Θουκυδίδης, Ιστορία Β’, παρ.35 (Επιτάφιος Περικλέους)
Γιατί οι έπαινοι που λέγονται για τους άλλους γίνονται ανεκτοί μόνο ως εκεί που ο καθένας νομίζει πως είναι ικανός να κάνει κάτι απ’ αυτά που άκουσε. Γι’ αυτά που ξεπερνούν τις δυνάμεις του, επειδή ζηλεύει, δεν τα πιστεύει.
μέχρι γάρ τοῦδε ἀνεκτοί οἱ ἔπαινοι εἰσί περί ἑτέρων λεγόμενοι, ἐς ὅσον ἄν καί αὐτός ἕκαστος οἴηται ἱκανός εἶναι δρᾶσαι τί ὧν ἤκουσεν · τῷ δέ ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη καί ἀπιστοῦσιν