Το έβλεπα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Η σκηνή εκτυλίχθηκε στις αρχές Αυγούστου, στην παραλία Μπογκατέλ τη Βαρκελώνης – μία απ’ αυτές που δημιουργήθηκαν το 1992 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ακόμα είναι ολοκαίνουρια. Είχε αρχίσει να βραδιάζει. Το beach party που είχε ξεκινήσει από το απόγευμα συνεχιζόταν και ο νεαρόκοσμος διασκέδαζε υπό τους ήχους χορευτικής μουσικής.  Και ξαφνικά το σοκ. Ένας νεαρός καταλανός πλησιάζει τους 5 κάδους απορριμμάτων που υπήρχαν μπροστά από το μπαρ. Ναι τους 5 κάδους. Απορείτε; Ο καθένας είχε διαφορετικό χρώμα διότι δεχόταν και διαφορετικό είδος σκουπιδιών. Ένας για πλαστικά, άλλος για αλουμίνιο, άλλος για χαρτιά. Υπήρχε κάδος – με καφέ χρώμα – ακόμα και για τα οργανικά, για τα υπολείμματα τροφίμων δηλαδή.  Ο νεαρός λοιπόν κρατούσε ένα κουτάκι μπύρας και ήθελε να το πετάξει στα σκουπίδια. Ήταν σκοτάδι και δεν μπορούσε να διακρίνει το χρώμα και τα γράμματα πάνω σε κάθε καλάθι που πληροφορούσαν πού πετάς τι. Αλλά αυτός εκεί. Επέμενε. Σχεδόν κόλλησε τη μούρη του στους κάδους. Και τελικά βρήκε τον σωστό. Αποστολή εξετελέσθη. Και ξανά πίσω στον χορό. Τόσο φυσικά…Προσπαθούσα να συνέλθω από το σοκ και σκεφτόμουν ότι στην Ελλάδα, σε αρκετά προάστια της Αθήνας ακόμη και οι μπλε κάδοι είναι πολυτέλεια. Μέχρι πριν από ένα χρόνο αρκετοί πολίτες παρακαλούσαν τους δημάρχους τους να τοποθετήσουν μπλε κάδους για ανακύκλωση…Νωρίτερα είχα εκπλαγεί από ακόμη μία εικόνα στη Βαρκελώνη: ήταν γύρω στις 3 μετά το μεσημέρι και ο κόσμος είχε γεμίσει την παραλία Σαν Σεμπαστιά, την πλησιέστερη στο κέντρο της πόλης. Περπατούσα στον περιποιημένο περίπατο δίπλα στην παραλία.   Η απορία μου «πώς είναι δυνατόν η παραλία και ο περίπατος να είναι πεντακάθαρα με τόσες χιλιάδες καταλανούς και τουρίστες επισκέπτες» λύθηκε άμεσα. Μέσα στο καταμεσήμερο φτάνει ένα μίνι απορριμματοφόρο. Και… απλώς αδειάζει τους κάδους της παραλίας. Αυτούς με το διαφορετικό χρώμα που υπάρχουν σε όλη την πόλη. Σε όλες τις γειτονιές. Ο πολιτισμός και η οργάνωση μίας πόλης κρίνεται – εκτός των άλλων – από την καθαριότητά της και από τον τρόπο που διαχειρίζεται τα σκουπίδια της. Θυμάμαι την Αθήνα καθαρή και αστραφτερή μόνο τον Αύγουστο του 2004. Τότε οι υπάλληλοι του δήμου ήταν πρωί, μεσημέρι, βράδυ με μία σκούπα στο χέρι. Τότε όμως, στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Και στην Βαρκελώνη έγιναν Ολυμπιακοί. Το 1992. Μόνο που οι Καταλανική πόλη δεν έμεινε καθαρή για 15 ημέρες. Δεκαοχτώ χρόνια μετά είναι πεντακάθαρη. Βελτιώθηκε και συνεχίζει να βελτιώνεται στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος και της καθαριότητας, σε αντίθεση με την Αθήνα. Ταυτόχρονα βελτιώθηκε και η νοοτροπία των πολιτών της. Τι θα πει μεσογειακή πόλη και μεσογειακές συνήθειες; Η Βαρκελώνη θυμίζει πόλη κεντρικής Ευρώπης.

Όλοι έχουμε ευθύνη για την καθαριότητα και την εικόνα της πόλης όπου ζούμε. Όμως οι δημοτικές αρχές οφείλουν να δίνουν τo καλό παράδειγμα στους πολίτες και το έναυσμα για καλύτερες συμπεριφορές. Για το εάν η Αθήνα είναι καθαρή ή όχι δεν χρειάζονται περισσότερα στοιχεία. Μία βόλτα στην πόλη αρκεί…ΤΑΝΕΑ

Μόνο πού δεν είναι θέμα μόνο των δημοτικών αρχόντων,   πού αντί να τραβήξουν απο το αυτί όσους ασχολούνται στην υπηρεσία καθαριότητας των δήμων -για την οποία έχουν φιλήσει και κατουρημένες ποδιές για να προσληφθούν- να ξεχορταριάσουν τα ξερά μέρη -στους επαρχιακούς δρόμους- να μαζέψουν τα σκουπίδια όχι ώρες αιχμής, να σκουπίζουν δρόμους και πεζοδρόμια, γνωρίζουν μόνο να ξοδεύουν εκατομμύρια για χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια!  Μεγάλη δουλειά η αυτοδιοίκηση! Και μεγάλη κουβέντα!  Θυμάμαι παιδί, το σκουπιδιάρικο να περνάει τα χαράματα, και τους οδοκαθαριστές να σκουπίζουν τούς δρόμους όπως θα σκούπιζαν την αυλή του σπιτιού τους! Απο την άλλη μεριά είμαστε και ώς πολίτες πολύ πίσω! Βρωμιάρηδες! Αρκεί να μην είναι ο κάδος μπροστά στην πόρτα μας… Υβριδικό το αυτοκίνητο, αλλά το τσιγάρο το πετάμε …στο δρόμο! Δεν συζητώ για ανακύκλωση…Βρωμάει το θέμα!!!

Το διάβασα στην TerraComputerata, το αναδημοσιεύω και πιστεύω οτι πρέπει να φιγουράρει στα Blogs μας!

Διάβασα στο Βήμα το άρθρο “Και την υγειά μας και τα λεφτά μας! ” και μου ανέβηκε η πίεση. Πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι μερικοί δημοσιογράφοι. Για να σχολιάσεις όμως στο Βήμα πρέπει να πληρώσεις συνδρομή αλλιώς μούγκα στη στρούγκα. Οπότε θα το λουστείτε εσείς αθώοι αναγνώστες μου!

Διαβάζω λοιπόν για την πρόταση του αρθογράφου: “Στην αρχή κάθε χρόνου παίρνω από το Ταμείο μου τη λίστα με τους συμβεβλημένους γιατρούς και επιλέγω έναν από κάθε ειδικότητα. Ετσι για όλον τον χρόνο εξασφαλίζω δωρεάν ιατρικές επισκέψεις και τσεκάπ».

Μισή αλήθεια. Αποσιωπά το γεγονός ότι λόγω μέτρων λιτότητας δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις των ελεγκτών ιατρών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιφερειακά ιατρεία. Ολη η Νότια Αθήνα πάει στην Καλλιθέα για να εγκρίνει εξετάσεις. Υπάρχουν και χειρότερα. Συνάδελφοι που υπηρετούν στη Βούλα πρέπει να πάνε στην Παλλήνη!

Και άντε και πάς. Και στήνεσαι στην ουρά 2 ώρες όρθιος στο δρόμο – χωρίς υπερβολή. Γιατί μέσα είχε μόνο τέσσερεις καρέκλες. Αλλά άντε και αντέχεις. Οταν φτάνεις μπροστά στον ελεγκτή, σου απορρίπτει τη συνταγή δι’ ασήμαντον αφορμήν. Του προηγούμενου μου κυρίου του απέρριψαν τους καρκινικούς δείκτες γιατί μόνο σε καρκινοπαθείς εγκρίνονται. Πάει η προληπτική ιατρική.

Κάπως έτσι σιωπηρά καταργείται η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τόσα χρόνια οι συνδικαλιστές μας στα 45 αιτήματα που κατέβαζαν για το Βιλαμπάχο και τη Βιλαρίμπα δεν είπαν να ζητήσουν την απλούστευση αυτών των ψυχοφθόρων διαδικασιών. Οτι ο καθένας δικαιούται δύο φορές το χρόνο εξετάσεις αίματος χωρίς να στήνεται στην ουρά. Ζητούσαν επιδόματα για να τα δούμε τώρα να εξαφανίζονται…

Τώρα στην ουρά και όποιος αντέξει…

Μας κάνει άραγε καλό ή κακό να αφήνουμε την οργή μας να ξεσπάει; Η απάντηση εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Μια αμερικανική μελέτη του 2006, που δημοσιεύθηκε από τον Ρόναλντ Κέσλερ στην επιθεώρηση «Αrchives of General Ρsychiatry», καταλήγει στο συμπέρασμα πως ένας Αμερικανός στους 20- ως επί το πλείστον άνδρες- πάσχει από τη διαλείπουσα διαταραχή απώλειας ελέγχου των επιθετικών παρορμήσεων (intermittent explosive disorder). Ο Κέσλερ υπολόγισε πως ένας άνθρωπος που πάσχει από τη διαταραχή αυτή έχει στη διάρκεια της ζωής του, κατά μέσον όρο, 43 εκρήξεις οργής οι οποίες προκαλούν υλικές ζημιές αξίας 1.359 δολαρίων.

Αμφιλεγόμενη χρησιμότητα

Υπό τον τίτλο «Όταν ο θυμός είναι ασθένεια», η «Ουόλ Στριτ Τζέρναλ» αναφέρθηκε σε πρόσφατο δημοσίευμά της στα ολοένα και πιο διαδεδομένα στις ΗΠΑ «μαθήματα διαχείρισης θυμού». Τα «μαθήματα» αυτά «επιβάλλονται είτε από δικαστήρια, ως εναλλακτική επιλογή έναντι της φυλάκισης, είτε από εταιρείες για να μειωθούν οι καβγάδες στο γραφείο». Όμως η χρησιμότητά τους αμφισβητείται. Οι δύο μαθητές- φονιάδες του λυκείου Κολουμπάιν, ο Έρικ Χάρις και ο Ντίλαν Κλίμπολντ, είχαν παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα διαχείρισης θυμού πριν από τη σφαγή του 1999.

Η διαλείπουσα διαταραχή απώλειας ελέγχου των επιθετικών παρορμήσεων- χαρακτηρίζεται από τη δυσαναλογία ανάμεσα στη σοβαρότητα της αιτίας και την ένταση της βίαιης αντίδρασης- έχει περιληφθεί από το 1980 στις ψυχιατρικές ασθένειες με την ονομασία «intermittent explosive disorder». Πρόκειται για μια ακραία μορφή οργής, που απέχει από τις συνήθεις εκρήξεις θυμού οι οποίες περιλαμβάνουν φωνές, ακόμη και εκτοξεύσεις αντικειμένων. Η εν λόγω διαταραχή συχνά ευνοείται από την κακή ποιότητα του ύπνου, από ορμονικές ανισορροπίες ή, στις σοβαρότερες περιπτώσεις, από κατάθλιψη. Σύμφωνα με την «Ουόλ Στριτ Τζέρναλ», τα τεστ δείχνουν πως ενεργοποιεί την αμυγδαλή, το πρωτόγονο τμήμα του εγκεφάλου όπου συγκεντρώνονται τα συναισθήματα, ενώ κάνει να λειτουργεί ανεπαρκώς ο μετωπιαίος φλοιός που ελέγχει τις παρορμήσεις.

Από καρδιολογική άποψη, τα πρόσωπα τα οποία εμφανίζουν τη διαταραχή αυτή κινδυνεύουν εξαιτίας της ξαφνικής αύξησης της αρτηριακής πίεσής τους.

Όμως το να οργίζεται κανείς μια φορά στις τόσες, όπως έχουν δείξει παραλλήλως πολλές άλλες μελέτες, βοηθάει στην απαλλαγή από το στρες. Η οργή είναι κι αυτή ένα συναίσθημα και η καταστολή του δεν κάνει καλό στο σώμα ούτε στην ψυχή. Το πού βρίσκεται το όριο ανάμεσα στην απλή «αποσυμπίεση» με μια έκρηξη θυμού από τη μία και στην επικίνδυνη βία από την άλλη, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί γενικά και έγκειται στον καθένα μας να το ανακαλύψει για τον εαυτό του. Τα ΝΕΑ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ για να αναλύσετε ξανά την κατάσταση. Σκεφτείτε και τις θετικές πλευρές της.ΒΡΕΙΤΕ μια εποικοδομητική λύση.

Το να τα βάζετε με τους άλλους δεν εξυπηρετεί σε τίποτε.

ΚΡΑΤΗΣΤΕ ένα «ημερολόγιο θυμού». Σημειώνετε τις καταστάσεις που σας οργήζουν για να τις αποφεύγετε στο μέλλον.
ΜΕΤΡΗΣΤΕ την οργή σας. Συνήθως κλιμακώνεται και αν βαθμολογήσετε την κλιμάκωσή της από το 1 (ματαίωση) ώς το 10 (οργή), θα μπορέσετε να σκεφτείτε πιο ορθολογικά την κατάσταση αν συλλάβετε τον εαυτό σας να βρίσκεται στο 3 ή στο 4 της κλίμακας.
ΚΑΝΤΕ ένα «τάιμ-άουτ». Αν μετρήσετε από μέσα σας ώς το 10, μπορεί να αποφύγετε εκρήξεις οργής.
ΚΑΝΤΕ ένα τσεκ-απ υγείας. Ορμονικές ανισορροπίες μπορεί να σας καθιστούν ευερέθιστο.
ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ότι είστε το θύμα. Αυξάνετε την αίσθηση του ανικανοποίητου και της ματαίωσης και γίνεστε πιο ευερέθιστοι.
ΜΗΝ ΑΝΑΜΑΣΑΤΕ ταπεινώσεις και αδικίες που έχετε υποστεί στο παρελθόν.
ΜΗΝ ΠΙΝΕΤΕ αλκοόλ για να ηρεμήσετε.
Θα χάσετε ακόμη περισσότερο τον αυτοέλεγχό σας.
ΚΑΝΕΤΕ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ. Η οργή βρίσκει διέξοδο σε αυτήν. Ακόμη και το περπάτημα με γρήγορο βήμα μπορεί να σας ηρεμήσει.

Μπορεί όλα τα παιδιά να αγαπούν τα γλυκά, αλλά εκείνα που έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στις γλυκές γεύσεις ενδέχεται να πάσχουν από κατάθλιψη ή στο μέλλον να αναπτύξουν αλκοολισμό. Έρευνα που έγινε από αμερικανούς ειδικούς υποστηρίζει ότι τα παιδιά βρίσκουν ιδιαίτερα ελκυστικές τις πολύ γλυκές γεύσεις είναι πιο πιθανό να έχουν κάποιον αλκοολικό συγγενή ή να έχουν τα ίδια συμπτώματα κατάθλιψης.

Για τους σκοπούς της έρευνας επιστήμονες από το Monell Chemical Senses Center στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ ζήτησαν από 300 παιδιά ηλικίας 5 έως 12 ετών να δοκιμάσουν πέντε ποτά που περιείχαν διαφορετικές ποσότητες ζάχαρης. Από αυτά τα παιδιά τα μισά είχαν κάποιο συγγενή με πρόβλημα αλκοολισμού και το ένα τέταρτο συμπτώματα κατάθλιψης.

Τη μεγαλύτερη προτίμηση προς τις πιο γλυκές γεύσεις επέδειξαν τα 37 παιδιά που είχαν και ιστορικό αλκοολισμού στην οικογένεια και συμπτώματα κατάθλιψης. Οι ειδικοί διευκρινίζουν πως δεν είναι ακόμα γνωστό εάν η αγάπη αυτή για τις γλυκές γεύσεις οφείλεται στα γονίδια ή στον τρόπο που έχουν μεγαλώσει, αλλά η γλυκιά γεύση και το αλκοόλ ενεργοποιούν τα ίδια κέντρα στον εγκέφαλο, ενώ σημαντικό είναι πως οι αλκοολικοί έχουν επίσης ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση  

Οσο ανεβαίνει ο υδράργυρος, τόσο εξασθενεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα! Επανεμφάνιση ξεχασμένων στην Ευρώπη ασθενειών, επιδρομές κουνουπιών και άλλων εντόμων που μεταφέρουν μολυσματικές ασθένειες, αύξηση καρδιοπαθειών και δερματοπαθειών, νεκροί από πλημμύρες και φωτιές, ακόμα και απειλή στειρότητας. Ολες αυτές οι επικίνδυνες για την υγεία μας καταστάσεις έχουν κοινό παρανομαστή: κλιματική αλλαγή! Μπορεί οι πολιτικοί και οι άλλοι εκπρόσωποι των μεγάλων συμφερόντων να μην έκαναν την αναγκαία τομή στην Κοπεγχάγη, αλλά οι επιστήμονες φέρνουν στο φως ολοένα και περισσότερες (και πιο πολύπλευρες) αρνητικές συνέπειες της ανισορροπίας του κλίματος.

«Η επιβάρυνση της ανθρώπινης υγείας από την κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ», τονίζει στην «Κ» η κ. Πολυξένη Νικολοπούλου – Σταμάτη, αναπλ. καθηγήτρια στην Ιατρική Αθηνών και υπεύθυνη του πετυχημένου μεταπτυχιακού προγράμματος «Περιβάλλον και Υγεία». Σε συνεργασία με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα, που αποσκοπούσε στη διεπιστημονική προσέγγιση της σχέσης κλιματικών αλλαγών, υγείας και νομικής προστασίας.

Ποιες είναι όμως οι επιπτώσεις; «Οι μεταβολές της θερμοκρασίας συμβάλλουν σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Οι όλο και συχνότεροι καύσωνες έχουν αποδειχθεί πολύ επικίνδυνοι, καθώς προκαλούν θρομβώσεις, απώλειες ηλεκτρολυτών και πλάσματος», σημειώνει η κ. Νικολοπούλου. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο καθηγητής κ. Χρ. Ζερεφός υπογράμμισε στην ημερίδα ότι «καύσωνες σαν αυτούς που έπληξαν την Ευρώπη το 2003, θα θεωρούνται σε μερικές δεκαετίες δροσιά»!

Επιπλέον, η αύξηση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με αυξημένη υγρασία επιτρέπει σε παθογόνους μικροοργανισμούς, που δεν έπρεπε να εμφανίζονται σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, να αναπτύσσονται. «Πρόσφατη είναι η εμφάνιση πολλών κρουσμάτων εγκεφαλίτιδας στη Νέα Υόρκη. Η ελονοσία, ο δάγκειος και ο κίτρινος πυρετός, αποτελούν νοσήματα που μεταδίδονται από έντομα, που παλιότερα δυσκολεύονταν να επιβιώσουν στο γεωγραφικό πλάτος της Ευρώπης. Σήμερα, η αλλαγή κλίματος τα κάνει να αισθάνονται άνετα…», λέει η κ. Νικολοπούλου. Αλλά και οι αλλεργίες αυξάνονται (η μέση περίοδος ανθοφορίας αλλεργιογόνων φυτών έχει αυξηθεί κατά 10-11 μέρες σε σχέση με 30 χρόνια πριν), όπως και το άσθμα. «Συνολικά εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα», υπογραμμίζει η καθηγήτρια της Ιατρικής. Επιπλέον, η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας της κατώτερης ατμόσφαιρας αυξάνει το «κακό» όζον του φωτοχημικού νέφους, ενισχύοντας τα προβλήματα του αναπνευστικού. Αλλά και οι αυξανόμενες απώλειες ζωών, οι τραυματισμοί και τα ψυχολογικά πλήγματα από την εκδήλωση πλημμυρών, πυρκαγιών, ακραίων καιρικών φαινομένων, συνδέονται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. «Φτιάχνουμε μοντέλα για το τι θα γίνει σε δέκα χρόνια, αλλά είναι φέτος που πνίγηκαν άνθρωποι από πλημμύρες στη Μαγνησία. Πριν από 2,5 χρόνια θρηνήσαμε δεκάδες νεκρούς από τις πυρκαγιές», σχολιάζει η κ. Νικολοπούλου.

Ιδιαίτεροι είναι οι κίνδυνοι για τις ευπαθείς ομάδες: Υπερήλικες, όσους λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, νεογνά και βρέφη (δεν έχει αναπτυχθεί ο θερμορρυθμιστικός τους μηχανισμός), διαβητικούς, καρδιοπαθείς, κ. λπ. Στην ομάδα κινδύνου περιλαμβάνονται και πιο φτωχοί, οι άστεγοι, όσοι ζουν ή εργάζονται σε άσχημες συνθήκες, οι πρόσφυγες.

Η κλιματική αλλαγή πλήττει και την ψυχική υγεία! Ειδικά, οι μεγάλες καταστροφές που εκδηλώνονται (στην Ελλάδα κυρίως πυρκαγιές, αλλού και πλημμύρες, καταιγίδες κ.λπ.) αφήνουν σοβαρότατες ψυχολογικές πληγές, με πιο συχνή τη μετατραυματική διαταραχή. «Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή, που εμφανίζεται όταν το άτομο εκτεθεί βραχυπρόθεσμα ή μακροχρόνια σε μια εξωτερική απειλή ή καταστροφή. Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενη αναβίωση του τραύματος, εφιάλτες, αισθήματα αδιαφορίας και απαθείας, κρίσεις πανικού, άγχος, κατάθλιψη, αϋπνία, συχνά αλκοολισμό και επιθετικότητα», λέει στην «Κ» η κ. Μαρία Διαλλινά, διευθύντρια Ψυχιατρικού Τμήματος του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών. Φαινόμενα μετατραυματικής διαταραχής εμφανίστηκαν μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Ηλεία, όπως και σε επιδημιολογικές έρευνες του εξωτερικού, μεταξύ πυροσβεστών κυρίως.

Κάθε αλλαγή περιβάλλοντος επηρεάζει τον ψυχισμό του ανθρώπου, υπογραμμίζει η κ. Διαλλινά. «Η αρμονική επαφή με τη φύση και τον πολιτισμό βοηθά τον ανθρώπινο ψυχισμό. Ο άνθρωπος εμπεριέχεται στη φύση, την οποία νιώθει σαν προστασία. Οταν αυτή η αίσθηση διαταραχθεί ή χαθεί, το άτομο μπορεί να οδηγηθεί σε κατάρρευση, σε απώλεια της εμπιστοσύνης στον εαυτό του και στους άλλους». Του Γιαννη Eλαφρου

Την επόμενη φορά που ο γιος ή η κόρη σας «κυλιστούν» στο χώμα παίζοντας, μην τους βάλετε τις φωνές: όπως αναφέρουν αμερικανοί ερευνητές, μπορεί τα μικρά σας να γυρίζουν στο σπίτι μέσα στη βρωμιά, ωστόσο με αυτόν τον τρόπο ενισχύουν τις άμυνες του δέρματός τους. Ειδικοί από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας ανακάλυψαν ότι τα τραύματα των παιδιών που λερώνονται όταν παίζουν επουλώνονται ταχύτερα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το «βρώμικο» παιχνίδι ενισχύει την ύπαρξη βακτηρίων στην επιφάνεια του δέρματος τα οποία λειτουργούν ως «ασπίδα» ενάντια στις φλεγμονές.

Στον αντίποδα η υπερβολική καθαριότητα μπορεί να είναι μισή αρχοντιά αλλά την ίδια στιγμή διαταράσσει την ισορροπία της «αποικίας» των βακτηρίων του δέρματος, με αποτέλεσμα να επιβραδύνεται η διαδικασία επούλωσης των τραυμάτων. Οι ερευνητές ανακάλυψαν συγκεκριμένα ότι ένα κοινό είδος βακτηρίου που εντοπίζεται στην επιφάνεια του δέρματος, ο σταφυλόκοκκος, μειώνει την υπερβολική ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού η οποία προκαλεί φλεγμονή στις πληγές. Οι αμερικανοί επιστήμονες τονίζουν στην επιθεώρηση «Νature Μedicine» ότι η εμμονή πολλών γονέων με την υπερβολική καθαριότητα ίσως αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες για την «επιδημία» των αλλεργιών στον ανεπτυγμένο κόσμο. Τα νέα ευρήματα ελπίζεται ότι θα οδηγήσουν σε νέους θεραπευτικούς δρόμους σε ό,τι αφορά τις φλεγμονώδεις δερματικές παθήσεις. ToBHMA

Νομίζω οτι η γενιά μου ήταν ίσως η τελευταία, πού πρόλαβε τους χωματόδρομους, που έπαιξε στο πεζοδρόμιο, που δεν “σταύρωσε” πάνω απο μήνα χωρίς τα γόνατα να είναι καταπληγιασμένα!  Δεν κατάλαβα γιατί όταν πηγαίναμε τα παιδιά μας να παίξουν στις παιδικές χαρές, αυτό που για μας ήταν αυτονόητο το μετατρέψαμε σε …  δραστηριότητα! Δεν είναι θέμα εμμονής με την καθαριότητα.  Είναι θέμα αγωγής και αντιλήψεων. Αλλά που να το βρείς το χώμα στην μεγαλούπολη… Ας παίξουν έξω τουλάχιστον, όσα παιδιά ζούν στην επαρχία. Πριν τα καταπιεί το …facebook! Ή μήπως είναι ήδη αργά; 

Καθώς οι μέχρι στιγμής έρευνες για τις επιπτώσεις των πάσης φύσεως ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών στην υγεία των πολιτών παραμένουν αμφιλεγόμενες, η αρμόδια υγειονομική υπηρεσία της Γαλλίας συνιστά, καλού – κακού, στους πολίτες συγκρατημένη χρήση των κινητών τηλεφώνων και άλλων συσκευών που εκπέμπουν ακτινοβολίες, ιδιαίτερα από τα παιδιά. Η Γαλλική Υπηρεσία Υγειονομικής Ασφάλειας Περιβάλλοντος και Εργασίας (Assef) έδωσε χθες στη δημοσιότητα την έκθεσή της για τις επιπτώσεις της κινητής τηλεφωνίας (κεραίες και συσκευές), γενικότερα δε όλων των διατάξεων που λειτουργούν με ραδιοσυχνότητες (ασύρματο Ιντερνετ, φορητά τηλέφωνα, φούρνοι μικροκυμάτων, ραδιόφωνα κ.ά.) στην υγεία των καταναλωτών. Αποτέλεσμα σειράς ερευνών, που κράτησαν περισσότερο από δύο χρόνια, η έκθεση αποτελεί αναθεωρημένη εκδοχή προηγούμενης μελέτης, που είδε το φως της δημοσιότητας το 2005.

Οπως αναφέρεται στο σχετικό ντοκουμέντο, δεν υπάρχουν «αδιαφιλονίκητες αποδείξεις» για συγκεκριμένες, δυσμενείς επιπτώσεις της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στον ανθρώπινο οργανισμό, πέραν των όποιων θερμικών αποτελεσμάτων τους. Η πλειονότητα των ερευνών δεν διαπίστωσε κάτι το ανησυχητικό, αλλά κάποιες από αυτές εντόπισαν ορισμένες επιπτώσεις σε «κυτταρικές λειτουργίες», οι οποίες χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.

Βάσει των παραπάνω, η Υπηρεσία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χρειάζονται πρόσθετες έρευνες για να εξακριβωθούν τυχόν μακροπρόθεσμες συνέπειες των ακτινοβολιών στην υγεία των πολιτών. Γι αυτό η Assef, συνιστά «περιορισμό της έκθεσης στην ακτινοβολία όσο είναι δυνατό». Η γαλλική υπηρεσία προτείνει τη χρήση κινητών χαμηλής ακτινοβολίας, τη χαρτογράφηση των ζωνών που επιβαρύνονται περισσότερο από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και την περιορισμένη χρήση φορητών τηλεφώνων. Επίσης, προτείνεται η εισαγωγή διακοπτών που θα τερματίζουν αυτόματα τη λειτουργία συσκευών (π.χ. μόντεμ) που εκπέμπουν ακτινοβολία εφόσον μένουν για αρκετή ώρα αδρανείς και η χρήση διαγνωστικών εργαλείων για άτομα ιδιαιτέρως ευαίσθητα στην ακτινοβολία, σε κλινικό επίπεδο. Για την εκπόνηση της μελέτης εργάστηκαν δεκάδες ειδικοί των τηλεπικοινωνιών, κοινωνιολόγοι και εκπρόσωποι κοινωνικών οργανώσεων, οι οποίοι έλαβαν υπόψη δεκάδες έρευνες της τελευταίας δεκαετίας. Η μελέτη στάθηκε αφορμή για μια καμπάνια σε εθνική κλίμακα με αντικείμενο τον περιορισμό της ακτινοβολίας από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Τα τελικά πορίσματά της κρίνονται, από τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, αρκετά καθησυχαστικά.

Προβλέψεις για πανδημία κατάθλιψης στα χρόνια που έρχονται έκαναν ειδικοί του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) με την ευκαιρία της έναρξης του Παγκόσμιου Συνεδρίου Ψυχικής Υγείας που λαμβάνει χώρα στην Αθήνα. Σύμφωνα με τις εφιαλτικές εκτιμήσεις τους, μέσα σε 20 χρόνια η κατάθλιψη θα αποτελεί το πιο συχνό πρόβλημα υγείας του γενικού πληθυσμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κοινωνικό ιστό αλλά και για τα συστήματα υγείας.

Τα στοιχεία του ΠΟΥ αποκαλύπτουν ότι σήμερα περισσότερα από 450 εκατομμύρια άτομα σε παγκόσμιο επίπεδο πάσχουν από ψυχικές διαταραχές και στη συντριπτική πλειονότητά τους ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Την ίδια στιγμή στις χώρες αυτές ποσοστό που δεν ξεπερνά το 2% του εθνικού εισοδήματος επενδύεται σε δράσεις για την ψυχική υγεία και την περίθαλψη αυτών των ασθενών. «Οι αριθμοί του ΠΟΥ μαρτυρούν καθαρά ότι το βάρος στη δημόσια υγεία που προκαλεί η κατάθλιψη θα αυξηθεί κατακόρυφα- τόσο που ως το 2030 αναμένεται να επιβαρύνει τον τομέα δημόσιας υγείας περισσότερο από κάθε άλλη ασθένεια» επισήμανε ο δρ Σέκαρ Σαξένα από τον ΠΟΥ.

Σύμφωνα με τον δρα Σαξένα, η κατάθλιψη είναι πολύ πιο κοινή από άλλες ασθένειες τις οποίες φοβάται ο πληθυσμός, όπως ο καρκίνος ή το ΑΙDS. «Κάποιος θα μπορούσε να την αποκαλέσει “σιωπηλή” επιδημία». Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως δείχνουν στοιχεία του ΠΟΥ, περίπου το 20% των παιδιών και των ενηλίκων παγκοσμίως εκτιμάται ότι θα εμφανίσει ψυχικές διαταραχές ή προβλήματα.

Μπορεί οι υπόλοιποι να τους ειρωνεύονται συνήθως, αλλά ο τρόμος που βιώνουν οι κατά φαντασίαν ασθενείς δεν είναι καθόλου αστείος. Οι υποχόνδριοι ζουν μια καθημερινότητα ανεξήγητων συμπτωμάτων και φανταστικών ασθενειών, μετρώντας τις ώρες ζωής που τους απομένουν. Υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει;  Στην κλασική Ιατρική η «υποχονδρία» ήταν ένας γενικός όρος για ασθένειες που εκδηλώνονται στο υποχόνδριο, μια περιοχή της κοιλιακής χώρας. Η ασθένεια έχασε βαθμιαία το αρχικό της νόημα και σήμερα ο όρος υποδηλώνει μια καθαρά ψυχολογική κατάσταση. Σήμερα τον χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε έναν επίμονο φόβο για τις αρρώστιες και τη λαθεμένη αίσθηση που έχει ο πάσχων ότι δεν είναι καλά. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι από εμάς παρερμηνεύουμε τα σήματα που λαμβάνουμε από τον οργανισμό μας ή διογκώνουμε στο μυαλό μας τα πραγματικά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουμε; Γιατί όταν παρουσιάζονται ισχυρές ενδείξεις περί του αντιθέτου, οι υποχόνδριοι αισθάνονται και πάλι έπειτα από λίγο τα ίδια συμπτώματα ή γεμίζουν το σώμα τους με νέους, φανταστικούς φόβους;

Ιστορικά, η ασθένεια αυτή είχε συνδεθεί με άλλες διαταραχές, όπως η υστερία, η μελαγχολία και η νευρασθένεια. Για τον Φρόυντ η υποχονδρία έκρυβε βαθύτερες νευρώσεις. Σήμερα η υποχονδρία αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ασθένειες του 21ου αιώνα. Και κοστίζει: μόνο στις ΗΠΑ δαπανώνται κάθε χρόνο 20 δισ. δολάρια για εξετάσεις που οι πάσχοντες επαναλαμβάνουν δύο και τρεις φορές επειδή είναι βέβαιοι ότι υποφέρουν από κάτι. Την ίδια ώρα, ελάχιστοι υποχόνδριοι παραδέχονται το πραγματικό τους πρόβλημα: σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία στις αρχές της δεκαετίας, συμμετείχαν μόλις 57 εθελοντές και αυτοί δήλωσαν φιλάσθενοι.

Τα εξειδικευμένα περιοδικά και το Διαδίκτυο κάνουν τα πράγματα δυσκολότερα για τους υποχόνδριους. Οι περισσότεροι μπορούν να περάσουν ώρες ερευνώντας στο Ίντερνετ για να εντά- ξουν τα συμπτώματα που νομίζουν πως έχουν σε μια συγκεκριμένη νοσολογική οντότητα. Οι διαβεβαιώσεις των γιατρών- ακόμη και αυτών τους οποίους εμπιστεύονται- ότι είναι απολύτως υγιείς, λειτουργούν κατευναστικά μόνο για μια μικρή περίοδο. Όπως έδειξε και η εμπειρία στις ΗΠΑ, ο κλασικός υποχόνδριος επιστρέφει στον γιατρό με τα ίδια συμπτώματα και πολλές φορές καταφεύγει σε εναλλακτικές θεραπείες για να καταπολεμήσει μια ανύπαρκτη ασθένεια. Ειδικοί εκτιμούν ότι ένας στους δέκα ασθενείς που καταφεύγουν στους γιατρούς πάσχουν στην πραγματικότητα από υποχονδρία και μόνο, ενώ τα ιατρικά θέματα που προβάλλονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προκαλούν νέους εφιάλτες στους κατά φαντασίαν ασθενείς.

Ο Ζίγκμουντ Φρόυντ, πατέρας της Ψυχανάλυσης, συνέδεε την υποχονδρία με τη μελαγχολία, τον ναρκισσισμό και την ομοφυλοφιλία. Οι εδικοί σήμερα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η υποχονδρία πλήττει περισσότερο τους άνδρες απ΄ ό,τι τις γυναίκες. Υπάρχει θεραπεία για τους υποχόνδριους; Τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί υποστηρίζουν ότι η λύση μπορεί να βρίσκεται στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία. Ακόμη δεν ξέρουμε εάν βρήκαμε την οριστική θεραπεία της υποχονδρίας. Η ιστορία της ασθένειας καταδεικνύει, πάντως, ότι οι βασικές αμφιβολίες του υποχόνδριου- για το τι σημαίνει να είσαι άρρωστος, υγιής ή απλώς ένα ανθρώπινο ον-, δεν θα κατασιγάσουν εύκολα. TANEA