Στο πλαίσιο υλοποίησης ετήσιας επιμόρφωσης με θέμα “Εκπαίδευση για την Ένταξη”, υλοποιήσαμε φέτος δράση σχετική με τη Γλωσσική Βιογραφία και Πολυγλωσσία με τον εξής τρόπο:
ΣΚΟΠΟΣ-ΣΤΟΧΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ
Να αντιληφθούν τα παιδιά τη χρησιμότητα της γλώσσας ως μέσο επικοινωνίας
Να μιλήσουν για τις γλώσσες που γνωρίζουν και για το πώς τις έμαθαν
- Συγκεντρωθήκαμε στην παρεούλα (χώρος συζήτησης και αρχής δράσεων στο νηπιαγωγείο) και είπα στα παιδιά ότι θα μιλήσουμε για την γλώσσα. Τους ρώτησα τι νομίζουν ότι είναι η γλώσσα, Οι περισσότεροι είπαν ότι γλώσσα είναι το παγωτό, αυτό που χρησιμοποιούμε για να φάμε το παγωτό.
- Αφού είπαν όλοι τις απόψεις τους, τους ζήτησα να κρατήσουν με το χέρι τους τη γλώσσα τους και να προσπαθήσουν να πουν καλημέρα, γεια σου και άλλες λέξεις. Το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα αστείο και άρεσε στα παιδιά. Αφού «ηρεμήσαμε» τους ρώτησα να μου πουν τι διαπίστωσαν όταν έλεγαν τις λέξεις κρατώντας τη γλώσσα τους. Οι περισσότεροι είπαν ότι δυσκολεύονταν να μιλήσουν να που την λέξη και ότι δύσκολα καταλάβαιναν τι λένε οι άλλο και καταλήξαμε στο ότι χωρίς τη γλώσσα δεν θα μπορούσαν να μιλήσουν οι άνθρωποι.
- Ξεκίνησα να τους μιλάω στα αγγλικά και τα γαλλικά και τους ρώτησα να μου πουν τι έλεγα. Κάποια παιδιά είπαν κάποιες ιδέες, αλλά όχι σχετικές με αυτά που έλεγα. Έλεγε ο καθένας ότι ήξερε στα αγγλικά, ενώ κάποια παιδιά μιλούσαν και αυτά στα αγγλικά με λέξεις που ήξεραν. Καταλήξαμε ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους άλλους αν δεν γνωρίζουμε τη γλώσσα του και ότι και εμάς δεν μπορούν να μας καταλάβουν οι άλλοι αν δεν ξέρουν και αυτοί τη γλώσσα μας.
- Τους διάβασα τη γλωσσική αυτοβιογραφία από το βιβλίο του της Δ’ Δημοτικού, 10η Ενότητα
«Πώς πρωτογνώρισα, πώς πρωτοαντίκρυσα στη ζωή μου τη Γλώσσα, δε θυμάμαι
καλά καλά. Όταν άρχισα να πρωτολέω τα λόγια που λένε σήμερα κι οι κούκλες, όταν
τους ζουλούνε το στομάχι τους, δεν ήξερα πως το πράγμα αυτό λέγεται: Γλώσσα.
Έμαθα να μιλώ, όπως έμαθα να τρώω, να περπατώ και να τραβώ τα γένια του
πατέρα μου. Όλοι μιλούσαν γύρω μου και μου φαινότανε πολύ φυσικό. Το μόνο που
μου φαινότανε αφύσικο ήταν γιατί δε μιλούσε σαν εμένα κι η γάτα μας. Της έκανα
πολλές τυραννίες, την τσίμπησα, της έσφιξα το λαιμό, τη μάδησα για να μιλήσει, μα
επειδή και καλά δεν ήθελε να βγάλει λέξη, το πήρα απόφαση. Τότε η μητέρα μου
μου είπε πως η γάτα είχε τη δική της γλώσσα. Ήτανε η πρώτη φορά που έλαβα
κάποια ιδέα πως υπάρχει μια γλώσσα που μιλούσα εγώ κι άλλη μια που μιλούσε η
γάτα μας και πως με το στανιό δεν μπορούσα να την κάνω να μιλάει σαν κι εμένα.
Ύστερα άκουσα κι άλλους ανθρώπους, που μιλούσαν και δεν τους καταλάβαινα.
Ήτανε ένας Ιταλός ψαράς, μια ξανθή δασκάλα κι ο γιατρός του σπιτιού μας. Όταν
τους άκουγα, μ’ έπιαναν τα γέλια. Είχαν κι αυτοί τη γλώσσα τη δική τους, κι επειδή
όλες οι ξένες γλώσσες μού φαίνονταν ένα πράμα, είχα την ιδέα πως η γάτα μας
καταλάβαινε τι έλεγαν. Ύστερα η μητέρα μου μου είπε πως ο ψαράς μιλούσε
ιταλικά, η δασκάλα γερμανικά κι ο γιατρός στην καθαρεύουσα[…]»
και ξεκινήσαμε να συζητάμε για τις δικές μας γλωσσικές εμπειρίες και αυτοβιογραφίες κάποιες από τις οποίες είναι:
«Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να μιλάω ελληνικά. Πρώτα είπα μαμά. Όλοι στο σπίτι μιλάν ελληνικά».
«Όταν μεγάλωσα άρχισα να μιλάω ελληνικά. Όλοι μιλάμε ελληνικά στο σπίτι».
«Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να μιλάω ελληνικά. Στο σπίτι μιλάω μόνος μου αγγλικά».
Πρώτα είπα ψάρι και μετά είπα σ’ αγαπώ. Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να μιλάω. Η μαμά και ο μπαμπάς βλέπουν ταινίες σε άλλες γλώσσες, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω».
«Όταν άρχισα αγγλικά κατάλαβα το μήλο στα αγγλικά ότι το λένε apple. Εγώ μιλάω ελληνικά. Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να μιλάω».
«Μιλάω ελληνικά και αγγλικά, Πήγα στην Αγγλία με τη μαμά και τον μπαμπά. Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να μιλάω ελληνικά».
«Η γιαγιά μιλάει Ισπανικά με τον παππού. Εγώ καταλαβαίνω, αλλά δεν μιλάω. Ο αδελφός μου μιλάει αγγλικά».
«Είμαι μισή Αγγλίδα γιατί ο μπαμπάς μου μιλάει αγγλικά. Είμαι και Ελληνίδα. Ξέρω και αγγλικά γιατί τα άκουγα και έμαθα όταν μεγάλωσα. Όταν γεννήθηκα δεν ήξερα και έκανα γκουγκουά και δεν ήξερα τις λέξεις και μετά έμαθα και τώρα μιλάω ελληνικά».
«Στο σπίτι μιλάμε ελληνικά. Η μαμά μιλάει και αγγλικά στο τηλέφωνο καμιά φορά. Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να μιλάω ελληνικά».
«Έμαθα από τα 4 να μιλάω ελληνικά. Μέχρι τα 4 μιλούσα όπως μιλάνε τα μωρά. Ο μπαμπάς μου έμαθε να μιλάω ελληνικά. Στο σπίτι μιλάμε μόνο ελληνικά».
«Όταν γεννήθηκα έμαθα ελληνικά. Δεν θυμάμαι πώς έμαθα. Θυμάμαι όταν έμαθα Γαλλικά και θυμάμαι και ποιος μου έμαθε. Μου έμαθε η γιαγιά μου γιατί ξέρει και κάνει και μαθήματα. Είναι δασκάλα Γαλλικών και κάνει μαθήματα σε μεγάλα παιδιά. Στο σπίτι μιλάω μόνος μου αγγλικά. Ξέρω και αγγλικά και βλέπω ένα παιδικό που μιλάνε αγγλικά»
5. Τα παιδιά ζωγράφισαν σε ένα φύλλο εργασίας που δημιουργήσαμε το «Τι είναι η γλώσσα, γιατί τη χρειαζόμαστε;»
6. Ολοκληρώσαμε λέγοντας το Καλημέρα σε όσες γλώσσες γνωρίζαμε.
7. Τις επόμενες μέρες συνεχίσαμε να λέμε τις Καλημέρες μας και σε άλλες γλώσσες, ως συνέχεια του τραγουδιού μας Καλημέρα Φιλαράκι.
Αφήστε μια απάντηση