από τη φιλόλογο Μπάφα Ασημίνα
Θα μπορούσε να είναι η ημερομηνία υπογραφής μιας Συνθήκης, μια μάχη που δόθηκε με ελπίδα , αλλά χάθηκε με πίκρα, μια Παγκόσμια Ημέρα του…. Κάτι ή απλώς η πρώτη μέρα του καλοκαιριού.
Τίποτα από τα παραπάνω. Είναι η πρώτη μέρα των προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων του Γυμνασίου. No way! Πώς είναι δυνατόν το καλοκαίρι και οι εξετάσεις να αρχίζουν την ίδια ημέρα; Κι όμως όπως τα νομίσματα έχουν ταυτόχρονα και τις δύο όψεις, έτσι κι η ζωή μας παρουσιάζεται ταυτόχρονα και με τα δυο της πρόσωπα. Τα νομίσματα, κι έτσι που είναι, δε χάνουν την αξία τους, η ζωή, γλυκιά και πικρή ταυτόχρονα έχει τη δική της αξία….
Παρ’ όλες τις ρητορείες μου οι εξετάσεις την πρώτη ημέρα του καλοκαιριού δεν καταπίνονται με τίποτα. Σας περιμένω, λοιπόν, στην αίθουσα( των βασανιστηρίων) κρατώντας την τύχη σας(τα θέματα)στα χέρια μου.
Μπαίνετε βιαστικοί, βαριεστημένοι, αγχωμένοι, αδιάφοροι, καλοντυμένοι, κακοχτενισμένοι, όλοι για την κολυμπήθρα του Σιλωάμ……. Ακολουθούν οι πρώτες αυτονόητες , συνηθισμένες οδηγίες. Τα δάχτυλά μου παίζουν με τα θέματα, το βλέμμα σας ανακατεύει με τα δάχτυλά μου τις σελίδες. Αρχίζουμε να μοιράζουμε…. Τα δάχτυλά μου αποχωρίζονται το πολυπόθητο χαρτί κι αγγίζουν τα δικά σας που το τραβάνε (με αγωνία; με περιέργεια; και τα δυο μαζί, πόσο εξαντλητική μπορεί να γίνει η αναμονή ενός βέβαιου θανάτου). Ένα είναι σίγουρο: τώρα you gonna mess with the beαst (όπου θηρίο βλέπε ερωτήματα).
Οι πρώτες αντιδράσεις γίνονται εμφανείς. Τα παιδιά κοιτάζουν το γραπτό τους μπρος-πίσω, βλέμμα ευθεία, πίσω –μπρος, βλέμμα στον ουρανό, πάνω- κάτω και αντίστροφα, βλέμμα στο κενό. Lost inside my mind(κάπου, κάποιος, κάποτε, σαν κάτι αόριστο να θυμάμαι….). Άλλοι έχουν κιόλας στρωθεί στη δουλειά. Υπολογίζουν στο πρόχειρο, γράφουν, μουτζουρώνουν, αποφασίζουν, καταγράφουν στο καλό: Race team, ο αγώνας εν εξελίξει… Υπάρχουν και οι ολίγοι εκλεκτοί, οι οποίοι με το χαμόγελο της απόλαυσης, σαν να γνώριζαν από πάντα τα θέματα, γράφουν με σειρά, μέθοδο και μια σαδιστική προς τους κοινούς θνητούς ηρεμία. Πάντοτε cool and trendy. Άνετααααα!!!! Τέλος διακρίνω κι εκείνους που με αξιοθαύμαστη αυτογνωσία για την άγνοιά του, εγκατέλειψαν νωρίς και ζωγραφίζουν: καραβάκια… Γιατί η συγκεκριμένη επιλογή; Αφού η σχολική τους καριέρα πνέει τα λοίσθια, αποφάσισαν να μπαρκάρουν στο αμερικανικά ναυτικό: NYC Crew και καλά ταξίδια!
Μέχρι πότε θα σας παρατηρώ; Πρόσεξα κάθε λυμένο κορδόνι, ξεφτισμένο παντελόνι, απελπισμένο κορδελάκι και στραβή χωρίστρα. Καταγράφω, λοιπόν, με το νου μου τα συνθήματα που γρα΄φουν τα μπλουζάκια σας. Άραγε τα διαβάσατε πριν αγοράσετε την μπλούζα ή σας άρεσε γενικά το σχέδιο κι αγνοήσατε τα γραπτά(παλιά συνήθεια αποκτημένη από τα μαθητικά χρόνια, οτιδήποτε γραπτόν = απαρατήρητον). Είναι όλα ξενόγλωσσα. Γιατί όχι ελληνικά ρητά και σκέψεις; Τα ξενόγλωσσα είναι μοντέρνα, όπως κι εσείς, είναι πιο ανάλαφρα(ενώ στα ελληνικά βαραίνει η φιλοσοφία), είναι κυρίως αστεία(οι Έλληνες σοφοί ποτέ δεν χαμογελούν). Επίσης είναι εισαγόμενα από China, Hong Kong, Pakistan κι από άλλες τριτοκοσμικές χώρες όπου είναι άγνωστο το ελληνικό αλφάβητο, ενώ εσείς οι ίδιοι δε συμμερίζεστε την ανησυχία μας για την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας. Από ένα μπλουζάκι κρέμεται το μέλλον της κοινής νεοελληνικής; Buy now or cry later… που στο σύνολο του συμβολικού σκηνικού έστησα στο μυαλό μου σημαίνει…. .Μάθε τώρα ή κλάψε αργότερα…
Η πανίσχυρη πολιτική της αναβλητικότητας. Όλα τα αφήνουμε για αργότερα. Τη γλώσσα, τη μόρφωση, την εσωτερική καλλιέργεια, την ενασχόληση με την πολιτική, την κοινωνία, την πατρίδα. Και τώρα; Χαλαρααααα….Sleep all day, dance all night. Καλή ζωή.
Παιδιά, το χάσαμε λιγάκι το νόημα…
Καθώς μακροκυλούσαν οι σκέψεις μου, τελειώνετε, παραδίδετε, φεύγετε…..
Μη μου φύγετε….Future is now.
Εξετάσεις στη ζωή δίνουμε όλοι μας, κάθε μέρα. Θέματα άγνωστα και τυχαία. Επιείκεια καμιά. Αλλά ευτυχώς για όλους μας υπάρχει στη ζωή και η άλλη όψη του νομίσματος: το χαμόγελο, η πλάκα, η παρέα, η συμπαράσταση. Σήμερα ξεκινά ένα ολόκληρο, πλατύ, ζεστό και ξέγνοιαστο καλοκαίρι. Larger days shorter clothes
Θα τα καταφέρουμε και με τις εξετάσεις και με τα όνειρα.
Έναν ώμο εμείς κι έναν ώμο εσείς.
Λένε βουνό με βουνό δε σμίγει. Αλλά ώμος με ώμο, λάσπη και νερό, έτσι χτίζεται ο κόσμος…
Πρόσφατα σχόλια