ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Ποιο τέλος θα έχει η τόλμη και το θράσος; Γιατί αν μεγαλώνουν οι γενιές μ’ αυτά, ο τελευταίος ξεπερνώντας σε πανουργία τον προηγούμενο, τότε οι θεοί πρέπει σ’ αυτή τη γη να προσθέσουν μια νέα που να χωρέσει τους άδικους και από τη φύση τους κακούς
τί τέρμα τόλμης καὶ θράσους γενήσεται; εἰ γὰρ κατ’ ἀνδρὸς βίοτον ἐξογκώσεται, ὁ δ’ ὕστερος τοῦ πρόσθεν εἰς ὑπερβολὴν πανοῦργος ἔσται, θεοῖσι προσβαλεῖν χθονὶ ἄλλην δεήσει γαῖαν, ἣ χωρήσεται τοὺς μὴ δικαίους καὶ κακοὺς πεφυκότας

Γιατί εγώ συγχωρώ τον άντρα που όταν ακούει να τον βρίζουν απαντά κι αυτός με όμοιες βρισιές
ἐγὼ γὰρ ἀνδρὶ συγγνώμην ἔχω κλύοντι φλαῦρα συμβαλεῖν ἔπη κακά.

Πρόσεξε μήπως το θάρρος το ασύνετο γεννήσει κανένα μεγάλο κακό
φύλαξαι μὴ θράσος τέκῃ φόβον•

Γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο μεταξύ του να μην υπερασπίζεται κανείς τον εαυτό του και το να μην τον αφήνουν να ζει σε ησυχία
οὐ γὰρ ἄλλο γ’ οὐδέν ἐστι μεταξὺ τοῦ μήτ’ ἀμύνεσθαι μήτ’ ἄγειν ἡσυχίαν ἐᾶσθαι

Επειδή τώρα, χωρίς να το καταλάβετε, δεν κάνετε τίποτα, θα υποστείτε τα πάντα· τόσο πολύ υπερισχύουν η εφήμερη ευχαρίστηση και νωθρότητά σας απ’ αυτό που πρόκειται να σας ωφελήσει κάποτε στο μέλλον
ἐκ τοῦ μηδὲν ἤδη ποιῆσαι λήσεθ’, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πάνθ’ ὑπομείναντες• οὕτως ἡ παραυτίχ’ ἡδονὴ καὶ ῥᾳστώνη μεῖζον ἰσχύει τοῦ ποθ’ ὕστερον συνοίσειν μέλλοντος.

μην αναβάλλεις ποτέ για αύριο ή μεθαύριο· ποτέ ο χασομέρης δε γεμίζει με αγαθά τ᾿ αμπάρι του ούτε αυτός που είναι αναβλητικός· με δράση προκόβει η δουλειά
μηδ᾿ ἀναβάλλεσθαι ἔς τ᾿ αὔριον ἔς τε ἔνηφιν· οὐ γάρ ἐτωσιοεργός ἀνήρ πίμπλησι καλιήν οὐδ᾿ ἀναβαλλόμενος· μελέτη δέ τό ἔργον ὀφέλλει

Από τη φύση τους οι άνθρωποι υποχωρούν πρόθυμα σ᾿ εκείνους που πρώτοι και με τη θέλησή τους κάνουν υποχωρήσεις, ενώ στους υπεροπτικά ανυποχώρητους είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν παράτολμα
πεφύκασί τε τοῖς μέν ἑκουσίως ἐνδοῦσιν ἀνθησσᾶσθαι μεθ᾿ ἡδονῆς, πρός δέ τά ὑπεραυχοῦντα καί παρά γνώμην διακινδυνεύειν

Γιατί η ησυχία δε διασώζεται αν δε συνοδεύεται από αγωνιστικό πνεύμα
τό γάρ ἄπραγμον οὐ σώζεται μή μετά τοῦ δραστηρίου τεταγμένον

Γιατί και αυτός που διστάζει , επειδή ζει ευχάριστη ζωή, αν αδρανεί, θα χάσει πολύ γρήγορα την ευχαρίστηση που του χαρίζει αυτή του η αδράνεια
ὅ τε γάρ διά τήν ἡδονήν ὀκνῶν τάχιστ᾿ ἄν ἄν ἀφαιρεθείη τῆς ῥαστώνης τό τερπνόν δι ᾿ ὅπερ ὀκνεῖ, εἰ ἡσυχάζοι

Πώς μπορεί να είναι σίγουρος ποτέ ένας άνθρωπος; Μου φαίνεται καθόλου. Εκείνοι που κερδίζουν συνήθως είναι αυτοί που αναλαμβάνουν δράση και όχι οι άτολμοι
Εἰδέναι δέ ἄνθρωπον ἐόντα κῶς χρή το βέβαιον; Δοκέω μέν οὐδαμῶς. Τοῖσι τοίνυν βουλομένοισι ποιέειν ὡς τό ἐπίπαν φιλέει γίνεσθαι τά κέρδεα, τοῖσι δέ ἐπιλεγομένοισί τε πάντα καί ὀκνέουσι οὐ μάλα ἐθέλει

αν, καταστρώνοντας ένα σχέδιο, ζύγιζες πάντα κάθε πιθανότητα, δεν θα έκανες τίποτα
εἰ γάρ δή βούλοιο ἐπί τῷ αἰεί ἐπεσφερομένῳ πρήγματι τό πᾶν ομοίως ἐπιλέγεσθαι, ποιήσειας ἄν οὐδαμά οὐδέν

ο καλύτερος άντρας είναι εκείνος που, πριν δράσει, καταστρώνει με προσοχή τα σχέδιά του παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα, και, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, ενεργεί τολμηρά
ἀνήρ δέ οὕτω ἄν εἴη ἄριστος, εἰ βουλευόμενος μέν ἀρρωδέοι, πᾶν ἐπιλεγόμενος πείσεσθαι χρῆμα, ἐν δέ τῷ ἔργῳ θρασύς εἴη

γιατί άμα πράξεις, πρέπει και να πάθεις -μόνο αυτός που δεν κάνει κάτι δεν παθαίνει.
δράσαντι γάρ τοι καί παθεῖν ὀφείλεται