ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Η σημερινή ημέρα θα είναι η αρχή μεγάλων κακών για τους Έλληνες (έναρξη Πελοποννησιακού πολέμου)
ἥδε ἡ ἡμέρα τοῖς Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει

Γιατί με τον πόλεμο εξασφαλίζεται περισσότερο η ειρήνη, ενώ, με πρόσχημα τη διασφάλιση της ειρήνης, το να μην πολεμήσει κανείς δεν είναι ακίνδυνο
ἐκ πολέμου μέν γάρ εἰρήνη μᾶλλον βεβαιοῦται, ἀφ’ ἡσυχίας δέ μή πολεμῆσαι οὐχ ὁμοίως ἀκίνδυνον

Γιατί όχι μόνο αυτός που υποδουλώνει είναι υπεύθυνος για την υποδούλωση, αλλά και αυτός που, ενώ μπορεί να τη σταματήσει, αδιαφορεί
οὐ γάρ ὁ δουλωσάμενος, ἀλλ᾿ ὁ δυνάμενος μέν παῦσαι περιορῶν δέ ἀληθέστερον αὐτό δρᾷ

Η δυστυχία, για να στο πω και πάλι, δεν έχει φίλους
ἄφιλον, ἵν’ αὖθις σοι λέγω, το δυστυχές

Πρέπει να φεύγεις μακριά από χυδαίο εχθρό σου
φεύγειν σκαιόν ἄνδρ’ ἐχθρόν χρεών

Γιατί όταν βλέπεις τον εχθρό να περνά από την ευτυχία στη δυστυχία νιώθεις απέραντη χαρά
ἐκ γάρ εὐτυχοῦς ἥδιστον ἐχθρόν ἄνδρα δυστυχοῦνθ’ ὁρᾶν

Γιατί δε θα προδώσουμε τους αγαπημένους μας στις συμφορές
οὐ γάρ τά φίλτατ’ ἐν κακοῖς προδώσομεν

Ολότελα αχάριστος είναι εκείνος που δεν τιμά τους φίλους του με όλη του την καρδιά και ανοιχτή ψυχή. Ποτέ δε θα γίνει δικός μου φίλος
ἀχάριστος ὄλοιθ᾿, ὅτῳ πάρεστιν μή φίλους τιμᾶν καθαρᾶν ἀνοίξαντα κλῇδα φρενῶν. ἐμοί μέν φίλος οὔποτ’ ἔσται

Πρέπει ο κάθε άνθρωπος, Άδμητε, να μιλά ελεύθερα στο φίλο του και να μην κρατά μέσα του σωπαίνοντας τα παράπονά του
φίλον πρός ἄνδρα χρή λέγειν ἐλευθέρως, Ἄδμητε, μομφάς δ’ οὐχ ὑπό σπλάχνοις ἔχειν σιγῶντ᾿.

Γιατί εκφράζει κανείς παράπονα σε φίλους που έσφαλαν, ενώ σε εχθρούς που αδίκησαν κατηγορίες
αἰτία μέν γάρ φίλων ἀνδρῶν ἐστίν ἁμαρτανόντων, κατηγορία δέ ἐχθρῶν ἀδικησάντων

Και οι χειρότεροι εχθροί δεν είναι αυτοί που, σαν εσάς, κάπου έβλαψαν τους εχθρούς τους, αλλά αυτοί που ανάγκασαν τους φίλους να γίνουν εχθροί
καί πολεμιώτεροι οὐχ οἱ τούς πολεμίους που βλάψαντες ὑμεῖς ἤ οἱ τούς φίλους ἀναγκάσαντες πολεμίους γενέσθαι

Πρέπει ν’ αλλάζει γνώμη η ηλικία και ν’ αφήνει τα ακατόρθωτα. Δεν είναι δυνατό τώρα πάλι ν’ αποκτήσεις τη χαμένη σου νιότη.
χρή γνωσιμαχεῖν τήν ἡλικίαν, τά δ᾿ ἀμήχαν᾿ ἐᾶν. οὐκ ἔστιν ὅπως ἥβην κτήσῃ πάλιν αὖθις

Η πιο μεγάλη δόξα για τα παιδιά είναι να θέλουν να μοιάσουν στους καλούς γονείς κάλλιστον ὅστις ἐκ πατρός χρηστοῦ γεγώς ἐς ταὐτόν ἦλθε τοῖς τεκοῦσι τούς τρόπους