Αισχύλος, Ευμενίδες, στιχ. 550-557 (χορός)
Όποιος από μόνος του, χωρίς να τον ωθεί κάποια ανάγκη, είναι δίκαιος, δεν θα είναι ποτέ του δυστυχής· μακάρι καμιά συμφορά να μην τον βρει. Όποιος, όμως, τολμά τ᾿ αντίθετα και κάνοντας αδικίες από παντού μαζεύει και αρπάζει με τη βία, όταν έρθει η ώρα θα τον ρημάξει το κακό όντας με σκισμένα πανιά και κατάρτι σπασμένο
ἐκ τῶνδ᾿ ἀνάγκας ἄτερ δίκαιος ὤν οὔκ ἄνολβος ἔσται· πανώλεθρος δ᾿ οὔποτ᾿ ἄν γένοιτο. τόν ἀντίτολμον δέ φαμι παρβάδαν ἄγοντα πολλά παντόφυρτ᾿ ἄνευ δίκας βιαίως ξύν χρόνῳ καθήσειν λαῖφος, ὅταν λάβῃ πόνος θραυομένας κεραίας