ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Τού κ. Γεωργίου Ν. Γκιώνη, Μαθηματικού – Νομικού

    Σύμφωνα με το Ν.3655/2008 περί «Μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού», καθιερώνεται, στην οριστική μορφή του αρχής γενομένης με το ν.2084/1992 (αρθ.64), ο Α.Μ.Κ.Α. . Συγκεκριμένα το άρθρο 153 του ως άνω νόμου ορίζει τον Α.Μ.Κ.Α. ως «τον αριθμό εργασιακής και ασφαλιστικής ταυτοποίησης υποχρεωτικά όλων των πολιτών της χώρας». Ειδικώτερα, στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού αναλύεται λεπτομερώς η υποχρεωτική χρήση του Α.Μ.Κ.Α. καθ’ όσον αυτή συνίσταται στην αναγραφή του σε κάθε δικαιολογητικό έγγραφο συμμετοχής κάθε πολίτου στην εργασία (εξηρτημένη ή μη), την ασφάλεια και την καθ’ οιονδήποτε τρόπο προστασία της υγείας. Κατά συνέπεια επιβάλλεται εκβιαστικά και άνευ ετέρου η αποδοχή και παραλαβή του από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες. Χορηγείται δε, από την «ΗΔΙΚΑ ΑΕ», μια ανώνυμη εταιρεία του δημοσίου η οποία εποπτεύεται από την Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Όμως, την παραγωγή του όλου λογισμικού και των επίμαχων αριθμών έχει αναλάβει η ιδιωτική εταιρεία ΕΠΑΦΟΣ ΕΠΕ, η οποία εξειδικεύεται σε εκπαιδευτικά προγράμματα και προγράμματα διαχειρίσεως διαφημιστικού υλικού για τα Μ.Μ.Ε. . Επίσης με το άρθρο 62 του ν.3518/2006 συνιστάται ειδικό τμήμα υποστήριξεως Εθνικών Μητρώων Κοινωνικής Ασφάλισης με έργο την επίβλεψη,τον έλεγχο και συντονισμό όλων των εμπλεκομένων φορέων ως και τη παροχή στοιχείων από αυτά τα Μητρώα σε φορείς του ελληνικού δημοσίου και των κρατών-μελών της Ε.Ε. . Ας τονισθεί δε, ότι η οποιασδήποτε μορφής συμμετοχή  ή ο οποιοσδήποτε έλεγχος από οποιονδήποτε πολίτη τον οποίον αφορά ο Αριθμός  κατά τα διάφορα στάδια παραγωγής και εφαρμογής του μέτρου απουσιάζει παντελώς από το νομοθετικό κείμενο, ούτε προβλέπεται κάτι σχετικό για το  μέλλον έστω και μετά την εφαρμογή του, παρά μόνον η ύπαρξη ενός κωδικού pin ο οποίος θα είναι γνωστός μόνον (;) στον κάτοχο του αριθμού και στην εκδούσα αρχή.

    Επειδή, ο νομοθετικά κατοχυρωμένος , επάγοντας δηλαδή συνέπειες και κυρώσεις για τον μη συμμορφούμενο, υποχρεωτικός χαρακτήρας του μέτρου ως προαπαιτουμένου στην άσκηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της εργασίας, της ασφάλισης και της προστασίας της υγείας παραβιάζει ευθέως και καταστρατηγεί βαναύσως τον ελεύθερο, ακώλυτο, αδέσμευτο και κυρίως απροϋπόθετο χαρακτήρα των, όπως αυτά τα  δικαιώματα αναγνωρίζονται στο άρθ. 5 παρ.1 και 5 του ελληνικού Συντάγματος (εφεξής Σ.) ως επίσης στα άρθρα: 1 (ανθρώπινη αξιοπρέπεια),15(ελευθερία επαγγέλματος και δικαίωμα προς εργασία), 29 (δικαίωμα πρόσβασης στις υπηρεσίες ευρέσεως εργασίας), 16(επιχειρηματική ελευθερία), 25 (δικαιώματα ηλικιωμένων), 34 (κοινωνική ασφάλεια και αρωγή) και 35(προστασία υγείας) του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. (C364/18.12.2000) (εφεξής Χάρτης), και στα άρθρα 1(σεβασμός  των δικαιωμάτων του ανθρώπου) και 53(προστασία των αναγνωρισμένων δικαιωμάτων του ανθρώπου)  της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΝΔ 53/1974 και Ν 2400/1996) (εφεξής ΕΣΔΑ).

    Επειδή, η ταυτοποίηση του φυσικού προσώπου με ένα αριθμό και η δι’ αυτού αναγνώρισή του εξομοιώνει τον άνθρωπο με ζώο ή πράγμα, ανακαλεί  στη μνήμη μας τους αριθμούς των κρατουμένων στα ναζιστικά  στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ωσαύτως, η αριθμοποίηση και κατά συνέπεια ο υποβιβασμός της αξίας του προσώπου αντίκειται πλήρως στη διάταξη του άρθ. 1  του Χάρτη, του άρθ. 2 παρ.1 (αξία ανθρώπου) του Σ. και του άρθ. 57(προστασία προσωπικότητος) του Αστικού Κώδικος, καθ’ όσον η ζωή και η προσωπικότητα του ανθρώπου είναι τα ύψιστα αγαθά που προστατεύονται από το δικαιϊκό μας σύστημα, κάτι που επιδεικτικά αγνοεί ο Ν 3655/2008.

     Επειδή, προς δε τούτων, η προβλεπόμενη  χρήση κατά τα  επόμενα στάδια εφαρμογής του Α.Μ.Κ.Α. στην ηλεκτρονική μορφή  του, του δυσωνύμου αριθμού 666 (bar code), όπως ήδη χρησιμοποιείται στις Η.Π.Α., αλλοιώνει το θρησκευτικό φρόνημα και προσβάλλει την θρησκευτική συνείδηση του Ορθόδοξου Χριστιανού στον πυρήνα της πίστεώς του προς τον Ιησούν Χριστόν . Η προσβολή αυτή μεγιστοποιείται συνεκτιμωμένη με την απαξίωση  του κύρους του μυστηρίου της βαπτίσεως την οποία επιφέρει  η προαναφερθείσα ταυτοποίηση του προσώπου μέσω του Αριθμού και όχι μέσω του αναγνωρισμένου χριστιανικού ονόματος και μόνον, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Προστασία της θρησκευτικής συνείδησης παρέχεται πλήρως από το άρθρο 9(ελευθερία συνείδησης ) ΕΣΔΑ, τα άρθ.2 παρ.1 (αξία ανθρώπου) και 13 παρ.1(ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης) του Σ.

Η τήρηση δε των ιερών κανόνων και της ιερής παράδοσης δεν είναι μόνον ηθικό χρέος ενός εκάστου Ορθοδόξου αλλά αποτελεί και Καταστατική αρχή όπως αναγνωρίζεται στο άρθ. 3 παρ.1 και 3 του Σ.περί Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού και Αγίας Γραφής αντιστοίχως.

Ας μη λησμονούμε τέλος την προ 15ετίας και πλέον ρήση ενός αγίου των ημερών μας, του γέροντος Παϊσίου: «Η ταυτότητα δεν είναι το σφράγισμα. Είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος».

     Επειδή, η εκβιαστική επιβολή από το νόμο σε υποχρεωτική αποδοχή του Αριθμού  ως  προς δραστηριότητα ή εκτέλεση πράξεων καθ’ ον τρόπον προσβάλλονται κατάφωρα η θρησκευτική συνείδηση και η προσωπικότητα, αναγνωριζομένων ως θεμελιωδών δικαιωμάτων και γι’ αυτό προστατευομένων, όπως ήδη αναφέρθηκε, από ΕΣΔΑ και Σ., συνιστά προφανώς κατάχρηση δικαιώματος, η οποία ευθέως, ρητώς και κατηγορηματικώς α π α γ ο ρ ε ύ ε τ α ι  από το άρθ. 17 ΕΣΔΑ.

     Επειδή, το άρθ. 13 παρ. 4 (εκπλήρωση υποχρώσεων στο Κράτος) εισάγει ένα περιορισμό του ατομικού δικαιώματος  εφ’ όσον ουδείς μπορεί να απαλλαγεί από έννομες υποχρεώσεις λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων,  ο οποίος όμως  περιορισμός, σύμφωνα με τον καθηγητή Π. Δαγτόγλου, δεν καταλαμβάνει και την εξουσία του νομοθέτη προς μια ευνοϊκότερη ρύθμιση έτσι ώστε οι πιστοί μιας θρησκείας , εδώ του Ορθόδοξου Χριστιανικού Δόγματος, να μην αντιμετωπίζουν ένα διαρκές δίλημμα θρησκευτικής συνείδησης και η οποία ρύθμιση, ταυτοχρόνως αποτελεί δείγμα μιας χρηστής διοίκησης.

     Τέλος, εξ όλων των ανωτέρω εκτεθέντων συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι  διατάξεις των Ν. 3655/2008 αρθ.153 και 3518/2006 αρθ.62 είναι αντισυνταγματικές ως αντικείμενες και παραβιάζουσες ουσιώδεις διατάξεις του ελληνικού Συντάγματος και θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως αποτελεί καθήκον κάθε ελευθερόφρονος και δημοκράτη πολίτη, από συνταγματικό πατριωτισμό, να αντισταθεί στην εφαρμογή των ανωτέρω νόμων και να αρνηθεί την αποδοχή και λήψη του Α.Μ.Κ.Α. Τουτ’ αυτό, μάλιστα  για ένα επί πλέον λόγο, όπως ανωτέρω εκτέθηκε, έχει καθήκον να πράξει ιδίως ο Ορθόδοξος Χριστιανός, εκλαμβάνοντας αυτή την άρνησή του και ως ομολογία της πίστεώς του. Ούτω, ας καταστεί σαφές, ότι δι’ αυτών των ενεργειών αποσκοπούμε όχι βεβαίως στην ανυπακοή στον νόμο και την πρόκληση λειτουργικών προβλημάτων στην οικονομική και γενικώτερα  δημόσια ζωή της κοινωνίας μας, αλλά σε μια νέα νομοθετική ρύθμιση η οποία θα είναι σύμφωνη με το ελληνικό Σύνταγμα και τις διατάξεις προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου όπως άλλωστε αρμόζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία με ανθρωπιά και πολιτισμό αντάξιο της πολυχιλιετούς λαμπρής ελληνικής ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς.-