Αισχύλος, Αγαμέμνων, στιχ. 1303-1305 (Κασσάνδρα)
Ω, τύχες των ανθρώπων· θα μπορούσε κάποιος να πει πως η ευτυχία μοιάζει με σκιά· όταν έρθει η συμφορά, τη σβήνει μονομιάς, όπως ένα υγρό σφουγγάρι
ἰώ βρότεια πράγματ᾿· εὐτυχοῦντα μέν σκιᾷ τις ἄν πρέψειεν· εἰ δέ δυστυχοῖ, βολαῖς ὑγρώσσων σπόγγος ὤλεσεν γραφήν