Το κείμενο (text) ήταν η πρώτη μορφή απεικόνισης της πληροφορίας στον υπολογιστή. Οι πρώτοι προσωπικοί υπολογιστές, δεν είχαν τη δυνατότητα να χειριστούν αποτελεσματικά ήχο, εικόνα και βίντεο. Έτσι, το κείμενο αποτέλεσε το μοναδικό μέσο επικοινωνίας χρήστη και υπολογιστή.
Το παραδοσιακό κείμενο είναι ουσιαστικά γραμμικό. Η γραμμικότητα αυτή συνίσταται στο ότι ένα κείμενο διαβάζεται σειριακά, από την αρχή προς το τέλος, και τα άλματα σε σημεία ειδικότερου ενδιαφέροντος έχουν ως συνέπεια την απώλεια πληροφοριών ή απαιτούν εξειδικευμένο αναγνώστη.
Στα μη γραμμικά κείμενα ο χρήστης μπορεί να μελετά τις ενότητες μιας τεράστιας τράπεζας πληροφοριών όχι γραμμικά αλλά ακολουθώντας εννοιλογικές συσχετίσεις. Ο όρος υπερκείμενο (hypertext) εισήχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 από τον Ted Nelson για την περιγραφή αρχείων κειμένουπου ήταν οργανωμένα μη γραμμικά. Το υπερκείμενο (hypertext) αποτελεί μια ειδικά δομημένη μορφή κειμένου σ’ ένα “δίκτυο” από κόμβους (nodes), οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με συνδέσμους (links). Οι σύνδεσμοι είναι προσαρτημένοι σε ειδικές λέξεις ή φράσεις που ενσωματώνονται σε κάθε κόμβοκαι λέγονται θερμές λέξεις (hotwords).
Τα υπερκείμενα ενισχύθηκαν ταχύτατα και σύντομα ξεπεράστηκαν από τις τεχνολογικές εξελίξεις. Έτσι έγινε δυνατή η δημιουργία εφαρμογών που δεν περιορίζονται μόνο στο κείμενο. Οι εφαρμογές αυτές ονομάστηκαν υπερμέσα (hypermedia), καθώς διαχειρίζονται όλες τις δυνατές μορφές πληροφορίας. Η διασύνδεση (hyperlinking) μεταξύ των δαιφόρων κόμβων ενός υπερμέσου ενεργοποιείται με το πάτημα του ποντικιού σε ειδικά σημεία, που λέγονται θερμά σημεία (hotspots).
ΠΗΓΕΣ:
Γεωργίου Θ., Κάππος Ι. κ.α., “Πολυμέσα – Δίκτυα”, Αθήνα, 1999, ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
