ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

το γάμο διαλύει ο παράφορος έρωτας των θηλυκών, σ᾿ ανθρώπους και σε ζώα
συζύγους δ᾿ ὁμαυλίας θηλυκρατής ἀπέρωτος ἔρως παρανικᾷ κνωδάλων τε καί βροτῶν

Αλλά ποιος μπορεί να μιλήσει για την παράτολμη γενναιοψυχία του άνδρα και τον αχαλίνωτο έρωτα των ξεμυαλισμένων γυναικών που φέρνει τη δυστυχία στους ανθρώπους;
ἀλλ᾿ ὑπέρτολμον ἀνδρός φρόνημα τίς λέγοι καί γυναικῶν φρεσίν τλημόνων παντόλμους ἔρωτας, ἄταισι συννόμους βροτῶν;

Άλλους η Δίκη τους προλαβαίνει γρήγορα στο φως, σε άλλους χρονίζουν κρυφά τα βάσανα κι αργούν να έρθουν, ενώ άλλους σκεπάζει η μαύρη νύχτα
ῥοπή δ᾿ ἐπισκοτεῖ δίκας ταχεῖα τοῖς μέν ἐν φάει, τά δ᾿ ἐν μεταιχμίῳ σκότου μένει χρονίζοντ᾿ ἄχη βρύει τούς δ᾿ ἄκραντος ἔχει νύξ

Ο φόβος υπάρχει παντού. Αν μάλιστα καταφέρεις να τον περάσεις μέσα στους ανθρώπους, αυτοί τον θεωρούν πιο πάνω και από το θεό
φοβεῖται δέ τις. τό δ᾿ εὐτυχεῖν, τόδ᾿ ἐν βροτοῖς θεός τε καί θεοῦ πλέον

ποιος από τους ανθρώπους θα μπορούσε να πει πως γεννήθηκε με μια μοίρα χωρίς βάσανα και συμφορές;
τίς τἄν εὔξαιτο βροτῶν ἀσινεῖ δαίμονι φῦναι

από τη φύση της η ευτυχία είναι τέτοια που δεν τη χορταίνουν οι άνθρωποι
τό μέν εὖ πράσσειν ἀκόρεστον ἔφυ πᾶσι βροτοῖσιν

Ω, τύχες των ανθρώπων· θα μπορούσε κάποιος να πει πως η ευτυχία μοιάζει με σκιά· όταν έρθει η συμφορά, τη σβήνει μονομιάς, όπως ένα υγρό σφουγγάρι
ἰώ βρότεια πράγματ᾿· εὐτυχοῦντα μέν σκιᾷ τις ἄν πρέψειεν· εἰ δέ δυστυχοῖ, βολαῖς ὑγρώσσων σπόγγος ὤλεσεν γραφήν

πριν δράσει κάποιος, πρέπει πρώτα να το σκεφτεί
τοῦ δρῶντος ἐστι καί τό βουλεῦσαι πέρι

αλλά είναι μεγάλη τιμή για τον άνθρωπο να πεθάνει δοξασμένος
ἀλλ᾿ εὐκλεῶς τοι κατθανεῖν χάρις βροτῷ

αυτοί που ανέλπιστα έγιναν πλούσιοι, σκληροί και πέρα από το μέτρο φαίνονται στους δούλους τους
οἵ δ᾿ οὔποτ᾿ ἐλπίσαντες ἤμησαν καλῶς, ὠμοί τε δούλοις πάντα καί πέρα σταθμῶν

αν οι θεοί δεν είχαν βάλει η μια την άλλη μοίρα να συγκρατεί, για να μη προχωρήσει παραπέρα, τότε θα μπορούσε η καρδιά να προφτάσει τη γλώσσα και να βγάλει προς τα έξω αυτά που κρύβει
εἰ δέ μή τεταγμένα μοῖρα μοῖραν ἐκ θεῶν εἶργε μή πλέον φέρειν, προφθάσασα καρδία γλῶσσαν ἄν τάδ᾿ ἐξέχει

γιατί κανείς με τη θέλησή του δεν υποδουλώνεται
ἑκών γάρ οὐδείς δουλίῳ χρῆται ζυγῷ

τον μειλίχιο άρχοντα και ο θεός τον βλέπει με καλοσύνη
τόν κρατοῦντα μαλθακῶς θεός πρόσωθεν εὐμενῶς προσδέρκεται

δεν έχει αξία όποιος δεν τον φθονούν
ὁ δ᾿ ἀφθόνητος γ᾿ οὐκ ἐπίζηλος πέλει

μεγάλη δύναμη έχει η βοή του πλήθους -μεγάλη δύναμη έχουν τα λόγια του κόσμου
φήμη γε μέντοι δημόθρους μέγα σθένει