ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Όλη η ζωή του ανθρώπου είναι γεμάτη πίκρες και δε βρίσκει ανάπαυση στους πόνους…
Ό,τι γυαλίζει εδώ στη γη το λαχταρούμε, κι αυτό γιατί δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει άλλη ζωή κάτω από το χώμα· έτσι, ζούμε μάταια με παραμύθια
πᾶς δ’ ὀδυνηρὸς βίος ἀνθρώπων, κοὐκ ἔστι πόνων ἀνάπαυσις…
τοῦ δ’ ὅ τι τοῦτο στίλβει κατὰ γῆν δυσέρωτες δὴ φαινόμεθ’ ὄντες, δι’ ἀπειροσύνην ἄλλου βιότου κοὐκ ἀπόδειξιν τῶν ὑπὸ γαίας• μύθοις δ’ ἄλλως φερόμεσθα

Ο καθένας πρέπει, όσο μεγάλο ανάστημα κι αν έχει, να ξέρει πως μπορεί να τον γκρεμίσει κι ένα μικρό κακό. Και μάθε κείνος που νιώθει φόβο και οργή, γλιτώνει· μα όπου μπορεί ο καθένας έτσι να καυχιέται κι ό,τι θέλει να κάνει, να λογιάζεις πως θα ‘ρθει κάποια μέρα που σε μαύρους βυθούς η πολιτεία θα βουλιάξει, κι ας είχε ξεκινήσει πρίμα. Κάποιος σωτήριος φόβος ας με παραστέκει και να μην λογαριάζουμε πως όταν κάνουμε αυτά που μας ευχαριστούνε, δε θα τα ξεπληρώσουμε μ’ εκείνα που μας στενοχωρούν. Αυτά πηγαίνουν το ΄να ξοπίσω απ’ τ’ άλλο.
᾿Αλλ’ ἄνδρα χρή, κἂν σῶμα γεννήσῃ μέγα, δοκεῖν πεσεῖν ἂν κἂν ἀπὸ σμικροῦ κακοῦ. Δέος γὰρ ᾧ πρόσεστιν αἰσχύνη θ’ ὁμοῦ, σωτηρίαν ἔχοντα τόνδ’ ἐπίστασο• ὅπου δ’ ὑβρίζειν δρᾶν θ’ ἃ βούλεται παρῇ, ταύτην νόμιζε τὴν πόλιν χρόνῳ ποτὲ ἐξ οὐρίων δραμοῦσαν εἰς βυθὸν πεσεῖν. ᾿Αλλ’ ἑστάτω μοι καὶ δέος τι καίριον, καὶ μὴ δοκῶμεν δρῶντες ἃν ἡδώμεθα οὐκ ἀντιτίσειν αὖθις ἃν λυπώμεθα. ῞Ερπει παραλλὰξ ταῦτα

Τα πάντα μαραίνει ο μέγας χρόνος
Πάνθ’ ὁ μέγας χρόνος μαραίνει

Δεν υπάρχει πιο χαρούμενη ζωή από το να μην σκέφτεσαι τίποτα, έως ότου βέβαια μάθεις τη χαρά και τη λύπη
ἐν τῷ φρονεῖν γὰρ μηδὲν ἥδιστος βίος, ἕως τὸ χαίρειν καὶ τὸ λυπεῖσθαι μάθῃς.

Τι τάχα ευχαρίστηση μπορεί να δώσει η κάθε μέρα, αφού κοντά στο θάνατο μας φέρνει κι ας δείχνει πως τον αναβάλλει;
Τί γὰρ παρ’ ἦμαρ ἡμέρα τέρπειν ἔχει προσθεῖσα κἀναθεῖσα τοῦ γε κατθανεῖν;

Το βλέπω καθαρά πως άλλο τίποτε δεν είμαστε εμείς οι ζωντανοί παρά φαντάσματα, σκιές κι αέρας
῾Ορῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν ὄντας ἄλλο πλὴν εἴδωλ’, ὅσοιπερ ζῶμεν, ἢ κούφην σκιάν.

Μάθε στ᾿ ανθρώπινα να μη δείχνεις πολύ σεβασμό
γίγνωσκε τἀνθρώπεια μή σέβειν ἄγαν

Τι είναι θεός τι μη θεός και τι ανάμεσά τους; Ποιος από τους ανθρώπους θα πει πως το βρήκε μελετώντας τα πάντα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού το βλέπει , εδώ κι εκεί οι γνώμες των θεών πηδούν, και πάλι αντίθετα γυρνάνε αλόγιστα κι ανέλπιστα;
…στους ανθρώπους τίποτα δεν είναι σίγουρο· στα λόγια των θεών βρήκα την αλήθεια
ὅ,τι θεός ἤ μή θεός ἤ τό μέσον, τίς φησ᾿ ἐρευνήσας βροτῶν μακροτάτου πέρας εὑρεῖν ὅς τά θεῶν ἐσορᾶ δεῦρο καί αὖθις ἐκεῖσε καί πάλιν ἀντιλόγοις πηδῶντ᾿ ἀνελπίστοις τύχαις;….
οὐδ᾿ ἔχω τί τό σαφές ἔτι ποτ᾿ ἐν βροτοῖς· τό τῶν θεῶν ἔπος ἀλαθές ηὗρον