Τον τελευταίο μήνα ασχοληθήκαμε εκτενώς με τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ μας. Προσπαθήσαμε να τα ανακαλύψουμε, να τα περιγράψουμε και να τα εκφράσουμε με κάθε τρόπο.

Μας βοήθησαν πολύ σε αυτό δύο βιβλία. “Τα βήματα για τη ζωή”, ένα εξαιρετικό βιβλίο με υπέροχες δραστηριότητες και “Ο κήπος των συναισθηματων”, με υπέροχες ιδέες για την προσέγγιση του θέματος.

Μιλήσαμε για τη χαρά και τη λύπη και περιγράψαμε στιγμές που μας κάνουν χαρούμενους και λυπημένους. Αποτυπώσαμε στο χαρτί το συναίσθημα της λύπης και της χαράς και φτιάξαμε τις πρώτες λέξεις για το “ΛΕΞΙΚΟ των ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ”.

Πήραμε πόζες χαρούμενες, λυπημένες, φοβισμένες και θυμωμένες….

Μιλήσαμε για το θυμό. Περιγράψαμε πώς νιώθουμε όταν είμαστε θυμωμένοι και μετρήσαμε το θυμό μας.

Ζωγραφίσαμε ένα πρόσωπο λυπημένο και το προσθέσαμε στο λεξικό των συναισθημάτων. Στη συνέχεια προσπαθήσαμε να σκεφτούμε τρόπους για να υπερνικήσουμε το θυμό και να νιώσουμε γρήγορα καλά. Ο πρώτος τρόπος ήταν να δώσουμε προτάσεις με το τί μπορούμε να κάνουμε. Τα παιδιά πρότειναν να μετρήσω μέχρι το 10, να δω λίγο τηλεόραση, να πάω στο δωμάτιό μου, να πιω λίγο νερό.

Εμείς τους προτείναμε το φανάρι των “δυσκολιών”. Σύμφωνα με αυτό το φανάρι πρέπει όταν θυμώνεις να σταματήσεις, να σκεφτείς και μετά να πράξεις ό,τι είναι καλύτερο. Το δραματοποιήσαμε και πολλές φορές μας χρειάστηκε στο διάστημα αυτό που μιλούσαμε για τα συναισθήματα.

Φτιάξαμε το πρόσωπο που αλλάζει συναισθήματα, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν τα παιδιά ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο και σταθερό. Τα συναισθήματα αλλάζουν!

Μιλήσαμε για τη λύπη και για το τί μας κάνει θλιμμένους. Ζωγραφίσαμε ένα πρόσωπο λυπημένο και περιγράψαμε πως νιώθει το σώμα μας όταν είναι λυπημένο. Βάλαμε ακόμη μία λέξη στο “Λεξικό των Συναισθημάτων. Τέλος, αποφασίσαμε ότι με τα γλυκά λογάκια γινόμαστε χαρούμενοι και καταπολεμούμε λύπη. Κι έτσι φτιάξαμε το βαζάκι με τα γλυκά λογάκια.

Μιλήσαμε για τους φόβους μας. Περιγράψαμε τι νιώθουμε όταν φοβόμαστε και προσπαθήσαμε να δείξουμε πως είμαστε όταν φοβόμαστε. Ζωγραφίσαμε και προσθέσαμε στο λεξικό μας ένα πρόσωπο λυπημένο.

Διαβάσαμε ένα υπέροχο βιβλίο για το φόβο και τη γενναιότητα.

Τέλος μιλήσαμε για το δράκο που τρώει τους φόβους. Αυτός ο δράκος, όταν του ομολογείς το φόβο σου, σε κάνει γενναίο και δεν ξαναφοβάσαι ποτέ. Έτσι τα παιδιά έκρυψαν το φόβο τους στην κοιλιά του δράκου και κατάφεραν να γίνουν πολύ γενναία.

Μιλήσαμε για τη ζήλεια και την εμπιστοσύνη. Προσπαθήσαμε να σκεφτούμε τι συμβαίνει όταν ζηλεύουμε και διαβάσαμε ένα υπέροχο βιβλίο για τη ζήλεια και την εμπιστοσύνη.

Γνωρίσαμε την κα Εμπιστοσύνη και τη Ζήλεια και αποφασίσαμε ότι δε χρειάζεται να ζηλεύουμε αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη γιατί έχουμε πολλά χαρίσματα και οι δικοί μας άνθρωποι μας αγαπούν χωρίς όρια και μέτρο.

Περάσαμε στην εβδομάδα που ήταν αφιερωμένη στην αντιμετώπιση της ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ και με αφορμή αυτό μιλήσαμε για τα όμορφα ευγενικά λογάκια και για τα άσχημα λογάκια που τσαλακώνουν την καρδούλα μας. Ήταν εντυπωσιακή η αντίδραση των παιδιών όταν τσαλάκωσα μπροστά τους μία καρδιά που της μιλούσαν πολύ άσχημα. Τους επισημάνθηκε ότι ποτέ δεν ξαναγίνεται η καρδούλα μας τεντωμένη όταν τσαλακωθεί. Έτσι φτιάξαμε την καρδούλα με τα καλά λογάκια και την καρδούλα με τα άσχημα λογάκια.

Τέλος αποφασίσαμε ότι πρέπει να ξέρουμε πότε να λέμε όχι και πότε να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους γύρω μας. Διαβάσαμε ένα υπέροχο βιβλίο που περιγράφει πολύ όμορφα πως να αποφεύγουμε τους ξένους και τί πρέπει να κάνουμε. Φτιάξαμε μία λίστα όπου τα παιδιά με τους γονείς έπρεπε να γράψουν ποιον πρέπει να εμπιστεύονται και ποιον όχι.

Έτσι φτιάξαμε με όλα αυτά ένα βιβλίο αγκαλιάς lap book, και βάλαμε όλες τις εργασίες μας μέσα.

Μετά από όλα αυτά φτιάξαμε στο ταμπλό του σχολείου μας τη γωνιά των συναισθημάτων και κάθε πρωί δηλώνουμε πώς αισθανόμαστε.