ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Ό,τι είναι της μοίρας γραφτό να γίνει, ας γίνει. Κανένας δεν μπορεί να παραβεί τη μεγάλη και ατέρμονη βούληση του Δία.
ὅ,τί τοι μόρσιμόν ἐστιν, τὸ γένοιτ’ ἄν. Διὸς οὐ παρβατός ἐστιν μεγάλα φρὴν ἀπέρατος.

Κανείς δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στον πόθο
Πόθος τ’ οὐδὲν ἄπαρνον

Η Αφροδίτη καλεί τον έρωτα να τρυγήσει τους καρπούς που μέλι πλημμυρίζουν και τις παρθένες που είναι στολισμένες με την αμάλαγη ομορφιά , ο κάθε περαστικός, νικημένος από τον πόθο, ρίχνει με τη ματιά του σαΐτα λιγωμένη
† καρπώματα στάζοντα κηρύσσει Κύπρις κάλωρα κωλύουσαν θωσμένειν ἔρῳ, † καὶ παρθένων χλιδαῖσιν εὐμόρφοις ἔπι πᾶς τις παρελθὼν ὄμματος θελκτήριον τόξευμ’ ἔπεμψεν, ἱμέρου νικώμενος.

Οι ξένοι κρίνονται με το πέρασμα του χρόνου, ο καθένας εύκολα κακολογεί τους ξένους και τον κακό λόγο πάντοτε τον έχει πρόχειρο στο στόμα
ἀγνῶθ’ ὅμιλον, ὡς ἐλέγχεται χρόνῳ, πᾶς δ’ ἐν μετοίκῳ γλῶσσαν εὔτυκον φέρει κακήν, τό τ’ εἰπεῖν εὐπετὲς μύσαγμά πως

Ο καθένας είναι πάντοτε έτοιμος να κατηγορήσει τους ξένους
πᾶς τις ἐπειπεῖν ψόγον ἀλλοθρόοις εὔτυκος

Γιατί ο θάνατος σε λυτρώνει από τις δυσβάχταχτες συμφορές
τὸ γὰρ θανεῖν ἐλευθεροῦται φιλαιάκτων κακῶν.

Είναι φαύλοι εκείνοι που πλάθουν δολερούς σκοπούς μέσα στις άθεες καρδιές τους και σαν κοράκια καθόλου δε σέβονται τα όσια και τα ιερά
οὐλόφρονες δ’ ἐκεῖνοι, δολομήτιδες δυσάγνοις φρεσίν, κόρακες ὥστε, βωμῶν ἀλέγοντες οὐδέν.

Γυναίκα μόνη καθόλου δεν αξίζει· γιατί δεν υπάρχει μέσα της ο Άρης (δεν έχει δυνατότητα να πολεμήσει)
γυνὴ μονωθεῖσ’ οὐδέν• οὐκ ἔνεστ’ ῎Αρης.

Όταν έρθει η ώρα, τη μέρα που έγραψε η μοίρα, εκείνος που ατίμασε τους θεούς θα το πληρώσει
χρόνῳ τοι κυρίῳ τ’ ἐν ἡμέρᾳ θεοὺς ἀτίζων τις βροτῶν δώσει δίκην.

Γιατί πρέπει να έχουμε σεβασμό προς τους γονείς μας
τὸ γὰρ τεκόντων σέβας

Στον καλό λόγο ν’ απαντάς με καλό λόγο
εὔφημον εἴη τοὔπος εὐφημουμένῃ.

Πρόσεξε μήπως το θάρρος το ασύνετο γεννήσει κανένα μεγάλο κακό
φύλαξαι μὴ θράσος τέκῃ φόβον•

Στους αδύναμους ο καθένας δείχνει πάντα μεγαλύτερη καλοσύνη
τοῖς ἥσσοσιν γὰρ πᾶς τις εὐνοίας φέρει.

Γιατί ο λαός θέλει να ρίχνει πάντοτε τις ευθύνες στην εξουσία/το κράτος
κατ’ ἀρχῆς γὰρ φιλαίτιος λεώς.

Είναι ανάγκη να σέβομαι το θυμό του Δία (θεού)· δεν υπάρχει μεγαλύτερος φόβος για τους ανθρώπους
ὅμως δ’ ἀνάγκη Ζηνὸς αἰδεῖσθαι…• ὕψιστος γὰρ ἐν βροτοῖς φόβος.