Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.1341-1345 (Νεοπτόλεμος)
Ανάγκη για τον άνθρωπο να υπομένει πάντα τις συμφορές που οι θεοί του δίνουν· όσοι όμως ρίχνονται θεληματικά στα βάσανα μονάχοι, όπως εσύ, συγχώρηση σ’ αυτούς κανείς δε δίνει, και δίκια, ούτε λύπηση ποτέ δεν τους αξίζει
Ἀνθρώποισι τὰς μὲν ἐκ θεῶν τύχας δοθείσας ἔστ’ ἀναγκαῖον φέρειν· ὅσοι δ’ ἑκουσίοισιν ἔγκεινται βλάβαις, ὥσπερ σύ, τούτοις οὔτε συγγνώμην ἔχειν δίκαιόν ἐστιν οὔτ’ ἐποικτίρειν τινά