ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Στα Ευαγγέλια βλέπουμε μια συνεχή προσπάθεια τῶν αρχόντων να διαστρέφουν την Αλήθεια και να πλανούν τον λαό. Ήθελαν να τον κρατούν στην πλάνη. Έκαναν τα πάντα για να συκοφαντήσουν το πραγματικό έργο τοῦ Χριστοῦ. Ο Χριστός πολέμησε με την Αγάπη Του και το Σταυρό το πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο τῆς εποχῆς Του. Είναι ο «ποιμήν ο καλός» που ελευθέρωσε τον άνθρωπο και από άβουλο όχλο, που ήταν το θύμα τῶν επιγείων αρχόντων, τον έκανε με όλο Του το έργο λαό του Θεου, άγιο Σώμα Του. Εσπλαχνίσθηκε τον λαό, τον δίδαξε, τον θεράπευσε, απέθανε γι’ αυτόν. Επίσης στους μαθητάς Του (σημ. και στους σημερινούς επισκόπους) είπε να μην τον κατεξουσιάζουν, όπως το κάνουν οι «άρχοντες τῶν Εθνῶν», αλλά να τον διευθύνουν με ταπείνωση ως δούλοι του. Έτσι το πρόβλημα τοῦ λαοῦ για τον Χριστό είναι πρόβλημα ποιμένων-αρχόντων.

Μεγάλος φθορεύς τῆς Ορθοδόξου Εκκλησίας απεκαλύφθη πλέον και ο δεξιός βραχίων τοῦ αιρετικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, π. Γεώργιος Τσέτσης. Στο άρθρο του «Τι είναι η Πρεσβυτέρα Ρώμη; «Μόρφωμα» ή Εκκλησία;» ο π. Γεώργιος εκμεταλλεύεται πονηρά τις πρό τῆς Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας εκφράσεις οικονομίας και συγκαταβάσεως του Αγίου Μάρκου Ευγενικοῦ προς τους Λατίνους και προς τον Πάπα, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Ο οικουμενιστής Τσέτσης κατακρίνει τους αντιπαπικούς για τις διάφορες γραπτές και προφορικές αντιδράσεις των που γίνονται «…προκειμένου όπως αμφισβητηθεί η Εκκλησιακή υπόσταση της Πρεσβυτέρας Ρώμης και η εγκυρότητα της Αποστολικής διαδοχής του Προκαθημένου της.»!

Επίσης διαφωνεί με την αντίληψη «ουκ ολίγων Εκκλησιαστικών και Ακαδημαϊκών παραγόντων, σύμφωνα με την οποία, μετά το Σχίσμα του 1054 η Παλαιά Ρώμη εξέπεσε του θεσμού της Πενταρχίας, ότι ευρίσκεται εστερημένη χάριτος, ότι είναι άκυρα τα Μυστήριά της, ως εκ τούτου δε τυγχάνουν «αχειροτόνητοι» οι κληρικοί και «αβάπτιστοι» οι πιστοί της, και συνεπώς, απάδει να την θεωρούν οι Ορθόδοξοι ως Εκκλησία, μάλιστα δε ως «αδελφή Εκκλησία».»!

Ενώ ο π. Γεώργιος αναφέρεται στην ««καινοτόμον προσθήκην» του filioque», στην «περί του Πρωτείου εν τη Εκκλησία αντίληψη» και στις «ανορθόδοξες Θεολογικές και Εκκλησιολογικές εκτροπές» τῶν Παπικῶν, και ενώ ο παπισμός έχει καταδικασθή από πλήθος συνόδων, εν τούτοις πιστεύει ότι υπάρχει εκκλησιαστική υπόσταση στο κράτος τοῦ Βατικανοῦ, έγκυρη αποστολική διαδοχή τοῦ πάπα, χάρι και έγκυρα μυστήρια!!! Αυτό είναι μια πλήρη διαστρέβλωση τῆς ορθοδόξου θεολογίας.

Ο π. Γεώργιος αναφέρεται και στα λόγια του Αγίου Μάρκου: «ου γαρ ανέχεται η κεφαλή, Χριστός ο Θεός, εφιστάναι διηρημένω τω σώματι» και συμπληρώνει «(Ακουέτωσαν οι στιγματίζοντες σήμερα πολλούς Ιεράρχες και καθηγητές, κατηγορώντας τους επί αιρέσει, όταν αυτοί κάμουν λόγο περί «διηρημένης Εκκλησίας»).» Εδώ ο π. Γεώργιος επαναφέρει την αίρεση που εξεστόμισε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος Σαββάτος.

Για να κατανοήσουμε γιατί ο π. Γεώργιος και ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.λπ κηρύσσουν αίρεση και όχι ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, παραθέτω απόσπασμα από την Εγκύκλιο τοῦ Ιεροῦ Μάρκου επιστολή προς το Ορθόδοξο Πλήρωμα εις την οποία ο Άγιος μᾶς εξηγεί γιατί χρησιμοποίησε στην αρχή λόγους οικονομίας και συγκαταβάσεως προς τους Λατίνους. Λέγει ο Άγιος:

«Εντεῦθεν  την αρχήν λαμβάνει τα τῆς οικονομίας και συγκαταβάσεως ρήματα, και τις τῶν ημετέρων επεχείρησε λέγειν ως καλόν έστι την ειρήνην ασπάσασθαι, και τους Αγίους συμφώνους αποδεῖξαι προς εαυτούς, ίνα μη δοκῶσιν οι δυτικοί τοῖς Ανατολικοῖς αντιφθέγγεσθαι.» (Καλλίστου Βλαστού, Δοκίμιον Ιστορικόν περί τοῦ σχίσματος τῆς Δυτικῆς Εκκλησίας από τῆς Ορθοδόξου Ανατολικῆς, σελ. 200).

Αυτή την πολύ σπουδαία εξήγηση του Αγίου προς το Ορθόδοξο Πλήρωμα, δεν την αναφέρει ο π. Γεώργιος Τσέτσης! Οι φράσεις ευγενείας του μεγάλου Ομολογητοῦ λοιπόν δεν ανταποκρίνονται στις αυστηρές, εκκλησιολογικές του απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες οι Λατίνοι ήταν απερίφραστα «αιρετικοί» (Mansi 31A, 885D), και μάλιστα «εκ πολλών χρόνων αποκεκομμένοι (εκ τῆς Εκκλησίας) και σεσηπομένοι και μυρίοις αναθέμασιν υποκείμενοι» (Ανδρ. Δημητρακοπούλου, Ορθόδοξος Ελλάς, σελ. 106).

Στο τέλος τοῦ άρθρου του ο π. Γεώργιος αναρωτιέται «Πώς εξηγείται ότι δεν εξέλεξε στο Θρόνο της Ρώμης ένα Ορθόδοξο Πατριάρχη;» και καταλήγει: «Τούτο δεν σημαίνει άραγε, ότι παρά τις ανορθόδοξες Θεολογικές και Εκκλησιολογικές εκτροπές τού Ρωμαιοκαθολικισμού και τις εξ αιτίας αυτών οξείες προστριβές και διενέξεις διά μέσου των αιώνων, η Ορθόδοξος Ανατολή ουδέποτε αμφισβήτησε την Εκκλησιακή υπόσταση της Δυτικής Εκκλησίας;»

Απορούμεν και εξιστάμεθα πώς ο π. Γεώργιος Τσέτσης δεν έμαθε τίποτα από την Εκκλησίαστκή Ιστορία; Πώς δεν έμαθε για τις τόσες σταυροφορίες, την ουνία, τις γενοκτονίες κ.λπ; Μά δεν υπάρχει ούτε ένας ορθόδοξος στο Φανάρι;

Εν όψει τῆς συναντήσεως στα Ιεροσόλυμα λοιπόν τοῦ αιρεσιάρχου πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και τοῦ πάπα φαίνεται ξεκάθαρα η αποκάλυψις τῆς μυστηριακῆς ενώσεως από το 1964 (Άρση Αναθεμάτων) τῆς Ορθοδοξίας με την Αίρεση και πορεία συνειδητῆς αναγνώρισης τοῦ παπισμοῦ ως Εκκλησίας. Το Σύμβολο τῆς Πίστεως (Εις Μίαν Αγίαν Αποστολική…) έχει καταργηθεῖ ως εκκλησιολογικό άρθρο Πίστεως.

Άς δούμε πώς διαψεύδει θεολογικά και ιστορικά τον π. Γεώργιο ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος στα κατωτέρω παρατιθέμενα αποσπάσματα άρθρων του:

«Τι σημαίνει Αποστολική Διαδοχή; Γιατί μόνο οι Ορθόδοξοι έχουμε Αποστολική Διαδοχή; …Μιλώντας για αποστολική παράδοση εννο­ούμε την ορθόδοξη πίστη και ως δόγμα και ως ζωή, και μιλώντας για αποστολική διαδοχή εννοούμε την μετάδοση της Ιερωσύνης από τους Αποστόλους μέχρις ημών. Εφ’ όσον λοι­πόν στον Παπισμό έχουμε αλλοίωση τῆς απο­στολικής παραδόσεως και αποκοπή από την Εκκλησία, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για αποστολική διαδοχή.» (απο το βιβλίο «Γέννημα και θρέμμα Ρωμηοί»)

«Αποστολική διαδοχή και Παπισμός
…Επειδή εκτός τῆς Εκκλησίας δεν υπάρχουν μυστήρια, γι’ αυτό και οι Κληρικοί τῶν Παπικῶν και αυτός ο Πάπας, για μας τους Ορθοδόξους, δεν έχουν ιερωσύνη, δηλαδή έχει διακοπή σε αυτούς η Αποστολική Διαδοχή. Αυτό, βέβαια, μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, βάσει τῆς Ορθοδόξου Θεολογίας.
Η αποστολική διαδοχή δεν είναι απλώς μια σειρά χειροτονιῶν, αλλά συγχρόνως και μετοχή στην αποκαλυπτική αλήθεια.» (Εκκλησιαστική Παρέμβαση Μάρτιος 2001)

Όπως αναφέρει ο Μητρ. Ναυπάκτου εις το άρθρο «Η ιστορική σχέση τῆς Ορθοδοξίας με τον παπισμό» δεν υπάρχει κάν σειρά χειροτονιῶν εις τον Παπισμό:
«Έτσι στην Δύση μέχρι τον 8ο αιώνα μ.Χ. υπήρχαν από την μια πλευρά οι Ρωμαίοι, με έδρα την Παλαιά Ρώμη, που ήταν Ορθόδοξοι και ενωμένοι με την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία, και από την άλλη οι Φράγκοι, που είχαν δική τους Ιεραρχία και επεδίωκαν να κυριαρχήσουν στο δυτικό μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
… Το γεγονός, πάντως, είναι ότι ο χωρισμός της Παλαιάς από την Νέα Ρώμη έγινε με την κατάληψη του παπικού θρόνου από τους Φρά­γκους. Γι’ αυτό λέμε ότι ο σύγχρονος Παπι­σμός δεν είναι η Παλαιά Ορθόδοξη Ρωμαϊκή Εκκλησία, με έδρα την αρχαία Ρώμη, αλλά οι αιρετικοί Φράγκοι που μισούσαν και μισούν ακόμη την Ορθόδοξη Εκκλησία.» («Η ιστορική σχέση τῆς Ορθοδοξίας με τον παπισμό»)

«…Όταν μια Εκκλησία αποκόπτεται από τον κορμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, λόγω δογματικών διαφορών, αυτό σημαίνει ότι υπολείπεται και στο μυστήριο τῆς ιερωσύνης. Δηλαδή, όταν χάνεται η αποκαλυπτική αλήθεια και υιοθετούνται αιρετικές απόψεις, αυτό έχει συνέπειες και στην αποστολική διαδοχή. Διότι οι άγιοι Απόστολοι μετέδιδαν το χάρισμα τῆς ιερωσύνης, αλλά ταυτόχρονα παρέδιδαν, δια τῆς αναγεννήσεως, και όλη την αποκαλυπτική παράδοση.
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε την διδασκαλία του αγίου Ειρηναίου Επισκόπου Λυώνος, στην οποία φαίνεται καθαρά ότι η Εκκλησία συνδέεται στενώτατα με την Ορθοδοξία και την θεία Ευχαριστία, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όταν χάνεται η Ορθόδοξη πίστη, τότε δεν υπάρχει ούτε Εκκλησία ούτε και θεία Ευχαριστία….
Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχει ιερωσύνη στους Παπικούς, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν μυστήρια, και όσα τελούνται δεν είναι αγιαστικά μυστήρια. Εάν όμως, όπως ισχυρίζονται μερικοί, ο Πάπας έχει ιερωσύνη, τότε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας είναι έγκυρο και ο άρτος ο ευρισκόμενος στην Αγία Τράπεζα είναι ο Χριστός, οπότε περιπίπτουν σε δύο σφάλματα, ή να κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων, παραβαίνοντας πληθώρα ιερῶν Κανόνων ή να αποστρέφωνται τον Ίδιο τον Χριστό, ευρισκόμενον κατ’ αυτούς πάνω στην Αγία Τράπεζα. (Η οντολογία του Παπισμού, Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιεροθέου)

Στη συνέχεια παραθέτω δύο αποσπάσματα επιστολῶν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ιερεμία:

«Σέ μία λοιπόν μικρά περικοπή τής ομιλίας του αυτής λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμας: «Αυτός ο έπάρατος όφις (δηλαδή ο Διάβολος) εισάγει διά τών πειθηνίων του Λατίνων (φοβερός ο λόγος του· δηλαδή, λέγει ο άγιος οτι οι Παπικοί είναι πειθήνια όργανα του Διαβόλου!…) νέους περί Θεοΰ ορους, οι οποίοι φαίνονται μέν νά εχουν μικράν παραλλαγήν, άλλά γίνονται άφορμές μεγάλων κακών, φέρουν πολλά δεινά έκφυ- λιστικά τής ευσεβείας καί άτοπα καί δεικνύουν εις ολους φανερά οτι καί τό μικρότερον εις τά σχετικά μέ τόν Θεόν δέν είναι μικρόν».» Επιστολή προς τον παπικό  «Αρχιεπίσκοπο» κ. Νικόλαο του Μητρ. Γόρτυνος κ. Ιερεμία, http://www.impantokratoros.gr/EF5BF29B.el.aspx

«Ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι στά σοβαρά θέματα, ὅπως εἶναι τό θέμα τῆς ἑνότητός μας μέ τούς Παπικούς, καταφεύγουμε στό τί εἶπαν καί τί ἔπραξαν οἱ κεκηρυγμένοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὄχι στό τί εἶπε ὁ τάδε Ἐπίσκοπος ἤὁ τάδε Πατριάρχης. Κεκηρυγμένοι ἅγιοι τῆς Ἐκκησίας μας, γιά τό θέμα τῆς μεταξύ μας σχέσεως, μεταξύ τῶν ἄλλων πολλῶν ἁγίων πατέρων, εἶναι ὁἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. Σ᾽ αὐτούς θά καταφύγω ἐγώ ὁἘπίσκοπος γιά νά μαθητευθῶ τί πρέπει νά φρονῶ καί πῶς πρέπει νά φέρομαι πρός τούς Παπικούς. Καί αὐτοί οἱἅγιοι σέ πάρα-πάρα πολλά χωρία τῶν ἔργων τους, σέ πάμπολλες περικοπές, Σᾶς ὀνομάζουν «αἱρετικούς».» Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, Β΄ επιστολή προς τον παπικό «Αρχιεπίσκοπο» κ. Νικόλαο http://aktines.blogspot.gr/2013/12/blog-post_2248.html

Κατακλείοντας παρουσιάζω μερικές προφητείες/διδαχές:

1. Αγίου Ιωάννου τῆς Κλίμακος: Είναι ακατόρθωτο να προέλθη από το χιόνι φλόγα. Περισσότερο όμως ακατόρθωτο είναι να ευρεθή ταπείνωσης στους ετερόδοξους, διότι το κατόρθωμα αυτό ανήκει μόνο στους πιστούς και ορθοδόξους και μάλιστα σε όσους εξ αυτῶν έχουν καθαρθή από τα πάθη. ΚΛΙΜΑΞ ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ http://img.pathfinder.gr/clubs/files_3/83325/25.html

2. Αγίου Κοσμά: “Τόν Πάπαν νά καταράσθε, διότι αυτός θά είναι η αιτία”. Από το βιβλίο “Κοσμάς ο Αιτωλός” τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη

3. π. Παïσίου: «…Όσο για την κατάσταση στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αυτή είναι προϊόν τοῦ Βατικανοῦ. Είναι οι «ευλογίες » τοῦ Πάπα,  τοῦ «μεγάλου χριστιανοῦ». Τα νοήματα όλων αυτῶν συλλαμβάνει ο διεθνής σιωνισμός, το διεθνές χρηματιστήριο που ονομάζεται Αμερική. Αμερική δεν υπάρχει. Οι σιωνιστές είναι η Αμερική. Αυτοί λοιπόν αφού λάβουν τα μηνύματα τα σατανικά, το προωθούν στο Βατικανό, αυτό τα μετατρέπει σε σχέδια και στην συνέχεια καλεί το Ισλάμ να τα εφαρμόσει. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργούν σήμερα τα σατανικά σχέδια. Αυτοί κατόρθωσαν και αιχμαλώτισαν τους ηγέτες μας…» (“Λόγοι χάριτος και Σοφίας” π. Μακαρίου).

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος