ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Αλλά όταν πάρουμε την ειρήνη στα χέρια μας, τότε να χαίρεστε, να φωνάζετε και να γελάτε· γιατί τότε θα μπορείτε να ταξιδεύετε, να μένετε, να κάνετε έρωτα, να κοιμάστε, να παρακολουθείτε πανηγύρια, να συμμετέχετε σε γλέντια, να καλοπερνάτε…
ἀλλ᾿ ὅταν λάβωμεν αὐτήν εἰρήνην, τηνικαῦτα χαίρετε καί βοᾶτε καί γελᾶτ᾿· ἤδη γάρ ἐξέσται τόθ᾿ ὑμῖν πλεῖν μένειν, βινεῖν, καθεύδειν, εἰς πανηγύρεις θεωρεῖν, ἑστιᾶσθαι κοτταβίζειν, “συβαρίζειν”,…

Γιατί, όταν έρθει η ώρα να ψηφίσει ο λαός για πόλεμο, κανείς δε σκέφτεται το δικό του χαμό, αλλά θεωρεί πως το κακό τους άλλους θα χτυπήσει· αν, όμως, την ώρα που ψήφιζαν αντίκριζαν το θάνατο, ποτέ δε θα χανόταν η Ελλάδα που μια μανία τη σπρώχνει σε πολέμους
ὅταν γὰρ ἔλθῃ πόλεμος ἐς ψῆφον λεώ, οὐδεὶς ἔθ’ αὑτοῦ θάνατον ἐκλογίζεται, τὸ δυστυχὲς δὲ τοῦτ’ ἐς ἄλλον ἐκτρέπει• εἰ δ’ ἦν παρ’ ὄμμα θάνατος ἐν ψήφου φορᾷ, οὐκ ἄν ποθ’ ῾Ελλὰς δοριμανὴς ἀπώλλυτο

Μακάρι να ‘χε χαθεί από τα πριν μες στον αιθέρα ή μες στον παντοδέκτη Άδη αυτός που δίδαξε στους Έλληνες τα μισητά όπλα του πολέμου. Ω πόνοι, πατεράδες πόνων. Γιατί εκείνος ρήμαξε όλους τους ανθρώπους.
῎Οφελε πρότερον αἰθέρα δῦναι μέγαν ἢ τὸν πολύκοινον ῞Αιδαν κεῖνος ἁνὴρ, ὃς στυγερῶν ἔδειξεν ὅπλων ῞Ελλασιν κοινὸν ῎Αρη. ῍Ω πόνοι πρόγονοι πόνων• κεῖνος γὰρ ἔπερσεν ἀνθρώπους.

Γιατί πολλά θυσιάσαμε γι’ αυτή (την ειρήνη), τα οποία, αν τα είχαμε, τότε ο πόλεμος θα ήταν για μας ασφαλέστερος και ευκολότερος απ’ ότι τώρα
πολλὰ γὰρ προείμεθα, ὧν ὑπαρχόντων τότ’ ἂν ἢ νῦν ἀσφαλέστερος καὶ ῥᾴων ἦν ἡμῖν ὁ πόλεμος

Πράγματι, σ᾿ αυτούς που υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη και σ᾿ όλα τ᾿ άλλα ευτυχούν, είναι μεγάλη ανοησία να επιλέξουν τον πόλεμο· αν, όμως, καθίσταται αναγκαίο ή αμέσως να υποταχτούν στους άλλους, αφού υποχωρήσουν, ή να νικήσουν, αφού ριψοκινδυνεύσουν πρώτα, αυτός που αποφεύγει τον κίνδυνο είναι πιο άξιος να κατηγορηθεί απ᾿ αυτόν που τον αντιμετωπίζει
Καί γάρ οἷς μέν αἵρεσις γεγένηται τἆλλα εὐτυχοῦσι, πολλή ἄνοια πολεμῆσαι· εἰ δ᾿ ἀναγκαῖον ἦν ἤ εἴξαντας εὐθύς τοῖς πέλας ὑπακοῦσαι ἤ κινδυνεύσαντας περιγενέσθαι, ὁ φυγών τόν κίνδυνον τοῦ ὑποστάντος μεμπτότερος

Γιατί με τον πόλεμο εξασφαλίζεται περισσότερο η ειρήνη, ενώ, με πρόσχημα τη διασφάλιση της ειρήνης, το να μην πολεμήσει κανείς δεν είναι ακίνδυνο
ἐκ πολέμου μέν γάρ εἰρήνη μᾶλλον βεβαιοῦται, ἀφ’ ἡσυχίας δέ μή πολεμῆσαι οὐχ ὁμοίως ἀκίνδυνον