Τα social media έχουν γίνει το Νο1 του διαδικτύου. Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους: Ένα στα πέντε ετερόφυλα και τρία στα πέντε ομοφυλόφιλα ζευγάρια γνωρίζονται online, ενώ ένα στα πέντε ζευγάρια χωρίζουν εξαιτίας του facebook. Οι γενιές X και Y θεωρούν το e-mail ξεπερασμένο, ενώ η σημερινή γενιά του νηπιαγωγείου μαθαίνει μέσω iPad αντί για πίνακα και κιμωλία. Το 92% των δίχρονων παιδιών έχει ήδη το ψηφιακό του αποτύπωμα. Κάθε λεπτό ανεβαίνουν στο YouTube 72 ώρες βίντεο. Και αν η Wikipedia χώραγε σε βιβλίο, τότε θα είχε 2,25 εκατομμύρια σελίδες.

Οι εταιρείες βασίζονται στους χρήστες του twitter, αφού οι μισοί και παραπάνω από αυτούς έχουν προτείνει τουλάχιστον ένα προϊόν μέσω των λογαριασμών τους. Το χρήμα που κινείται μέσω εικονικών παιχνιδιών, αγοράζοντας στην ουσία άυλα πράγματα, ξεπερνά κατά πολλά εκατομμύρια δολάρια τον προϋπολογισμό του ποπ κορν των κινηματογραφόφιλων της Γης.

Παρ’ όλα αυτά το google, το facebook, το twitter και το YouTube δεν είναι ευπρόσδεκτα στην Κίνα. Πού θα εκτοξευτούν άραγε τα νούμερα αν αλλάξει αυτό;

Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία μας δείχνει το Social Media Video 2013, φτιαγμένο από το συγγραφέα και σύμβουλο επί των social media, Erik Qualman.

Το φαινόμενο που δεν αποτύπωσε η έρευνα για τα Social Media που παρουσίασε χθες το Ινστιτούτο Επικοινωνίας, στην ημερίδα που διοργάνωσε για το θέμα, ήταν η ανακύκλωση της “σοφίας” των business schools. Μια ολόκληρη κουλτούρα που αποτυπώνεται σε inspirational quotes που γίνονται status updates, σε βιντεάκια με εμπνευστικές ομιλίες του Steve Jobs και του Barack Obama και self-help σοφία του στυλ “Yes we can” αναδεικνύεται ως ο νέος (;) τρόπος που διαλεγόμαστε με την σκληρή καθημερινότητα. Τουλάχιστον, στον κύκλο των φίλων μου. Τα βλέπω κάθε πρωί να ξεχύνονται απο το feed μου στο facebook και αυτόματα μεταφέρομαι στην παιδική μου ηλικία, στην αυλή του σχολείου, στην πρωϊνή προσευχή και μου λείπει η γιαγιά μου που κάθε που ξεμύτιζα από την πόρτα, έτρεχε ξοπίσω μου να με σταυρώσει και να με “φτύσει” για το κακό το μάτι.

“αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού”.  Αμήν.

Το βίντεο το αλίευσα από τον τοίχο του χρήστη Johannes Le Voleur.

Τον ορισμό της φιλίας έχει επαναπροσδιορίσει το Facebook, από τη στιγμή που έγινε δημοφιλές και πέτυχε ευρύτατη διείσδυση σε όλες τις ηλικίες που χρησιμοποιούν υπολογιστή ή κινητό τηλέφωνο νέας γενιάς. Φίλοι ή «φίλοι», όμως; Πόσο πραγματική είναι η φιλία με κάποιον που πατάει ένα κλικ κάνοντας «Like» σε ένα σου σχόλιο, που σε βομβαρδίζει με μηνύματα, παροτρύνοντάς σε να δηλώσεις την προτίμησή σου στις επαγγελματικές του ασχολίες, τα μουσικά και κινηματογραφικά του γούστα ή τη συναίνεσή σου σε ομάδες του τύπου «Να μαζευτούμε ένα εκατομμύριο άτομα που μας αρέσει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης»;

Πόσο πραγματικά φίλος είναι εκείνος που δεν έχεις το τηλέφωνό του, που δεν κάνετε παρέα, που είναι φίλος ενός φίλου κάποιου φίλου σου, σε γνωρίζει από την επαγγελματική σου ιδιότητα ή απλώς έχει δει τη φωτογραφία σου και του άρεσες; Αυτή η νέα έννοια της φιλίας, εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι το βασικό θέμα γύρω από το Facebook, τη διασημότερη και πολυπληθέστερη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.

Η φιλία είναι και το βασικό θέμα γύρω από την ταινία «The social network», που αφηγείται την ιστορία της δημιουργίας του Facebook, μέσα από μια φιλία που διαλύθηκε με πολύ θόρυβο. Το «The social network», που σκηνοθετεί ο Ντέιβιντ Φίντσερ, έχει προγραμματιστεί να βγει στις αίθουσες στις αρχές Νοεμβρίου και αναμένεται να είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα ταινία του πρώτου μισού της φετινής κινηματογραφικής σεζόν. Κυρίως επειδή πρόκειται για ένα θέμα μέσα στην επικαιρότητά του, πολύ φρέσκο, με τους κεντρικούς χαρακτήρες ακόμη ενεργούς. Το Facebook ιδρύθηκε μόλις το 2004 και μέσα σ’ αυτά τα έξι τελευταία χρόνια έχει ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια χρήστες. Ομως, όπως λέει και το διαφημιστικό σλόγκαν στην αφίσα της ταινίας, «δεν μπορείς να κάνεις 500 εκατομμύρια φίλους χωρίς να κάνεις και μερικούς εχθρούς».  “Κ”

Εντονες συζητήσεις και ζυμώσεις σε twitter και facebook και καταιγιστικές αναρτήσεις στα μπλογκ από πολίτες που αντιστέκονται στην κρίση

«Οργανωθείτε γιατί χανόμαστε». Ταιριαστή για τη χώρα μας η παραπάνω παραλλαγή του τίτλου του βιβλίου του γκουρού του μάρκετινγκ Σεθ Γκόντιν, «Οργανώνοντας τους ανοργάνωτους», όπου με παραστατικό τρόπο περιγράφεται το πώς παράγεται αξία από τη δικτύωση. Υποστηρίζει με άλλα λόγια: «Αφήστε την γκρίνια και συνασπιστείτε σε ομάδες – έτσι μπορείτε να προωθήσετε και να ενδυναμώσετε ανθεκτικές ιδέες». Γιατί όχι: η έξοδος από την κρίση στην Ελλάδα μπορεί να κρύβεται στις οργιώδεις συζητήσεις στο twitter, στις καταιγιστικές αναρτήσεις στα γκρουπ του facebook, στα απανωτά ποστ των μπλογκ. Προς το παρόν, βέβαια, η δυναμική των εγχώριων social media μοιάζει με καράβι που παρασύρεται από τα κύματα, χωρίς αέρα στα πανιά του. Οχι όμως για πολύ, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί. Αν μέχρι σήμερα η απειρία μας γύρω από τα νέα μέσα, αλλά και η παράλυση που προκαλεί ο θυμός από τις τελευταίες εξελίξεις, μας έχουν εγκλωβίσει στη ρητορική της γκρίνιας, και μάλιστα της μοναχικής γκρίνιας (χρήστες-μόνοι-στο κομπιούτερ-βρίζουν), δεν αργεί ο καιρός -λένε οι γνωρίζοντες- που θα αντιληφθούμε τη δύναμη που κρύβεται στα δίκτυά μας.

Τα πρώτα δείγματα είναι εδώ. Δεν είναι μόνο οι online εκστρατείες τύπου «να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200» ή «να ζήσουν οι Ελληνες βουλευτές με 100.000 ευρώ», αρκετά ευφάνταστες και εύηχες για να συγκεντρώσουν την υποστήριξη εκατοντάδων χρηστών του facebook (κυρίως). Ούτε βέβαια οι προτάσεις για «άμεση μείωση του κόστους των εξοπλισμών» και «κατάργηση του 13ου-16ου μισθού των υπαλλήλων της Βουλής» που όσο εύλογα αιτήματα κι αν εκφράζουν, κανείς δεν περιμένει ότι θα εισακουσθούν. Είναι κυρίως οι προσπάθειες που «κτίζουν» αντί να καταστρέφουν – ή σωστότερα που καταστρέφουν κτίζοντας παράλληλα και κάτι άλλο.

– Είναι για παράδειγμα οι άοκνες προσπάθειες Ελλήνων του εξωτερικού, όπως του Ηλία Νικολακόπουλου από το Σουλτανάτο του Ομάν, που προσπαθεί να δημιουργήσει κίνημα αλληλεγγύης προς τη χώρα μας ενισχύοντας το προφίλ της στο εξωτερικό.

– Είναι το It’s All Greek 2 Me, το σάιτ κοινωνικής δικτύωσης που έχει δημιουργήσει ο web developer Στάθης Καλογερόπουλος, που στοχεύει στο να είναι κάτι παραπάνω από «το φραπέ, σουβλάκι και ο μουσακάς του Ιντερνετ», αλλά «μια θετική ματιά στη σύγχρονη Ελλάδα αλλά και με κριτική για όλα αυτά που τα τελευταία 30 χρόνια μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση».

– Είναι τα ποστ για τις 13 τομές που θα πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια που θα μας δώσουν προοπτική για έξοδο από την κρίση, στο μπλογκ του ειδικού σε θέματα επικοινωνίας, δημοσίων σχέσεων και νέων μέσων Στάθη Χαϊκάλη.

– Είναι το e-health.gr, δημιούργημα του Νίκου Παπαχρήστου, Τεχνολόγου Ιατρικών Εργαστηρίων AΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά και η δράση της Κάθυ Αποστολίδη ή epatient, πρώην καρκινοπαθούς που επιβίωσε και έβαλε στόχο ζωής τη βελτίωση του χώρου της υγείας μέσα από την ανταλλαγή εμπειριών και την κατάθεση προτάσεων από τους χρήστες του Ιντερνετ.

«Ο έλεγχος του εκτροχιασμού στο κόστος αναμένεται να φέρει δυσάρεστες συνέπειες. Η κινητοποίηση των πολιτών, όπως φαίνεται και στις προωθημένες ψηφιακά κοινωνίες, είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας, όπου ο χρήστης υπηρεσιών υγείας και ο ασθενής είναι ενεργοί πολίτες, ελέγχουν τη βιομηχανία υγείας/ευεξίας καθώς και την πολιτική, μιντιακή εξουσία», όπως γράφει και ο Στάθης Χαϊκάλης.

– Είναι βέβαια και το open tourism (opentourism.gr), «μία πρωτοβουλία από ανθρώπους που αγαπούν και ασχολούνται με τον τουρισμό, ώστε να αποτελέσει σημείο αναφοράς και ανοιχτού διαλόγου για τον κλάδο του τουρισμού και όλα τα σχετικά θέματα που προκύπτουν».

– Είναι και το Smart Business, το γκρουπ για τη νεανική επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στο δίκτυο επαγγελματιών LinkedIn, που έχει γίνει βήμα για δεκάδες νέους με ιδέες και προτάσεις ανάπτυξης.

– Μην ξεχνάμε την επιτυχία που είχε η εκστρατεία για να ανοίξει το ελληνικό δημόσιο τα δεδομένα του σε όλους τους Ελληνες πολίτες (www.publicdata.gr), αλλά και τη «δουλειά» που γίνεται από την Ενωση Πολιτών για την Παρέμβαση, μια μη κερδοσκοπική ομάδα που στόχο έχει την «προώθηση του ουσιαστικού εκσυγχρονισμού της χώρας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πράγμα που μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την αναζωογόνηση της ατροφικής στην Ελλάδα κοινωνίας πολιτών».

– Είναι και μικρές, ατομικές προσπάθειες, με μεγαλύτερο αντίκτυπο από αυτόν που θα περίμεναν εξαρχής. Οπως το γκρουπ στο facebook «κάτω από 15 ευρώ». Υπάρχει αλήθεια καλό φαγητό στην Αθήνα με κάτω από 15 ευρώ το άτομο; Η ανταπόκριση αποκαλύπτει τη διάθεση ανταλλαγής πληροφοριών στον τομέα αυτό, εποικοδομητικής συζήτησης. Ή του γκρουπ των «καλών ειδήσεων». «Ως εδώ με τις ειδήσεις που απαξιώνουν την ανθρώπινη φύση, κινδυνολογούν και καταστροφολογούν, που εστιάζουν σε αυτό που ματαιώνεται, που δεν λειτουργεί, που αποτυγχάνει», γράφει η δημιουργός του. «Ας μιλήσουμε για εκείνο που γίνεται καλά, το αισιόδοξο».

Οπως είναι φανερό, δεν χρειαζόταν η παραίνεση από την Πολιτεία για να ξεκινήσει η δημόσια διαβούλευση για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Οι ζυμώσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, πυκνώνουν και φουντώνουν σε κάθε γωνιά του ελληνικού Ιντερνετ, σε πείσμα της ελληνικής γκρινιάρικης «φύσης». Κι αν ακόμα το φιτίλι δεν έχει ανάψει, είναι θέμα χρόνου να φυσήξει αέρας στα πανιά μας, να γράψουν ιστορία οι δικτυακές παρέες.“K”

Η Columbia Pictures έχει αναλάβει να κάνει το Facebook ταινία με τίτλο “The Social Network” και ήδη παρουσιάζει το επίσημο trailer της. Στον ρόλο του Mark Zuckerberg θα δείτε τον Jesse Eisenberg, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας έχει ο Justin Timberlake ως πρόεδρος του Facebook, Sean Parker.

Το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο του Ben Mezrich “The Accidental Billionaires; The Founding of Facebook, A Tale of Sex, Money, Genuis and Betrayal” και θα δείχνει όλη την πορεία της διάσημης ιστοσελίδας από τις φοιτητικές εστίες του Χάρβαρντ, μέχρι την ίδρυση της εταιρίας και την τεράστια επιτυχία του Facebook. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία αναμένεται να βγει στους κινηματογράφους τον Οκτώβριο του 2010.

Το πρώτο poster της ταινίας αναφέρει: “Δεν μπορείς να έχεις 500εκ. φίλους χωρίς να δημιουργήσεις μερικούς εχθρούς”.

Το ξεπατικώνω ολόφρεσκο απο την TerraComputerata.
Τα κλασικά λεξικά δεν αρκούν πλέον για να ερμηνεύσουν τις εκφράσεις και τις συντομογραφίες που χρησιμοποιούνται από τους θαμώνες του διαδικτυακού κόσμου.

Δεν είναι μόνο οι γονείς που στέκονται αδαείς μπροστά στην οθόνη όταν καταφέρνουν να κρυφοκοιτάξουν «τι γράφει αυτό το παιδί τόση ώρα που μιλάει με τους φίλους του στο Ιντερνετ». Ακόμη και νεότερης ηλικίας, πιο εξοικειωμένοι χρήστες του Διαδικτύου, προσπαθούν να προλάβουν τις εξελίξεις στη διάλεκτο των social media.

Η συγκεκριμένη αργκό περιλαμβάνει όρους, ακρωνύμια και συντομογραφίες που προέρχονται κυρίως από την κουλτούρα των chat rooms και της αρχέγονης εκδοχής τους, των bulletin board systems. Ο περιορισμός χαρακτήρων που επιβάλλει η επικοινωνία σε δίκτυα όπως το Twitter, η βιασύνη και η ανάγκη να επικοινωνήσουν άνθρωποι που μιλούν άλλες γλώσσες, οδηγεί τα τελευταία χρόνια σε όλο και περισσότερες και πιο εξελιγμένες συντμήσεις της γλώσσας. Κάποιες απ’ αυτές περνούν σταδιακά και στα κείμενα των e-mails και των sms. Οι συντομογραφίες αυτές, γραμμένες άλλοτε με κεφαλαία και άλλοτε με πεζά γράμματα, περιέχουν λέξεις, ολόκληρες φράσεις, αλλά και συναισθήματα που απουσιάζουν από την απρόσωπη επικοινωνία που επιβάλλει η μεσολάβηση των υπολογιστών (βλέπε cmc, στους «νέους όρους»). Τις εκφράσεις του προσώπου, τη γλώσσα του σώματος και τον τόνο της φωνής υποκαθιστούν γράμματα και σύμβολα, που οι μυημένοι τα παίζουν στα δάχτυλα. Οι υπόλοιποι, καλό είναι να έχουμε τα ειδικά ψαχτήρια/λεξικά πρόχειρα.

Βέβαια, κάποιες συντομογραφίες δημιουργούνται αυθόρμητα και είναι αναγνωρίσιμες από μικρές ομάδες, οπότε δεν θα τις βρει κανείς καταγεγραμμένες. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ντροπή να ρωτάει κανείς τον συνομιλητή του «τι σημαίνει αυτό;» αν δει έναν όρο που δεν έχει ξανασυναντήσει.

Οσο για τους γονείς, χωρίς να υπάρχει λόγος να πανικοβάλονται από τη μυστικοπάθεια των εφήβων, καλό είναι να γνωρίζουν τα συνήθη συνθήματα που σηματοδοτούν την εισβολή τους στο δωμάτιο, εν είδει συναγερμού: p911 (parent emergency), paw ή prw (parents are watching), pir (parents in room) και pos (parents over shoulder).

Λεξικά συντομογραφιών www. noslang.com

«Ανοιξα σελίδα στο facebook, μετά από μια συζήτηση που είχα με τους προπτυχιακούς μου φοιτητές. Αντιλήφθηκα ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχα μια άμεση, σε καθημερινή βάση, επαφή μαζί τους. Επιπλέον, ένιωσα ότι απέκτησα μαζί τους μεγαλύτερη συναισθηματική επαφή, αφού με ενέταξαν σε έναν χώρο που θεωρούν ότι απευθύνεται στη δική τους ηλικιακή ομάδα. Πλέον, χρησιμοποιώ το facebook για να τους ενημερώσω για σεμινάρια, συνέδρια, θερινά σχολεία, ευκαιρίες πρακτικής άσκησης και εργασίας καθώς και τρέχοντα θέματα του πανεπιστημίου και άλλα επιστημονικά ζητήματα. Σε καθημερινή βάση, μάλιστα, ανταλλάσσουμε πληροφόρηση για άρθρα, απόψεις για βιβλία, καλλιτεχνικά γεγονότα. Η επικοινωνία μας αυτή είναι φυσικά άτυπη, διότι έτσι δεν μπορείς να εξασφαλίσεις την ενημέρωση όλων». Η κ. Φωτεινή Ασδεράκη, με την οποία μίλησε η «Κ», είναι λέκτορας στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και μαζί με τον κ. Κωνσταντίνο Κορρέ, επιστημονικό συνεργάτη στα τμήματα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα των Παν. Πειραιώς και Αθηνών, και την κ. Ανατολή Βροχαρίδου, υποψήφια διδάκτορα του Παν. Αιγαίου, επιχειρούν να καταγράψουν τη διείσδυση του facebook και των υπόλοιπων σελίδων κοινωνικής δικτύωσης στη λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ.

Οι απαντήσεις των φοιτητών του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, που συμμετείχαν στην έρευνα της τριμελούς ομάδας, δείχνουν ότι το facebook -η πιο διάσημη μεταξύ των σχετικών σελίδων- κερδίζει αργά αλλά σταθερά μια συμπληρωματική, προς το παρόν, θέση στους συνήθεις τρόπους επικοινωνίας και ενημέρωσης για τις δραστηριότητες στα ΑΕΙ. Μάλιστα, ήδη φοιτητές στο Παν. Πειραιά, το Πάντειο, και το Παν. Αιγαίου έχουν δημιουργήσει σελίδα στο facebook, η οποία λειτουργεί ως τόπος ηλεκτρονικής συνάντησης για τους φοιτητές του κάθε ιδρύματος. Ομως, οι σελίδες αυτές δεν έχουν την επίσημη έγκριση των ΑΕΙ. «Πολλές φορές επικοινωνούν μαζί μου μεταπτυχιακοί φοιτητές που βρίσκονται στο εξωτερικό για να συζητήσουν για ευκαιρίες που τους προσφέρονται ή να ζητήσουν να τους βοηθήσω για κάποια εργασία. Συχνά κοινοποιώ σε όλους τις επιτυχίες τους, όπως πρόσφατα με την αποδοχή ενός πτυχιούχου του Τμήματός μας στο Harvard, ή τη δημοσίευση ενός άρθρου τους, έτσι ώστε όλοι να ενθαρρυνθούν να διεκδικήσουν τα όνειρά τους. Το μεγαλύτερο όφελος προκύπτει από τη δικτύωση των μεταπτυχιακών με τους προπτυχιακούς φοιτητές» συμπληρώνει η κ. Ασδεράκη.

Τι προκύπτει

Ειδικότερα, από τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει ότι οι φοιτητές χρησιμοποιούν το facebook κατά μέσο όρο για 1,43 έτη. Σχεδόν οι έξι στους 10 (57,6%) το χρησιμοποιούν κατά μέσο όρο 2,52 φορές την ημέρα. Το 22% κατά μέσο όρο 4 φορές την εβδομάδα, ενώ το 6,8% κατά μέσο όρο 8,33 φορές τον μήνα. Το 13,6% των φοιτητών δεν το χρησιμοποιεί. Σχεδόν οι μισοί (50,9%) θεωρούν ότι το facebook είναι χρήσιμο για την επικοινωνία με τους συμφοιτητές τους. Μάλιστα, οι έξι στους δέκα (60%) δήλωσαν ότι μέσω facebook μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες για τα μαθήματα, εκδηλώσεις, νέα του ΑΕΙ (67,3%) ή εκδηλώσεις σχετικές με τις σπουδές τους (58,2%). Εντυπωσιακό είναι ότι το 47,3% των φοιτητών θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να βοηθήσει για τον συντονισμό κατά την εκτέλεση ομαδικών εργασιών. Επίσης, δηλώνουν ότι το facebook μπορεί να λειτουργήσει και ως μέσο ενημέρωσης για θέματα που αφορούν το επαγγελματικό τους μέλλον, ως χώρος προβληματισμού για τις δυσκολίες που θα συναντήσουν μετά την αποφοίτησή τους. Ετσι, το 58,9% υποστήριξε ότι το facebook μπορεί να συμβάλει στην επικοινωνία των φοιτητών με τα Γραφεία Διασύνδεσης (πρώην Σταδιοδρομίας) των ΑΕΙ και φορείς της αγοράς εργασίας. Ως προς την αξιοποίηση του facebook από τα ΑΕΙ, οι φοιτητές (50%) θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ενημέρωση των φοιτητών από τις διοικητικές υπηρεσίες.

Αμφίδρομη σχέση

Αντίθετα, η πλειοψηφία των φοιτητών (56,4%) δήλωσε ότι δεν θεωρεί τη χρήση του facebook βοηθητική για την επικοινωνία με τους διδάσκοντες για θέματα σχετικά με τα μαθήματα. Αυτό δείχνει ότι ακόμη οι νέοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα να αξιοποιήσουν ένα «νεανικό μέσο» στην επικοινωνία τους με τους συνήθως απόμακρους καθηγητές πανεπιστημίου. Βέβαια, η σχέση είναι αμφίδρομη, και μεγάλη σημασία στην ανάπτυξή της έχει και η στάση των καθηγητών. «Είναι δεδομένο πλέον ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως συμβαίνει και στη ζωή, μπαίνουν σταδιακά και στη λειτουργία του πανεπιστημίου κι αυτό πρέπει να το ερευνήσουμε και να το αξιοποιήσουμε περισσότερο» καταλήγει η κ. Ασδεράκη. Του Αποστολου Λακασα

Ο κολοσσός κοινωνικής δικτύωσης Facebook κατάφερε να ξεπεράσει την Yahoo και να γίνει το δεύτερο πιο δημοφιλές site στις ΗΠΑ. Η Yahoo, που βρισκόταν στην πρώτη θέση μέχρι το 2008, νικήθηκε αρχικά από την Google και τώρα, δύο χρόνια μετά και από το Facebook. Η Yahoo έχει να περηφανεύεται 132 εκατ. μοναδικούς επισκέπτες τον Ιανουάριο του 2010, αριθμός όμως λίγο χαμηλότερος από τους 133 εκατ. χρήστες του Facebook.

Η Google κατέχει μακράν την ηγετική θέση με 147,8 εκατ. μοναδικούς επισκέπτες, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από την Compete.com.

Αυτό που έχει ίσως μεγαλύτερη σημασία ακόμα είναι το Facebook έχει σημειώσει εδώ και ένα χρόνο, τρομακτική άνοδο όσον αφορά στο χρόνο που αφιερώνουν οι χρήστες του σε αυτό. Τον Ιανουάριο του 2010 το 11,6% του συνολικού χρόνου που αφιερώθηκε στο διαδίκτυο αφορούσε στο Facebook. Σημείωσε δηλαδή άνοδο 6% σε σχέση με πέρσι, σε αντίθεση με τις Yahoo (4,25% του συνολικού χρόνου) και Google (4,1%) που σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2009 σημείωσαν πτώση 2% και στασιμότητα, αντίστοιχα. enet

Ο έρωτας μέσω Διαδικτύου κερδίζει σε δημοτικότητα και ένας στους τρεις (33%) Έλληνες χρήστες δηλώνει ότι αναπτύσσει ερωτικές σχέσεις μετά τη γνωριμία μέσω διαδικτύου. Περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες (51%) δηλώνουν ότι έχουν χρησιμοποιήσει το Windows Live Instant Messenger για να φλερτάρουν. Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από online έρευνα του Windows Live Group της Microsoft σε δέκα χώρες της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε η Microsoft Ελλάς, με αφορμή την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου στις 14 Σεπτεμβρίου.

Στο πλαίσιο της έρευνας, στην οποία συμμετείχαν 19.730 άτομα, μεταξύ των οποίων 1.324 Έλληνες, διερευνήθηκαν οι εμπειρίες και καταγράφηκαν κάποιες από τις διαδικτυακές συνήθειες της σύγχρονης ψηφιακής γενιάς, όταν έρχεται η ώρα των ραντεβού και του φλερτ. Σύμφωνα με την έρευνα, το 54% παραδέχεται ότι προτιμά να φλερτάρει στο Instant Messenger, παρά πρόσωπο με πρόσωπο. Ένας στους τρεις (33%) Έλληνες παραδέχεται ότι έχει επιχειρήσει να κάνει σχέση με κάποιον ή κάποια που γνώρισε online. Αρκετοί – σε ποσοστό που ανέρχεται στο 32% – έχουν εκφράσει τον έρωτα τους μέσω του Instant Messenger.

Το 33% των Ελλήνων βρήκε τον έρωτα στο Διαδίκτυο, ενώ από αυτό το ποσοστό το 8% των σχέσεων κατέληξε σε ευτυχισμένους γάμους και το 25% σε μακροχρόνιες σχέσεις. Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία, μια διαδικτυακή γνωριμία και η σχέση που αναπτύσσεται μετά από αυτή δεν υστερούν σε διάρκεια. Συνολικά, περίπου ένας στους τέσσερις (25%) αποκαλύπτει ότι έχει ξεκινήσει μία μακροχρόνια σχέση με κάποιον ή κάποια που γνώρισε στο διαδίκτυο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το 9% των Ελλήνων να οδηγείται σε γάμο και το 25% να προχωρά σε μια ευτυχισμένη μακροχρόνια σχέση. Ωστόσο, ακόμα και αν ο έρωτας δεν κράτησε, το 41% των ερωτηθέντων διατήρησε μία καλή φιλία. Πρόκειται για αύξηση της τάξης του 27% σε σχέση με πέρυσι, γεγονός που καταδεικνύει τη σημασία που έχουν αποκτήσει τα online κοινωνικά μέσα, όπως το Instant Messenger, στις ζωές των ανθρώπων.

enet

Πέρασαν ήδη έξι χρόνια από τη γέννηση του Facebook και η ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης -όπως oνομάζεται- γνώρισε επιτυχία μεγαλύτερη από αυτή που μπορούσε να προβλέψει κανείς. Κατ’ ακρίβεια εξελίχθηκε σε κοινωνικό φαινόμενο. Τα στοιχεία που δίνει η εταιρεία που το διαχειρίζεται είναι εντυπωσιακά καθώς αποδεικνύουν ότι μπορούμε πια να μιλάμε για ένα μικρό, παράλληλο κυβερνοσύμπαν. Σήμερα χρησιμοποιούν το Facebook 350 εκατομμύρια χρήστες. Καθένας δαπανά, κατά μέσο όρο, καθημερινά 55 λεπτά στις σελίδες του, ενώ κάθε μήνα ανεβαίνουν εκεί περισσότερες από 2,5 δισεκατομμύρια φωτογραφίες. Και αν οι πιο «φιλοσοφημένοι» βιαστούν να το χαρακτηρίσουν απαξιωτικά «αμερικανιά» θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το 70% των χρηστών ζουν εκτός Ηνωμένων Πολιτειών και ότι έχει μεταφραστεί σε 70 γλώσσες.

Το Facebook έχει εξελιχθεί σε μια κοινωνία με τα όλα της, με τους καλούς και τους κακούς της. Πριν από λίγες εβδομάδες στη Βρετανία οι αρχές ανακάλυψαν ότι κάποιος δραπέτης των φυλακών από τη σελίδα του έπαιζε «κρυφτούλι» με την αστυνομία, δίνοντας στοιχεία σχετικά με το πού βρίσκεται και προκαλώντας την να τον συλλάβει. Πολλοί, επίσης, εκφράζουν φόβους ότι το συνδικάτο του εγκλήματος το χρησιμοποιεί για να εκφοβίζει οποιονδήποτε θα είχε τη διάθεση να μιλήσει στις διωκτικές αρχές.

Πρόσφατα, όπως αναφέρουν οι New York Times, στον ίδιο διαδικτυακό τόπο δημιουργήθηκε μια ομάδα διαμαρτυρίας που στόχευε στο να απαλλάξει μια δεκαπεντάχρονη από την τιμωρία που της επέβαλαν οι γονείς της. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα «είναι μια εφηβική επανάσταση. Είναι, όμως, ηλεκτρονική και άρα ειρηνική, οργανωμένη και με τάχιστη διάδοση».

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτόν τον τόπο κοινωνικής δικτύωσης υπάρχουν χιλιάδες ομάδες διαμαρτυρίας και εκδήλωσης ενδιαφέροντος, με πολλά εκατομμύρια οπαδούς, που προσπαθούν να επιτύχουν ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Ο σύγχρονος άνθρωπος συμπαραστέκεται ή διαμαρτύρεται από το σαλόνι ή την κρεβατοκάμαρά του, αγκαλιά με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, εύκολα, άκοπα, ανέξοδα και αναποτελεσματικά. Το να γίνει «θαυμαστής» της σελίδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, του Διεθνούς Ταμείου για τη Φύση ή της Action Aid, να δηλώσει την αντίθεσή του στα μεταλλαγμένα και να διαμαρτυρηθεί για τη ρύπανση, πρακτικά δεν σημαίνει τίποτα, παρεκτός ίσως σε κάποιον κοινωνιολόγο ή ειδικό του μάρκετινγκ που μετρά τάσεις. Δυστυχώς, το Facebook μας κάνει παθητικά όντα. Εχουμε την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουμε σε αναρίθμητες κοινωνικές επαναστάσεις, διαμαρτυρίες και φιλανθρωπικές κινήσεις, αυταπατώμεθα ότι ενεργούμε ενώ παραμένουμε αμέτοχοι θεατές. Μπορούμε να φωνάζουμε όσο θέλουμε κατά της γονεϊκής καταπίεσης, της παιδικής πορνείας και της κακοποίησης των γυναικών, μέσα από τα ηλεκτρονικά κυκλώματα, χωρίς να συνεισφέρουμε. Ισως μάλιστα αυτή η δήθεν δραστηριοποίηση να μας χορτάσει, να μας αποκοιμίσει και να μας αποτρέψει από τα ουσιαστικότερα. Μήπως το Facebook είναι ένα light, ένα ελαφρύ «όπιο του λαού»; Tης Διονυσιας Βοριδη