Η ανάπτυξη του έμμεσου τρόπου σκέψης στις ελληνικές πόλεις, από τα τέλη του 7^ου αιώνα  π. Χ. , δεν έγινε ισότροπα και ομοιόμορφα στον κόσμο των διανοουμένων. Πρόβαλαν διαφορετικά ρεύματα σκέψης τα οποία αντιπροσώπευαν, συνήθως, διαφορετικές κοινωνικές, πολιτικές και κοσμολογικές αντιλήψεις. Κατά συνέπεια ο έμμεσος τρόπος σκέψης και γενικότερα οι μαθηματικές αντιλήψεις και πρακτικές αναπτύχθηκαν διαφορετικά στα διάφορα ρεύματα σκέψης της εποχής.

Στις αρχές του 6ου αιώνα δημιουργήθηκαν νέες κοινωνικές και οικονομικές  δυνατότητες στη Μίλητο και τη γύρω περιοχή, την Ιωνία.

Το δημοκρατικό πολίτευμα υπερίσχυσε του απολυταρχικού καθεστώτος  της μοναρχίας και του δεσποτισμού.

Το νόμισμα καθιερώθηκε κι έτσι  απέκτησε ευημερία μια  νέα κοινωνική ομάδα πολιτών , που είχαν χρηματικό πλούτο , σ’ αντίθεση με τους παραδοσιακούς γαιοκτήμονες.

Και το αλφάβητο  είχε υιοθετηθεί κι έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο νοητικό εργαλείο.

Περισσότερα εδώ

Του Ν. Καστάνη, πρώην Λέκτορα μαθηματικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης