ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Για τα χρήματα μιλάς, πατέρα, που είναι αβέβαιο πράγμα. Αν πιστεύεις πως αυτά θα παραμείνουν για πάντα σε σένα, φύλαγέ τα και μην τα δίνεις σε κανέναν· αυτά, όμως, πατέρα, δεν τα εξουσιάζεις, μήτε θα έχεις πάντα την ίδια τύχη, και γι’ αυτό μη διστάζεις να τα μοιράζεις· η τύχη άλλωστε σου τα χάρισε όλα κι αυτή ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου τα πάρει και να τα δώσει σε άλλον ανάξιο.
περί χρημάτων λαλεῖς, ἀβεβαίου πράγματος. εἰ μέν γάρ οἶσθα ταῦτα παραμενοῦντα σοι εἰς πάντα τόν χρόνον, φύλαττε μηδενί τοῦ σοῦ μεταδιδούς· ὧν δέ μή σύ κύριος εἶ, μηδέ σαυτοῦ τῆς τύχης δέ πάντ᾿ ἔχεις, μή τι φθονοίης, ὦ πάτερ, τούτων τινί, αὕτη γάρ ἄλλωι, τυχόν ἀναξίωι τινί, παρελομένη σοῦ πάντα προσθήσει πάλιν

Νομίζω πως στη ζωή όλων των ανθρώπων, ευτυχισμένων και δυστυχισμένων, υπάρχει ένα τέλος και κάποια μεταβολή· και για τον ευτυχισμένο μέχρι αυτό το σημείο τα πράγματα πηγαίνουν καλά, όσο χρόνο μπορεί να αντέχει την καλή του τύχη, χωρίς να κάνει αδικίες· αν, όμως, παρασυρθεί από την πλεονεξία για πλούτο και γίνει άδικος, τότε οδηγείται στη δυστυχία
εἶναι νομίζω πᾶσιν ἀνθρώποις ἐγώ τοῖς τ᾿ εὐτυχοῦσιν τοῖς τε πράττουσιν κακῶς πέρας τι τούτου καί μεταλλαγήν τινά, καί τῷ μέν εὐτυχοῦντι μέχρι τούτου μένειν τά πράγματ᾿ εὐθενοῦντ᾿ ἀεί τά τοῦ βίου ὅσον ἄν χρόνον φέρειν δύνηται τήν τύχην μηδέν ποιήσας ἄδικον· εἰς δέ τοῦθ᾿ ὅταν ἔλθηι προαχθείς τοῖς ἀγαθοῖς, ἐνταῦθά που τήν μεταβολήν τήν εἰς τό χεῖρον λαμβάνει.

υπάρχει ένας σοφός λόγος, όχι δικός μου, ότι τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη δύναμη από την ανάγκη
λόγος γάρ ἐστιν οὐκ ἐμός, σοφόν δ᾿ ἔπος, δεινῆ ἀνάγκης οὐδέν ἰσχύειν πλέον

Κι αυτό είναι το μόνο αθάνατο· αν η τύχη κάποτε στα φέρει ανάποδα,εκείνο το καλό που έχεις κάνει θα το βρεις μπροστά σου. Καλύτερος φίλος είναι αυτός που βλέπεις μπρος στα μάτια σου παρά ο αόρατος και στο χώμα θαμμένος πλούτος
τοῦτο γάρ ἀθάνατόν ἐστι, κἄν ποτε πταίσας τύχηις, ἐκεῖθεν ἔσται ταὐτό τοῦτό σοι πάλιν. πολλῶι δέ κρεῖττόν ἐστιν ἐμφανής φίλος ἤ πλοῦτος ἀφανής, οὕ σύ κατορύξας ἔχεις

Πιστεύω πως ο γάμος γίνεται στέρεος, αν κάποιος τον κάνει οδηγημένος από έρωτα
ἔγωγε γιγνώσκων ὅτι νέωι γάμος βέβαιος οὗτος γίνεται ἐάν δι ᾿ ἔρωτα τοῦτο συμπεισθῆι ποιεῖν

Αλλά δεν είναι εύκολο πάντοτε ο ερωτευμένος να γνωρίζει τι τον συμφέρει
ἀλλ᾿ οὐ ῥάιδιον ἐρῶντα συνιδεῖν ἔστι τι ποτε συμφέρει

Αυτό να ξέρεις καλά, πως σε όλα τα πράγματα η κατάλληλη στιγμή φέρνει επιτυχία
εὖ τοῦτ᾿ ἴσθ᾿ ὅτι πρός πάντα πράγματ᾿ ἐστί πρακτικώτερον εὐκαιρία

μήτε να πιστεύεις, αν είσαι πλούσιος, τόσο πολύ στα πλούτη, μήτε πάλι να περιφρονείς εμάς τους φτωχούς· να φαίνεσαι πάντα, όμως, για κείνους που σε βλέπουν πως σου αξίζει η ευτυχία
μήτ᾿ αὐτός, εἰ σφόδρ᾿ εὐπορεῖς, πίστευε τούτωι, μήτε τῶν πτωχῶν πάλιν ἡμῶν καταφρόνει· τοῦ διευτυχεῖν δ᾿ ἀεί πάρεχε σεαυτόν τοῖς ὁρῶσιν ἄξιον

Δεν αρμόζει να κρίνουμε τα πάντα με οργή
οὐ πάντα γάρ ἐπιτρέπειν ὀργῆι προσήκει

Όποιος έχει μυαλό δεν πρέπει ν’ απελπίζεται ποτέ για τίποτα. Γιατί όλα μπορεί να τα πετύχει με φροντίδα και κόπο
οὐδενός χρή πράγματος τόν εὖ φρονοῦνθ᾿ ὅλως ἀπογνῶναι ποτε· ἁλωτά γίνετ᾿ ἐπιμελείαι καί πόνωι ἅπαντ’

Δε μου είναι ευχάριστο να περνώ καλά με ξένους κόπους, μόνο με δικούς μου
οὐχ ἡδύ μοι εἶναι τρυφαίνειν ἀλλοτρίοις πόνοις δοκεῖ, συλλεξάμενον δ’ αὐτόν

Άν όλοι οι άνθρωποι ήταν καλοί, τότε δε θα υπήρχαν ούτε δικαστήρια, ούτε ο ένας θα έβαζε τον άλλον φυλακή, ούτε πόλεμος θα υπήρχε, και ο καθένας θα ήταν ευχαριστημένος μ’ αυτά που του αναλογούσαν
εἰ τοιοῦτ ] οἱ πάντες ἦσαν, οὔτε τά δικαστήρια ἦν ἄν, οὔθ᾿ αὑτούς ἀπῆγον εἰς τά δεσμωτήρια, οὔτε πόλεμος ἦν, ἔχων δ᾿ ἄν μέτρι’ ἕκαστος ἠγάπα

Σε πολλά λάθη οδηγούν το δυνατό κρασί και τα νιάτα, όταν έχουν δίπλα τους κάποιον που αγαπά το κακό μαζί τους
πολλά δ’ ἐξεργάζεται ἀνόητ’ ἄκρατος καί νεότης, ὅταν λάβηι τόν συνεπιβουλεύσαντα τούτοις πλησίον