Ίσως το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των Μαθηματικών είναι το γεγονός ότι αυτά, και μόνο αυτά, είναι σε θέση να χρησιμοποιούνται για να ερμηνεύουν έγκυρα τον κόσμο μέσα στον οποίο βρισκόμαστε. Πράγματι, τα Μαθηματικά έχουν αποδειχθεί, μόνα αυτά από όλες τις επιστήμες, ικανά και αποτελεσματικά να εξηγήσουν σε βάθος τα φαινόμενα της φύσης, και να παράγουν μοντέλα  βάσει των οποίων γίνονται ακριβείς προβλέψεις ακόμη και για φαινόμενα που βρίσκονται πέραν των αρχικών στόχων και προθέσεων του μοντέλου.

Αυτή τη δύναμη των Μαθηματικών  την εξέφρασε με σαφή τρόπο ο Γαλιλαίος τον 17^ο αιώνα, ο οποίος είπε ότι «οι νόμοι της φύσεως είναι γραμμένοι στη γλώσσα των μαθηματικών». Βέβαια προϋπήρχε και η ρήση του Πλάτωνος, ο οποίος,  κατά τον Πλούταρχο στα Συμποσιακά 718Β, «έλεγε τον Θεόν αεί γεωμετρείν».  

Μετά τα επιτεύγματα του Νεύτωνα στην κλασσική μηχανική, του Αϊνστάιν στην θεωρία σχετικότητας, του Heisenberg και άλλων στην κβαντική μηχανική, μέχρι και τη σύγχρονη θεωρία  των υπερ-χορδών, η ρήση του Γαλιλαίου για την τότε φυσική ισχύει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό για την σημερινή.

Και όχι μόνο για την φυσική αλλά και την πληροφορική, την βιολογία, την γεωλογία (ειδικότερα τη θεωρία των σεισμών, τα φαινόμενα του περιβάλλοντος και του κλίματος,), τις οικονομικές επιστήμες (ειδικότερα τα χρηματιστηριακά οικονομικά), οι οποίες βασίζονται σε μαθηματικές θεωρίες, είτε της μαθηματικής ανάλυσης (συνεχές, διαφορικές εξισώσεις) είτε της συνδυαστικής και μαθηματικής λογικής, είτε της θεωρίας πιθανοτήτων.

Με διαπιστωμένη και γενικά αποδεκτή αυτή τη δύναμη των Μαθηματικών, προκύπτει το ερώτημα: Γιατί τα Μαθηματικά, μια επιστήμη κατ’ εξοχήν αφηρημένη και νοητή, συχνά θεωρούμενη ως απόμακρη από την πραγματικότητα, παρουσιάζει εν τούτοις τόσο τεράστια επιτυχία στην ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου, που είναι, σε αντίθεση με τα Μαθηματικά, συγκεκριμένα και απτά;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Συγγραφείς του άρθρου: Νεγρεπόντης Σ.  &  Φαρμάκη Β. (Πανεπιστημιακοί – Μαθηματικό Αθηνών)