ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

πολλοί είναι οι άνθρωποι, πολλές και οι ελπίδες τους· άλλες τους οδηγούν στην ευτυχία και άλλες σβήνουν· εγώ, όμως, μακαρίζω αυτόν που κάθε μέρα χαίρεται τη ζωή του
μυρίαι δ᾿ ἔτι μυρίοις εἰσίν ἐλπίδες· αἵ μέν τελευτῶσι, ἐν ὄλβῳ βροτοῖς, αἵ δέ ἀπέβησαν· τό δέ κατ᾿ ἦμαρ ὅτῳ βίοτος εὐδαίμων, μακαρίζω

Γλυκιά η ελπίδα στους ανθρώπους, είναι, όμως, άπληστη και φέρνει συμφορές· αναζητώντας μεγάλα πλούτη οι άνθρωποι περιφέρονται σε φουσκωμένα πέλαγα, διαβαίνουν χώρες βαρβάρων, όλοι κυνηγώντας την ίδια ιδέα· σε κάποιους ο πόθος για τον πλούτο είναι φορτικός και σε άλλους με μέτρο
φίλα γάρ ἐλπίς γ᾿, ἐπί τε πήμασιν βροτῶν ἄπληστος ἀνθρώποις, ὄλβου βάρος οἵ φέρονται πλάνητες ἐπ᾿ οἶδμα πόλεις τε βαρβάρους περῶντες, κοινᾷ δόξα· γνῶμα δ᾿ οἷς μέν ἄκαιρος ὄλβον, τοῖς δ᾿ ἐς μέσον ἥκει

Καθόλου δεν υπολογίζω εκείνον που τον «θερμαίνουν» φρούδες ελπίδες
Οὐκ ἂν πριαίμην οὐδενὸς λόγου βροτὸν ὅστις κεναῖσιν ἐλπίσιν θερμαίνεται•

Τι τάχα ευχαρίστηση μπορεί να δώσει η κάθε μέρα, αφού κοντά στο θάνατο μας φέρνει κι ας δείχνει πως τον αναβάλλει;
Τί γὰρ παρ’ ἦμαρ ἡμέρα τέρπειν ἔχει προσθεῖσα κἀναθεῖσα τοῦ γε κατθανεῖν;

Είναι ντροπή για τον άντρα να θέλει πολύ καιρό ακόμη να ζήσει, όταν δε βλέπει καμιά αλλαγή στις συμφορές του
Αἰσχρὸν γὰρ ἄνδρα τοῦ μακροῦ χρῄζειν βίου, κακοῖσιν ὅστις μηδὲν ἐξαλλάσσεται.

ΧΟ. Πρέπει να φοβάται κανείς τις κακές πράξεις,
αλλά μέχρι να ολοκληρωθούν δεν πρέπει να χάνει κάθε ελπίδα
ΔΗ. Δεν είναι δυνατόν, όταν κάποιος δεν παίρνει συνετές αποφάσεις,
να δώσει θάρρος η ελπίδα
ΧΟ. Αλλά γι’ αυτούς που σφάλλουν ακούσια
αρμόζει ήρεμος θυμός, το ίδιο πρέπει και σε σένα
ΧΟ. Ταρβεῖν μὲν ἔργα δείν’ ἀναγκαίως ἔχει,
τὴν δ’ ἐλπίδ’ οὐ χρὴ τῆς τύχης κρίνειν πάρος.
ΔΗ. Οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς μὴ καλοῖς βουλεύμασιν
οὐδ’ ἐλπὶς ἥτις καὶ θράσος τι προξενεῖ.
ΧΟ. ᾿Αλλ’ ἀμφὶ τοῖς σφαλεῖσι μὴ ‘ξ ἑκουσίας
ὀργὴ πέπειρα, τῆς σε τυγχάνειν πρέπει.

Γενναίος άντρας είναι αυτός που πάντοτε ελπίζει· οι δυσκολίες είναι για τους δειλούς
οὗτος δ᾿ ἀνήρ ἄριστος ὅστις ἐλπίσι πέποιθεν αἰεί· τό δ᾿ ἀπορεῖν ἀνδρός κακοῦ

Είναι γλυκό με θαρρετές ελπίδες τη ζωή σου όλες τις μέρες να περνάς, και ν’ ανασταίνεις με το φως της ευτυχίας και της χαράς την ψυχή σου
ἁδύ τι θαρσαλέαις τὸν μακρὸν τείνειν βίον ἐλπίσι, φαναῖς θυμὸν ἀλδαίνουσαν ἐν εὐφροσύναις

Η ελπίδα παρασύρει, οδηγώντας τις σκέψεις των ανθρώπων σε υπερβολές
ἐλπίς γάρ ἐστ’ ἄπιστον ἥ πολλάς πόλεις συνῆψ’ ἄγουσα θυμόν εἰς ὑπερβολάς

Επειδή οι άνθρωποι, εκείνο που επιθυμούν, συνηθίζουν να το εναποθέτουν στην απερίσκεπτη ελπίδα, ενώ εκείνο που δεν επιθυμούν, συνηθίζουν να το αποδιώχνουν υποβάλλοντάς το μάλιστα σε αυστηρή λογική κρίση.
εἰωθότες οἱ ἄνθρωποι οὗ μέν ἐπιθυμοῦσιν ἐλπίδι ἀπερισκέπτῳ διδόναι, ὅ δέ μή προσίενται λογισμῷ αὐτοκράτορι διωθεῖσθαι.