Κατηγορία: Ασκήσεις Συντακτικού Αρχαίων

Ασκήσεις για τα Μαθήματα Γυμνασίου κια Λυκείου

Ένα εξαιρετικό ιστολόγιο με ασκήσεις για μαθήματα Γυμνασίου και Λυκείου !

http://www.askisopolis.gr/index.php

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/4243

ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΣΕ ΠΛΑΓΙΟ ΛΟΓΟ

Να αναγνωρίσετε το είδος και τη σημασία των πλάγιων υποθετικών λόγων , να δικαιολογήσετε την εκφορά τους και να τους μετατρέψετε στον ευθύ λόγο :

1.Σωκράτης ἔφη οὐκ ἄν τοῖς ἀνθρώποις ἄξιον εἶναι ζῆν , εἰ τά παρά τῶν πονηρῶν κεχαρισμένα ἦν τοῖς θεοῖς.

2.Θηβαῖοι ἐνόμισαν εἰ πέμψειαν προς τον Περσῶν βασιλέα , πλεονεκτῆσαι ἄν τι ἐν ἐκείνῳ.

3.Ἔγνωσαν ὅτι , εἰ δώσοιεν εὐθύνας , κινδυνεύσοιεν ἀπολέσθαι.

4.Ἠρώτα τίσιν ἄν μᾶλλον πιστεύσαιεν ἤ Λακεδαιμονίοις , εἴ ποτε πάλιν ἔλθοι τῃ Ἑλλάδι κίνδυνος ὑπό βαρβάρων.

5.Ἔλεγον ὅτι ἥκοιεν ἡγεμόνας ἔχοντες , οἵ αὐτούς , ἐάν σπονδαί γένωνται, ἄξουσιν ἔνθεν ἕξουσι τά ἐπιτήδεια.

6.Ὁ Φορμίων τήν ἐπιχείρησιν ἐφ’ἑαυτῳ ἐνόμιζεν εἶναι , ὁπόταν βούληται.

7. Ὁ Ἀγησίλαος ἔλεγεν ὅτι , εἰ μέν βλαβερά τῃ Λακεδαίμονι πεπραχώς εἴη , δίκαιος εἴη ζημιοῦσθαι.

8.Ἔλεγεν ὅτι ἅπας λόγος, εἰ ἀπείη τά πράγματα (=αν απουσιάζουν οι συνθήκες) , μάταιόν τι φαίνοιτο καί κενόν.

9.Κῦρος ἐδήλωσεν ὅτι ἕτοιμοι εἶεν μάχεσθαι, εἴ τις ἐξέρχοιτο.

10.Παρῃνουν τοῖς Ἀθηναίοις οἱ ἀγφιγμένοι, εἰ μή σφίσι πιστεύοιεν , κατασκόπους τινάς πέμψαι.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2166

Δευτερεύουσες Προτάσεις Αρχαίων Ελληνικών : Ασκήσεις

Να αναγνωριστούν οι δευτερεύουσες προτάσεις και να δικαιολογηθεί η εκφορά τους. Των ονοματικών προτάσεων να επισημανθεί και η συ­ντακτική θέση:

1. Τό λεγόμενον ἀληθές, ὡς τά καλά χαλεπά ἐστι.

2.Τόδε ἄδηλον παντί, μή ἀποτύχωμεν.

3. Οὔτε προσδοκία οὐδεμία ἦν μή ἄν ποτε πολέμιοι ἐπιπλεύσειαν.

4.Τοῦτ’ ἔφη σκεπτέον εἶναι τίς κτῆσις δικαία ἐστίν.

5.Σκοπῶμεν εἰ ἡμῖν πρέπει ἤ οὐ.

6.Νομίσας ὡς, εἰ πλείους τῃ ὄρνιθι κριθάς παραβάλοι, δίς τέξεται* (=θα γεννήσει) τοῦτο πεποίηκε.

7.Φανεράν ποιήσω ἥν έχω γνώμην περί τε τῆς παιδείας καί τῶν ποιητῶν.

8.Ἐκόλαζετε ἰσχυρῶς καί ὀργῃ ἐνίοτε, ὡς και αὐτῳ μεταμέλειν ἐσθ’ ὅτε*(=μερικές φορές).

9.Τηλικούτων αἴτιος γεγενημένος Δημοσθένης οὐκ ἀγαπᾳ*(=δεν είναι ικανοποιημένος), εἰ μή δίκην ἔδωκεν.

10.Οἱ στρατιῶται οὗτοι πάντες πρός ὑμᾶς βλέπουσι, κἄν μέν ὑμᾶς ὁρῶσιν ἀθύμους πάντες κακοί ἔσονται, ἤν δε ὑμεῖς αὐτοί παρασκευαζόμενοι φανεροί ἦτε … εὖ ἴστε ὅτι ἕψονται ὑμῖν καί πειράσονται μιμεῖσθαι.

11.Τήν μητέρα έμακάριζον, οἵων τέκνων ἔτυχεν.

12.Καί μή μοι ἀχθεσθῆτε*, εἰ πολλάκις μέμνημαι τῶν ἀνδρῶν τούτων.

13.Θαυμάζω δέ τῶν δυναστευόντων ἐν ταῖς πόλεσιν, εἰ προσήκειν αὐτοῖς ἡγοῦνται μέγα φρονεῖν.

14.Τά τε ἄλλα διηγεῖτο ὡς ἔχοι καί ὅτι ἡ πόλις ἐπιστέλλοι αὐτῳ βοηθεῖν ὡς τάχιστα ταῃ πατρίδι.

15.Κἄν ἦ ταῦτα πρόδηλα, οὐδείς ὅστις οὐ βουλήσεται παύσασθαι Θηβαίους ἔχοντας τήν ἀλλοτρίαν.

16.Ἐν ταῖς μάχαις δῆλον γίγνεται, ὅτι τό γε ἀποθανεῖν ῥᾶον ἄν τις ἐκφύγοι.

17.Σύ τότε ἐκαλλωπίζου ὡς οὐκ ἀγανακτῶν, εἰ δέοι τεθνάναι σε.

18.Ὡς καλῶς ἕξει τά ὑμέτερα, ἤν φίλοι γένησθε, ἐμοί μελήσει.

19.Ἔστι δη τά γ’ ἐμοί δοκοῦντα* (=η γνώμη μου) πρεσβείαν πέμπειν, ἥτις ταῦτα ἐρεῖ καί παρέσται* (=θα είναι παρούσα) τοῖς πράγμασι.

20.Οὐκ ἄν θαυμάζοιμι, εἰ οἱ πολέμιοι ἡμῖν ἀπιοῦσιν* (=αν/όταν εμείς φεύγουμε) ἐπακολουθοῖεν.

21. Ἔστι τις οὕτως ἄφρων, ὅστις οἴεται ἄν ἡμᾶς περιγενέσθαι;

22.Ἐπιμελητέον ὅπως ἄν τό σῶμα ἰσχύῃ.

23.Βρασίδας ὡς οὐκ ἔπειθεν, ἀνεχώρησε πάλιν.

24.Πλοῖα ἡμῖν πάρεστιν, ὥστε, ὅπῃ ἄν βούλησθε, ἄν ἐπιπέσοιτε.

25.Καί ἐάν ταῦτα ποιῆτε, δίκαια πεπονθώς ἐγώ ἔσομαι.

26.Οἱ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοί, ὡς οὐδέν ὑπήκουον οἱ Μήλιοι, πρός πόλεμον εὐθύς ἐτράποντο.

27.Κελεύω ὑμἀς ἐκβαλεῖν τοῦτον τῆς χώρας, ὡς μηκέτι δεῃ τοῦτον φυλάττεσθαι.

28.Ἔχαιρον ἀγαπῶν* (=που ήμουν ικανοποιημένος) εἴ τις ἐάσοι.

29.Ὅτε ἐκεῖναι, γυναίκες οὖσαι, τοιαύτην ἔσχον ἀνδρείαν, οἱ ἄνδρες ὑπελάμβανον* οὐ θεμιτόν* εἶναι (=νόμιζαν ότι δεν ήταν δίκαιο) αὐτοῖς φανῆναι χείροσιν ἐκείνων.

30. Ἐγώ τοιοῦτος εἰμί, οἷος πείθεσθαι μηδενί ἄλλῳ ἤ τῳ λόγω.

31.Ὅπως δέ καί εἰδῆτε εἰς οἷον ἔρχεσθε ἀγῶνα, ἐγώ ὑμᾶς εἰδώς διδάξω.

32. Οὐκ οἶδ’ ὅ,τι ἄν ἐποίησεν.

33.Ἀγνοῶ ὅπου ἐσμέν.

34.Κρύπτε μηδέν, ὡς ὁ πάνθ’ ὁρῶν καί πάντ’ ἀκούων χρόνος ἀναπτύσσει*(=φανερώνει) πάντα.

35. Ἐλπίζω εἰ τήν προς ἐμέ ὁδόν τράποιο, σφόδρα ἄν σε τῶν καλῶν ἀγαθόν ἐργάτην γενέσθαι.

36.Οὗ* ἄν τις ἑαυτόν τάξη, ἐνταῦθα δεῖ μένοντα κινδυνεύειν.

37.Οὔτ’ ἀνταδικεῖν* (=ανταποδίδεις την αδικία) σε δεῖ οὔτε κακῶς ποιεῖν οὐδένα ἀνθρώπων, οὐδ’ ἄν κα­κῶς πάσχῃς ὑπ’ αὐτῶν.

38.Τούτοις ἄξιον ἐστι πολλήν συγγνώμην ἔχειν, εἰ μηδέν τῶν κοινῶν φροντίζουσιν.

39.Μή σπεῦδε πλουτεῖν μή ταχύ πένης γένῃ.

40.Καί έάν μέν φαίνηται δίκαιον, πειρώμεθα (ἐξιέναι), εί δέ μή, ἐῶμεν.

41.Σοι δ’ ἴξεται* ὄνειδος (=θα ντροπιαστείς), ὅστις οὐκ ἤμυνας.

42.Πίθηκος ὁ πίθηκος κἄν χρυσά ἔχῃ σανδάλια.

43.Ἅ μή οἶδα οὐδέ οἴομαι εἰδέναι.

44.Ἥγετο γάρ ἅπαν ποιήσειν, εἰ τις χρήματα αὐτῶ διδοίη.

45.Ἔδοξεν αὐτοῖς προϊέναι, ἕως Κύρῳ συμμείξειαν.

46.Τά ἐπιτήδεια οὐκ εἶχον* ὁπόθεν λαμβάνοιεν.

47.Καλῶς εἴρηται ὅτι οἱ ἄνθρωποι τότε μάλιστα μιμοῦνται τούς θεούς, ὅταν εὐεργετῶσιν.

48.Ἀξιοῦμεν, εἰ μέν ὁρᾶτε σωτηρίαν ἡμῖν, διδάξαι καί ὑμᾶς.

49.Ὅσον μόνον γεύσασθαι ἑαυτῳ κατέλιπεν ὁ πατήρ.

50. Ἔστε* δ’ ἄν (=μέχρι που να…) ἐκεῖ γένησθε, κἀγώ καθάπερ* Τιμασίων ὑπισχνοῦμαι ὑμῖν τήν μεταφοράν.

51. Δέος ἐγένετο τῃ πανηγύρει μέγα, μή σύν ὅπλοις ἔλθωσιν οἱ Λακεδαι­μόνιοι.

52. Ἐπήν* δε πάλιν αὐτῳ ἁλισθῃ* (=συγκεντρωθεί) ἡ στρατιά, οὐκ ἔστιν ὅπως οὐκ* (=οπωσδήποτε) ἐπιθήσεται ἡμῖν.

53. Τοῦτο ἐγώ πάνυ χαλεπῶς φέρω*, εἰ ἀσκῶν, ὅσον δύναμαι, τούς φίλους ὡς πλεῖστα ἀγαθά ποιεῖν, ἔπειτα τοὐναντίον τούτου δοκῶ έξεργάζεσθαι*(=ότι κάνω).

54.Και τοῦτο δ’ αὐτούς ὑπομιμνήσκετε, ὅτι ἥδε ἡ ἡμερα δείξει ὧν ἕκαστος ἐστίν ἄξιος.

55.Ὅρα, ὦ μακάριε, μή περί τοῖς φιλτάτοις κυβεύῃς*(=διακινδυνεύεις).

56.Ὁ Κῦρος ἐπυνθάνετο αὐτῶν καί ὁπόσην ὁδόν διήλασαν*(=διήνυσαν)  καί εἰ οἰκοῖτο ἡ χώρα.

57. Ὡς δέ καί τῃ ὑστεραίᾳ συνέβαινεν αὐτῳ ταῦτα καί ταῃ τρίτῃ, ἐκάλεσε τούς παῖδας.

58.Οἱ πῶλοι καταμανθάνουσιν ὑπακούειν τοῖς πωλοδάμναις* (=στους πωλοδαμαστές) τῳ, ὅταν μεν πείθωνται, τῶν ἡδέων τι αὐτοῖς γίγνεσθαι*(=με το να γίνονται), ὅταν δέ ἀπειθῶσί,πράγματα ἔχειν, ἔστ’ ἄν* (=εωσότου) ὑπηρετήσωσι κατά γνώμην τῳ πωλοδάμνη.

59. Ἠγανακτεῖτε ἡγούμενοι δεινόν εἶναι, εἰ οἱ τιθέντες τόν ἀγῶνα καί τήν ψῆφον διδόντες παρακελεύονται τῶν μεν μή καταψηφίζεσθαι,  τῶν δέ καταψηφίζεσθαι.

60. Και ἐπορεύοντο, ὅπως, ἐπειδή γένοιντο ἐπί τῳ ποταμῳ …, παρά τον ποταμόν ἴοιεν* (=με το να προχωρούν) ἄνω διά της μεσόγειας*(=μέσα από την ηπειρωτική χώρα).

61.Ἐξήγγελτο ὅτι αἱ ἡμέτεραι νῆες ἀφιγμέναι εἶεν.

62.Σκόπει δῆτα ἐάν σοι πλούτου φανῃ τι μεῖζον ἀγαθόν ὄν.

63.Μή θαυμάζετε δ’ εἰ προθυμότερον καί διά μακροτέρων γέγραφα τήν ἐπιστολήν.

64.Διά πολλά προσήκει πείθεσθαι και μάλισθ’ ὅτι πᾶς νόμος ἐστίν εὕρημα και δῶρον θεῶν.

65.Ἐξεβίβαζεν*(=αποβίβαζε), ὡς μή καταδήλους εἶναι τοῖς πολεμίοις ταῦτα ποιοῦντας.

66.Οὐ τοῦτο δέδοικα, μή οὐκ ἔχω ὅ,τι δῶ ἑκάστῳ τῶν φίλων.

67.Κἄν ἴδητ’ ἐκείνους ἄμεινον ὑμῶν νέμοντας* τάς τιμάς, καλόν τό μιμήσασθαι.

68.Μή φθόνει τοῖς εὐτυχοῦσιν μή δοκῃς εἶναι κακός.

69.Ἀπόρως ἡμῖν ἔχει* (=έχουμε την απορία) πόθεν σωτηρίας τύχοιεν ἄν.

70.Ἅ μή προσήκει, μήτ’ ἄκουε, μήθ’ ὅρα.

71. Τῶν δ’ ἑτέρων ἔξω στρατοπεδευομένων ἐξῆν ὁρᾶν εἴτε τι ὀρθῶς ἐπράττετο εἴτε τι ἡμάρτανον.

72. Ὅστις δέ τούτων σύνοιδεν αὐτῳ παρημεληκώς, τοῦτον ἐγώ οὔποτ’ ἄν εύδαιμονίσαιμι.

73.Ὁρμῳντο* γ’ ἄν (=θα έσπευδαν) θᾶττον ὅποι δέοι.

74.Ὁποι ἄττα * (=κάποια) γάρ ἄν τἀτηδεύματα* (=ασχολίες) τῶν ἀνθρώπων ἦ, τοιοῦτον ἀνάγκη* καί τό φρόνημα ἔχειν.

75. Ὅσῳ ἐτοιμότατ’* (=πιο φανερά) αὐτῳ δοκοῦμεν χρῆσθαι, τοσούτῳ μᾶλλον ἀπιστοῦσι πάντες αὐτῳ.

76. Τό στράτευμα σίτον ἐπορίζετο, ἧ* (=όσο) ἐδύνατο.

77. Ταύτῃ* (=έτσι) ἄρα αὐτῳ πρακτέον* (=πρέπει να ενεργεί) καί γυμναστέον καί ποτέον* (=κί ν;πίνει), ἧ* (=όπως) ἄν τῳ ἑνί* δοκῃ, τῳ ἐπιστάτῃ καί ἐπαΐοντι*(=στον ειδικό).

78. Ὅπου ἄνδρες θεούς μέν σέβοιεν, πολεμικά δέ ἀσκοῖεν, πῶς οὐκ εἰκός ἐνταῦθα πάντα μεστά ἐλπίδων ἀγαθῶν εἶναι;

79. Τῶν κατηγόρων θαυμάζω οἵ ἀμελοῦντες τῶν οἰκείων ἐπιμελοῦνται τῶν ἀλλοτρίων.

80.Τίς οὕτω μαίνεται, ὅστις οὐ βούλεταί σοι φίλος εἶναι;

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/2143

Συντακτικό Αρχαίων : Προσδιορισμοί

ΟΝΟΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ :
Χρησιμοποιούνται :  ουσιαστικά, επίθετα, αντωνυμίες, αριθμητικά, επιθετικές μετοχές, δευτερεύουσες ονοματικές προτάσεις .
Προσδιορίζουν  ονόματα που είναι  όροι της πρότασης και αποδίδουν ένα ορισμένο χαρακτηριστικό σε αυτά.


ΟΜΟΙΟΠΤΩΤΟΙ  ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ : βρίσκονται στην ίδια πτώση με τη λέξη που προσδιορίζουν.
1.  ΠΑΡΑΘΕΣΗ
•    προσδιορισμός που «παρατίθεται» σε ένα ουσιαστικό ή σε μια προσωπική ή δεικτική αντωνυμία, την οποία προσδιορίζει – χαρακτηρίζει προσθέτοντας ένα κύριο και γνωστό γνώρισμ.
•    έννοια ευρύτερη – γενικότερη  – από  εκείνη που προσδιορίζει
•    η παράθεση κανονικά τίθεται μετά το ουσιαστικό το οποίο προσδιορίζει.
•    μεταφράζεται με αναφορική πρόταση . (γένος=παράθεση, είδος=προσδιοριζόμενη έννοια).
π.χ Κλέων  ὁ δημαγωγός [Κλέων, ὅς ἦν δημαγωγός μτφ :ο Κλέων που είναι δημαγωγός
επισημάνσεις στην παράθεση
•    οι αντωνυμίες, κυρίως οι προσωπικές (α και β πρόσωπο) και οι δεικτικές δέχονται παράθεση. Ὑμᾶς ἀκούω, τούς Λακεδαιμονίους ,
•    οι κτητικές αντωνυμίες[ἐμός –ή-όν, ἡμέτερος-α –ον, ὑμέτερος –α –ον, σφέτερος –α –ον ] δέχο-νται παράθεση σε γενική πτώση την αντωνυμία αὐτῶν ή τη γενική πληθυντικού ουσιαστικού.  π.χ ἀδέως τά ἡμέτερα αὐτῶν  καρποῦσθαι /  ἡ ἡμετέρα τῶν σοφιστῶν τέχνη ἐπιδέδωκεν.{η τέχνη ἡμῶν τῶν σοφιστῶν προόδευσε}.
•    ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΗ :παράθεση σε πτώση γενική έχουμε στα επίθετα που ισοδυναμούν με γενική πτώση ουσιαστικού.

Ἀθηναῖος εἶ, πόλεως τῆς μεγίστης. (ἐξ Ἀθηνῶν, πόλεως μεγίστης) μτφ: από την Αθήνα είσαι η οποία είναι μεγάλη πόλη.
επίθετα που ισοδυναμούν με γενική πτώση ουσιαστικού : πατρῷος : τοῦ πατρός, μητρῷος:τῆς μητρός, παπῷος : του πάππου, Ἀθηναῖος : ἐξ Ἀθηνῶν.
•    οι γεωγραφικοί όροι : Οι γεωγραφικοί όροι μπαίνουν ως παράθεση όταν ακολουθούν τα κύρια ονόματα. Όροι : πόλις, ὄρος, νῆσος, ἐπίνειον, ποταμός, λίμνη τίθενται ως παραθέσεις σε αντίστοιχα ονόματα  π.χ Κυλήνην, τό Ἠλείων ἐπίνειον ἐνέπρησαν / Πάρνης, τό ὄρος. Ο γεωγραφικός όρος χωρίζεται από την παράθεση με κόμμα.
•    Παράθεση πρότασης : ονομαστική ή αιτιατική ουσιαστικού ή επιθέτου που χαρακτηρίζει το περιεχόμενο ολόκληρης πρότασης. Μπορεί να είναι απλή ή περιγραφική  στην περίπτωση που συνοδεύεται από άλλους προσδιορισμούς. π.χ Ἐμέθυον, ἱκανή πρόφασις εἰς τό ἁμαρτάνειν / Ἑλένην κτάνωμεν, Μενελάῳ λύπην πικράν.
•    επάλληλες παραθέσεις χρησιμοποιούνται για τον ακριβέστερο χαρακτηρισμό. π.χ Μελήσιππον πρῶτον ἀποστέλλει, τόν Διακρίτου, ἄνδρα Σπαρτιάτην {ὅς ἦν υἱός τοῦ Διακρίτου, ὅς ἦν ἀνήρ Σπαρτιάτης}

ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ  ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΑΘΕΣΗΣ
ΕΠΙΜΕΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ :   ( ΕΠΙΜΕΡΙΣΜΟΣ  – ΣΧΗΜΑ ΚΑΘ’ΟΛΟΝ ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ )

Μια γενικότερη έννοια επιμερίζεται σε ειδικότερα μέρη συχνά με τις λέξεις : ὁ μέν – ὁ δε, ἕκαστος, ἄλλος, ἕτερος κλπ. Πρόκειται για σχήμα λόγου στο οποίο
•    το όλο σε πληθυντικό αριθμό (πτώση συνήθως ονομαστική) προηγείται και ακολουθεί ως κατά παράθεση προσδιορισμός το μέρος που είναι λέξη περιεκτική ή περιληπτική . Οι λέξεις  ἕκαστος, ἑκάτερος, οὐδείς, ἄλλος, ἄλλοθεν, πᾶς χρησιμεύουν συνήθως στην περίπτωση αυτή ως επιμεριστικές παραθέσεις π.χ Αἱ τέχναι, τό ἑαυτῆς ἑκάστη ἔργον ἐργάζεται  [ τῶν τεχνῶν  ἑκάστη τό ἑαυτῆς ἔργον ἐργάζεται ] Κανονικά το όλον (αἱ τέχναι) έπρεπε να είναι σε γενική πτώση (διαιρετική) και όχι στην πτώση του μέρους.
•    το όλο προηγείται χωρίς ρήμα και βρίσκεται στην ίδια πτώση με τα μέρη που το κα-θένα έχει τα μέρη του και συνοδεύονται από τα :μέν ….δέ. Το όλο έπρεπε να είναι σε γενική πτώση (διαιρετική). ὑπέρ τῶν ἱερῶν, ἅ οὗτοι  τά μέν ἀπέδοντο, τά δ’  εἰσιόντες ἐμίαινον ( ὧν οὗτοι τά μέν, ) / αἱ οἰκεῖαι, αἱ μέν ἐπεπτώκεσαν , αἱ δέ περιῆσαν (τῶν οἰκειῶν, αἱ μέν …αἱ δε)
•    το όλον προηγείται και έχει το ρήμα του το οποίο εννοείται και στα μέρη. Συνοδεύεται από τα μέν …δέ . π.χ  Ὑμεῖς οἰκεῖτε τήν πόλιν, οἱ μέν οὕτως ὁρῶντες, οἱ δέ οὕτω  ποιοῦντες (οἱ μέν οὕτως ὁρῶντες  οἰκεῖτε τήν πόλιν, οἱ δέ οὕτω  ποιοῦντες οἰκεῖτε τήν πόλιν)

ΠΡΟΕΞΑΓΓΕΛΤΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ : εκφράζει κρίση για το περιεχόμενο ολόκληρης πρότασης και μπορεί να προηγείται από την πρόταση. Ως  προεξαγγελτικές παραθέσεις χρησιμοποιούνται το ουδέτερο των ουσιαστικοποιημένων μετοχών, επιθέτων, και φράσεων καθώς και αναφορική πρόταση που εισάγεται με το ὅ: τό μέγιστον, τό πάντων μέγιστον, τό τοῦ Ὁμήρου, τό λεγόμενον, τό τῆς παροιμίας, τό θαυμαστότατον, τό τελευταῖον, τό ἔσχατον, τό ἐνάντιον, τό δεινότατον, τό κεφάλαιον, τό ἀμφότερον,  το οὐδέτερον, σημεῖον δέ , δυοῖν θἄτερον, τοὐναντίον, ταὐτόν τοῦτο, αἴτιον δέ, τεκμήριον δέ . π.χ Οὕτω δεῖ πράττειν οὐκ ἐῶντα  τάς ἐπιθυμίας ἀκολάστους εἶναι καί ἐπιχειροῦντα πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν. /  Τό μέγιστον, σύ μέν τούς Ἕλληνας εὔνους ἕξεις, ἐκεῖνοι δέ  δυσμενεστάτους

2.  ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ.
•    έννοια μερική, ειδική διασαφηνίζει μια ευρύτερη – γενικότερη  – από  εκείνη που προσ-διορίζει και μεταφράζεται με το δηλαδή.  (είδος = η επεξήγηση, γένος= η έννοια που ε-πεξηγείται) .
•     χρησιμοποιείται ως επεξήγηση :   1. ουσιαστικό   2. ουσιαστικοποιημένη λέξη 3. άναρθρο απαρέμφατο  4. δευτερεύουσα ονοματική πρόταση  ( ειδική, πλάγια ερωτηματική, ενδοιαστική  5. έναρθρο απαρέμφατο   6. έναρθρο τελικό  απαρέμφατο σε λέξεις που δηλώνουν νόμους, συνθήκες, ψηφίσματα και χρησμούς.
•    η επεξήγηση χωρίζεται με κόμμα από το ουσιαστικό το οποίο προσδιορίζει.
επισημάνσεις στην επεξήγηση :
•    Η επεξήγηση εκφέρεται μερικές φορές με το  ρήμα λέγω σε πτώση αιτιατική σαν αντικείμενό του και σπανιότερα στην πτώση του ουσιαστικού που επεξηγείται  . Το ρήμα λέγω μεταφράζεται εννοώ. Προσέκρουσα ἀνθρώπῳ πονηρῷ, Ἀνδροτίωνα λέγω. /  Εἴσω κομίζου καί σύ, Κασσάνδρα λέγω
•    μετά τις φράσεις σημεῖον δέ, τεκμήριον δέ, τό δέ μέγιστον, τό δέ ἔσχατον, αὐτό τοῦτο παραλείπεται συνήθως το ἐστί τοῦτο ή τόδε ή ἐστί και επεξήγηση στο τοῦτο ή στο τόδε τίθεται ειδική πρόταση  ή κύρια ασύνδετη ή συνδεόμενη με το διασαφητικό γάρ. π. χ πολύ τόδε τεκμήριον (ἐστι), ὡς καλῶς διῴκουμεν τά τῶν συμμάχων. Τό δέ μέγιστον τῶν δεινῶν • πόλεμον ἀντί εἰρήνης εἵλοντο.
•    επεξήγηση σε λέξεις που δηλώνουν νόμους , συνθήκες, ψηφίσματα, χρησμούς τίθεται άναρθρο απαρέμφατο τελικό επειδή αυτά ήταν προστακτικές στον ευθύ λόγο. Ἐπρέσβευσα τήν εἰρήνην, μή καταβαίνειν βασιλέα  ἐπί τήν θάλατταν
•    ως επεξήγηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί : τροπική μετοχή που επεξηγεί τροπικό επίρρημα ή δοτική του τρόπου . π.χ Χρή τούς πατέρας εἶναι ἐπαινέτας ἡμῶν ἔργῳ, παρέχοντας αὑτούς ὄντας ἀγαθούς. ( πρέπει οι πατέρες να είναι επαινέτας μας έμπρακτα, παρουσιαζόμενοι δηλαδή να είναι γενναίοι).

Η παράθεση και η επεξήγηση, συνήθως, χωρίζονται με κόμμα από το ουσιαστικό το οποίο προσδιορίζουν.


3.  ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ   ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ.
Επίθετο το  οποίο προσδιορίζει ένα ουσιαστικό και αποτελεί μαζί με αυτό μία έννοια. Αποδίδει  μια προϋπάρχουσα, σταθερή ιδιότητα στο ουσιαστικό και συμφωνεί με αυτό στο γένος, στον αριθμό και στην πτώση.
•    ως επιθετικοί προσδιορισμοί τίθενται : 1 .επίθετα 2. επιθετικές μετοχές 3. αντωνυμίες 4. αριθμητικά επίθετα 5. ἐναρθρα γεωγραφικά ονόματα που προσδιορίζουν γεωγραφικούς όρους  6. έναρθρος εμπρόθετος  προσδιορισμός  7. έναρθρο επίρρημα, 8. έναρθρο ουσιαστικό σε γενική πτώση  (το άρθρο είναι στην ίδια πτώση με το προσδιοριζόμενο ουσιαστικό).
επισημάνσεις στους επιθετικούς προσδιορισμούς
ως επιθετικοί προσδιορισμοί χρησιμοποιούνται ακόμα
•    γεωγραφικά κύρια ονόματα με άρθρο όταν βρίσκονται μπροστά από τους γεωγραφικούς όρους και είναι στο ίδιο γένος με αυτούς. [το γεωγραφικό όνομα που μπαίνει μετά τον γεωγραφικό όρο ή στην ίδια πτώση ή σε γενική είναι παράθεση.] π.χ Ἡ Ἀχερουσία λίμνη. Ὁ Πηνειός ποταμός.  Όταν το γεωγραφικό όνομα μπαίνει μετά από τον γεωγραφικό όρο ή στην ίδια  πτώση ή σε γενική πτώση, τότε έχουμε παράθεση π.χ  Ἡ πόλις, οἱ Ταρσοί / Τό ὄρος τῆς Ἰστώνης.
•    προσηγορικά ονόματα που δηλώνουν : επάγγελμα, ηλικία, εθνικότητα και έχουν την έννοια του επιθέτου με τις λέξεις ἀνήρ, γυνή, ἄνθρωπος.   Ὁ ἐργαζόμενος ἄνθρωπος  ἀνταμείβεται /
•    τα επίθετα  με άρθρο : πᾶς, ἅπας,σύμπας,  ὅλος, μόνος, αὐτός, ἄκρος, μέσος, ἔσχατος, ἕκαστος.
•    ο έναρθρος επιθετικός προσδιορισμός (καθώς και η επιθετική μετοχή) έχουν θέση ουσιαστικού –ουσιαστικοποιούνται – όταν παραλείπεται το προσδιοριζόμενο ουσιαστικό. Το ουσιαστικοποιημένο επίθετο παίρνει τη συντακτική θέση του ουσιαστικού που έχει παραληφθεί π.χ ἡ φιλία (γη ή χώρα), ἡ προτεραία (ἡμέρα), οἱ ὀλίγοι (οι ολιγαρχικοί) , τό εὔδαιμον = ἡ εὐδαιμονία, τό ἱερόν ( ο ναός) κλπ

4.   ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΟΣ     ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ.
•     επίθετο  ή επιθετική μετοχή ή αντωνυμία   που    οποίο προσδιορίζει ένα ουσιαστικό .
•     αποδίδει  προσωρινή – παροδική  ιδιότητα στο ουσιαστικό και συμφωνεί με αυτό στο γένος, στον αριθμό και στην πτώση.  π.χ Κατέλαβον τάς πόλεις ἐρήμους . μτφ βρήκαν τα χωριά έρημα (ενν. ήταν έρημα τώρα ενώ πριν μπορεί να μην ήταν).  Πατηγύας φαίνεται ἐλαύνων ἰδροῦντι τῷ ἵππῳ .  Ἀγησίλαος ἐκέλευε φαιδρῷ τῷ προσώπῳ.
•     μερικές φορές αναφέρεται σε σημείο του ουσιαστικού που προσδιορίζει . Στην περίπτωση αυτή μεταφέρουμε το επίθετο στο ουδέτερο γένος και το ουσιαστικό στη γενική πτώση και μεταφράζουμε με βάση αυτήν την μετατροπή.
π.χ Κῦρος ἔστησε τό ἅρμα πρό τῆς φάλαγγος μέσης. μέσης → μέσον, φάλλαγος→ της φάλαγγας. μτφ. Ο Κύρος έστησε το άρμα του στη μέση της φάλαγγας. (το επίθετο τράπηκε  στο ουδέτερο γένος και το ουσιαστικό σε γενική.)
•    συνήθως ως κατηγορηματικοί  προσδιορισμοί χρησιμοποιούνται οι λέξεις : πᾶς, ἅπας,σύμπας,  ὅλος, μόνος, αὐτός, ἄκρος, μέσος, ἔσχατος, ἕκαστος όταν δεν έχουν άρθρο.
•     ο κατηγορηματικός προσδιορισμός δεν έχει ποτέ άρθρο .

πρακτική διάκριση του επιθετικού από τον κατηγορηματικό προσδιορισμό :
το επίθετο έχει άρθρο, το ουσιαστικό δεν έχει = επιθετικός
ούτε το επίθετο έχει άρθρο, ούτε το ουσιαστικό = επιθετικός
και το επίθετο και το ουσιαστικό έχουν άρθρο = επιθετικός
το επίθετο δεν έχει άρθρο και προηγείται και το ουσιαστικό  έχει άρθρο.= κατηγορηματικός

Να αναγνωρίσετε τα είδη των ονοματικών προσδιορισμών και τον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται.
Προσήκειν, ὦ ἄνδρες δικασταί, πᾶσιν ὑμῖν τιμωρεῖσθαι Ἀγόρατον τουτονί.
Ὁ  θάνατος τυγχάνει ὤν δυοῖν πράγματοιν διάλυσις, ψυχῆς  καί τοῦ   σώματος.
Οἱ πολέμιοι ἀφίκοντο εἰς ἄκρον τό ὄρος.
Ὅ δέ  πάντων δεινότατον ἐστι, τοιοῦτος  ὤν ὡς εὔνους τῷ δήμῷ  τούς λόγους ποιεῖται.
Οὐχ οἷον τ’ ἐστί μοι ταῦτα κωλῦσαι τῷ στρατηγῷ.
Οἱ  γεωργοί θεραπεύουσι τήν σφετέραν αὐτῶν γῆν.
Ἠγεῖτο Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς.
Ἡ ἡμετέρα τῶν σοφιστῶν τέχνη ἐπέδωκεν.

ΟΝΟΜΑΤΙΚΟΙ    ΕΤΕΡΟΠΤΩΤΟΙ  ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ : χρησιμοποιούνται οι πλάγιες πτώσεις –  βρίσκονται σε διαφορετική πτώση από το ουσιαστικό που προσδιορίζουν και δηλώνουν :

ΓΕΝΙΚΗ που εξαρτάται από ουσιαστικά  επίθετα  και επιρρήματα τα είδη    παρατηρήσεις
διαιρετική

δηλώνει : το όλον, μέρος από το οποίο είναι το προσδιο-ριζόμενο πράγμα προσδιορίζει το μέρος, το τμήμα    διαιρετική παίρνουν συχνά : 1.ουδέτερα επιθέτων, αντωνυμιών, ο υπερθετικός βαθμός επιθέτου &  επιρρήματος, οι επιμεριστικές αντωνυμίες σε κάθε γένος.
2.διαιρετική
είναι και η γενική που δηλώνει χώρα στα ονόματα τόπου και έθνους.
3.τα επίθετα ἥμισυς και πολύς και τα υπερθετικά του επιθέτου αντί να μπουν σε ουδέτερο γένος μπαίνουν καθ’ έλξη στο γένος του ουσιαστικού που είναι γενική διαιρετική.
4. τα χρονικά, ποσοτικά και τοπικά επιρρήματα.
Ὁ στρατός ἀφίκετο τῆς Ἀττικῆς ἐς Οἰνόην.
Εἰς τοῦτο ἀναίδειας ἀφῖκται. /   Οὗτος κάλλιστος πάντων ἀπεδέδεικτο.
Μέρος τι τῶν βαρβάρων ἀπέκτειναν.  Ἦγεν τήν πλείστην τῆς στρατιᾶς.  Ἄνδρας τῶν φυλάκων ἀποκτείνουσι.
κτητική :
δηλώνει το κτήμα ή την ιδιότητα προσδιορίζει  τον κτήτορα ή συνήθως δέχονται γενική κτητική 1. το ουδέτερο της δεικτικής ή της αναφορικής αντωνυμίας  2 . τα επίθετα : οἰκεῖος, ἀλλότριος, κοινός, ἱερός, συγγενής, φίλος, ἐχθρός, κακόνους, εὔνους. π.χ  Ἅ εἴληφα τῆς πόλεως, ἀποδώσω .   Ὁ ἀγρός τοῦ Περικλέους, Ταῦτα εἶχον Ἀθηναῖοι Πελοποννησίων.  Οὐ Περικλέους ὁ ἀγών ἀλλά τῆς πόλεως κοινός.
δημιουργού
:δηλώνει  τον δημιουργό προσδιορίζει το δημιούργημα

Τά  ἔπη τοῦ  Ὁμήρου.
Οἱ νόμοι τοῦ Δράκοντος
Τά δεινά τοῦ πολέμου
Λυσίου λόγοι
ιδιότητας δηλώνει
ιδιότητα (μέγεθος, ηλικία, χρόνο) :δέχονται γενική της ιδιότητας τα αριθμητικά ή επίθετα στα οποία τίθεται εκφράζουν :  ηλικία , μέγεθος ή το είδος στο οποίο ανήκει η προσδιοριζόμενη λέξη.  Τεῖχος ὀκτώ σταδίων

Λαβόντες σῖτον τεσσάρων  ἡμερῶν ἀπέπλεον

Παῖς τριῶν ἐτῶν.
ύλης ή του περιεχομένου: δηλώνει την ύλη από την οποία είναι κατασκευασμένο ένα συγκεκριμένο πράγμα ή το περιεχόμενό του.

Ἀνήρ μεγίστης ἀρετῆς
Ὅμιλος ἀστῶν καί ξένων.
Στέφανος δάφνης
αξίας ή του τιμήματος : δηλώνει την αξία ή πόσο τιμάται αυτό για το οποίο γίνεται λόγος.    επίθετα που παίρνουν γενική της αξίας είναι : ἄξιος (ίσης αξίας), ἀνάξιος, ἀντάξιος, τίμιος,( ο πολύτιμος) ὤνιος (αυτός που προορίζεται για αγορά), ὠνητός (αγοραστός)

π.χ  Δέκα μνῶν χωρίον

Οὐκ ἀξίως τῆς παρασκευῆς

Πολλοῦ ἄξιος γέγονεν.
αιτίας δηλώνει : την αιτία που προηγείται από κάποια ενέργεια ή πράξη προσδιορίζει την πράξη δέχονται γενική της αιτίας : 1.ουσιαστικά: δίκη, γραφή (έγγραφη καταγγελία), εισαγγελία, ἔνδειξις, λῆξις (μήνυση), αἰτία (κατηγορία), 2. επίθετα :αἴτιος (όταν σημαίνει ένοχος ή κατηγορούμενος), ὑπαίτιος, ἀναίτιος, ὑπόδικος, ὑπεύθυνος, ἔνοχος, ὑπόλογος, εὐδαίμων, μακάριος. 3. δικαστικά ρήματα ή ρήματα ψυχικού πάθους 4.επιφωνήματα
π.χ Κρίνομαι θανάτου (δικάζομαι με ποινή τον θάνατο.)

Μεγάλων ἀδικημάτων ὀργή.

Οὐδείς ἔνοχος λιποταξίου, οὐδέ δειλίας.
υποκειμενική :δηλώνει μια ενέργεια ή πράξη  προσδιορίζει το υποκείμενο της ενέργειας εξαρτάται από ρηματικά ουσιαστικά τα οποία αν τα μετατρέψουμε σε ρήματα η έννοια που εκφράζει η γενική θα γίνει – σε ονομαστική πτώση – το υποκείμενο.
Ἡ ἀφιξις τῶν ἀνδρῶν .

Πόλεμος Ἀθηναίων καί Πελοποννησίων

Ἔλλειψις σίτου.

Οἱ ἄνθρωποι τυγχάνουσι τῶν εὐργεσιῶν τοῦ θεοῦ.
αντικειμενική :δηλώνει μια ενέργεια ή πράξη προσδιορίζει το αντικεί-μενο μιας ενέργειας 1. εξαρτάται από ρηματικά ουσιαστικά τα οποία αν τα μετατρέψουμε σε ρήματα η έννοια που εκφράζει η γενική θα γίνει – σε γενική πτώση – το αντικείμενο

π.χ   Οὐκ ἐδύναντο καθεύδειν ὑπό πόθου πατρίδος

Οὗτος ἐστί νομεύς ἀγέλης.

Ἒοικε γάρ ἡ ἐπιμέλεια αὐτῆς  εἷναι  ἃμα τε ἡδυπάθειά τις καί οἲκου αὒξησις
2. συντάσσονται με γενική αντικειμενική  1.. τα ρηματικά ουσιαστικά που φανερώνουν το πρόσωπο που ενεργεί   2 . τα επίθετα που δηλώνουν α) φροντίδα, επιμέλεια, φειδώ  και τα αντίθετά τους (ἐπιμελής, ὀλίγωρος,ἀμελής, φειδωλός, ὀλίγωρος ) β) μνήμη και λήθη (ἀμνήμων, ἐπιλήσμων) γ) έμπειρία, ἀπειρία, επιτυχία, αποτυχία (ἐμπειρος, ἄπειρος, ἀτυχής, ἐπιτυχής, ἐπιστήμων, ἔμπειρος) δ) συμμετοχή,  πλησμονή, στέρηση, χωρισμό, απαλλαγή (μέτοχος, κοινωνός, μεστός, πλήρης, κενός, ορφανός, ἔρημος, καθαρός, ἁγνός, ἔμπλεως, ἐνδεής, ἐλεύθερος, γυμνός,  ) ε) αρχή , εξουσία και τα αντίθετά τους (κύριος, ἐγκρατής, ἀκράτωρ, ὑπήκοος  στ) διαφορά ή σύγκριση (διάφορος, ἕτερος, ἀλλότριος, ἀλλοῖος)
π.χ  Ξέρξης ἄπειρος ἦν ἀνδρῶν ἀγαθῶν.

Πολλαί χῶραι ἦσαν ὑπήκοοι αὐτοῦ.
Ὁ Ἠρακλῆς ὁρῶν τήν Ἑλλάδα μεστήν πολέμων οὖσαν ὑπέδειξε ἅ χρή .

Ὁ ἀμελῶν τῶν βελτίστων οὐδέ διάφορος θηρίων ἐστί.

συγκριτική : συντάσσεται με επίθετα ή επιρρήματα συγκριτικού βαθμού ή και με άλλες λέξεις που έχουν συγκριτική σημασία ( πρότερος, ὕστερος, δι-πλάσιος, πολλαπλάσιος, ἄλλος)

π.χ Ἐπύαξα προτέρα Κύρου ἀφίκετο

Διπλάσιος ἐγένετο αὐτός ἑαυτοῦ

Ἐπειδάν τῶν ἀρκούντων περιττά κτήσονται.

ΓΕΝΙΚΗ που εξαρτάται από επιρρήματα
1.  διαιρετική    όταν εξαρτάται από τοπικά ( φανερώνουν σημείο από ένα τόπο)  –χρονικά –ποσοτικά  επιρρήματα (ἔξω, ἐντός, εἴσω, κρύφα, ἐγγύς, πλησίον, ἔμπροσθεν, ὄπισθεν, ἑκατέρωθεν, λάθρα, μεταξύ, ἐναντίον)

Ποῦ τῆς γῆς κατοικεῖς ;

Πρωΐ τῆς ἡμέρας ἐγυμνάζοντο.
2. της αφετηρίας 1. προθετικά :ἐντός, εἴσω, μεταξύ, ἑκατέρωθεν, ὄπισθεν, πέραν όταν η γενική φανερώνει τόπο 2. απομάκρυνσης ή χωρισμού : ἔξω, ἐκτός, πόρρω (μακριά), πρόσω (μπροστά) λάθρα (κρυφά)

Κῦρος ἦν πλησίον τοῦ τείχους

Οἱ ἐκπεπτωκότες ἔμεινον ἔξω τῆς Ἀττικῆς.
3. της αναφοράς  : η γενική εξαρτάται επιρρήματα 1. προθετικά :ἐντός, εἴσω, μεταξύ, ἑκατέρωθεν, ὄπισθεν, πέραν όταν η γενική δεν φανερώνει τόπο 2.τροπικά ( ὡς, πῶς, ὅπως, εὖ, καλῶς, κάλλιον, βέλτιον) πῶς ἔχεις τῆς γνώμης Ἡ Κέρκυρα καλῶς παράπλου κεῖται  Βασιλεύς πῶς ἔχει παιδείας ;
4. αντικειμενική : παράγωγα επιρρήματα από επίθετα που συντάσσονται με γενική αντικειμενικη  (ἀξίως, ἀπείρως)

Τῶν μεγίστων ἐπιτηδευμάτων οὐκ ἀπείρως ἔχουσιν.

ΔΟΤΙΚΗ που εξαρτάται από ουσιαστικά , επίθετα και επιρρήματα.
αντικειμενική : επίθετα και επιρρήματα  που δηλώνουν :
1. ωφέλεια ή βλάβη, φιλία ή έχθρα, ευπείθεια ή υποταγή, το αρμόζον, το πρέπον και αντίθετά τους.
( ὠφέλιμος, βλαβερός, φίλος, ἐχθρός, πολέμιος, ἐνάντιος, εὐπειθής,, ὑπήκοος, ἁρμόδιος, ἀπρεπής )

π.χ  Ἡ τῶν ἐδεσμάτων ἐπιθυμία βλαβερά μέν τῷ σώματι.
2. ταυτότητα, ομοιότητα, ισότητα, συμφωνία, ( ἴσος, ἄνισος, ἰσόρροπος, σύμφωνος, , συγγενής, ὅμοιος, ἔμφυτος, ἔνοχος, συνῳδός, ὁμόγλωσσος, ὅμορος, συμμελής, ὁ αὐτός, ἀνόμοιος, παραπλήσιος, προσφερής, συγγενής, )

π.χ Οἱ ὅμοιοι τοῖς ὁμοίοις εὖνοι εἰσί.

Ἡ νῆσος ἴση ἐστί τῇ πόλει
3. ακολουθία, διαδοχή, προσέγγιση, μείξη και τα σύνθετα με τις προθέσεις ἐν και σύν (ἀκόλουθος, διάδοχος, πλησίος, γείτων) ( Λύσανδρος διάδοχος Καλλικρατίδᾳ.  –
4. τα επιρρήματα :ἅμα, ὁμοῦ, και τα επιρρήματα παράγωγα από τα παραπάνω επίθετα.
Αἰδώς καί δίκη ἔμφυτα ἀνθρώποις εἰσίν.
συντάσσονται τα ουσιαστικά που παράγονται από επίθετα ή ρήματα τα οποία συντάσσονται με δοτική

τα επιρρήματα αναφοράς  ή του κατά τι : εξαρτάται από επίθετα και περιορίζει τη σημασία τους π.χ. Ὁ ἀνήρ τῇ ἡλικίᾳ νέος ἔτι ἦν.
Συγγενεῖς ἐστέ φύσει οὐ νόμῳ.

ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ που εξαρτάται από ουσιαστικά και επίθετα
αναφοράς  ή του κατά τι
: με ουσιαστικά ή επίθετα ,με επίρρημα συνήθως ως αιτιατικές της αναφοράς χρησιμοποιούνται τα ε-πίθετα : τό εὖρος, τό ὕψος, τό πλῆθος, τό ὄνομα.
επιρρήματα με: νή, ναί, μά,( σε βεβαίωση)  οὐ μά

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
1. νῦν  δέ  πολύ  μᾶλλον πραγματεύονται  ὅπως  ἄρξουσιν  ἤ   ὅπως   ἄξιοι τούτου ἔσονται.
2. Ἒοικε γάρ ἡ ἐπιμέλεια   αὐτῆς  εἷναι  ἃμα τε ἡδυπάθειά  τις  καί οἲκου  αὒξησις
3.Τειρεσίας ἦν τυφλός τά ὄμματα.
4. Οὓτω  δεινός  τις  ἒρως  αὐταῖς  τοῦ  ἂρχεσθαι ὑπ’  ἐκείνου  ἐγγίγνεται
5. Ἔστι Σικελία τρίγωνος τῷ σχήματι.
6. Ἡ δέ ἀγορά μεστή ἦν παντοδαπῶν καί ὅπλων καί ἵππων.
7. Ἄνδρας τῶν φυλάκων ἀποκτείνουσι.
8. Οἱ φιλόσοφοι δοκοῦσιν εἶναι τοῖς μέν μηδενός τίμιοι, τοῖς δέ ἄξιοι τοῦ παντός.
9. Οὐ Περικλέους ἴδιος ὁ ἀγών, ἀλλά τῆς πόλεως κοινός.
10. Ἅ εἴληφα τῆς πόλεως ἀποδώσω.
11. Ἔφεσον ἀπέχει Σάρδεων τριῶν ἡμερῶν ὁδόν.
12. Εἰ μέν τίς τῶν εἰθισμένων ἐν ὑμῖν ἀγορεύειν ἀξίως ἦν τῆς πόλεως εἰρηκώς, ἐγώ πολλήν ἡσυχίαν ἄν ἦγον.
13. Ἐγώ  μεγίστην μέν ἡγοῦμαι συμμαχίαν εἶναι και βεβαιοτάτην τό τά δίκαια πράττειν – εἰκὀς γάρ καί τήν θεῶν εὔνοιαν γενέσθαι .
14. Κῦρος ἀπέδωκε τῇ στρατιᾷ μισθόν τριῶν ἡμερῶν.
15. Ποταμός Κύδνος τό ὄνομα, τό εὖρος δύο πλέθρων.
16. Ἦγεν τήν πλείστην τῆς στρατιᾶς.
17. Βασιλεύς πῶς ἔχει παιδείας ;
18. Ἅμα τῷ ᾔρι ἀρχομένῳ.
19. Ἀγησίλαος πραότατος τοῖς φίλοις ὤν ἐχθροῖς φπβερώτατος ἦν.

Ε  Π  Ι  Ρ  Ρ  Η  Μ  Α  Τ  Ι  Κ  Ο  Ι         Π  Ρ  Ο  Σ  Δ  Ι  Ο  Ρ  Ι  Σ  Μ  Ο  Ι
•    Προσδιορίζουν επιρρηματικά  το ρήμα , αλλά (σπανιότατα) και άλλους όρους της προτάσεως .
•    Εκφέρονται με :
α) ένα επίρρημα  ( τόπου , χρόνου , ποσού , τρόπου ) π.χ ‘Αποπλέομεν αὔριον .
β) έναν εμπρόθετο προσδιορισμό  π.χ ‘Αφίκετο εἰς  Δελφούς .
και δηλώνουν πολλές σχέσεις : τόπο , χρόνο , όργανο , τρόπο , μέσο , αιτία , ύλη, σκοπό , συνοδεία, καταγωγή, προέλευση , συνοδεία , αναφορά , κατάσταση , συμφωνία, διανομή, προσθήκη, υπεράσπιση , αντιπροσωπευση , χάρη, προτίμηση , σύγκριση , ωφέλεια , βοήθεια , προσέγγιση, επιστασία, υπέρβαση , εξάρτηση , όρο ,τάξη , διαφορά , εναντιότητα , συνεργασία , ασχολία , χωρισμό , εξαίρεση ,όριο , κατεύθυνση (απλή ή εχθρική ) το εναντίον, το ενώπιον , το μεταξύ , το τέρμα .
γ) Μια επιρρηματική  μετοχή . ( χρονική , αιτολογική, υποθετική , εναντιωματική , τελική, τροπική) π.χ ‘Απελθών  ἀπήγξατο .
δ) Μια   επιρρηματική   πρόταση . ( χρονική , αιτιολογική , υποθετική,  εναντιωματική , τελική, συμπερασματική , αναφορική  επιρρηματική ).π.χ Ἀθηναῖοι ἐνόμισαν λελύσθαι τάς σπονδάς ,διότι εἰς χεῖρας ἦλθον .
ε) Ένα  όνομα  ουσιαστικό  σε πλάγια πτώση :

Ι) ΠΛΑΓΙΕΣ  ΠΤΩΣΕΙΣ  ΠΟΥ  ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΡΗΜΑΤΑ-ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΛΑΓΙΩΝ ΠΤΩΣΕΩΝ .
Α΄   ΓΕΝΙΚΗ

1. Χρόνου : π.χ  Οὐ τῆς   ἐπιούσης   ἡμέρας   ἤξει .
2. Αιτίας  : π.χ  Τῶν  αὐτῶν   ἀδικημάτων  ὀργίζεται .
3. Ποσού : π.χ Πόσου διδάσκει  Εὔηνος ;

Β ΄  ΔΟΤΙΚΗ
1.Τόπου : π.χ  ‘Ενίκησεν ‘Ισθμοῖ   καί  Νεμέᾳ .
2.Χρόνου : π.χ Τῇ   πρώτῃ  ἡμέρᾳ   ἀφίκοντο   ἐπί τόν ποταμόν .
3.΄Οργανον : πχ . Τῇ   βακτηρίᾳ  τήν  θυράν  ἔκρουε .
4. Αιτίας :. ( συνήθως με  ρήματα ψυχικού πάθους )   π.χ  Λιμῷ  ἀπέθανεν
5. Τρόπου . π.χ  Βίᾳ  εἷλον τήν πόλιν .
6. Ποσού .( συνήθως με επίθετα και επιρρήματα συγκρτικού βαθμού) π.χ  Πολλῷ  μεῖζον  ἔστι
7. Συνοδείας : π.χ  ‘Αθηναῖοι  ἦλθον  ναυσίν τριάκοντα .
8. Αναφοράς : π.χ  Ἄνθρωπος συνέσει ὑπερέχει  τῶν  ζώων .

Γ΄ ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ
1.Ποσού (χρόνου) :π.χ Αἱ   σπονδαί   ἐνιαυτόν   ἔσονται .
2. Ποσού (τόπου) : π.χ  ‘Απέχει  Πλαταιά   Θηβῶν   σταδίους  ἑβδομήκοντα .
3. Αιτίας : π.χ .Τί τινηκάδε    ἀφῖξαι , ὦ  Κρίτων ;
4. Σκοπού : π.χ. ‘Ηρωτῶντο  ὅ,τι   ἥκοιεν .
5. Αναφοράς : π.χ ‘Αλγεῖ   τόν δάκτυλον .
6. Τρόπου : π.χ . Γίγνεται τοῦτον τόν τρόπον .
ΙΙ) ΠΛΑΓΙΕΣ  ΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ  ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ  Η  ΕΠΙΦΩΝΗΜΑΤΑ
Α ΄ ΓΕΝΙΚΗ

1.Διαιρετική : π.χ Πολλαχοῦ   τῆς   γῆς .
2.Αναφοράς . π.χ Πῶς   ἔχει  παιδείας ;
3. Χωρισμού : π.χ  Ἔξω τῆς  πόλεως .
4.Αντικειμενική : π.χ   Ἀξίως λόγου .
5.Με τα προθετικά επιρρήματα : ἐντός , ἐγγύς , ὄπισθεν , μεταξύ , ἐναντίον . π.χ Μεταξύ τῶν ἀνθρώπων .
6.Αιτίας  (από  επιφωνήματα ) . π.χ Φεῦ   τῆς  ἀνοίας .
Β ΄   ΔΟΤΙΚΗ
1. Αντικειμενική : π.χ  Ὁμοίως  ἐκείνῳ  .
2.Με τα προθετικά επιρρήματα : ἅμα , ὁμοῦ . π.χ  Ἅμα  τῷ   κακῷ .
Γ ΄ ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ
1. Σε όρκους με τα μόρια : νή , μά. . Νή   Δία .

ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΟΥΣ   ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ
Να αναγνωρίσετε  τα  είδη  των   επιρρηματικών  προσδιορισμών .

1. Ἄλλο   στράτευμα   συνελέγετο  αὑτῷ   ἐν  Χερρονήσῳ   τόνδε   τόν  τρόπον .
2. Κελεύουσι  φυλάττεσθαι  μή  ἡμῖν   ἐπιθῶνται   τῆς  νυκτός οἱ   βάρβαροι .
3. ‘Αθηναῖοι   ‘Αλκιβιάδην   ἐδίωξαν  ἀσεβείας .
4.’Εβασίλευσεν  ἀντ’    ἐκείνου .
5. Δωριεῖς   ὀγδοηκοστῷ   ἔτει  μετά τήν  ‘Ιλίου  ἅλωσιν  Πελοπόννησον  ἔσχον .
6. Αἱ  μάχαι  κρίνονται μᾶλλον  ταῖς  ψυχαῖς ἤ   ταῖς τῶν  σωμάτων  ῥώμαις .
7. Πολλῷ   κρεῖττον  ἐστι  ἐμφανής  φίλος  ἤ  χρυσός   ἀφανής .
8.Ὑστέρησε   τῆς  μάχης  ἡμέρας  πέντε .
9. Διά δέκα  ἐπάλξεων  πύργοι  ἦσαν .
10. Οἱ  ληφθέντες  ἤχθησαν  προσδεδεμένοι τάς  χείρας .
11. Δεῖ   δέ  χρημάτων καί   ἄνευ  τούτων  οὐδέν   ἐστι  γενέσθαι  τῶν  δεόντων .
12. Κάρδαμον   μόνον  ἔχουσιν  ἐπί  τῷ  σίτῳ .
13. Ἐπιθυμῶ   ἐπισκέψασθαι  μετά  σοῦ.
14. Ἀκοντίζει   Κῦρον   ὑπό τόν   ὀφθαλμόν   βιαίως .
15. Τήν  μητέραν πέπαυμαι  τρέφων τρίτον  ἔτος τουτί .
16. ‘Απῆλθον   τοῖς   μέν πεπραγμένοις   αἰσχυνόμενοι , τοῖς  δέ   εἰρημένοις   βαρυνόμενοι .
17. Ἄρτι  ἥκεις ἤ  πάλαι ;
18. Πάτριον  ἡμῖν   ἐκ  πόνων  τάς  ἀρετάς  κτᾶσθαι .
19. Ἦλθε   παρά   Κυαξάρου  ἂγγελος .
20.Ἐφυλάττοντο   ἱκανοῖς  φύλαξι  νυκτός  τε  καί  ἡμέρας .
21. Λακεδαιμόνιοι  ᾤοντο  ὀλίγων  ἐτῶν  ὀλίγων  καθαιρήσειεν  τήν  τῶν  ‘Αθηναίων  δύναμιν .
22. Μέγαρα  ἀπέχουσιν Συρακουσῶν  οὔτε  πλοῦν πολύν  οὔτε  ὁδόν.
23. Ἅμα δέ τῇ   εἰσόδῳ  τῶν  Ἑλλήνων  πολλοί τῶν  κατοίκων δειλίᾳ ἔλειπον τήν πόλιν καί δρόμῳ  ἔτρεχον  διά τοῦ  πεδίου .
24. ‘Αγησίλαος   ἐν  τούτοις  ἦν .
25. Πρέσβεις  πέπομφε   ὡς  βασιλέα .
26. ‘Αλλ’    αὐτά  ταῦτα  νῦν  ἥκω   παρά  σε .
27. Ὁ  μέν  δή  Δερκυλίδας  ἐφ’   Ἑλλησπόντου   ἐπορεύετο .
28. Ἡ   ὁδός  ἦν τό  μῆκος  εἴκοσι   σταδίων .
29. Σύν  τῷ  νόμῳ  τήν  ψῆφον  τίθεσθε .
30. Πρός  τι ταῦτα  με   ἐρωτᾷς ;
31. Πέντε ναῦς    ἔλαβον  καί  μίαν τούτων  αὐτοῖς   ἀνδράσιν .
32. Πάντες  πλήν  ἐμοῦ   ὑμᾶς  προδεδώκασιν .
33. Κέρκυρα   καλῶς   παράπλου  κεῖται .
34. Οἴμοι τῶν  κακῶν .
35. Τά  τούτοις   ἐφεξῆς  ἡμῖν   λεκτέον .
36. Ἐπί τῆς   ἡμετέρας  πόλεως  οὐδέν   ἔχω   εἰπεῖν .
37. ‘Ανεχώρουν  μάλα   ὑπεροπτικῶς   τῶν  ἐναντίων .
38. Ἔφευγον   εὐθύς    ἔξω   τῆς   πόλεως .
39. ‘Εντός  εἴκοσιν   ἡμερῶν  ἤγαγε  τούς  ἄνδρας .

Πηγή : Ανώνυμη

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1985

Δευτερεύουσες Προτάσεις Α.Ε : Ασκήσεις και Ενδεικτικές Απαντήσεις

  1. Ἔγνωσαν ὅτι κενὸς ὁ φόβος εἴη. [Δευτερεύουσα Εδική Πρόταση ,σε θέση αντικειμένου στο ρήμα  ἒγνωσαν. Εκφέρεται με ευκτική του πλαγίου λόγου (εἲη) γιατί εξερτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (ἒγνωσαν) και δηλώνεται ταυτόχρονα το πραγματικό (αντικαθιστά την οριστική) σαν υποκειμενική -αμφίβολη γνώμη]
  2. Παῦσαι, πρὶν ὀργῆς κἀμὲ μεστῶσαι λέγων. [Δευτερεύουσα Χρονική Πρόταση. Εκφέρεται με τελικό απαρέμφατο (μεστῶσαι), γιατί εισάγεται με το σύνδεσμο πρίν και εξαρτάται από καταφατική πρόταση (παῦσαι)
  3. Ἔχω τριήρεις, ὥστε ἑλεῖν τὸ ἐκείνων πλοῖον.[Δευτερεύουσα Συμπερασματική Πρόταση. Εκφέρεται με απαρέμφατο που δηλώνει το σκοπό]
  4. Φοβοῦνται μὴ τὰ ἔσχατα πάθωσιν.[Δευτερεύουσα Ενδοιαστική Πρόταση σε θέση αντικειμένου στο ρήμα φοβοῦνται. Εκφέρεται με υποτακτική γιατί δηλώνει προσδοκώμενο φόβο]
  5. Εἰ μὴ φυλάξεις τὰ μικρά, ἀπολεῖς τὰ μείζονα.
  6. Ἥξουσιν αἱ μέριμναι, κἄν μὴ θέλῃς . [Δευτερεύουσα Εναντιωματική-Παραχωρητική Πρόταση που δηλώνει ενδεχόμενη εναντίωση. Σε συνδυασμό με την κύρια πρόταση σχηματίζει εναντιωματικό (υποθετικό) λόγο του προσδοκωμένου]
  7. Δίκαιος γίγνου, ἵνα καὶ δικαίων τυγχάνῃς.
  8. Κῦρος ἐθαύμασε τὶς παραγγέλλει.
  9. Ἐπεὶ ἀπορία ἦν, ἐλυπεῖτο σὺν τοῖς ἄλλοις.
  10. Ὕστερον ναυτικὸν παρεσκεύαζον, ὅ,τι πέμψουσιν ἐς Λέσβον.
  11. Οὕτως ἀναίσθητος εἶ, ὥστε ού δύνασαι λογίσασθαι.
  12. Εἰ καί μή βλέπεις, φρονεῖς ὅμως.
  13. Ὅτε ἡ μάχη αὕτη ἐγένετο, έτύγχανεν ἐν Σάρδεσιν ὤν.
  14. Λέγει ὡς ὑβριστής εἰμί.
  15. Φοβεῖται μή τή ἔσχατα πάθῃ.
  16. Χαίρω, ὅτι εὐδοκιμεῖς.
  17. Αὐτοῦ διατρίψομεν, ἕως ἄν φῶς γένηται.
  18. Θίβρων, ἐπεί οὐκ ἐπείθετο, Λάρισαν ἐπολιόρκει.
  19. Δῆλόν έστι ὅτι ἐγγύς ἦν βασιλεύς.
  20. Δέδοικα (φοβάμαι) ὅπως μή φανῆς λίαν  σοφός.
  21. Αλλήλους ἤροντο (ρωτούσαν) τίς εἴη και πόθεν ἔλθοι.
  22. Ἡ μήτηρ ἠρώτα τόν Κῦρον πότερον βούλοιτο μένειν ἤ ἀπιέναι.
  23. Ἔλεγεν ὅτι λύσοι τάς σπονδάς.
  24. Ἐπειδή ἐβούλοντο αὐτόν ἀποκτεῖναι, πέμπουσιν τήν Σαλαμινίαν ναῦν.
  25. Ὁ δἐ συλλαμβάνει Κῦρον, ἵνα ἀποκτείνῃ αὐτόν.
  26. Ἐπεί ἔαρ ὑπέφαινε (άρχιζε), Κῦρος συνήγαγε τούς στρατιώτας.
  27. Εἰ μή ἐγώ ἐκέλευον, οὐκ ἄν ἐποίει ταῦτα Ἀγασίας.
  28. Μή ἀπέλθητε, πρίν ἡμᾶς ἀκούσητε.
  29. Ἐμοί δοκεῖ πλεῖν ἡμας ἐπί Μυτιλήνην, πρίν τούς ἐχθρούς μαθεῖν ταῦτα.
  30. Πᾶν ποιοῦσι ὥστε μή διδόναι δίκην (τιμωρεῖσθαι).
  31. Κίνδυνος ἐστί μή οὐ δυνηθῶ δηλῶσαι ταῦτα.
  32. Εἰ μη εἴχομεν φῶς, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἄν ἦμεν.
  33. Οἱ Ἕλληνες ἤσθοντο ὅτι βασιλεύς ἐν τοῖς σκευοφόροις εἴη.
  34. Εἴ τινα λάβοιεν τῶν ἐχθρῶν, ἀπέκεινον.
  35. Εἰ και ἔχομεν χρήματα, ὅμως οὐκ εὐτυχοῦμεν.
  36. Θαυμάζω ἔγωγε, εἰ μηδείς ὑμων μήτ΄ἐνθυμεῖται μήτ΄ὀργίζεται.[Δευτερεύουσες Αιτιολογικές Προτάσεις. Εκφέρονται με οριστική(ἐνθυμεῖται-ὀργίζεται) γιατί δηλώνουν το πραγματικό]
  37. Ἀβροκόμας τά πλοῖα κατέκαυσεν, ἵνα μή Κῦρος διαβῆ.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1726

Ασκήσεις Δευτερευουσών Προτάσεων Αρχαίων Ελληνικών [2]

Να αναγνωρίσετε πλήρως τις δευτερεύουσες προτάσεις.

1. Ἐφοβούμην μη  οὐ  δυνηθείην δια την ἀπειρίαν δηλῶσαι.

2. Δῆλον γαρ ἐστί ὅτι νῦν  περί δόξης πολεμοῦσιν.

3. Ὁπότε τις λέγει περί ἀρετῆσ, οἱ  παῖδες ἤκουον.

4. Ἀγαθός εστίν ὅστις τα προς τους θεούς τελεῖ.

5. Μη ἀπέλθητε, πριν ἀκούσητε.

6. Τα πλοῖα κατέκαυσεν, ἴνα μη  Κῦρος διαβῆ.

7. Ὅτε ἡ μάχη ἐγένετο, Τισσαφέρνης ἐν Σάρδεσιν ἔτυχεν ὤν.

8. Κῦρος ἔχων οὕς εἴρηκα ὡρμάτο ἀπό Σάρδεων.

9. Επιζητεῖται τοῦτο, πότερον ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον δεῖ φίλων ἤ ἐν ἀτυχίαις.

10.Ἐπιτιμοῦσιν τοῡτω, ὠς οὐκ  ἐπαινῆ τούσδε τους ἄνδρας.

11.Εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἀν ἔσται παντί τῶ λαῶ.

12.Χαίρω, ὅτι εὐδοκιμεῖς.

13.Ὅ μέλλεις ποιεῖν, μη  λέγε.

14. Ταῦτα ἐποίησεν, πρίν ἀκοῦσαι περί τῆς βουλῆς.

15.Πρωταγόρας ἐρωτᾶ εἰ οὐκ  αἰσχύνομαι.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1563

Συντακτικό Αρχαίων :Μετατροπή Ενεργητικής Σύνταξης σε Παθητική και το αντίστροφο

Η. ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΗ

1. Οἱ Ἀθηναῖοι πέμπουσι Νικίαν εἰς Σικελίαν στρατηγόν.

2. Προμηθεύς ἔδωκε τοῖς ἀνθρώποις τό πῦρ.

3. Ἀθηναῖοι διδάσκουσι τούς αὐτῶν παῖδας μουσικήν.

4. Ἀθηναῖοι εἵλοντο Κλέωνα στρατηγόν.

5. Βασιλεύς δῶρα αὐτοῖς ἐκόμισεν.

6. Ὁ ἡγεμών ἔδειξεν αὐτοῖς τήν ὁδόν.

7. Ἤν τούτους νικῶμεν, πάντα πεποιήκαμεν ἡμεῖς.

8. Ταῦτα πεπράχασιν Ἀθηναῖοι τε καί Λακεδαιμόνιοι καί πάντες οἱ Ἕλληνες.

9. Δεῖ τόν πολίτην εὖ ποιεῖν τούς φίλους καί κακῶς τούς ἐχθρούς.

10 . Ἀθηναῖοι ἠξίωσαν Θεμιστοκλέα μεγίστων τιμῶν.

Θ. ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΣΕ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ

1. Ἡ πόλις παρεδόθη ὑπό Θησέως τοῖς ἔπειτα.

2. Ἐδόθη ὑπό βασιλέως πολλά χρήματα τῷ Τισσαφέρνει.

3. Ἡ γῆ ἐτέμνετο ὑπό τῶν πολεμίων.

4. Πολλαί θεραπεῖαι τοῖς ἰατροῖς εὕρηνται.

5.Αἱ τῶν Ἀθηναίων νῆες κατεκόπησαν ὑπό τῶν Κερκυραίων.

6. Ἠγγέλθη ὅτι οἱ τριάκοντα φεύγοιεν ὑπό τοῦ δήμου.

7.Οἱ σοφισταί κακῶς ἤκουον καί ἔπασχον ὑπό τῶν μαθητῶν.

8.Κλέων κατάσκοπος μετά Θεαγένους ὑπ’ Ἀθηναίων ᾑρέθη.

9. Κῦρος ὑπό Δαρείου στρατηγός πάντων ἀπεδείχθη.

10. Ἅπαντες ἐξηλάθησαν τῆς πατρίδος ὑπό τῶν τριάκοντα.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1557

Συντακτικό Αρχαίων : Ασκήσεις στην Αιτιατική

Να χαρακτηριστούν συντακτικά οι αιτιατικές στις παρακάτω προτάσεις :

1.  Καὶ πόλις αὐτόθι ᾠκεῖτο Θάψακος ὄνομα.

2.  Διαφέρει γυνὴ ἀνδρὸς τὴν φύσιν.

3. Ἦν καὶ τὸ εἶδος νεανίσκος καὶ τὴν ψυχὴν εὔρωστος.

4. Ἐξεκόπην τὸν ὀφθαλμὸν λίθῳ.

5.  Οἱ στρατηγοὶ ἀπέθανον ἀποτμηθέντες τάς κεφαλάς.

6.  Τὸν ἄλλον χρόνον ἀσφαλῶς διεπορεύοντο.

7.  Στράτευμα συνελέγετο τόνδε τὸν τρόπον.

8.  Ἐνταῦθα ἔμεινεν ὁ Κῦρος ἡμέρας τρεῖς.

9. Ὁ Κεντρίτης ποταμὸς ἀπεῖχε τῶν ὀρέων ἕξ ἢ ἑπτὰ στάδια.

10. Ἑπτὰ γὰρ ἡμέρας ἐπορεύθησαν διὰ τῶν Καρδούχων.

11.Ἀφικνοῦνται εἰς τὸν Ζαπάταν τὸ εὖρος τεττάρων πλέθρων.

12.Πρωταγόρας ἐπιδημεῖ τρίτην ἤδη ἡμέραν.

13.Τὶ τηνικάδε ἀφῖξαι, ὦ Κρίτων;

14.Αὐτὰ ταῦτα ὀργίζομαι σοί.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1555

Συντακτικό Αρχαίων : Ασκήσεις στη Δοτική

Να χαρακτηριστούν συντακτικά οι δοτικές των παρακάτω προτάσεων :

1.Ξέρξης χιλίαις καὶ διακοσίαις ναυσὶ καὶ ἀναριθμήτῳ στρατῷ πεζῷ εἰς τὴν Ἑλλάδα ὥρμησε.

2.Οἱ ὅμοιοι τοῖς ὁμοίοις εὖνοι είσίν.

3.Οὐ μόνον καρποῖς τρεφόμεθα ἀλλὰ καὶ θηρίοις.

4. Ξέρξης τὴν θάλασσαν ὀργῇ έμαστίγωσεν.

5. Ἔργοις φίλους γίγνωσκε μὴ μόνον λόγοις.

6. Τῇ ὑστεραίᾳ ἡ πόλις ἑάλω.

7.Οὐ πολλαῖς ἡμέραις ὕστερον ἦλθεν ἐξ Ἀθηνῶν Θυμοχάρης.

8. Πάσῃ ἀκριβείᾳ τὰ δέοντα ποιήσομεν.

9.  Ταύτῃ τῇ νίκῃ μάλιστα ἡδόμεθα.

10.Ἦλθον δὲ καὶ Θεσσαλῶν ἱππεῖς τοῖς Ἀθηναίοις κατὰ τὸ ξυμμαχικόν,

11.Ὁ βίος ἦν τοῖς πλείστοις αὐτῶν ἀπὸ σιδηρείας (=σιδηρουργία).

12. Ἐστὶ χρήματα ἡμῖν.

13. Καὶ ὁ θυμοειδέστατος ἵππος τῷ χαλινῷ καὶ τῇ μάστιγι δαμάζεται.

14. Δουλεία αὐτοῖς ὑπάρχει

15. Χαιρεφῶν ἐμοὶ ζημία μᾶλλον ἢ ὠφέλειά ἐστιν.

16. Ἄρξομαι δέ σοι ἀπὸ τῶν μικροτάτων παραδειγμάτων.

17. Μή μοι θορυβήσητε.

18. Ἐμοὶ γὰρ ἀνὴρ ἀπέθανεν.

19.  Ξυνελέγη αὐτῷ τὸ στράτευμα.

20. Ἀφικνοῦνται τεσσαρακοστῇ ἡμέρᾳ ὕστερον.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1554

Συντακτικό Αρχαίων : Ασκήσεις στα Δίπτωτα Ρήματα

Να βρεθούν τα άμεσα κι έμμεσα αντικείμενα στις παρακάτω προτάσεις :

1.  Συγκαλέσας οὖν τοὺς στρατηγούς ὁ Κῦρος πρῶτον μὲν αὐτοὺς ἀπέκρυπτεν τὴν λύπην

2.  Ἐγὼ δὲ φίλους μὲν ὑμᾶς καλῶ καὶ στρατηγοὺς ἀπέδειξα, οὐδέποτε δὲ ἐμαυτὸν δεσπότην ἐποίησα.

3.  Οὐδένα ἀπεστέρησα τὸν μισθὸν ἀεὶ γὰρ ἐπυνθανόμην ὑμῶν τὰ ἄριστα τῷ πολέμῳ, ὑμεῖς δὲ ταῦτα ἐδιδάσκετέ μέ.

4.  ΟÇδ’ ὑμᾶς ἀπέλυσα τῆς αἰτίας, οὐδὲ τινά ἐδίωξα δειλίας.

5.   Εἰ δὲ καὶ πόλιν τινὰ ἠρημώσατε τῶν κατοίκων καὶ τῶν ταύτῃ ἀγαθῶν, συγγνώμην ὑμῖν ἔσχον.

6.  Ὅτε δὲ ἐπιτηδείων ἐδεῖσθε, μετεδίδουν ὑμῖν αὐτῶν.

7.  Νῦν δὲ ὑπισχνοῦμαι καὶ ἆθλα τοῖς ἀρίστοις ὑμῶν.

8.  Ἔτι δὲ λέγω ὑμῖν καὶ τοῦτο·

9.  Οὔποτε ἀλλάξομαι τὴν ὑμετέραν φιλίαν καὶ εὔνοιαν τῆς πάσης Ἀσίας.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1553

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση