Ετικέτα: Απόψεις

Με τα λόγια του Ι. Θ. Κακριδή, πριν από σαράντα χρόνια, τα αρχαία ελληνικά ενδιαφέρουν για τρεις λόγους:

«Πρώτ’ απ’ όλα γιατί είμαστε Έλληνες: από τον καιρό του Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει 2700 χρόνια. Στους αιώνες που κύλησαν, οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο της δόξας, άλλοτε πάλι στα χείλη μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης· νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές· δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές· αλλάξαμε θρησκεία· στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας· και όμως κρατηθήκαμε Έλληνες, με την ίδια γλώσσα –φυσικά εξελιγμένη–, με τα ίδια ιδανικά, τον ίδιο σε πολλά χαρακτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια. Στον πνευματικό τομέα, κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την ιστορία του –δηλαδή τον ίδιο του τον εαυτό.
Έπειτα, γιατί είμαστε κι εμείς ευρωπαίοι. Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο ελληνικό, με συνδετικό κρίκο τον ρωμαϊκό. Με τους άλλους ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα. Μα και ο χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την ελληνική σκέψη, για να μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο.
Μα ο κυριότερος λόγος που δεν επιτρέπεται οι νέοι μας ν’ αγνοούν την αρχαία Ελλάδα είναι άλλος: στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά, και υλική και πνευματική. Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο.
Πρώτοι οι Έλληνες, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από μέσα τους και μόνο, τη δεσποτεία θα τη μεταλλάξουν σε δημοκρατία, και από την άβουλή και ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάγματα του νου και της φαντασίας. Ο Έλληνας είναι ο πρώτος που, ενώ ξέρει πως δεν μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει θεός, όμως κατέχεται από βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει ικανό (μέσα από την παιδεία) να ξεπεράσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι –ο τέλειος άνθρωπος.
Αυτή η πίστη στον τέλειο άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ καλλιτεχνικό αίσθημα είναι που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον αρχαίο Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με τον νου, τη φαντασία και με το χέρι: στις απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγείο της καθημερινής χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στον λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να μορφωθούν· για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη των παλιών Ελλήνων· για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων τους· για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη· προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον άνθρωπο.»

Πηγή : ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ

Η 8η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως διεθνής μέρα για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Ο αναλφαβητισμός εξακολουθεί και να είναι μια μάστιγα που διαρκώς αναπαράγεται με νέες μορφές, πλήττοντας όχι μόνο τις φτωχές, αλλά και τις ανεπτυγμένες χώρες.

Η εκπαιδευτική βαρβαρότητα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης αποτυπώνεται στους πίνακες της ντροπής: περίπου 793 εκατομμύρια ενήλικες στον κόσμο, στην πλειονότητά τους νεαρά κορίτσια και γυναίκες, δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε να γράφουν. Περίπου 67 εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας δεν παρακολουθούν μαθήματα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 72 εκατομμύρια έφηβοι, που θα πρέπει να φοιτούν στον πρώτο κύκλο της δευτεροβάθμιας, δεν μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην παιδεία.

Καταθλιπτική είναι η κυριαρχία του αναλφαβητισμού στις ασθενέστερες τάξεις και στρώματα που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η εγκατάλειψη του σχολείου είναι μια από τις πιο επώδυνες μορφές που παίρνει η ανισότητα, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός αντανακλώντας τη διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις. Στη χώρα μας, 35 χρόνια μετά τη συνταγματική κατοχύρωση της 9χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, περίπου 8.000 παιδιά “αποκλείονται” κάθε χρόνο από το γυμνάσιο!

Αναλφαβητισμός δεν σημαίνει μόνο άγνοια ανάγνωσης, γραφής και αρίθμησης. Ο οργανικός αναλφαβητισμός, η άγνοια ανάγνωσης, γραφής και αρίθμησης είναι η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχει και ο λειτουργικός αναλφαβητισμός. “Σήμερα αναλφάβητος θεωρείται ο άνθρωπος που δεν μπορεί να κατανοήσει μια απλή παρουσίαση γεγονότων, τα οποία αναφέρονται στην καθημερινή του ζωή”. Διαπιστώνεται ότι στις αναπτυγμένες χώρες ένας στους τέσσερις ενηλίκους δεν διαθέτει αυτές τις ικανότητες. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια μια “άλλη” μορφή αναλφαβητισμού έρχεται να πυκνώσει τις παλιές στρατιές των οργανικά αναλφάβητων με νέο αίμα. Σε χιλιάδες μαθητές, οι οποίοι ολοκληρώνουν τις γυμνασιακές και λυκειακές σπουδές τους, παρατηρούνται σοβαρά προβλήματα κατανόησης ενός κειμένου, αδυναμία να εκφραστούν, να συντάξουν μια ολοκληρωμένη πρόταση, να συνδυάσουν τις γνώσεις που έχουν λάβει προκειμένου να εξηγήσουν ένα απλό φυσικό φαινόμενο ή ένα κοινωνικό ή ιστορικό γεγονός.

Επιπλέον όλο και πιο έντονος παρουσιάζεται ο νέος “ψηφιακός αναλφαβητισμός”, που συνδέεται με τη δυνατότητα χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας και πληροφόρησης. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας μας είναι “ψηφιακά αναλφάβητοι”, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από τον μέσο όρο της Ευρώπης.

Αυτές οι σύγχρονες μορφές αναλφαβητισμού συνδέονται άρρηκτα με την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική που γκρεμίζει τη δημόσια εκπαίδευση καταργώντας σχολεία, ακόμα και τη δωρεάν διανομή σχολικών βιβλίων, συρρικνώνοντας τους διορισμούς και θυσιάζοντας το δικαίωμα στη μόρφωση στον βωμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων ως καύσιμη ύλη για τη διαμόρφωση “χρήσιμων ηλιθίων” και όχι ελεύθερων και σκεπτόμενων πολιτών. Ωστόσο, η βασική αιτία του αναλφαβητισμού βρίσκεται στη δομή και στην οργάνωση των σύγχρονων κοινωνιών. Οι κοινωνικές ανισότητες καθιστούν αδύνατη την κατοχύρωση του κοινωνικού δικαιώματος για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση σε όλους, ανεξάρτητα από την κοινωνική προέλευση, το φύλο, την ηλικία και το θρήσκευμα.

Η εξάλειψη του αναλφαβητισμού προϋποθέτει τη συλλογική δράση κατά των κοινωνικών ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού. Συνδέεται με τους κοινωνικούς αγώνες για την πλήρη κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προοπτική οικοδόμησης μιας ανθρωποκεντρικής κοινωνίας.

http://gkavadias.blogspot.com

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=63369094

http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=43616

Επειδή τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα εύκολα λέγονται και γρήγορα αποκαλύπτονται ότι είναι κάλπικα, να θυμηθούμε όλοι τις διαβεβαιώσεις της υπουργού παιδείας κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου ότι θα υπάρξει μεταβατικό στάδιο σχετικά με τους διορισμούς όσων περίμεναν πέρυσι μόνιμο διορισμό, αλλά λόγω υπογραφής του μνημονίου υπήρξε απλώς μετάβαση προς την αδιοριστία.

Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο ειδικά για όσους ήταν διοριστέοι του ΑΣΕΠ, για όσους ήταν εγγεγραμμένοι στον πίνακα διορισμών, για πολλούς κλάδους που ήταν εγγεγραμμένοι στον πίνακα του 24μηνου και για όσους ελάχιστους απέμειναν από τον πίνακα του 30μηνου.

Υπάρχουν κλάδοι και ειδικότητες που δεν έγινε ούτε ένας διορισμός, ενώ στις ειδικές κατηγορίες δεν δόθηκε καν η δυνατότητα, πέραν των πέντε κλάδων, να καταθέσουν αιτήσεις ένταξης στους πίνακες. Η κοινωνική αναλγησία στο μέγιστο.

Η αναλογία  προσλήψεων προς αποχωρήσεις από 1 προς 1 που υποσχέθηκαν ότι θα είναι στην αρχή, έγινε 1 προς 5, μετά 1 προς 7, μετά 1 προς 10 και πάει λέγοντας.   Δεν δίνουν χρήματα για διορισμούς στην παιδεία αλλά εμφανίζονται γενναιόδωροι όταν είναι να σώσουν με τα λεφτά του φορολογούμενου καμία Proton τράπεζα.   Είναι προφανές ότι θέλουν να καλύψουν τα κενά με αναπληρωτές και ωρομίσθιους αφού οι συνταξιοδοτήσεις, ακόμη και σύμφωνα με τα λεγόμενα της υπουργού, θα ξεπεράσουν τις 6.000, προβάροντας το νέο μοντέλο για τη σύνθεση των εκπαιδευτικών στα σχολεία στην οποία οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα είναι μειοψηφία ενώ οι εύπλαστοι λόγω εργασιακής ελαστικότητας αναπληρωτές και ωρομίσθιοι θα υπερτερούν.

Κοντός ψαλμός αλληλούια για όλους μας. Ο Σεπτέμβρης έρχεται και το αν είναι θερμός ή όχι, από εμάς εξαρτάται.

Ακολουθεί ένας πίνακας με αναλυτικά στοιχεία για τους κλάδους που θα γίνουν διορισμοί.

Η πρώτη στήλη που αφορά στους διοριστέους του ΑΣΕΠ δεν είναι συμπληρωμένη επειδή δεν είχα διαθέσιμα όλα τα στοιχεία.

Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του έχοντας στο νου το περίφημο, ανέκδοτο πλέον, «πρώτα ο μαθητής».

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης

xrkyrgiakis@yahoo.gr

Πηγή : alfavita.gr

Καταχρεωμένοι, βιώνουμε σήμερα μια μεγάλη οικονομική κρίση χωρίς να γνωρίζουμε πότε θα την ξεπεράσουμε. Οι αρμόδιοι μας βομβαρδίζουν καθημερινά με νέα μέτρα που στοχεύουν στην αύξηση των κρατικών εσόδων, στην περικοπή των δημόσιων δαπανών, στην ευρύτερη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και στην αναζήτηση νέων. Πρόκειται για συνήθη μέτρα που λαμβάνονται από χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικά αδιέξοδα, στην προσπάθειά τους να αποτινάξουν το βάρος των χρεών και να ορθοποδήσουν. Πρόκειται για… φάρμακα μιας τυποποιημένης συνταγής, διαχρονικής και παγκόσμιας ισχύος, που αποβλέπει στη θεραπεία άρρωστων οικονομιών. Επομένως δεν μας εκπλήσσει το ότι παρόμοια μέτρα λαμβάνονταν σε ανάλογες οικονομικές συγκυρίες, και στην αρχαία Ελλάδα.

Μετά τη διάλυση και της Β Δ Αθηναϊκής Συμμαχίας λίγο πριν από τα μέσα του 4ου αι. π.Χ., οι Αθηναίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με μεγάλα οικονομικά αδιέξοδα. Συγχρόνως συνειδητοποίησαν ότι ο τρόπος με τον οποίο ζούσαν ως τότε, βασισμένος, κατά ένα μεγάλο μέρος, στα ξένα χρήματα που αποσπούσαν, με τη δύναμη των όπλων, από τους συμμάχους τους, ανήκε οριστικά στο παρελθόν. Εγκαταλείποντας έτσι τις ηγεμονικές τους αξιώσεις, άρχισαν να προγραμματίζουν μια νέα οικονομική πολιτική η οποία θα βασιζόταν, κατά κύριο λόγο, στις δικές τους δυνάμεις.

Καταρχήν βελτίωσαν το μηχανισμό είσπραξης των φόρων και των έκτακτων εισφορών- είσπραξη που από παλιά την είχαν εκχωρήσει σε ιδιώτες- και προσπάθησαν να κάνουν το φορολογικό τους σύστημα αποδοτικότερο. Για το τελευταίο πρέπει να τους βοήθησε και η γενική απογραφή όλων των ιδιωτικών περιουσιών την οποία είχαν επιχειρήσει πριν από μερικά χρόνια.

Από την εποχή αυτή συμβαίνει να μας έχει σωθεί ένα αρχαίο κείμενο στο οποίο διατυπώνονται συγκεκριμένες προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων, κατά την άποψη του συγγραφέα του, θα έβγαζαν την αθηναϊκή οικονομία από το αδιέξοδο. Εχει τον τίτλο « Πόροι » (ή « περί προσόδων ») και είναι γραμμένο από τον γνωστό μας Ξενοφώντα, τον μαθητή του Σωκράτη, μετά την επάνοδό του στην Αθήνα, ύστερα από μια πολυετή εξορία. Πρόκειται για το μοναδικό σχεδόν δημοσιονομικού περιεχομένου κείμενο που μας έχει διασωθεί από ολόκληρο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Ο Ξενοφών, οπαδός της φιλειρηνικής πολιτικής, προτείνει καταρχάς αύξηση της γεωργικής και αλιευτικής παραγωγής και εντατικότερη εκμετάλλευση του ορυκτού (κυρίως των λατομείων μαρμάρου) και μεταλλευτικού πλούτου της αττικής γης. Εισηγείται ακόμη τη λήψη μέτρων που θα προσέλκυαν την εγκατάσταση περισσοτέρων ξένων ( μετοίκων ) στην Αττική. Και αυτό όχι τόσο επειδή από αυτούς το αθηναϊκό κράτος εισέπραττε έναν ειδικό φόρο, το μετοίκιον, όσο για να επιτευχθεί η γενικότερη αναθέρμανση της αθηναϊκής οικονομίας. Πολλές και σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες στην αρχαία Αθήνα βρίσκονταν στα χέρια μετοίκων, αφού για τους Αθηναίους οι εργασίες αυτές δεν άρμοζαν σε ελεύθερους πολίτες. Ειδικά για την τόνωση του εμπορίου, μέσω της οποίας το κράτος προσδοκά αύξηση των εσόδων του, προτείνει συγκεκριμένα μέτρα. Ανάμεσά τους την ενίσχυση των διαδικασιών σύναψης δανείων, την κατασκευή έργων υποδομής στο λιμάνι του Πειραιά, όπως εμπορικών υπόστεγων εγκαταστάσεων και αξιοπρεπών ενδιαιτημάτων για τους εμπόρους και τα πληρώματα των πλοίων, γρήγορη περαίωση των εμπορικών δικών ώστε να μην παρεμποδίζονται οι κινήσεις των εμπλεκόμενων σ΄ αυτές εμπόρων. Ωστόσο το κλειδί στο δημοσιονομικό πρόγραμμα του Ξενοφώντος είναι η εντατικότερη εκμετάλλευση του αργύρου των μεταλλείων του Λαυρίου. Μας έχουν σωθεί δεκάδες επίσημων κειμένων του 4ου αι. π.Χ. από την αθηναϊκή Αγορά που αναφέρονται στις διαδικασίες εκμίσθωσης των μεταλλείων αυτών. Η εκμετάλλευσή τους παραχωρείτο από το κράτος σε ιδιώτες ύστερα από δημόσιους πλειστηριασμούς. Ηταν τριετούς διάρκειας για τα ήδη γνωστά μεταλλεία και επταετούς για όσα η λειτουργία τους επιχειρείτο για πρώτη φορά. Ρηξικέλευθη είναι η πρόταση του Ξενοφώντος να αγοράσει το κράτος 60.000-90.000 δούλους, τους οποίους στη συνέχεια θα εκμίσθωνε, έναντι ενός οβολού για κάθε δούλο ημερησίως, στους ιδιώτες που εκμεταλλεύονταν τα μεταλλεία. Με το μέτρο αυτό πίστευε ότι θα ανακουφιζόταν γενναία η αθηναϊκή οικονομία, αφού θα εξασφαλιζόταν ημερήσιο «επίδομα» τριών οβολών για κάθε Αθηναίο πολίτη, (ο αριθμός τους υπολογίζεται γύρω στις 20.000-30.000), χωρίς αυτοί να προσφέρουν οποιαδήποτε εργασία. Βέβαια, ο Ξενοφών νόμιζε ότι ο άργυρος των μεταλλείων ήταν ανεξάντλητος!

Η παραπάνω «έξυπνη» πρόταση ήταν σύμφωνη με την κυρίαρχη πολιτική αντίληψη των χρόνων εκείνων στην Αθήνα, που κυβερνιόταν από μια ριζοσπαστική δημοκρατία. Η πολιτική αυτή απέβλεπε πρωτίστως στην ικανοποίηση των υλικών αναγκών των πολιτών και στην εξασφάλιση μιας καλύτερης ζωής για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, χωρίς οι πολίτες να προσφέρουν στο κράτος ούτε καν στρατιωτική θητεία, αφού στο στρατό καθημερινά η παρουσία μισθοφόρων γινόταν όλο και πιο αισθητή. Επακόλουθο ήταν να προκύψει μια άμβλυνση της πίστης στην ιδέα του κράτους και της υπακοής στους νόμους του, αφού μεγαλύτερη σημασία είχε πλέον το άτομο και όχι η πολιτεία. Οικονομικών κρίσεων μύρια κακά έπονται.

Ο κ. Μιχάλης Α. Τιβέριος είναι καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Πηγη http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=415861&h1=true

Η λεγόμενη <<προοδευτική παράταξη>>, δηλαδή ο πολιτικός χώρος που εκφράζει εδώ και δεκάδες χρόνια ανθρώπους που έχουν υιοθετήσει ως βασικές αρχές την κοινωνική δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, ανθρώπους που πάλεψαν για τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία, ανθρώπους που κυνηγήθηκαν και βασανίστηκαν από δικτατορικά καθεστώτα, είχε πάντοτε ως βασικό πυλώνα για την ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία της χώρας , τη Δημόσια Εκπαίδευση.

Το 1963, όταν εξελέγη κυβέρνηση ο Γεώργιος Παπανδρέου με την <<Ένωση Κέντρου>> προχώρησε σε μια ριζοσπαστική, για την εποχή, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ορισμένα βασικά της χαρακτηριστικά ήταν:

·        Η κατάργηση οποιονδήποτε οικονομικών επιβαρύνσεων για σπουδές και στις τρεις βαθμίδες.

·        Η επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

·        Η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στο δημοτικό σχολείο.

·        Η ίδρυση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

·        Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

·        Η αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση.

·        Η επέκταση στα 3 χρόνια της εκπαίδευσης των δασκάλων στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες.

·        Η βελτίωση της οικονομικής θέσης των εκπαιδευτικών.

Παρατηρούμε λοιπόν, πως για την τότε προοδευτική κυβέρνηση της εποχής η Δημόσια Εκπαίδευση και ο Εκπαιδευτικός θεωρήθηκε σημαίνων παράγοντας για την ανάπτυξη και εξέλιξη του τόπου.     Το 1981, εξελέγη κυβέρνηση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και προχώρησε σε μια σημαντική μεταρρύθμιση από το 1982 έως το 1986 για τη Δημόσια Εκπαίδευση με κύριο άξονα την δημοκρατική και συμμετοχική λειτουργία.   Συγκεκριμένα:

·        Καταργήθηκε ο επιθεωρητής και εισήχθη ο θεσμός του σχολικού συμβούλου.

·        Δημιουργήθηκαν οι μαθητικές κοινότητες.

·        Ιδρύθηκαν τα πρώτα σχολεία ειδικής αγωγής και εισήχθη ο θεσμός των ειδικών τάξεων(τα σημερινά τμήματα ένταξης).

·        Ιδρύθηκαν Πανεπιστημιακά Τμήματα δασκάλων και νηπιαγωγών.

·        Αυξήθηκε σημαντικά ο μισθός του εκπαιδευτικού.

·        Εκδόθηκαν νέα σχολικά εγχειρίδια.

·        Δόθηκε ιδιαίτερο βάρος για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Βλέπουμε και εδώ πως η Εκπαίδευση και ο Εκπαιδευτικός αποτέλεσαν βασικό μοχλό ανάπτυξης για την τότε προοδευτική κυβέρνηση.

Φτάνουμε στο σήμερα. Το 2009 όταν εξελέγη κυβέρνηση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με πρωθυπουργό των Γιώργο Παπανδρέου, αρκετοί πιστέψαμε πως η Εκπαίδευση μετά από πολλά χρόνια θα βρισκόταν και πάλι στο επίκεντρο των ριζοσπαστικών αλλαγών και πως ο εκπαιδευτικός θα γινόταν αρωγός και πρωταγωνιστής αυτής της προσπάθειας. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Η Δημόσια Εκπαίδευση υποβαθμίζεται συνεχώς, ενώ ο εκπαιδευτικός παραγκωνίζεται και  στοχοποιείται μεθοδευμένα προκείμενου η πολιτική ηγεσία του  Υπουργείου Παιδείας να περάσει αναίμακτα όλες εκείνες τις πολιτικές που αποδυναμώνουν το Δημόσιο Σχολείο.

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει καταφέρει μέσα σε δύο περίπου χρόνια με τη συνδρομή του ΔΝΤ να αποσαθρώσει την έννοια της Δημόσιας Εκπαίδευσης, θεσπίζοντας νόμους και λαμβάνοντας αποφάσεις με καθαρά νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα.

Συγκεκριμένα:

·        Θεσμοθέτησε την τριετία στους νεοδιόριστους, χωρίς κανένα παιδαγωγικό και ουσιαστικό περιεχόμενο.

·        Κατήργησε τα ολοήμερα σχολεία της υπαίθρου αντιμετωπίζοντας τους μαθητές εκείνων των περιοχών, ως δεύτερης κατηγορίας.

·        Συγχώνευσε και κατήργησε σχολεία χωρίς ουσιαστικό διάλογο.

·        Κατήργησε τα Διδασκαλεία, ένα σημαντικό θεσμό επικαιροποίησης της γνώσης των εκπαιδευτικών.

·        Συγχώνευσε και κατήργησε τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.

·        Μειώνει δραστικά τους διορισμούς παρά τα δεκάδες οργανικά κενά.

·        Συνεχώς μειώνεται ο μισθός του εκπαιδευτικού, παρά το γεγονός πως ο εκπαιδευτικός είναι από τους χαμηλότερους αμειβόμενους στο δημόσιο τομέα.

·        Καταργεί τα γραφεία εκπαίδευσης χωρίς να υπάρχει η κατάλληλη υποδομή.

·        Προωθεί έναν ισχυρό διευθυντή-μάνατζερ ενώ συνάμα υποβαθμίζει το ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων.

Καθημερινά οι επικεφαλείς του Υπουργείου Παιδείας με την ευθύνη της κυβέρνησης κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδυναμώσουν και να συρρικνώσουν τη Δημόσια Εκπαίδευση, το Δημόσιο Σχολείο και να καταστήσουν τον Εκπαιδευτικό έναν «δημοσιο-υπαλληλάκο των τρεις και εξήντα».     Η συνεχιζόμενη αντι-εκπαιδευτική πολιτική από την παρούσα πολιτική ηγεσία οφείλει να αντιμετωπιστεί από εκπαιδευτικούς και Συνδικάτα με τρόπο άμεσο και ηχηρό. Πρέπει, αφού πείσουμε πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτό, έπειτα γονείς και πολίτες πως η Δημόσια Εκπαίδευση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας, να πείσουμε την κοινωνία πως επιτέλους η πολιτεία οφείλει να αναγνωρίσει οικονομικά και κοινωνικά τον Εκπαιδευτικό.

Η Δημόσια Εκπαίδευση και ο Εκπαιδευτικός δεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση, για τη διαφθορά, τις σπατάλες και τα ΄΄ρετιρέ΄΄. Η Παιδεία αποτελεί ύψιστο κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο θα πρέπει να αναβαθμίζεται συνεχώς, μένοντας ανεπηρέαστη από τις εκάστοτε πολιτικοοικονομικές συνθήκες. Η κρίση δεν μπορεί να είναι εμπόδιο για τη μόρφωση, και η μόρφωση πρέπει να είναι ένας τρόπος απόδρασης από την κρίση. Ο Εκπαιδευτικός ζητά κοινωνική δικαιοσύνη και στήριξη της Δημόσιας Εκπαίδευσης.

Μακράκης Γιώργος, Εκπαιδευτικός Π.Ε.- Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου <<Δομίνικος

Πηγή : www.alfavita.gr, 5/8/2011

Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων επισήμανε ο καθηγητής της Γλωσσολογίας

του Ευγένιου Τριβιζά (καθηγητή εγκληματολογίας στην Μ. Βρεττανία και συγγραφέα παιδικών βιβλίων)

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS»(*) (ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.

Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.

Ευγένιος Τριβιζάς

*) (σημείωση διαβιβαστή) Portugal – Italy – Greece – Spain

TA NEA On-line – ΑΙΧΜΕΣ Αντιγράφοντας την πραγµατικότητα.

Ζακλίν ντε Ρομιγύ

http://omilias.blogspot.com/2011/04/blog-post.html