ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Τους πολιτικούς που δωροδοκούνται να τους τιμωρείτε και να τους μισείτε όπου κι αν βρίσκονται, για να γίνεται φανερό πως οι δίκαιοι κι αυτοί που ζουν με μέτρο έχουν πάρει σωστές αποφάσεις και για τους άλλους και για τους εαυτούς τους
τοὺς ἐπὶ τοῖς πράγμασι δωροδοκοῦντας κολάζειν καὶ μισεῖν πανταχοῦ, ἵν’ οἱ μέτριοι καὶ δικαίους αὑτοὺς παρέχοντες εὖ βεβουλεῦσθαι δοκῶσι καὶ τοῖς ἄλλοις καὶ ἑαυτοῖς

Με τέτοια τιμωρία θα έπρεπε να πάνε όλοι όσοι επιθυμούν να καταπατούν τους νόμους, δηλαδή με θάνατο· έτσι θα περιορίζονταν και οι κακούργοι
χρῆν δ᾿ εὐθύς εἶναι τήνδε τοῖς πάσιν δίκην , ὅστις πέρα πράσσειν γε τῶν νόμων θέλει, κτείνειν· τό γάρ πανοῦργον οὐκ ἄν ἦν πολύ

Μην κάνεις εσύ τέτοια· αλλά, αφού έχεις εξουσία, να επιδιώκεις την αρετή-το καλό. Γιατί, αν κάποιος από τους ανθρώπους φανεί κακός, τον τιμωρούν οι θεοί
μή σύ γ᾿· ἀλλ᾿, ἐπεί κρατεῖς, ἀρετάς δίωκε. καί γάρ ὅστις ἄν βροτῶν κακός πεφύκῃ, ζημιοῦσιν οἱ θεοί

Από τη φύση τους όλοι και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή κάνουν λάθη, και δεν υπάρχει νόμος που να τους εμποδίζει απ᾿ αυτό, αφού οι άνθρωποι έχουν δοκιμάσει ως τώρα όλες τις ποινές, αυξάνοντας συνεχώς το μέγεθός τους, στην απέλπιδα προσπάθειά τους να βλαφτούν όσο το δυνατόν λιγότερο από τους εγκληματίες. Και είναι πιθανό παλιότερα οι ποινές να ήταν ελαφρύτερες για τα πιο βαριά αδικήματα, αλλά με την πάροδο του χρόνου, επειδή οι παρανομίες συνεχίζονταν, να έφτασαν οι περισσότερες – ποινές – να είναι ο θάνατος· αλλά και πάλι τα εγκλήματα συνεχίζονται. Ή, λοιπόν, θα πρέπει να βρούμε μεγαλύτερο φόβητρο από το θάνατο ή θα πρέπει να αποδεχτούμε πως τίποτα δε μπορεί να σταματήσει το έγκλημα
πεφύκασί τε ἅπαντες καί ἰδίᾳ καί δημοσίᾳ ἁμαρτάνειν, καί οὐκ ἐστι νόμος ὅστις ἀπείρξει τούτου, ἐπεί διεξεληλύθασί γε διά πασῶν τῶν ζημιῶν οἱ ἄνθρωποι προστιθέντες, εἴ πως ἧσσον ἀδικοῖντο ὑπό τῶν κακούργων. καί εἰκός τό πάλαι τῶν μεγίστων ἀδικημάτων μαλακωτέρας κεῖσθαι αὐτάς, παραβαινομένων δέ τῷ χρόνῳ ἐς τόν θάνατον αἱ πολλαί ἀνήκουσιν· καί τοῦτο ὅμως παραβαίνεται. ἤ τοίνυν δεινότερόν τι τοῦτο δέος εὑρετέον ἐστίν ἤ τόδε γε οὐδέν ἐπίσχει

γιατί ο παθών με το πέρασμα του χρόνου εκδικείται το δράστη με λιγότερη οργή, ενώ αν η εκδίκηση έρθει όσο το δυνατόν εγγύτερα στο πάθημα, τότε το θύμα παίρνει ισάξια με το πάθημα ικανοποίηση
ὁ γάρ παθών τῷ δράσαντι ἀμβλυτέρα τῇ ὀργῇ ἐπεξέρχεται, ἀμύνεσθαι δέ τῷ παθεῖν ὅτι ἐγγυτάτω κείμενον ἀντίπαλον ὄν μάλιστα τήν τιμωρίαν ἀναλαμβάνει

Να σέβεσαι το βωμό της δικαιοσύνης· ποτέ να μην τον ατιμάσεις για το κέρδος κλωτσώντας τον με άθεο πόδι, γιατί θα επέλθει η τιμωρία. Σε περιμένει το τέλος που η μοίρα σου γράφει
βωμόν ἔδεσαι δίκας· μηδέ νιν κέρδος ἰδών ἀθέῳ ποδί λάξ ἀτίσῃς, ποινά γάρ ἐπέσται. κύριον μένει τέλος

όποιος άλλος από τους ανθρώπους ή στο θεό ή σε κάποιον ξένο ή στους γονείς του αμάρτησε, να τιμωρείται αντάξια
τις ἄλλος ἤλιτεν βροτῶν ἤ θεόν ἤ ξένον τιν᾿ ἀσεβῶν ἤ τοκέας φίλους, ἔχονθ᾿ ἕκαστον τῆς δίκης ἐπάξια

όταν έρθει η ώρα, οι Ερινύες, μ᾿ ένα γύρισμα της τύχης, αφανίζουν αυτόν που ζει ευτυχισμένος κάνοντας αδικίες, κι αν πέσει σε τέτοια συμφορά, δε σώζεται με τίποτα
κελαιναί δ᾿ Ἐρινύες χρόνῳ τυχηρόν ὄντ᾿ ἄνευ δίκας παλιντυχεῖ τριβᾷ βίου τιθεῖσ᾿ ἀμαυρόν, ἐν δ᾿ ἀίστοις τελέθοντος οὔτις ἀλκά

κανείς άνθρωους που διαπράττει αδικίες δε γλιτώνει από την τιμωρία
οὐδείς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει

Πράγματι, τους ανθρώπους με γοργό βήμα πλησιάζει η συμφορά, κι όποιος αδικεί, τον βρίσκει η τύφλωση
τό τοι κακόν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς καί τ᾿ ἀμπλάκημα ͺτῶ περῶντι την θέμιν

Με λίγα λόγια, είναι αδύνατο -και όποιος πιστεύει το αντίθετο είναι πολύ ανόητος – η ανθρώπινη φύση, όταν κυριαρχείται από το πάθος να κάνει κάτι, να συγκρατηθεί λόγω της αυστηρότητας των νόμων ή κάποιο άλλο φόβο
ἁπλῶς τε ἀδύνατον καί πολλῆς εὐηθίας, ὅστις οἴεται τῆς ἀνθρωπείας φύσεως ὁρμωμένης προθύμως τι πρᾶξαι ἀποτροπήν τινα ἔχειν ἤ νόμων ἰσχύι ἤ ἄλλῳ τῳ δεινῷ

τη συγγνώμη την αξίζει μόνο αυτό που γίνεται ακούσια
ξύγγνωμον δ᾿ ἐστί τό ἀκούσιον