Ερευνητικό «Τσεσμέ». Το 87 μέτρων σκάφος πραγματοποίησε έρευνες στα διεθνή ύδατα μεταξύ θρακικών ακτών και Σαμοθράκης. Η Αγκυρα απαντώντας στο διάβημα της Αθήνας ισχυρίστηκε ότι οι εργασίες που έκανε δεν σχετίζονται με την υφαλοκρηπίδα
Χρεοκοπία, έξοδο από την ευρωζώνη, αποσταθεροποίηση, ακόμη και απώλεια του Αιγαίου μέσα στην επόμενη τριετία, είναι μερικά από τα δυσοίωνα σενάρια που περιέχει η έκθεση του Ινστιτούτου Στράτφορ για την Ελλάδα, η οποία προβλέπει μόνο δεινά, τα οποία η χώρα δεν θα μπορέσει να αποφύγει αν δεν βρει σύντομα έναν εξωτερικό προστάτη…
Η μαύρη αυτή έκθεση του γνωστού ινστιτούτου που συγκεντρώνει την αφρόκρεμα των αναλυτών της άλλης πλευράς του Ατλαντικού- κατά παράδοση οι περισσότεροι πριν ενταχθούν στο δυναμικό του Στράτφορ έχουν υπηρετήσει σε θέσεις- κλειδιά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τη CΙΑ και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας- κάνει λόγο για υποβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή και ούτε λίγο- ούτε πολύ υποστηρίζει ότι η χώρα έχει μείνει χωρίς συμμάχους και ότι είναι η πρώτη φορά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους που «είναι πραγματικά μόνη».

Εσωτερική κατάρρευση
Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι συντάκτες του Στράτφορ στην έκθεση που τιτλοφορείται «Η γεωπολιτική της Ελλάδας- μια θάλασσα στην καρδιά της» εκτιμούν ότι εντός της επόμενης τριετίας και λόγω της δημοσιονομικής κρίσης, θα σημειωθεί εσωτερική κατάρρευση, κοινωνική έξαρση με βίαιες πρακτικές, αποσύνδεση από τις μεγάλες δυνάμεις- χωρίς τις οποίες η καταστροφή της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένη. «Τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την ελληνική Ιστορία. Το πακέτο των 110 δισ. από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. συνοδεύεται από αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα που είναι πιθανόν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα σε σημαντικό βαθμό. Τα μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα με την ιστορία της πολιτικής και κοινωνικής βίας, θα εξασθενήσουν κι άλλο την κεντρική κυβέρνηση και θα υποβαθμίσουν τον έλεγχό της. Η τελική χρεοκοπία είναι σχεδόν βέβαιη από το μέγεθος του χρέους, που σύντομα θα ξεπερνά το 150% του ΑΕΠ», σημειώνεται χαρακτηριστικά.

Εκτιμάται δε, ότι είναι ζήτημα χρόνου οι Ευρωπαίοι να γυρίσουν την πλάτη τους στην Ελλάδα: «Το μόνο ζήτημα είναι το πότε και όχι το αν οι Ευρωπαίοι θα τραβήξουν την πρίζα από την Ελλάδα- πολύ πιθανόν με την πρώτη ευκαιρία, όταν η Ελλάδα δεν θα αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Σε αυτό το σημείο, χωρίς πρόσβαση στο διεθνές κεφάλαιο ή σε χρήματα στήριξης, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την πλήρη κατάρρευση του πολιτικού ελέγχου και κοινωνική βία, που παρόμοιά της δεν έχει συμβεί από την εποχή της χούντας».

Για το Αιγαίο
Μάλιστα, υποστηρίζουν ότι η διατήρηση του ελέγχου στο Αιγαίο είναι αδύνατη χωρίς έναν εξωτερικό πάτρωνα. Οπως αναφέρεται, «το ερώτημα για την Ελλάδα είναι αν θα μπορέσει να αποδεχθεί τη μείωση του γεωπολιτικού της ρόλου. Αλλά κι αυτό δεν είναι στο χέρι της και εξαρτάται από τη στρατηγική που θα υιοθετήσει η Τουρκία. Η Τουρκία είναι ανερχόμενη γεωπολιτική δύναμη που σκοπεύει να εξαπλώσει τη δύναμή της στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα επικεντρώσει τους σκοπούς της στο Αιγαίο ή αντ΄ αυτού θα είναι πρόθυμη να κάνει μια συμφωνία με την Ελλάδα, προκειμένου να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντα». Μάλιστα, ιδιαίτερα γλαφυρά αναφέρεται σε άλλο σημείο πως «χωρίς έλεγχο του Αιγαίου απλώς δεν υπάρχει Ελλάδα». Εντέλει, καταλήγει η έκθεση, «η Ελλάδα πρέπει να ξαναβρεί έναν τρόπο να γίνει χρήσιμη σε μία ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις- απίθανο αν δεν υπάρξει καμία μεγάλη σύγκρουση στα Βαλκάνια-ή να επιδιώξει μια διαρκή ειρήνη με την Τουρκία και να μάθει να ζει εντός των γεωπολιτικών της δυνατοτήτων». ΤΑ ΝΕΑ

Διαβάζω στην “Κ” και εξανίσταμαι. Είμαι που είμαι, απογίνομαι.  Μόνο που δεν μας λέει η κ.Υπουργός, ποιοί κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα; Θα λογοδοτήσουν; (Όπως λογοδότησαν οι υπαίτιοι του …Χρηματιστηρίου!!!).Ποιοί κατασπατάλησαν τα 500 δισ.; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Η μεσαία τάξη, γενικότερα; Οι συνταξιούχοι; Διότι αυτά τα χρήματα εδόθησαν. Πού πήγαν; Απλή ερώτηση: Κάθε χρόνο ακούω να γίνεται αύξηση του ποσοστού για την Παιδεία. Απο 3,5% στο 5%. Αυτό το “ζαβό”, “λειψό” 3,5% όμως είναι ΠΟΛΛΑ λεφτά! Τα έχουμε δεί στα σχολεία; Να ρωτήσουμε κάτι …”ξεκούδουνες” επιτροπές, μήπως; Επίσης τα χρήματα για την Άμυνα είναι ΠΟΛΛΑ λεφτά! Θα έπρεπε να είμαστε οπλισμένοι σαν …αστακοί! Κι εμείς είμαστε …μαριδούλες! Πού είναι αυτά τα χρήματα; Σίγουρα δεν τα έχει ο συνταξιούχος 90χρονος πατέρας μου! Ούτε εγώ! Ούτε σεις, συνάδελφοι της τάξης! Εντύπωση μου κάνει επίσης, ότι το Σύνταγμα μόλις αυτές τις ημέρες το διάβασαν οι εθνοπατέρες! Περί κατάργησης του υπαλλήλου-όταν δεν υπάρχει η οργανική-του δημοσιονομικού κανόνα και, και, και…Γεμίσαμε όμως τις δημόσιες υπηρεσίες: ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΛΠ, Ολυμπιακή με τα πολιτικά μας ρουσφέτια! Να μην γίνω όμως γραφική! Αλλά να δεν τα χωράει το λιγοστό μυαλό μου όλα τούτα! Αμ! όλη αυτή η τρομολαγνεία; Λες  και γίνεται πόλεμος! Και γιατί είμαι τόσο σίγουρη ότι πολλοί θησαυρίζουν εις βάρος μας; Γιατί μου μοιάζει κατασκευασμένο όλο τούτο;  Γιατί είμαι τόσο σίγουρη ότι υπήρχε και άλλη/ες λύση/εις. Γιατί;;;;;

 Συνταγματικά πλαίσια οικονομικής πολιτικής

Της Ντορας Μπακογιαννη

H προσφυγή στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης είναι γεγονός. H Eλλάδα έχει μπροστά της μια δύσκολη και σκληρή διαδικασία, τουλάχιστον τριετίας. H μεγάλη πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία είναι μέσα σε αυτή την περίοδο αν θα καταφέρουμε να ξεκινήσουμε τη σταδιακή μείωση του χρέους, περιορίζοντας τις δημόσιες δαπάνες και ξεκινώντας μια καινούργια αναπτυξιακή διαδικασία.

Κοιτάζοντας πίσω, αυτές τις ιστορικές στιγμές, βλέπουμε ότι το νεοελληνικό κράτος από της γεννήσεώς του -και ακόμη πιο πριν, από τα πρώτα επαναστατικά χρόνια- έκανε, με εξαίρεση ελάχιστες κυβερνήσεις (π.χ. Χαριλάου Τρικούπη, Ελευθερίου Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Καραμανλή), οικονομική πολιτική με κριτήρια άσχετα προς την οικονομία.

Η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια έζησε ένα όργιο κακοδιαχείρισης, καθώς οι εθνικοί πόροι, αλλά και τα δάνεια, διοχετεύθηκαν -κατά μεγάλο μέρος- για την εξυπηρέτηση αλλότριων, ιδίως κομματικών, συμφερόντων. Στα «κομματικά συμφέροντα» εντάσσω και την, ιδίως από το 1981 και μετά, ψευδεπίγραφη άσκηση «κοινωνικής πολιτικής» η οποία, ενώ δεν έλυσε κανένα κοινωνικό πρόβλημα, διόγκωσε το κράτος και τις δαπάνες του και επέτεινε όλα αυτά τα φαινόμενα.

Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, καθώς την τελευταία τριακονταετία όλα τα φαινόμενα κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος και άσκησης αλυσιτελούς οικονομικής πολιτικής επιτάθηκαν. Δεν είναι τυχαίο που η περίπτωσή μας περιγράφεται διεθνώς ως «ελληνική τραγωδία». Διότι τι άλλο παρά τραγωδία είναι το γεγονός ότι αυξήσαμε το χρέος μας στο 113% του ΑΕΠ χωρίς ούτε την οικονομία να καταστήσουμε ανταγωνιστική ούτε τα κοινωνικά προβλήματα να λύσουμε, ενώ κατασπαταλήσαμε και πεντακόσια δισεκατομμύρια ευρώ; Τριακόσια του χρέους και διακόσια των κοινοτικών ενισχύσεων. Θυμίζω ότι μεταξύ 1912 και 1922 η Ελλάς διεξήγαγε τέσσερις πολέμους, δύο Βαλκανικούς, ένα Παγκόσμιο και τον Μικρασιατικό, χωρίς καν να πλησιάσει σε αυτό το σημείο.

Η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλλει βαθιές τομές και ριζικές ανατροπές και γενναίες πολιτικές αποφάσεις. Ξεκινώντας από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Είναι βέβαιον ότι με τις τελευταίες αναθεωρητικές προσπάθειες του Συντάγματος χάσαμε, με κοινή ευθύνη όλων μας, πολλές ευκαιρίες. Διαβάστε όλο το άρθρο »

Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης.Του Ευγένιου Τριβιζά

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS», το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.
Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία(1) . Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.
1. «Crowd events in the Μetropolitan Αrea», Τhe Κingston Law Review, vol.9, Νo.3, December 1979.
2. Αshley Μontagu, Floyd Μatson «Τhe Dehumanization of Μan», Νew Υork: ΜcGraw-Ηill, 1983

Kαι ακόμα δεν έχουμε δεί τίποτε! Με το χιλιόμετρο, λέει, θα φορολογούμαστε! Αυτό πώς θα γίνει; Νά γιατί δεν θα γίνουμε κράτος ποτέ! Παίζουμε με τις λέξεις.  Τί θέλει να πεί ο ποιητής; Ότι θα αυξήσει την βενζίνη. Το φτωχό μου το μυαλό αυτό καταλαβαίνει. Προσωπικά, αν δεν γίνεται διαφορετικά, δεν έχω αντίρρηση. Αλλά….Άσε ελεύθερο τον κυβισμό των αυτοκινήτων, κατάργησε τα τέλη κυκλοφορίας και τον φόρο ταξινόμησης. Και “στείλε” την βενζίνη όπου … δεί. Αλλά όχι όλα δικά σου, ποιητά!  Σταματώ εδώ.

Στα ωδεία θα χρησιμοποιούνται πια τετράγραμμα.
Η ντουζίνα αποτελείται πλέον από 10 μονάδες. Η δεκάδα από 8. Η εξάδα από 4. Η Αγία Τριάδα μετονομάζεται σε Όσιο Ντουέτο.
Τα ζευγάρια αποτελούνται από έναν. Συναθροίσεις άνω των τριών χαρακτηρίζονται παράνομες και καταχρηστικές.
Τα τρία, δύο. Στα δύο, ένα δώρο. Ένα, ίσον κανένα.
Oι μήνες 31 ημερών, κρατούν 28. Οι μήνες 30 ημερών, 26. Ο Φεβρουάριος, 13 ημέρες, χωρίς τον πολυέξοδο Άγιο Βαλεντίνο στις 14/2.

Μειώσεις παντού: το Υπουργείο Αμύνης είναι στο Τετράγωνο, αδύνατη θεωρείται η τριγώνιση του κύκλου, τα κάλαντα λέγονται με δίγωνο.
Μειώσεις παντού. Πια λέμε: Στις επτά του μακαρίτη άλλον έμπασε στο σπίτι. Του @@@@@ τα πενθήμερα. Δυο λαλούν και ουδείς χορεύει.
Mειώσεις παντού. Το Τριώδιο, γίνεται Διόδιο. Τα διόδια, μονωδία. Οι μονωδοί, απλώς οδοί.
Οι δρόμοι διπλής κατεύθυνσης, γίνονται μιάμισης κατεύθυνσης. Οι μονόδρομοι καταργούνται. Τα αδιέξοδα παραμένουν ως έχουν.
Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες λήγουν αυτόματα στο 0-1. Αν σημειωθεί 0-0 ώς το 90′, κερδίζει η ομάδα που είχε την μπάλα με τη λήξη.
Λιτότητα και στον τζόγο: Το 21 γίνεται 11. Το «πάρ’ τα όλα», «πάρ’ το 73%». Αφαιρείται το επίδομα αναπηρίας από τους κουλοχέρηδες.
Μειώσεις 33% στα βιβλία: Το Νούμερο 20989,76 (Βενέζης), 13.400 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (Βερν), Ντ΄ Αρτανιάν (Δουμά).
Μειώσεις 47% στις ταινίες: 1066,36 (Έμεριχ), 4,505 (Φελίνι), 1060,53 Οδύσσεια του Διαστήματος (Κιούμπρικ).
Μειώσεις στο φαγητό. Καταργούνται τα δεύτερα πιάτα, τα «απ’ όλα» και τα δίπιτα. Τα επιδόρπια μετονομάζονται σε διαδόρπια.
Το Δωδεκάθεο γίνεται Εξάθεο. Ο Μονοθεϊσμός, αθεϊσμός. Ο Εξαποδώ, Τριαποδώ και το νούμερο του Θηρίου είναι πλέον το 333.
Κάποιος έγραψε πως σήμερα δίνω ρέστα. #litotis Τα ρέστα αποδίδονται στο σύνολό τους στην εφορία.
litotis και στη δημοτική ποίηση: Mάνα με τους 5 πέντε σου γιους και την καμία κόρη/ 34 παλικάρια από τη Λεβαδιά/ Ο Όλυμπος μαλώνει μόνος.
Λιτότητα και στις επιστήμες: υπάρχουν πια η τριγωνική ρίζα, η απλή μέθοδος των δύο, και τα ολοκληρώματα μετονομάζονται σε μισοτελειωμένα.
Μειώσεις στα τοπωνύμια: η Ερέτρια, γίνεται Ερέμια. Η Θεσσαλονίκη, Αρκεινίκη. Οι Θρακομακεδόνες θα πρέπει να επιλέξουν το ένα μόνο.
Λιτότητα και στις εκφράσεις: το «ουδέν κακόν αμιγές καλού» συμπτύσσεται σε «ουδέν καλόν». «Το ελάχιστο κύριε ελέησον το αποζητά κι ο παπάς».

«Το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την ελληνική επανάσταση επίσημα ήταν η Αϊτή, ο Boyer έστειλε στις 15.01.1822 έγγραφο στην ελληνική επιτροπή του Παρισιού απαντώντας στην αίτηση των Κοραή, Πίκκολου και Βογορίδη, στο οποίο ανάγγελλε την αναγνώριση της ελληνικής προσωρινής διοίκησης και ευχόταν την νίκη της επανάστασης». (Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Αθήνα, εκδ. Τολίδης, σελ. 94.)

Μάλιστα, μόλις που τελείωσε τον δικό της απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών, κατεστραμμένη οικονομικά, και έστειλε στο Παρίσι, στον ΑΔΑΜΑΝΤΙΟ KΟΡΑΗ, 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν, για να αγορασθούν όπλα για τον δικό μας αγώνα. Επίσης, έστειλε 100 εθελοντές, μαύρους στρατιώτες, να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων, αν και δεν έφτασαν ποτέ, αφού πιθανόν σφαγιάστηκαν από Γάλλους. Πόσοι από εμάς γνωρίζουν αυτό το γεγονός; Έχουμε μήπως έναν λόγο παραπάνω να σταθούμε δίπλα στον ανθρώπινο πόνο των Αϊτινών;

Προξενείο Αϊτής:
οδός Βασ. Σοφίας 26-28, Μαρούσι
Τηλ. 210 6123014

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων παίρνουν αποφάσεις δεν έχει υπάρξει ποτέ στη θέση εκείνων που υφίστανται τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Μιλώ για το θέμα των ημερών, της θρυλούμενης και από πολλές πλευρές υποστηριζόμενης περικοπής κατά 10% των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Η οποία θα επιφέρει μείωση κατά 3,4% του μισθού τους. Πρόχειρα ανακαλώ μερικούς αριθμούς που γνωρίζω, για παράδειγμα καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, με διδακτορικό, είκοσι οκτώ χρόνια υπηρεσία, χωρίς παιδιά, παίρνει καθαρά γύρω στα 1.600 ευρώ. Ναι, ναι, ξέρω τι σκέφτεστε: τα ιδιαίτερα. Μη βιάζεστε, όμως, μιλώ προφανώς για τον καθηγητή χωρίς ιδιαίτερα. Και γνωρίζω τουλάχιστον πέντε από το στενό οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον, φανατικούς δασκάλους, ακούραστους, λαμπρούς επιστήμονες με συνεχείς ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια, συμπολίτες μας που έχουν φάει την τάξη με το κουτάλι. Ενας τέτοιος, λοιπόν, εάν εφαρμοστούν οι περί περικοπών ιδέες για τη σωτηρία της Ελλάδας, θα χάσει από 40 έως 100 ευρώ του μηνιαίου εισοδήματός του. Σας φαίνονται λίγα; Εχετε σκεφτεί ότι μπορεί να ζει μόνος και να μην έχει ιδιόκτητο σπίτι; Εχουν ποτέ περάσει με εξήντα ή εκατό ευρώ μία ολόκληρη εβδομάδα όσοι σκέφτονται τέτοιες λύσεις;

Πρόκειται μήπως να υποστούν μια οποιαδήποτε, συμβολική έστω, οικονομική μείωση όσοι εκ του πολιτικού προσωπικού, υπουργοί ή πρωθυπουργοί, διά πράξεων ή παραλείψεων οδήγησαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας; Μήπως πρόκειται να κατονομασθούν έστω αυτοί που έφταιξαν και οι συγκεκριμένες αποφάσεις τους, ώστε να ξέρουν οι Ελληνες; Ή μήπως, ως συνήθως, η συντεχνία του Κοινοβουλίου θα αρκεστεί σε γενικόλογους αφορισμούς και όλα θα σβήσουν μέσα σε ένοχη σιωπή; Η ραχοκοκαλιά της πατρίδας μας, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες, επιστήμονες και εργάτες, όσοι κρατούν τις υπηρεσίες ανοιχτές, οι γιατροί της αυταπάρνησης, οι δημιουργικοί υπάλληλοι, με μια λέξη οι νομιμόφρονες φορολογούμενοι, τα υποζύγια των προϋπολογισμών, κοινώς τα κορόιδα, απαιτούν πλέον δικαιοσύνη χωρίς εκπτώσεις. Περιμένουν.
Tου Σωκρατη Tσιχλια

Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας, ο Νικολά Σαρκοζί ονειρεύεται ότι με δανεικά θα μπορέσει να στηρίξει τη Γαλλία στην έξοδό της από την ύφεση – οι Βρυξέλλες, πάντως, διαφωνούν, εφόσον έχουν ζητήσει από το Παρίσι να μειώσει το έλλειμμα από το 8,5% του ΑΕΠ στο 3% έως το 2013. Σε δημόσια δήλωσή του ο κ. Σαρκοζί επισημαίνει ότι, εάν η χώρα λάβει πιστώσεις 35 δισεκατομμυρίων ευρώ για να τα δαπανήσει στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας, τότε θα γεννηθούν κρατικές και ιδιωτικές επενδύσεις 60 δισ. ευρώ. «Σήμερα πρέπει να προετοιμάσουμε τη Γαλλία για τις προκλήσεις του αύριο, ούτως ώστε να μπορέσει να επωφεληθεί πλήρως από την ανάκαμψη, να καταστεί δυνατότερη, ανταγωνιστικότερη και ικανότερη να δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας», τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος. Η επαγγελματική κατάρτιση, η έρευνα, η βιομηχανία και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα λάβουν μαζικά κεφάλαια, αλλά η μερίδα του λέοντος, τα 11 δισ. ευρώ, ανήκει στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. «Θέλουμε να δημιουργήσουμε τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο», δήλωσε ο Νικολά Σαρκοζί και υποσχέθηκε μία γιγαντιαία πανεπιστημιούπολη σε παρισινό προάστιο.  “Κ”

Εμείς βεβαίως, πάντα απο την Ευρώπη ξεσηκώνουμε τα “κακώς κείμενα”! Όταν οι Mitterand, και Gonzales επένδυαν για την πατρίδα τους, εμείς”απολαμβάναμε” τα ωφέλη του σοσιαλισμού, ξεπατώνοντας τα ταμεία μας.  Αργότερα, αφού ευφράνθηκε το πνεύμα μας και χόρτασε η ψυχή μας είπαμε να αλλάξουμε το βιολί. Και απο τον σοσιαλισμό μεταβήκαμε σε κατι πιο ριζοσπαστικό! Αλλά τα ταμεία, ταμεία! Μιά δουλειά έχει μάθει ο Έλληνας, απο απαρχής του κόσμου, δεν την ξεχνά! Για τον έρημο τούτο τόπο τί έγινε; Απλά. Από “πάπιες  μπλέ”μεταπίπτει σε “πράσιν΄άλογα” και αντιστρόφως! (Αλλά τα ταμεία, ταμεία…)

Ελληνική δοξασία (αρχαίας καταγωγής) «δαιμόνιων» που σύμφωνα με σύγχρονη δοξασία εμφανίζονται κατά το Δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου – 6 Ιανουαρίου).  Σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία τις μέρες αυτές τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους τώρα που ο Χριστός είναι και εκείνος αβάφτιστος. Όλοι οι παραπάνω δεν θα πρέπει να συγχέονται με άλλα «δαιμόνια» της Ελληνικής υπαίθρου, που έχουν μεν τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά που εμφανίζονται μέσα σ΄ όλο το χρόνο όπως οι «Βουρκόλακες» (=Βρυκόλακες), «Βουρβούλακες», «Παγανοί», «Αερικά», «Ξωτικά», «Παρωρίτες» σε αντίθεση με τους «Τσιλικρωτά» (Καρδαμύλη Μάνης), «Καλιοντζήδες» (Ήπειρος), «Πλανήταροι» και «Πλανηταρούδια» (Κύπρος), «Κατσι-άδες» (Χίος), «Κάηδες» και «Καλισπούδηδες» (Σάμος), «Κάηδες» αλλά και «Καημπίλιδες» (Κάρπαθος), «Σιβότες» και «Σιφώτες» (Καππαδοκία), και ακόμη «Χρυσαφεντάδες» [Χρυσαφεντάδες Ας εμάς καλοί] (Οινόη-Πόντος) που γενικά αυτοί εμφανίζονται και συμπεριφέρονται και ως καλικάντζαροι. Ο λαός τους φαντάζεται με διάφορες μορφές κατά περιοχή με κοινό γνώρισμα την ασχήμια τους.   Συνήθως φαντάζονται νάνοι, αλλά και ψηλοί, σκουρόχρωμοι, με μαλλιά μικρά και ατημέλητα, μάτια κόκκινα, δόντια πιθήκου, δασύτριχοι, χέρια και νύχια πιθήκου, πόδια γαϊδάρου ή το ένα γαϊδάρου και το άλλο ανθρώπινο, (“μισοί γαϊδούρια και μισοί άνθρωποι όπως λένε στη Σύρο) αλλά και σαν «μικροί σατανάδες» – (σατανοπαίδια όπως λένε στη Νάξο), άλλοτε γυμνοί και άλλοτε ρακένδυτοι με σκούφο (οξυκόρυμβο) από γουρουνότριχες και με παπούτσια άλλοτε σιδερένια και άλλοτε με τσαρούχια ή τσαγγία. Η τροφή τους κυρίως ακάθαρτη: σκουλήκια, βαθράκοι (=βάτραχοι), φίδια, ποντίκια κ.ά. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποστρέφονται τα εδέσματα του Δωδεκαήμερου. Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη σπάζοντας κεραμίδια κάνοντας μεγάλη φασαρία. Και ότι βρουν απλωμένα τα ποδοπατούν. Άμα βρουν ευκαιρία κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια και μαγαρίζουν τα πάντα.

Κατά διάφορες ελληνικές δοξασίες οι καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι με κακιά μοίρα μεταβαλλόμενοι σε δαιμόνια, γίνονται δε καλικάντζαροι αυτοί που έχουν γεννηθεί μέσα στο Δωδεκαήμερο εκτός και αν βαπτισθούν αμέσως, ή εκείνοι στους οποίους ο ιερέας δεν ανέγνωσε σωστά τις ευχές του βαπτίσματος, τα τερατώδη βρέφη, ή κατά τους Σιφναίους όσοι πέθαναν στο Δωδεκαήμερο ή αυτοκτόνησαν, στη Μακεδονία: όσοι δεν έχουν ισχυρό Άγγελο για να τους προστατεύει από τον Σατανά. Οι καλικάντζαροι έρχονται (βγαίνουν) τη παραμονή των Χριστουγέννων, από «το κάτω κόσμο» τον Άδη. Συνήθη μέρη που μένουν μετά τον ερχομό τους είναι οι μύλοι, τα γεφύρια, τα ποτάμια και τα τρίστρατα (μεγάλα μονοπάτια) όπου παραμονεύουν μόνο κατά τη νύκτα και φεύγουν με το τρίτο λάλημα του πετεινού.  Εκτός του Δωδεκαήμερου τον υπόλοιπο χρόνο μένουν στα έγκατα της γης και πριονίζουν το δένδρο που κρατά τη γη (παραλλαγή του μυθικού Άτλαντα). Βγαίνουν δε στην επιφάνεια κοντά στο τέλος της εργασίας τους, από το φόβο μήπως τελικά η ετοιμόρροπη γη τους πλακώσει, όταν δε κατεβαίνουν βρίσκουν το δένδρο ακέραιο και ξαναρχίζουν το πριόνισμα. Το δένδρο των Χριστουγέννων συμβολίζει αυτή ακριβώς την ακεραιότητα και τη Θεϊκή δύναμη και προστασία με την παρουσία του Χριστού.

• Έχω πάνω από μισόν αιώνα να σου γράψω – σίγουρα δεν θα με θυμάσαι, ούτε θα με βρεις στα κιτάπια σου. Θα αναρωτηθείς τι με έπιασε να σου στείλω επιστολή. Διάβασε και θα καταλάβεις.

• Όλες αυτές τις μέρες ακούω γύρω μου τη λέξη «δώρο». Δώρο Χριστουγέννων, δώρα κάτω από το δέντρο, δώρα εορτών. Καμιά φορά το λένε και bonus, ή εφάπαξ ή εθελούσια έξοδο. Κι επειδή εσύ είσαι ο Άγιος των Δώρων, είπα να σου γράψω το παράπονό μου.

• Κανείς ποτέ δεν μου έδωσε δώρο 500.000 ευρώ επειδή έκανα σωστά τη δουλειά μου, ούτε 230.000 ευρώ για να αφήσω τη δουλειά μου. (Τόσα διαβάζω παίρνουν bonus οι ανώτεροι τραπεζικοί, ή αποζημίωση οι λιμενεργάτες του ΟΛΠ για την εθελουσία.) Γενικά, κανείς δεν μου έχει δώσει δώρο, ούτε καν των Χριστουγέννων (δεν ήμουν μισθωτός – πάντα ελεύθερος επαγγελματίας).

• Ακόμα κι ως παιδί, δώρα πολλά δεν πήρα. Πριν την Κατοχή ήμουν βρέφος, στην Κατοχή δεν κυκλοφορούσαν Αϊ Βασίληδες, μετά δεν υπήρχε μία – και μετά ήμουνα ήδη μεγάλος.

• Αχ, ας μου έρθει κάποια στιγμή κι εμένα ένα ποσό μεγάλο. Πολύ θα το ήθελα. Ένας γνωστός μου βγήκε στη σύνταξη και πήρε ένα εφάπαξ, νααα! Δώρο, επειδή μία ζωή στη δημόσια υπηρεσία έχαβε μύγες. Άλλος έχαβε μύγες στην Ολυμπιακή. Τον πληρώσανε χρυσό για να φύγει, πήρε δώρο και σύνταξη – και δουλεύει αλλού. (Ή, μάλλον, δουλεύει άλλους.)

• Πώς όμως να πάρω εθελουσία, αφού εθελουσίως εργάζομαι; Πώς να πάρω εφάπαξ, αφού δεν έχω ούτε σύνταξη; Πώς να μου πέσει το λαχείο, αφού δεν αγοράζω λαχνούς;

• Γι’ αυτό απευθύνομαι σε σένα, Άγιε μου Βασίλη. Είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Μήπως και σου ξεμείνει κανένα μπλοκ επιταγών και γράψεις έναν εξαψήφιο; Αν αθροίσεις όλα τα δώρα Χριστουγέννων που δεν πήρα, όλα τα εφάπαξ και τα bonus που δεν μου δόθηκαν – ακόμα και τα κατοχικά παιχνίδια που μου έλειψαν, δεν δικαιούμαι κι εγώ κάτι, κάτω από το έλατο;