ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Σ᾿ αυτά οι άνθρωποι είναι ίδιοι· και οι σπουδαίοι και οι τιποτένιοι αγαπούν τα παιδιά τους· στο χρήμα διαφέρουν· άλλοι έχουν και άλλοι δεν έχουν· όλοι, όμως, οι άνθρωποι αγαπούν τα παιδιά τους
πάντα τἀνθρώπων ἴσα· φιλοῦσι παῖδας οἵ τ᾿ ἀμείνονες βροτῶν οἵ τ᾿ οὐδέν ὄντες· χρήμασι δέ διάφοροι· ἔχουσιν, οἵ δ᾿ οὔ· πᾶν δέ φιλότεκνον γένος

Οι μεταβολές της τύχης φέρνουν θλίψη στον άνθρωπο που κάποτε τον αποκαλούσαν ευτυχισμένο· όποιος, όμως, πάντα έχει συνηθίσει στη δυστυχία, δεν πονάει
κεκλημένῳ δέ φωτί μακαρίῳ ποτέ αἱ μεταβολαί λυπηρόν· ᾧ δ᾿ ἀεί κακῶς ἔστ᾿, οὐδέν ἀλγεῖ συγγενῶς δύστηνος ὤν

Ο χρυσός και η ευτυχία παρασύρουν το μυαλό των ανθρώπων οδηγώντας τους στη βία της αδικίας. Κανείς δεν μπορεί να δει πως ο χρόνος κύκλους κάνει
ὁ χρυσός ἅ τ᾿ εὐτυχία φρενῶν βροτούς ἐξάγεται, δύνασιν ἄδικον ἐφέλκων. Χρόνου γάρ οὔτις τό πάλιν εἰσορᾶν ἔτλα

Οι ευτυχισμένοι δεν παραμένουν μέχρι το τέλος ευτυχείς. Όλα είναι ενάντια μεταξύ τους
οἵ τ᾿ εὐτυχοῦντες διά τέλους οὐκ ευτυχεῖς. ἐξίσταται γάρ ἀπ᾿ ἀλλήλων πάντα δίχα

Όποιος προσπαθεί με τη βία να κερδίσει την ευτυχία από τους θεούς, ναι μεν έχει θάρρος, αλλά θάρρος ανέμυαλο· το πεπρωμένο του κανείς δε μπορεί να το αποφύγει
τάς τῶν θεῶν γάρ ὅστις ἐκμοχθεῖ τύχας, πρόθυμός ἐστιν, ἡ προθυμία δ᾿ ἄφρων· ὅ χρή γάρ οὐδείς μή χρεών θήσει ποτέ

Δε σκέφτεται σωστά μια πολιτεία που τη μαστίζουν διχόνοια και κακές συμβουλές
οὐ γάρ εὖ φρονεῖ πόλις στάσει νοσοῦσα καί κακοῖς βουλεύμασιν

Ο μεγάλος πλούτος και η ευτυχία δε γνωρίζω να μένουν σταθεροί για πάντα σε κάποιον
ὁ δ᾿ ὄλβος ὁ μέγας ἥ τε δόξ᾿ οὐκ οἶδ᾿ ὅτῳ βέβαιος ἐστί

Γενναίος άντρας είναι αυτός που πάντοτε ελπίζει· οι δυσκολίες είναι για τους δειλούς
οὗτος δ᾿ ἀνήρ ἄριστος ὅστις ἐλπίσι πέποιθεν αἰεί· τό δ᾿ ἀπορεῖν ἀνδρός κακοῦ

Και τα βάσανα των ανθρώπων κάποτε κουράζονται κι οι άνεμοι δε φυσούν για πάντα δυνατά
κάμνουσι γάρ τοι καί βροτῶν οἱ συμφοραί καί πνεύματ᾿ ἀνέμων οὐκ ἀεί ῥώμην ἔχει

Η δυστυχία, για να στο πω και πάλι, δεν έχει φίλους
ἄφιλον, ἵν’ αὖθις σοι λέγω, το δυστυχές

Πρέπει να φεύγεις μακριά από χυδαίο εχθρό σου
φεύγειν σκαιόν ἄνδρ’ ἐχθρόν χρεών