Αισχύλος, Ικέτιδες, στιχ. 989-993 (Δαναός)
Η Αφροδίτη καλεί τον έρωτα να τρυγήσει τους καρπούς που μέλι πλημμυρίζουν και τις παρθένες που είναι στολισμένες με την αμάλαγη ομορφιά , ο κάθε περαστικός, νικημένος από τον πόθο, ρίχνει με τη ματιά του σαΐτα λιγωμένη
† καρπώματα στάζοντα κηρύσσει Κύπρις κάλωρα κωλύουσαν θωσμένειν ἔρῳ, † καὶ παρθένων χλιδαῖσιν εὐμόρφοις ἔπι πᾶς τις παρελθὼν ὄμματος θελκτήριον τόξευμ’ ἔπεμψεν, ἱμέρου νικώμενος.