ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Να σέβεσαι το βωμό της δικαιοσύνης· ποτέ να μην τον ατιμάσεις για το κέρδος κλωτσώντας τον με άθεο πόδι, γιατί θα επέλθει η τιμωρία. Σε περιμένει το τέλος που η μοίρα σου γράφει
βωμόν ἔδεσαι δίκας· μηδέ νιν κέρδος ἰδών ἀθέῳ ποδί λάξ ἀτίσῃς, ποινά γάρ ἐπέσται. κύριον μένει τέλος

από τη σωφροσύνη προέρχεται η ευτυχία που όλοι την αγαπούν και εύχονται να την αποκτήσουν
ἐκ δ᾿ ὑγιείας φρενῶν ὁ πᾶσιν φίλος καί πολύευκτος ὄλβος

η ύβρη-αλαζονεία είναι γνήσιο τέκνο της ασέβειας
δυσσεβίας μέν ὕβρις τέκος ὡς ἐτύμως

ο θεός δίνει δύναμη αυτά που γίνονται με μέτρο, ενώ τα άλλα τα βλέπει διαφορετικά
παντί μέσῳ τό κράτος θεός ὤπασεν, ἄλλ᾿ ἄλλᾳ δ᾿ ἐφορεύει

γελά ο θεός για τον άνομο άντρα[…]κι ο πλούτος που μάζευε συνέχεια πριν, χτυπώντας στο βράχο της δικαιοσύνης, χάνεται, ενώ και ο ίδιος πάει άκλαυτος
γελᾷ δέ δαίμων ἐπ ᾿ ἀνδρί θερμῷ[…]δι ᾿ αἰῶνος δέ τόν πρίν ὄλβον ἔρματι προσβαλών δίκας ὤλετ᾿ ἄκλαυστος, ἆστος

Είναι καλό να υπάρχει ο φόβος και πρέπει να στέκει επόπτης μέσα στο μυαλό των ανθρώπων. Συμφέρει ο σωφρονισμός από στεναγμό. Ποιος άνθρωπος ή ποια πολιτεία θα σέβεται τη Δίκη, αν δεν υπάρχει στις καρδιές ο φόβος;
ἔσθ᾿ ὅπου τό δεινόν εὖ καί φρενῶν ἐπίσκοπον δεῖ μένειν καθήμενον· ξυμφέρει σωφρονεῖν ὑπό στένει. τίς δέ μηδέν ἐν φάει καρδίας ἀνήρ τρέμων ἤ πόλις βροτῶν ὁμοίως ἔτ᾿ ἄν σέβειν δίκας;

το να μιλάς για τα ελαττώματα των άλλων, ενώ ο ίδιος είσαι αψεγάδιαστος, δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε σωστό
λέγειν δ᾿ ἄμομφον ὄντα τούς πέλας κακῶς πρόσω δικαίων ἠδ᾿ ἀποστατεῖ θέμις

καθώς περνά ο χρόνος, σβήνει μαζί του τα πάντα
χρόνος καθαίρει πάντα γηράσκων ὁμοῦ

όποιος άλλος από τους ανθρώπους ή στο θεό ή σε κάποιον ξένο ή στους γονείς του αμάρτησε, να τιμωρείται αντάξια
τις ἄλλος ἤλιτεν βροτῶν ἤ θεόν ἤ ξένον τιν᾿ ἀσεβῶν ἤ τοκέας φίλους, ἔχονθ᾿ ἕκαστον τῆς δίκης ἐπάξια

κανείς δε μπορεί να περάσει όλη του τη ζωή χωρίς συμφορές
οὔτις μερόπων ἀσινῆ βίοτον διά πάντ᾿ ἔντιμος ἀμείψει

πάντα νικούν οι θεοί και δε βοηθούν τους κακούς, άρα είναι σωστό να σεβόμαστε την επουράνια εξουσία
κρατεῖ τ᾿ αἰεί πως τό θεῖον παρά τό μή ὑπουργεῖν κακοῖς, ἄξια δ᾿ οὐρανοῦχον ἀρχάν σέβειν

πόνος για τις γυναίκες να είναι χωρίς τον άντρα τους
ἄλγος γυναιξίν ἀνδρός εἴργεσθαι

καλύτερα να τους έχεις όλους εχθρούς παρά τους θεούς
ἅπαντας ἐχθρούς τῶν θεῶν ἡγοῦ πλέον

η ντροπή στην ομιλία μπερδεύει τα λόγια· ο άντρας στον άντρα μιλά με περισσότερο -από τη γυναίκα- θάρρος και φανερώνει καθαρά τη σκέψη του
αἰδώς γάρ ἐν λέχῃσιν οὖσ᾿ ἐπαργέμους λόγους τίθησιν· εἶπε θαρσήσας ἀνήρ πρός ἄνδρα κἀσήμηνεν ἐμφανές τέκμαρ

γιατί κανείς δε σέβεται όσα οι θεοί δεν αγαπούν
σέβει γάρ οὔτις τό δυσφιλές θεοῖς