ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Είναι κάποιες φορές γλυκό να μην πολυσκέφτεσαι και άλλες φορές που είναι χρήσιμο να δρας με γνώση
ἔστιν μέν οὖν ἵν᾿ ἡδύ μή λίαν φρονεῖν, ἔστιν δ᾿ χὥπου χρήσιμον γνώμην ἔχειν

Δεν υπάρχει χειρότερο από την κακή γνώμη
βουλῆς γάρ οὐδέν ἐστιν ἔχθιον κακῆς

Ούτε από την προνοητικότητα ούτε από τη σοφία του νου υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος για τον άνθρωπο
προνοίας οὐδέν ἀνθρώποις ἔφυ, κέρδος λαβεῖν ἄμεινον, οὐδέ νοῦ σοφοῦ

Αυτός που γνωρίζει τι πρέπει να γίνει και δεν το αναλύει στους άλλους είναι ίδιος μ᾿ εκείνον που δεν το ξέρει· εκείνος πάλι που τα ᾿χει και τα δύο, αλλά διάκειται αρνητικά απέναντι στη πόλη, όμοια δε θα μιλήσει για το καλό της· αν, από την άλλη, είναι φιλόπατρις, αλλά νικιέται από το χρήμα, τότε τα πάντα θα μπορούσε να πωλήσει για χάρη του
ὅ τε γάρ γνούς καί μή σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ καί εἰ μή ἐνεθυμήθη· ὅ τε ἔχων αμφότερα, τῇ δέ πόλει δύσνους, οὐκ ἄν ὁμοίως τι οἰκείως φράζοι· προσόντος δέ καί τοῦδε, χρήμασι δέ νικωμένου, τά ξύμπαντα τούτου ἐνός ἄν πωλοῖτο

Η Δίκη σε όσους έπαθαν δίνει τη γνώση· το τι θα γίνει στο μέλλον το μαθαίνεις, μόνο όταν γίνει· δεν μπορείς να το γνωρίζεις από πριν· είναι σαν να κλαις για κάτι πριν αυτό φανερωθεί
Δίκα δέ τοῖς μέν παθοῦσιν μαθεῖν ἐπιρρέπει· τό μέλλον ἐπεί γένοιτ᾿ ἄν κλύοις· πρό χαιρέτω· ἴσον δέ τό προστένειν

κι όσοι από τους ανθρώπους δεν πειθαρχούν στα λόγια των δασκάλων τους γίνονται παραβάτες
οἱ δ’ ἀκοσμοῦντες βροτῶν διδασκάλων λόγοισι γίγνονται κακοί

τίποτα δεν ξεχνώ από τις συμβουλές σου, αλλά η φύση μου μ᾿ αναγκάζει να έχω γνώμη
λέληθεν οὐδέν τῶνδέ μ᾿ ὧν σύ νουθετεῖς· γνώμην δ᾿ ἔχοντα μ᾿ ἡ φύσις βιάζεται

είναι καλό κι ο γέρος να μαθαίνει
καλόν δέ καί γέροντα μανθάνειν σοφά

αυτός που γνωρίζει τα χρήσιμα και όχι αυτός που ξέρει πολλά είναι σοφός
ὁ χρήσιμ᾿ εἰδώς, οὐχ ὁ πόλλ᾿ εἰδώς, σοφός

Μα όλα ο χρόνος που γερνά μας τα μαθαίνει
ἀλλ᾽ ἐκδιδάσκει πάνθ᾽ ὁ γηράσκων χρόνος

Άνθρωποι, μάταια κάνετε τόσα λάθη, και από τη μια μεριά διδάσκετε χιλιάδες τέχνες και μηχανεύεστε και βρίσκετε τα πάντα, και από την άλλη, ένα μόνο πράγμα δε γνωρίζετε και δε ζητάτε ακόμη, να διδάσκετε δηλαδή τη φρόνηση σ’ αυτούς που δεν έχουν μυαλό;
ὦ πόλλ᾿ ἁμαρτάνοντες ἄνθρωποι μάτην, τί δή τέχνας μέν μυρίας διδάσκετε καί πάντα μηχανᾶσθε κἀξευρίσκετε, ἕν δ᾿ οὐκ ἐπίστασθ᾿ οὐδ᾿ ἐθηράσασθε πω, φρονεῖν διδάσκειν οἷσιν οὐκ ἔνεστι νοῦς;

Κανείς, βέβαια, από τους ανθρώπους δε γεννήθηκε για να τα γνωρίζει όλα.
ἀλλ᾿ οὐ γάρ αὑτός πάντ᾿ ἐπίστασθαι βροτῶν πέφυκεν