Κάθε νέος εκπαιδευτικός θα αποκτήσει ένα είδος «μέντορα» ο οποίος θα τον παρακολουθεί, θα τον καθοδηγεί, θα τον διορθώνει. Αυτό προβλέπει, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τον αξιολογητή του δόκιμου εκπαιδευτικού. Το υπουργείο μετά το Πάσχα θα δώσει στη δημοσιότητα πολυνομοσχέδιο, το οποίο θα περιέχει δύο βασικές διατάξεις που φιλοδοξούν να θέσουν φίλτρο στο ποιoς τελικά είναι έτοιμος να μπει στη σχολική τάξη και να διδάξει μαθητές.

Τα δύο μέτρα

Η πρώτη διάταξη αφορά το μέτρο του δόκιμου εκπαιδευτικού και η δεύτερη, την καθιέρωση πιστοποιητικού παιδαγωγικής κατάρτισης. Με την υιοθέτηση των δύο αυτών μέτρων το υπουργείο θέτει ένα κρίσιμο στοίχημα: να εφαρμοσθεί επιτέλους ο νόμος, κάτι που θα αποτυπώσει και μία αλλαγή νοοτροπίας στην ελληνική εκπαίδευση. Εως τώρα, παρ’ ότι συμπεριλαμβάνονται σε νόμους του 1985 και του 1997, τα μέτρα αυτά δεν υλοποιούνται, κυρίως λόγω αντιδράσεων των εκπαιδευτικών. «Ποιος εμπιστεύεται τους αξιολογητές όταν έως τώρα η επιλογή στελεχών εκπαίδευσης γίνεται με κομματικά κριτήρια;», αναφέρει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ) κ. Δημήτρης Μπράτης. «Η αξιολόγηση προκαλεί στους υποψηφίους εκπαιδευτικούς ανησυχία μήπως τελικά απολυθούν, γι’ αυτό και προκαλεί αντιδράσεις», προσθέτει στην «Κ» έμπειρο στέλεχος της εκπαίδευσης.

Ειδικότερα, για τον θεσμό του δόκιμου εκπαιδευτικού, η περίοδος της δοκιμασίας θα είναι διετής και κατόπιν ο υποψήφιος θα κρίνεται εάν πρέπει να καταλάβει θέση στην τάξη ή στη διοίκηση. Το υπουργείο θα καθιερώσει τον θεσμό του μέντορα για κάθε δόκιμο νηπιαγωγό, δάσκαλο και καθηγητή, κατά τα διεθνή πρότυπα. Ο μέντορας θα είναι εκπαιδευτικός της ίδιας ειδικότητας, που θα καθοδηγεί και θα συμβουλεύει τον δόκιμο κατά τη διετή περίοδο. Η τελική κρίση για το πού θα τοποθετηθεί ο δόκιμος (τάξη ή διοίκηση) θα γίνεται από τον μέντορα και τον οικείο σχολικό σύμβουλο, ο οποίος θα είναι ο δεύτερος κριτής των δόκιμων εκπαιδευτικών.

Από την άλλη, το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας θα παρέχεται από τα ΑΕΙ, που θα οργανώνουν τα σχετικά προγράμματα, και οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί θα το λαμβάνουν αφού παρακολουθήσουν τα σχετικά προγράμματα είτε κατά τη διάρκεια των σπουδών τους είτε μετά την αποφοίτησή τους. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη απόπειρα να εφαρμοσθεί κάτι τέτοιο.

Παρωδία

«Δεκατρία χρόνια μετά το νόμο 2525/97, η ίδια διάταξη έχει ριχτεί, με ευθύνη πολλών, στον κάλαθο της «μη τήρησης των νόμων». Παράλληλα, η εξέταση των παιδαγωγικών γνώσεων στο πλαίσιο του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ εξελίχθηκε σε μια παρωδία «αξιολόγησης» μέσα από τη διαδικασία των ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής. Είναι σημαντικό ότι το υπουργείο θέτει σε προτεραιότητα και σε νέα βάση το ζήτημα. Αρκεί να τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως η ανανέωση της δομής και του περιεχομένου των προγραμμάτων σπουδών στις επιστήμες της αγωγής, η συγκρότηση σε κάθε ΑΕΙ Ινστιτούτου Επιμόρφωσης και Παιδαγωγικής Κατάρτισης για τον συντονισμό και την οργάνωση των αντίστοιχων προγραμμάτων, η δυνατότητα συνεργασίας των ΑΕΙ με τις σχολικές μονάδες και, κυρίως, η δυνατότητα πρακτικής άσκησης των μελλοντικών εκπαιδευτικών», τόνισε στην «Κ» ο επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κ. Κώστας Αγγελάκος.

Από την πλευρά της η ΔΟΕ προτείνει, μετά το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας που θα δίνεται στο ΑΕΙ, να γίνεται μια μονοετής εισαγωγική επιμόρφωση κοινή για όλους τους εκπαιδευτικούς, η οποία δεν θα γίνεται στην τάξη. Το στοίχημα έγκειται στο να υλοποιηθούν τα σχέδια αυτά, καθώς η εκπαίδευση εκτός από όραμα απαιτεί και πρακτικά βήματα.

Του Αποστολου Λακασα

Συνάδελφοι, θα ζήσουμε ημέρες απείρου κάλους! “Τους μέντορες” να δώ εγώ! Μόνον αυτό επιθυμώ!

Το διάβασα στην TerraComputerata, το αναδημοσιεύω και πιστεύω οτι πρέπει να φιγουράρει στα Blogs μας!

Διάβασα στο Βήμα το άρθρο “Και την υγειά μας και τα λεφτά μας! ” και μου ανέβηκε η πίεση. Πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι μερικοί δημοσιογράφοι. Για να σχολιάσεις όμως στο Βήμα πρέπει να πληρώσεις συνδρομή αλλιώς μούγκα στη στρούγκα. Οπότε θα το λουστείτε εσείς αθώοι αναγνώστες μου!

Διαβάζω λοιπόν για την πρόταση του αρθογράφου: “Στην αρχή κάθε χρόνου παίρνω από το Ταμείο μου τη λίστα με τους συμβεβλημένους γιατρούς και επιλέγω έναν από κάθε ειδικότητα. Ετσι για όλον τον χρόνο εξασφαλίζω δωρεάν ιατρικές επισκέψεις και τσεκάπ».

Μισή αλήθεια. Αποσιωπά το γεγονός ότι λόγω μέτρων λιτότητας δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις των ελεγκτών ιατρών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιφερειακά ιατρεία. Ολη η Νότια Αθήνα πάει στην Καλλιθέα για να εγκρίνει εξετάσεις. Υπάρχουν και χειρότερα. Συνάδελφοι που υπηρετούν στη Βούλα πρέπει να πάνε στην Παλλήνη!

Και άντε και πάς. Και στήνεσαι στην ουρά 2 ώρες όρθιος στο δρόμο – χωρίς υπερβολή. Γιατί μέσα είχε μόνο τέσσερεις καρέκλες. Αλλά άντε και αντέχεις. Οταν φτάνεις μπροστά στον ελεγκτή, σου απορρίπτει τη συνταγή δι’ ασήμαντον αφορμήν. Του προηγούμενου μου κυρίου του απέρριψαν τους καρκινικούς δείκτες γιατί μόνο σε καρκινοπαθείς εγκρίνονται. Πάει η προληπτική ιατρική.

Κάπως έτσι σιωπηρά καταργείται η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τόσα χρόνια οι συνδικαλιστές μας στα 45 αιτήματα που κατέβαζαν για το Βιλαμπάχο και τη Βιλαρίμπα δεν είπαν να ζητήσουν την απλούστευση αυτών των ψυχοφθόρων διαδικασιών. Οτι ο καθένας δικαιούται δύο φορές το χρόνο εξετάσεις αίματος χωρίς να στήνεται στην ουρά. Ζητούσαν επιδόματα για να τα δούμε τώρα να εξαφανίζονται…

Τώρα στην ουρά και όποιος αντέξει…

Ένα υπερσύγχρονο πυροσβεστικό όχημα μεταφοράς προσωπικού, προσφορά της συνταξιούχου δασκάλας, Παναγιώτας Σταμπουλή, θα παραδοθεί στο κλιμάκιο της πυροσβεστικής υπηρεσίας Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Όπως είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Εθελοντών – Πυροσβεστών Χαλκιδικής του Πυροσβεστικού Σώματος, Θεόδωρος Νικολαϊδης, η δωρεά αποτελεί προσφορά της 68χρονης στη γενέτειρά της, την Κασσάνδρα Χαλκιδικής, μια περιοχή η οποία, όπως είπε, υπέστη μεγάλες καταστροφές από την πυρκαγιά του 2006 και οι ανάγκες σε πυροσβεστικά μέσα είναι πολύ μεγάλες. Ο κ. Νικολαϊδης χαρακτήρισε την προσφορά «δωρεά ουσίας» και «κατάθεση ψυχής» και έκανε γνωστό ότι η κ. Σταμπουλή, εκτός από το πυροσβεστικό όχημα, δώρισε πρόσφατα εξοπλισμό για τους πυροσβέστες, καθώς επίσης και ένα πλήρως εξοπλισμένο ασθενοφόρο για τις ανάγκες στην περιοχή Κασσάνδρας. “K”

Πολύ ωραία όλα αυτά! Και εύγε στην κ.Σταμπουλή! Φοβούμαι όμως, μήπως το πυροσβεστικό αυτό όχημα, έχει την τύχη των ασθενοφόρων που πολλοί συμπατριώτες μας έχουν δωρίσει στο κράτος, αλλά είναι “ανενεργά”. Γιατί; Γιατί είναι πετρελαιοκίνητα και απαγορεύεται η πετρελαιοκίνηση !!!! Και το ελληνικό κράτος δεν…

Την ιστορία τούτη μου την έστειλε η φίλη μου η Νίκη! Και … πιστέψτε με, ότι πηγάζει απο εκείνην είναι έντιμο, αξιόπιστο και αξιοπρεπές. Σας το μεταφέρω.

Στη μακρινή Βενεζουέλα εδώ και 30-τόσα χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, το El Sistema (Fundación del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela). Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο πάρε-δώσε των ναρκωτικών, και να τα κάνει μουσικούς.  Το πράγμα προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά και άρχισε να αποδίδει καρπούς. Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική, και άρχισαν να φτιάχνονται σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 και από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές (ξανα-!). Οι καλύτεροι από αυτούς τους νεαρούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ, που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένα προϊόν del Sistema, ο 28χρονος (ξανα-!) μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που είναι επίσης εδώ και λίγους μήνες ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες (ξανα-!).

Έκαναν τουρνέ οι Βενεζουελάνοι πιτσιρικάδες με τον πιτσιρικά μαέστρο τους και παίξανε και στο Σάλτσμπουργκ. Μάλλον καλά θα έπαιξαν, γιατί οι απαιτητικοί Σαλτσμπουργκαίοι ζήτησαν και encore. Ξεκίνησε το encore με ένα ταρατατζούμ κάπως οικείο και με την πρώτη φράση των εγχόρδων οι Σαλτσμπουργκαίοι αναγνώρισαν το κομμάτι και χειροκρότησαν. Μάλλον δεν περίμεναν ότι οι Ινδιάνοι πιτσιρικάδες θα τολμούσαν να παίξουν Στράους  και μάλιστα στην Αυστρία. Και κάνει zoom-out η κάμερα και θολώνει ο νους. Πρόκειται για ΜΕΓΑΛΗ ορχήστρα, διπλή, καμμιά διακοσαριά άτομα. Και παίζουν καλά οι άτιμοι:

Συνεπώς ενδιαφερόμεθα, διαβάζουμε, ψάχνουμε. Και βρίσκουμε ένα βιντεάκι από μία απονομή, με τους Ινδιάνους live από το Καράκας. Μόνο που δεν είναι οι ΣιμονΜπολιβάροι που είναι πιτσιρικάδες μεν, αλλά γύρω στα 20-25. Είναι οι από κάτω τους, αυτοί που πάνε ακόμα σχολείο. Η Ορχήστρα “Τερέσα Καρρένιο”, έτσι τους λένε.  Παιδάκια μικρά, μερικά εμφανώς αμούστακα. Ξεκινούν με Σοστακόβιτς, από τη 10η Συμφωνία το 2ο μέρος, που οι ειδικοί λένε ότι είναι ένα αποτρόπαιο μουσικό πορτραίτο του Στάλιν.  Είναι ένα κομμάτι πολύ γρήγορο, βίαιο, άγριο, με εξαιρετικά απαιτητικά περάσματα, ειδικά για τα πνευστά, και ειδικότερα για τα ξύλινα, με πανδύσκολο ανσάμπλ. Τα μαθητούδια είναι ντυμένα με τα καθημερινά τους ρούχα, τα τζην τους τα σκισμένα, τα χαϊμαλιά τους, ό,τι φοράνε τα παιδιά σήμερα. Και παίζουν ηρωικά, ούτε μία νότα δεν φεύγει.

Χειροκροτήματα, περνάμε στο επόμενο κομμάτι, έναν (άγνωστό μου) Χορό ενός (αγνώστου μου) συνθέτη από το Μεξικό, ονόματι Αρτούρο Μάρκες. Τα Ινδιανάκια έχουν αλλάξει στο μεταξύ, έχουν φορέσει τη φόρμα της Εθνικής  τους ομάδας, της Εθνικής Βενεζουέλας. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό, με τη ρυθμική αγωγή που θα περίμενε κανείς από έναν χορό λατινοαμερικάνικο να ξεπροβάλλει καθώς η μουσική προχωρεί και τα παιδάκια παίζουν με ορμή. Μπαίνουμε στο τελευταίο θέμα του χορού και καθώς η κάμερα απλώνει,  συνειδητοποιείς ότι βλέπεις πάλι μια μεγάλη ορχήστρα, ίσως να μη φτάνει τα 200 άτομα των Μπολιβάρων, αλλά τα 150 τα ζυγώνει σίγουρα. Μα πώς παίζουν τόσο καλά, τόσα πολλά άτομα μαζί?  Το κομμάτι κορυφώνεται και τα παιδάκια σείονται, τα δοξάρια δάσος ολόκληρο πηγαινοέρχονται σαν να τα δέρνει καταιγίδα κι όμως ούτε μισή νότα δεν ξεφεύγει ποτέ και να, φτάνουν τα τελευταία μέτρα και τα παιδάκια σηκώνονται όρθια και τελειώνουν το κομμάτι παίζοντας και χορεύοντας μαζί:

Ωραία περάσατε? Εγώ να δείτε. Ας προσγειωθούμε λοιπόν στη χώρα των “Αγάδων”. Είναι μια χώρα που τα παιδάκια τα λένε Περικλήδες, Νεφέλες, Ιάσονες και Ιόλες. Παλιά χώρα, με ιστορία. Όμορφη χώρα…

Και οι Περικλήδες με τις Ιόλες μεγαλώνουν ακούγοντας Βίσση, παίζοντας Πάμε Στοίχημα, βλέποντας Τατιάνα , ακούγοντας τους γονείς τους να λένε πόσο καλύτερη είναι η δικιά τους μαιζονέτα από τη μαιζονέτα των Χατζηπαραδαίων και ονειρεύονται να γίνουν μοντέλα. Ή μάνατζερ! Ή να τα προσλάβουν στα Stage. Στη χώρα αυτή υπάρχουν κάτι ορχηστρούλες που η καλύτερη, στις καλές της βραδιές, κάνει ένα φάλτσο ανά δεκάλεπτο και στις άσχημες κάνει μόνο φάλτσα. Η λέξη “μουσικός” συνήθως σημαίνει “μπουζουξής” – χωρίς καμμοία υπόνοια για το υπέροχο αυτό μουσικό όργανο, που “τραγούδησε” την χώρα στον κόσμο – ο κύριος και η κυρία Χατζηπαράδα πετάει γαρδένιες στον ΛεΦα, ο Περικλής βολοδέρνει στις καφετέριες και η Ιόλη διαβαζει ότι η Μακρυαυγερινού τα έφτιαξε με τον Νίνο και μετά οραματίζεται να βγει ως γλάστρα στην… “Ωραία Ελένη”.

Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Βενεζουέλας είναι το μισό από της χώρας των “Αγάδων”, που επί πλέον έχει χρεωκοπήσει.

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων παίρνουν αποφάσεις δεν έχει υπάρξει ποτέ στη θέση εκείνων που υφίστανται τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Μιλώ για το θέμα των ημερών, της θρυλούμενης και από πολλές πλευρές υποστηριζόμενης περικοπής κατά 10% των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Η οποία θα επιφέρει μείωση κατά 3,4% του μισθού τους. Πρόχειρα ανακαλώ μερικούς αριθμούς που γνωρίζω, για παράδειγμα καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, με διδακτορικό, είκοσι οκτώ χρόνια υπηρεσία, χωρίς παιδιά, παίρνει καθαρά γύρω στα 1.600 ευρώ. Ναι, ναι, ξέρω τι σκέφτεστε: τα ιδιαίτερα. Μη βιάζεστε, όμως, μιλώ προφανώς για τον καθηγητή χωρίς ιδιαίτερα. Και γνωρίζω τουλάχιστον πέντε από το στενό οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον, φανατικούς δασκάλους, ακούραστους, λαμπρούς επιστήμονες με συνεχείς ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια, συμπολίτες μας που έχουν φάει την τάξη με το κουτάλι. Ενας τέτοιος, λοιπόν, εάν εφαρμοστούν οι περί περικοπών ιδέες για τη σωτηρία της Ελλάδας, θα χάσει από 40 έως 100 ευρώ του μηνιαίου εισοδήματός του. Σας φαίνονται λίγα; Εχετε σκεφτεί ότι μπορεί να ζει μόνος και να μην έχει ιδιόκτητο σπίτι; Εχουν ποτέ περάσει με εξήντα ή εκατό ευρώ μία ολόκληρη εβδομάδα όσοι σκέφτονται τέτοιες λύσεις;

Πρόκειται μήπως να υποστούν μια οποιαδήποτε, συμβολική έστω, οικονομική μείωση όσοι εκ του πολιτικού προσωπικού, υπουργοί ή πρωθυπουργοί, διά πράξεων ή παραλείψεων οδήγησαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας; Μήπως πρόκειται να κατονομασθούν έστω αυτοί που έφταιξαν και οι συγκεκριμένες αποφάσεις τους, ώστε να ξέρουν οι Ελληνες; Ή μήπως, ως συνήθως, η συντεχνία του Κοινοβουλίου θα αρκεστεί σε γενικόλογους αφορισμούς και όλα θα σβήσουν μέσα σε ένοχη σιωπή; Η ραχοκοκαλιά της πατρίδας μας, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες, επιστήμονες και εργάτες, όσοι κρατούν τις υπηρεσίες ανοιχτές, οι γιατροί της αυταπάρνησης, οι δημιουργικοί υπάλληλοι, με μια λέξη οι νομιμόφρονες φορολογούμενοι, τα υποζύγια των προϋπολογισμών, κοινώς τα κορόιδα, απαιτούν πλέον δικαιοσύνη χωρίς εκπτώσεις. Περιμένουν.
Tου Σωκρατη Tσιχλια

Η ειλικρίνεια με την οποία αποτυπώνουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα αντί για την «εξιδανίκευσή» του είναι μάλιστα και ο λόγος που οι ερευνητές θεωρούν πως ίσως η επικοινωνία μέσω των sites κοινωνικής δικτύωσης να μην είναι τόσο επιφανειακή όσο νόμιζαν οι επικριτές τους μέχρι σήμερα.

Η 20χρονη φοιτήτρια και μουσικός Ροδούλα Κουταλέλη το χρησιμοποιεί μόνο για να μιλήσει με την παρέα της και να σχολιάσουν φωτογραφίες τους. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «δεν μπαίνω για να κάνω γνωριμίες, μιλάω μόνο με όσους τα λέμε και στην πραγματικότητα ή για να βρω φίλους μου από τα παλιά». Ακριβώς επειδή ο εικονικός κοινωνικός της κύκλος ταυτίζεται με τον πραγματικό, η παρουσία της εκεί, όπως δηλώνει, χαρακτηρίζεται και από ειλικρίνεια. Γι΄ αυτήν το διάσημο site δεν συνεπάγεται απαραίτητα ανούσιες σχέσεις επειδή «εξαρτάται καθαρά από τον χρήστη πώς θα το διαχειριστεί και για ποιο λόγο θα το χρησιμοποιήσει». Μέχρι τώρα η κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι η επικοινωνία μέσω Ίντερνετ οδηγεί σε κοινωνικές σχέσεις καθαρά επιφανειακές και πολλές φορές ανειλικρι- νείς. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Τέξας όμως, βρήκε ότι οι χρήστες του facebook τείνουν πλέον να παρουσιάζουν την πραγματική εικόνα του εαυτού τους στο προφίλ τους, άρα ίσως επικοινωνούν ουσιαστικά.

Οι μελετητές με επικεφαλής τον καθηγητή Ψυχολογίας Sam Gosling συνέλεξαν τα προφίλ 236 ανθρώπων στο facebook και σε αντίστοιχη γερμανική ιστοσελίδα. Τους έκαναν τεστ προσωπικότητας και πήραν συνεντεύξεις από πραγματικούς τους φίλους για να καθορίσουν τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Τα στοιχεία που προσπάθησαν να προσδιορίσουν ήταν κατά πόσο είναι εξωστρεφείς, ευχάριστοι, ανοιχτοί, νευρωτικοί και ευσυνείδητοι. Παράλληλα, το δείγμα ρωτήθηκε πώς θα επιθυμούσε να είναι- προκειμένου να δουν ποια είναι η «ιδεατή» εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους- και πώς οι ίδιοι αξιολογούν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους για τα οποία ρωτήθηκαν οι φίλοι τους, δηλαδή πόσο εξωστρεφείς, ευχάριστοι, ανοιχτοί, νευρωτικοί και ευσυνείδητοι θεωρούν οι ίδιοι ότι είναι.

Οι επιστήμονες περίμεναν πως το προφίλ του δείγματος στο facebook θα ήταν πολύ πιο κοντά στην «ιδεατή» εικόνα. Ωστόσο, βρήκαν πως για την πλειονότητα ανταποκρινόταν στην πραγματική τους εικόνα, την οποία επιβεβαίωναν και οι φίλοι τους. Ο καθηγητής Gosling μάλιστα πήγε ένα βήμα παραπέρα και δήλωσε πως ίσως τελικά, παρά τα όσα έχουν υποστηριχθεί μέχρι τώρα, τα sites κοινωνικής δικτύωσης να προσφέρονται για ειλικρινείς και αληθινές κοινωνικές σχέσεις όσο και τα υπόλοιπα μέσα της διαμεσολαβημένης επικοινωνίας, όπως για παράδειγμα το τηλέφωνο. Άλλωστε, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το 50% των ανδρών και το 47,3% των γυναικών στην Ελλάδα που έχουν προφίλ στο facebook δηλώνουν ως κύριο λόγο χρήσης την επικοινωνία.

ΤαΝεα

Αν και τον 21ο αιώνα θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο ότι όλοι οι μαθητές φοιτούν σε κανονικά, λειτουργικά σχολεία, φαίνεται ότι στην Ελλάδα κάποιες βασικές υποδομές αποτελούν ακόμα ζητούμενο…Ο λόγος για τα σχολεία του δήμου Αρτέμιδας στην Αν. Αττική, όπου από τις 17 σχολικές μονάδες μόνον οι έξι στεγάζονται σε δημόσια κτίρια. Οι υπόλοιπες είτε συστεγάζονται είτε φιλοξενούν τους μαθητές σε καταστήματα, κοντέινερ και παραπήγματα. Ειδικότερα, σύμφωνα με καταγγελία της Ενωσης Συλλόγων Γονέων δήμου Αρτέμιδας, από τα επτά νηπιαγωγεία μόνο το ένα λειτουργεί σε δημόσιο κτίριο αλλά ακόμα και σ’ αυτό το ένα τμήμα κάνει μάθημα στον διάδρομο! Οσον αφορά στα δημοτικά, μόνο τρία από τα επτά λειτουργούν σε αυτόνομα δημόσια κτίρια. Τα υπόλοιπα βρίσκονται σε ενοικιαζόμενα οικόπεδα με κοντέινερ, ενώ ένα από τα γυμνάσια λειτουργεί εξ ολοκλήρου σε κοντέινερ και μάλιστα σε καταπατημένο οικόπεδο. «Ολες οι αίθουσες του 2ου γυμνασίου είναι προκάτ, ενώ οι 280 μαθητές προαυλίζονται σε έναν μικρό και ακατάλληλο χώρο και μοιράζονται τρεις τουαλέτες», αναφέρει στην «Κ» ο πρόεδρος της Ενωσης Συλλόγων Γονέων, κ. Σταύρος Τατάρογλου, και εξηγεί ότι «μετά τη λειτουργία του αεροδρομίου και της Αττικής Οδού δημιουργήθηκαν μεγάλες ανάγκες και σε άλλες υποδομές αλλά δυστυχώς η Πολιτεία δεν φρόντισε το αυτονόητο, να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την περιοχή, στην οποία τα τελευταία χρόνια παρατηρείται πληθυσμιακή έκρηξη».

Χθες, εκπρόσωποι των Συλλόγων Γονέων της Αρτέμιδας πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας και συναντήθηκαν με τον γενικό γραμματέα, προκειμένου να του εκθέσουν το πρόβλημα της σχολικής στέγης. Ο γ.γ. δεσμεύτηκε ότι μέσα στο 2010, το υπουργείο θα ορίσει ένα χρονοδιάγραμμα για την επίλυση του προβλήματος.

Η Ενωση των Συλλόγων Γονέων ζητάει από το κράτος χρηματοδότηση για την αγορά 10 οικοπέδων, αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου κατά παρέκκλιση για την πόλη της Αρτέμιδας, προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ανέγερσης σχολικών κτιρίων, με χρήση του νόμου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης, οι γονείς προτείνουν να προχωρήσει ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων στην απαλλοτρίωση των ήδη υφιστάμενων χαρακτηρισμένων χώρων, να κατασκευαστούν στέγαστρα στο 2ο, 4ο και 7ο δημοτικό, στο 2ο γυμνάσιο, και κατάλληλοι χώροι υγιεινής. Το ζήτημα της σχολικής στέγης ταλαιπωρεί τους κατοίκους της Αρτέμιδας τα τελευταία 15 χρόνια. Της Ελενας Kαρανατση

Τη δυνατότητα να περιηγηθούν ψηφιακά στη Ζωφόρο του Παρθενώνα έχουν από σήμερα όσοι επισκεφτούν την ιστοσελίδα www.parthenonfrieze.gr, την οποία ανέπτυξαν το Υπουργείο Πολιτισμού και το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, στοχεύοντας σε ειδικούς επιστήμονες, στο ευρύτερο κοινό αλλά και στα παιδιά που έχουν τη δυνατότητα να «παίξουν» ψηφιακά με ένα από τα μεγαλύτερα έργα της αρχαιότητας.

Η εφαρμογή είναι χωρισμένη σε τρεις ενότητες: «Ο Παρθενώνας» – «Γνωρίστε τη Ζωφόρο» – «Παίξτε με τη Ζωφόρο».

Η πρώτη ενότητα περιλαμβάνει κείμενα και εικονογράφηση που αφορούν στην αρχιτεκτονική και στον γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα.

Στην ενότητα «Γνωρίστε τη Ζωφόρο», ο χρήστης μπορεί είτε να «δει» τη Ζωφόρο ανά πλευρά είτε ανά θέματα, με βάση ένα τρισδιάστατο μοντέλο του Παρθενώνα, στο οποίο σημειώνονται οι τέσσερις πλευρές της Ζωφόρου.

«Παίξτε με τη Ζωφόρο», τέλος, είναι η ενότητα, η οποία απευθύνεται κυρίως σε παιδιά, όπου ένα κίτρινο κουτί, η μουσειοσκευή της Ζωφόρου, ανοίγει και βγαίνουν τα παιχνίδια: «Γνωριμία με τις μορφές της πομπής», «Πορεία προς το βωμό» και «Παρατηρώντας τα άλογα».

Πρόκειται για παιχνίδια μνήμης που σκοπό έχουν να προσελκύσουν τα παιδιά σε μια πιο προσεκτική παρατήρηση των λεπτομερειών της Ζωφόρου. Στην ίδια κατηγορία παιχνιδιών, όπου τα παιδιά καλούνται να ασκήσουν την παρατηρητικότητά τους, ανήκουν και τα δύο puzzle με τίτλο «Το κρυμμένο άρμα» και «Ένα δώρο για τη θεά Αθηνά».

Το παιχνίδι με τίτλο «Χρωματίζοντας ένα λίθο της Ζωφόρου» έχει σκοπό να ζωντανέψει τις ανάγλυφες παραστάσεις της Ζωφόρου και να βοηθήσει τα παιδιά να φανταστούν τα χρώματά τους ,ενώ στο επόμενο παιχνίδι με τίτλο «Γίνε συντηρητής» τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα ομοίωμα του λέιζερ με το οποίο έχει γίνει ο καθαρισμός των λίθων. Στο παιχνίδι «Συνθέτω τη δυτική Ζωφόρο» τα παιδιά προσπαθούν να βρουν τη σωστή θέση των 16 λίθων της δυτικής Ζωφόρου που εικονίζουν την προετοιμασία της πομπής των Παναθήναιων. Στα παιχνίδια με τίτλους «Ολύμπια αινίγματα: βρες τους θεούς» και «Αγώνες που έμειναν … στα αγγεία» τα παιδιά πρέπει επίσης να αντιστοιχίσουν το κείμενο με την εικόνα.

Η ενότητα «Παίξτε με τη Ζωφόρο» έχει εμπλουτιστεί και με ένα animation με τίτλο «Και ξαφνικά το άλογό μου έγινε μαρμάρινο». Σ’ αυτό, ένας από τους ιππείς της ζωφόρου έχει «ζωντανέψει» και καλπάζοντας, ψάχνει να βρει τη θέση του στην πομπή. Τη στιγμή ακριβώς που βρίσκει τη θέση του … μαρμαρώνει.

…ιταλικών σε ελληνικά σχολεία. Θέματα που αφορούν στην συνεργασία της Ελλάδας με την Ιταλία στον εκπαιδευτικό τομέα, με ιδιαίτερη έμφαση στην διδασκαλία της ιταλικής γλώσσας, η οποία από την φετινή σχολική χρονιά εντάχθηκε μεταξύ των προαιρετικών γλωσσών στα γυμνάσια, ήταν το αντικείμενο συζήτησης που είχε ο πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα, κ. Gianpaolo Scarante, στη συνάντησή του με την υφυπουργό Παιδείας, Δια Bίου Mάθησης και Θρησκευμάτων, κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου.

Ο πρέσβης, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της πρεσβείας, εξέφρασε την ικανοποίηση της Ιταλίας για αυτή την εξέλιξη, που επιβεβαιώνει την εξαιρετική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Εξετάστηκαν επίσης οι τρόποι μέσω των οποίων η προσφορά της ιταλικής γλώσσας στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο έντονη και αποτελεσματική. Η υφυπουργός, δέχθηκε με ενδιαφέρον την πρόταση για έναρξη επαφών με την ιταλική πλευρά, σχετικά με τα θέματα του εκσυγχρονισμού των εκπαιδευτικών συστημάτων και για μία ανταλλαγή εκτιμήσεων και εμπειριών στον τομέα των μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών που βρίσκονται σε εξέλιξη σε αμφότερες τις χώρες.

Μήπως το θέμα της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών στα σχολεία μας, θα πρέπει να αναθεωρηθεί … εκ βάθρων;  Ποιός ο στόχος;  Αν οι μαθητές δεν μπορούν να παίρνουν πιστοποίηση γλώσσας και μέσα απο τα σχολεία τους σε εθνικό επίπεδο; Και η πιστοποίηση αυτή να αναγνωρίζεται και στο εξωτερικό!  Αλλά ξέχασα… Δεί δη χρημάτων! 

«Κληρονόμησα πολλά χρήματα, που δεν τα χρειάζομαι». Ο 69χρονος Πέτερ Φόλμερ είναι ένας από τους 44 πλούσιους Γερμανούς που συνυπογράφουν δημόσιο αίτημα προς την κυβέρνησή τους, προκειμένου να φορολογηθούν με 5% επί του κληρονομηθέντος πλούτου τους.

Ο επικεφαλής του διαδικτυακά δημοσιευμένου αιτήματος των 44, ο συνταξιούχος γιατρός Ντίτερ Λέμκουλ, εμπνεύσθηκε την ιδέα, όταν η γερμανική κυβέρνηση διοχέτευσε δεκάδες δισ. ευρώ για να σώσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα που κατέρρεε. Ο γιατρός Λέμκουλ, ασφαλώς όχι ο πλουσιότερος πολίτης της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης και μιας από τις κορυφαίες του κόσμου, αντέδρασε: «Θυμώνω όταν σκέφτομαι ότι ξαφνικά βρήκαμε τόσα χρήματα για τις τράπεζες, χρήματα που πριν δεν είχαμε για να χρηματοδοτήσουμε κοινωνικά, εκπαιδευτικά ή περιβαλλοντικά προγράμματα».

Η απάντησή του ήταν η προσφορά. Οχι εκ του υστερήματος, αλλά εκ του περισσεύματος. Προσφορά στην πατρίδα του, προσφορά στους ασθένεστερους οικονομικά συμπολίτες του, προσφορά στη δοκιμαζόμενη κοινωνία, εντός της οποίας και ο ίδιος ζει.

Η προσφορά των 44 πλούσιων Γερμανών είναι ένυλη έκφραση κοινωνικής συνείδησης και φιλοπατρίας. Ας μη βιαστούμε να πούμε ότι αυτοί είναι Γερμανοί, προτεστάντες, εθνικιστές, σοσιαλδημοκράτες, τέτοια ηχηρά καφενόβια, και ότι «εδώ» είναι αλλιώς. Οι κοινωνίες δεν προκόβουν με στερεότυπα, με αγκυλώσεις, με προσχήματα, που κρύβουν άτεχνα τη δειλία, την απληστία, τον πιο στείρο εγωτισμό. Ο,τι συμβαίνει στη Γερμανία μπορεί να συμβεί κι εδώ. Κι εδώ υπάρχουν μεγάλες κληρονομιές, υπνώττουσες περιουσίες αφορολόγητες, τεράστια περισσεύματα.

Και ασφαλώς υπάρχουν κι εδώ κάποιοι «44» πατριώτες με περισσεύματα, που μπορούν να αναλάβουν ανάλογη πρωτοβουλία, να ερεθίσουν συνειδήσεις και ευαισθησίες, να θέσουν έτσι, εμμέσως έστω, τα ζωτικά ζητήματα της δημοκρατίας: συναινετική αναδιανομή του πλούτου, στερέωση της κοινωνικής συνοχής, διεύρυνση του κοινωφελούς δημόσιου χώρου. Θα δούμε τους Ελληνες «44» να προσκαλούν; Περιμένουμε.  Του Niκου Γ. Ξυδακη

Νομίζω οτι θα περιμένουμε πολύ! Η εποχή των μεγάλων ευεργετών έχει περάσει ανεπιστρεπτί και όσοι ευεργετούν ακόμα – γιατί πιστέψτε με υπάρχουν και τέτοιοι- το κάνουν αθόρυβα και προς όφελος των συνανθρώπων τους με ίδια μέσα και άμεσα. Όχι μέσω της πολιτείας. Γιατί άραγε; Βέβαια το γερμανικό παράδειγμα αν γινόταν και”πρός μίμησι” θα ήταν ευχής έργον αλλά…άλλος τόπος επαέ !