστιακήν επίκλησιν, «Τά σά εκ τών σών Σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα», επιτυγχάνεται η Αληθής οικολογική συμπεριφορά καί ζωή.
            Η Ευχαριστία μάς διδάσκει τή σωστή σχέση μας μέ τόν υλικό κόσμο πού μάς περιβάλλει, μία σχέση πού υπογραμμίζει ότι:
Πρώτον είμεθα ψυχοσωματικά όντα, οι ίδιοι κρίκοι μεταξύ αϋλου καί υλικής δημιουργίας.
Δεύτερον, η υλική κτίση προορίζεται γιά τελική μεταμόρφωση καί αιώνια ζωή. Τρίτον, η ευθύνη τού ανθρώπου γιά τήν επιβίωση τής υλικής κτίσεως είναι αποφασιστική.
Καί τέταρτο, ο υλικός κόσμος ανήκει στό Θεό καί δέν είναι ιδιοκτησία τού ανθρώπου.
Πραγματικά τίποτε δέν μπορεί νά διαμορφώση σωστή οικολογική συνείδηση περισσότερο, από ότι κάνει καθημερινά η Θ. Λειτουργία. Η. Θ. Λειτουργία μάς καθιστά λειτουργούς στό μεγάλο καί ιερό μυστήριο τής ενσωματώσεως τού κόσμου στό Χριστό.-