Αμέσως μετα την ενασχόλησή μας με το θέμα Ειρήνη με αφορμή την 28η Οκτωβρίου το θέμα Αγάπη ήταν απόλυτα ταιριαστό, σαν επέκταση του εργαστηρίου δεξιοτήτων  “Αλληλοσεβασμός και διαφορετικότητα στο Νηπιαγωγείο”                                               .

“Δώσε την Αγάπη”, το βιβλίο της Α.Βαρελά που διαβάσαμε και συζητήσαμε .Αφού έγινε συζήτηση και ερωτήσεις κατανόησης της ιστορίας εστιάσαμε στη φράση του ήρωα Γιάνους:”Δώσε την αγάπη όπως δίνεις ένα μήλο”…Αναρωτηθήκαμε πώς δίνουμε εμείς την αγάπη μας και πώς οι φίλοι μας σε μας; Τι είναι αγάπη τελικά; Ζωγραφίσαμε τις ιδέες μας…

Ένα πιάτο ωραίο φαγητό είναι αγάπη….ένα πάρτυ έκπληξη που κάνουμε για τη μαμά είναι αγάπη…όταν παίζουμε μαζί…όταν δεν σπρώχνουμε…να χαρίζουμε παιχνίδια…

Στην καθημερινότητά μας στο σχολείο πώς δείχνουμε άραγε την αγάπη μας; Η “μηλιά της αγάπης” βρήκε τη θέση της στην πόρτα της τάξης και κάθε ημέρα πριν φύγουμε αναστοχαζόμαστε  με ποιους τρόπους την εκφράσαμε στους συμμαθητές μας σήμερα,το ζωγραφίζουμε και προσθέτουμε νέα μήλα αγάπης.

Για να μπορούμε ευκολότερα να επικεντρωνόμαστε στο πώς δείχνουμε την αγάπη μας στην οικογένεια μας ή στους φίλους μας εκτός σχολείου δημιουργήσαμε το βάζο της αγάπης (ιδέα από Pinterest).Κόψαμε ένα  δίπτυχο χαρτόνι σε σχήμα βάζου το οποίο πήραμε στο σπίτι μας να το γεμίσουμε με καραμέλες σε σχήμα καρδιάς, χάρτινες, όπου θα έχουμε ζωγραφίσει τρόπους εκδήλωσης της αγάπης μας για τους φίλους μας και τους οικείους μας..

Από ένα τέτοιο θέμα δε θα μπορούσε να λείπει ¨Το Νησί των Συναισθημάτων”,η τρυφερή ιστορία του Μ.Χατζηδάκη για την αγάπη και την αντοχή της στο χρόνο:

“Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο

μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».”

Σε ζευγάρια εικονογραφήσαμε την ιστορία, την αφηγηθήκαμε και τη δραματοποιήσαμε:

Γνωρίσαμε το ζωγράφο Romero Britto, στον οποίον αρέσει πολύ να συμπεριλαμβάνει στα έργα του καρδιές,με τη βοήθεια της εξης παρουσίασης:

Φτιάξαμε καδράκια από χαρτόκουτο για να στολίσουμε το δωμάτιό μας με την τεχνική του ζωγράφου αυτού: Ζωγραφίσαμε με ζεστά χρώματα τις καρδιές και με ψυχρά το φόντο

Μπορούμε να παιξουμε με τις δημιουργίες μας!Συνθέτουμε τα παζλ και περνάμε ευχάριστα:

https://www.jigsawplanet.com/?rc=play&pid=001ca94b06b6

Φτιάξαμε το “Ταχυδρομείο της αγάπης” στην τάξη μας! Ζωγράφισε ο καθένας τον δικό του φάκελο και τους κολλήσαμε όλους σε ένα σημείο του τοίχου. Επίσης μέσα στο φάκελο “μηνύματα αγάπης” βάλαμε χαρτάκια με φράσεις όπως “Σ’ αγαπώ”, “Ευχαριστώ”, “Σου στέλνω ένα φιλί”, κ.α., τις οποίες μπορούν να γράψουν τα παιδιά πάνω στη ζωγραφιά που κάνουν για το φίλο τους. Έτσι ξεκινήσαμε να στέλνουμε μηνύματα αγάπης ο ένας στον άλλον! Κάθε μέρα πριν φύγουμε από το σχολείο κοιτάμε τον φάκελο μας και όταν βρίσκουμε μήνυμα, ο ενθουσιασμός μας είναι μεγάλος!

 

Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος του άρθρου….Σπείραμε κι εμείς την αγάπη ..’έτσι για να μοσχοβολήσει ο τόπος…απόσπασμα από ποίημα του Σ.Ποταμίτη που ενέπνευσε τον αγαπημένο συνάδελφο Schoolmarius να προτείνει να ζωγραφισουν τα παιδιά τους τοίχους της αυλής…του σχολείου …όπου μπορούν με απλά αλλά πανέμορφα σχέδια που μοσχοβολούν αγάπη:

Λήψη αρχείου