Αποφθέγματα από τον Νίκο Καζαντζάκη.

Ο Νίκος Καζαντζάκης (1883 – 1957) ήταν Έλληνας συγγραφέας, δημοσιογράφος, πολιτικός, μουσικός, ποιητής και φιλόσοφος, με πλούσιο λογοτεχνικό, ποιητικό και μεταφραστικό έργο. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Το συγγραφικό του έργο, σκοτεινό, ανθρωποκεντρικό και περιστρεφόμενο γύρω από τους προβληματισμούς για τη ζωή, δεν είναι πάντα …

Συνέχεια του άρθρου ‘Αποφθέγματα από τον Νίκο Καζαντζάκη.’ »

Το τεστ του Σωκράτη.

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν …

Συνέχεια του άρθρου ‘Το τεστ του Σωκράτη.’ »

Τα σπουδαιότερα γνωρίσματα του καλού δασκάλου – Ε. Παπανούτσος

Η φυσιογνωμία του δασκάλου Δάσκαλος δεν είναι εκείνος πού μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά “γράμματα”, καλούς τρόπους ή μουσική, κολύμπι, ξιφασκία και άλλα αθλητικά ή ψυχαγωγικά παιγνίδια. Αυτά τα “μαθήματα” είναι εξωτερικά, μένουν στην επιφάνεια, σαν τα ρούχα πού φορούμε (και τ’ αλλάζουμε ή τα πετούμε). Δεν εισχωρούν παραμέσα, στην ψυχή μας, δεν μας …

Συνέχεια του άρθρου ‘Τα σπουδαιότερα γνωρίσματα του καλού δασκάλου – Ε. Παπανούτσος’ »

Η σχέση της φιλοσοφίας με την παιδεία και την κοινωνία.

Θα ξεκινήσω λέγοντας, ότι η φιλοσοφία αποτελεί μια πνευματική δραστηριότητα που έχει έναν καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα, ταυτόχρονα όμως συνδέεται στενά με το πεδίο της ανθρώπινης πράξης [i]. Για τον λόγο ακριβώς αυτό ενδιαφέρει, όχι μόνον τον φιλόσοφο, ή τον σπουδαστή της φιλοσοφίας, αλλά και τον απλό, καθημερινό άνθρωπο που θέλει να συμμετέχει στα κοινά ως …

Συνέχεια του άρθρου ‘Η σχέση της φιλοσοφίας με την παιδεία και την κοινωνία.’ »

Αποφθέγματα για τη φαντασία.

«Στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος δεν πρέπει να είναι τόσο η γνώση, όσο το να καλλιεργήσουμε τη φαντασία». – Ευγένιος Τριβιζάς. «O κόσμος της πραγματικότητας έχει όρια. Ο κόσμος της φαντασίας είναι ανεξάντλητος». –Ζαν Ζακ Ρουσσώ.

Ο Βιτρουβιανός Άνθρωπος του ντα Βίντσι.

Γιατί αυτή η εικόνα του Βιτρουβιανού Ανθρώπου έχει γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα της Αναγέννησης; Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου είναι ένα σχέδιο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που δημιουργήθηκε το 1490  βασιζόμενος σε αρχαία κείμενα του αρχιτέκτονα Βιτρούβιου. Σε σχέση με τα Μαθηματικά, ο καλλιτέχνης σχεδιάζοντας έναν κύκλο με κέντρο τον ομφαλό και ένα …

Συνέχεια του άρθρου ‘Ο Βιτρουβιανός Άνθρωπος του ντα Βίντσι.’ »

Αποφθέγματα του Οδυσσέα Ελύτη.

«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».   «Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη».

Συζητώντας για την παιδεία.

Ο πανεπιστημιακός Γεώργιος Π. Παύλος συζητά με το δάσκαλο κ. Δημήτριο Νατσιό για θέματα σχετικά με την παιδεία, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, τη ζωή, την τέχνη της αγάπης, το δάσκαλο κ.α. με φιλοσοφική και θεολογική θεώρηση. Δείτε το βίντεο που ακολουθεί, διάρκειας 57′ περίπου.

Η αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης.

Ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε και αναπτύχθηκε έχοντας ως βάση τον τρόπο σκέψης που χάραξαν, διαμόρφωσαν και δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες. Για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα ο νους δεν ικανοποιείται με τις μυθολογικές ερμηνείες του κόσμου. Ο μελετητής δεν αρκείται να δώσει πρακτικές απαντήσεις στα προβλήματα, αλλά προσπαθεί να επεκταθεί παραπέρα σε όλα τα …

Συνέχεια του άρθρου ‘Η αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης.’ »

Ντετερμινισμός ή Αιτιοκρατία

Απόσπασμα από το βιβλίο: “Φυσική για ποιητές” του Robert March. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Μαθηματικός-Φυσικός Πιέρ Σιμόν ντε Λαπλάς (Laplace) υπέθεσε πως, αν κάποιος μπορούσε να παρατηρήσει κάποια χρονική στιγμή όλα τα άτομα στο Σύμπαν και να καταγράψει τις κινήσεις τους, το μέλλον και το παρελθόν θα αποκαλύπτονταν. Av το θέσουμε διαφορετικά, ολόκληρη …

Συνέχεια του άρθρου ‘Ντετερμινισμός ή Αιτιοκρατία’ »