ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Γιατί όταν υπάρχουν τα νιάτα που φέρνουν την κούφια ανοησία τι υπάρχει έξω από κόπους πολλούς; ποια κούραση λείπει; φόνοι, ταραχές, διχόνοιες, διαμάχες και φθόνοι. Και στο τέλος μας βρίσκουν τα κακά γηρατειά που στέκονται αδύναμα, χωρίς φίλους και συντροφιές, μαζί με τα χειρότερα απ’ όλα τα κακά
῾Ως εὖτ’ ἂν τὸ νέον παρῇ κούφας ἀφροσύνας φέρον, τίς πλάγχθη πολὺ μόχθος ἔξω; τίς οὐ καμάτων ἔνι; φόνοι, στάσεις, ἔρις, μάχαι καὶ φθόνος• τό τε κατάμεμπτον ἐπιλέλογχε πύματον ἀκρατὲς ἀπροσόμιλον γῆρας ἄφιλον, ἵνα πρόπαντα κακὰ κακῶν ξυνοικεῖ.

Περισσότερο αξίζει ένας γενναιόψυχος γέρος από πολλούς νέους· γιατί τι να το κάνεις να είσαι δυνατός αλλά δειλός;
πολλῶν νέων γάρ κἄν γέρων εὔψυχος ᾖ κρείσσων· τι γάρ δεῖ δειλόν ὄντ᾿ εὐσωματεῖν;

Κακό για τους ανθρώπους, αν κάποιος είναι νέος και άδικος ταυτόχρονα
κακόν γε θνητοῖς τό νέον ἐν τε τῷ νέῳ τό μή δίκαιον ὅστις ἀνθρώπων ἔχει

Γιατί η νεότητα βόσκει μες στα όνειρά της και ούτε η ζέστη του ήλιου ούτε η βροχή ούτε ο αέρας την κλονίζουν, αλλά υψώνεται έξω από κόπους στις απολαύσεις της ζωής
Τὸ γὰρ νεάζον ἐν τοιοῖσδε βόσκεται χώροισιν αὑτοῦ, καί νιν οὐ θάλπος θεοῦ, οὐδ’ ὄμβρος, οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ, ἀλλ’ ἡδοναῖς ἄμοχθον ἐξαίρει βίον ἐς τοῦθ’

Αλίμονο· γιατί να μη μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν δύο φορές νέοι και πάλι δύο φορές γέροι; Αλλά ενώ στο σπίτι, αν δεν πάει καλά κάτι, με μια δεύτερη σκέψη το διορθώνουμε, στη ζωή αυτό δε μπορεί να γίνει. Αν ήμαστε δυο φορές νέοι και γέροι, έχοντας διπλή ζωή μπροστά μας, θα μπορούσε κάποιος να διορθώσει, αν έκανε κάπου λάθος, τα σφάλματά του
οἴμοι· τί δή βροτοῖσιν οὐ ἐστιν τόδε νέους δίς εἶναι καί γέροντας αὖ πάλιν; ἀλλ᾿ ἐν δόμοις ἐν ἤν τι μή καλῶς ἔχῃ, γνώμαισιν ὑστέραισιν ἐξορθούμεθα, αἰῶνα δ᾿ οὐκ ἔξεστιν. εἰ δ᾿ ἦμεν νέοι δίς καί γέροντες, εἰ τις ἐξημάρτανε, διπλοῦ βίου λαχόντες ἐξωρθούμεθ᾿ ἄν

τα γηρατειά είναι πιο δίκαια από τα νιάτα
γῆρας γάρ ἥβης ἐστίν ἐνδικώτερον

Σε πολλά λάθη οδηγούν το δυνατό κρασί και τα νιάτα, όταν έχουν δίπλα τους κάποιον που αγαπά το κακό μαζί τους
πολλά δ’ ἐξεργάζεται ἀνόητ’ ἄκρατος καί νεότης, ὅταν λάβηι τόν συνεπιβουλεύσαντα τούτοις πλησίον

Σκεφτείτε πως νιάτα και γηρατειά, αν δεν αλληλοβοηθηθουν, δε μπορούν να κάνουν τίποτα, ενώ η ανωριμότητα, η ωριμότητα και η σύνεση των ηλικιωμένων, αν συγκεραστούν σωστά, θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν ένα ισχυρότατο σύνολο νομίσατε νεότητα μέν καί γῆρας ἄνευ ἀλλήλων μηδέν δύνασθαι, ὁμοῦ δέ τό τε φαῦλον καί τό μέσον καί τό πάνυ ἀκριβές ἄν ξυγκραθέν μάλιστ’ ἄν ἰσχύειν