Φρούτα στο κουτάλι!

Δημοσιεύθηκε 25 Νοεμβρίου 2017 από τον/την 3ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

eTwinning ΤΕΧΝΗ ΤΕΧΝΗ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ;

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – Μήνας Γλυπτικής

Στις διαδικτυακές περιηγήσεις μας στη τέχνη της γλυπτικής είδαμε πολλά γλυπτά έργα. Ένα που μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι και το «Spoonbridge and Cherry» των Claes Oldenburg και Coosje van Bruggen, που βρίσκεται στη Μινεάπολη των ΗΠΑ.

Αφού είδαμε πολλές φωτογραφίες του, συζητήσαμε για το έργο και εμβαθύναμε σε αυτό αξιοποιώντας κάποιες από τις ρουτίνες που προτείνονται από το artful thinking . Πιο ειδικά χρησιμοποιώντας τη ρουτίνα see/think/wonder έθεσα στα παιδιά ερωτήματα όπως: Τι βλέπετε εδώ; Τι νομίζετε για αυτό που βλέπετε; Για ποιο πράγμα αναρωτιέστε;

Τα παιδιά εξέφρασαν τις απόψεις τους:

Είναι ένα κουτάλι με ένα κερασάκι πάνω από ένα ποταμάκι. Είναι σα γέφυρα από πάνω. Το κερασάκι είναι κόκκινο και το κουτάλι άσπρο. Βλέπω ότι έχει μαύρο κοτσάνι. Είναι σε ένα πάρκο γιατί πίσω βλέπω τα σπίτια, τις πολυκατοικίες και τα δέντρα.

Νομίζω ότι είναι τσουλήθρα για να κάνουν τα παιδιά γιατί είδα πάνω ένα παιδί να ανεβαίνει. Είναι πολύ μεγάλο σαν τα σπίτια, δεν είναι σαν αυτό που τρώμε. Νομίζω ότι είναι γέφυρα για να μην πατάνε στο νερό οι άνθρωποι. Νομίζω ότι είναι καταπέλτης για να πετάξουν το κεράσι πολύ ψηλά.

Αναρωτιέμαι ποιος το έφτιαξε και το έβαλε εκεί. Πώς το κουβάλησε αφού είναι πολύ μεγάλο; Αναρωτιέμαι μήπως τους βοήθησε κανένας γίγαντας. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να ανέβω πάνω στο κεράσι. Αναρρωτιέμαι αν μπορώ να φάω το κεράσι.

Είπαμε λοιπόν να δώσουμε ένα όνομα σε αυτό το γλυπτό (ρουτίνα «headlines»):

ΚΕΡΑΣΟΚΟΥΤΑΛΙ (Εύα)

ΚΕΡΑΣΙ ΣΤΟ ΚΟΥΤΑΛΙ (Γιάννης)

ΚΑΜΠΥΛΟΚΕΡΑΣΟΓΕΦΥΡΑ (Πηνελόπη)

ΚΕΡΑΣΙ ΣΕ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ ( Χρήστος)

ΚΕΡΑΣΙ ΜΕ ΤΣΟΥΛΗΘΡΑ (Ζωή)

ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΕΡΑΣΙ (Μαριλένα)

ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΜΕ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΚΑΙ ΚΟΤΣΑΝΑΚΙ (Άγγελος)

ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΚΟΥΤΑΛΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΕΡΑΣΙ (Μαρία)

Όταν μεταφράσαμε το όνομα του έργου ( ΚΟΥΤΑΛΟΓΕΦΥΡΑ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΙ) τα παιδιά γέλασαν και είπαν ότι κάποια από αυτά πλησίασαν πολύ!

Mας αρέσει όμως να φτιάχνουμε και ιστορίες. Έτσι χρησιμοποιώντας τη ρουτίνα Beginning/Middle/End δημιουργήσαμε τρεις ιστορίες.

Αν το γλυπτό ήταν στην αρχή μιας ιστορίας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας που είχε φάει μια τεράστια τούρτα και τον πόνεσε η κοιλιά του και γουργούριζε. Άφησε σε ένα πάρκο το κουτάλι με την τελευταία του μπουκιά, που ήταν το κερασάκι και πήγε σπίτι του να κοιμηθεί μέχρι να του περάσει. Κοιμήθηκε για ένα μήνα και όταν ξύπνησε θυμήθηκε το κερασάκι και πήγε να το πάρει. Είδε όμως ότι οι άνθρωποι το έκαναν γέφυρα για να περνούν το ποτάμι και δεν το πήρε γιατί ήταν καλός και ήθελε να τους βοηθήσει. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα κι ο γίγαντας έπινε πορτοκαλάδα με ένα τεράστιο καλαμάκι!

Αν το γλυπτό ήταν στη μέση μιας ιστορίας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι καλλιτέχνες που ήθελαν να σχεδιάσουν ένα γλυπτό αλλά δεν ήξεραν τι. Για αυτό κοιμήθηκαν. Στον ύπνο τους ήρθε μια καλή νεράιδα και τους έδωσε μια φοβερή ιδέα. Να σχεδιάσουν ένα τεράστιο κουτάλι με ένα αληθινό κεράσι πάνω από ένα ποτάμι σαν να είναι γέφυρα για να περνάνε οι άνθρωποι. Μόλις ξύπνησαν οι καλλιτέχνες πήραν τα εργαλεία τους και το έφτιαξαν. Το έβαλαν πάνω από το ποτάμι και όλοι όσοι το έβλεπαν, έλεγαν: «Ωχ είναι σούπερ!!!». Δεν βρέχονταν όταν περνούσαν το ποτάμι και αν πεινούσαν έτρωγαν λίγο κερασάκι ώσπου αυτό τελείωσε. Όταν το είδε αυτό η νεράιδα τους μάλωσε και τους είπε: » Πώς το φάγατε όλο; Τώρα τι θα έχουμε;» Οι άνθρωποι τότε σκέφτηκαν να βάλουν εκεί ένα ψεύτικο για να μην το τρώνε και είπαν τους καλλιτέχνες να σχεδιάσουν ένα και να το βάλουν πάνω στο κουτάλι. Έτσι έκαναν κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Αν το γλυπτό ήταν στο τέλος μιας ιστορίας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι παιδιά σε ένα πάρκο που δεν είχε καθόλου παιχνίδια και βαριότανε πολύ. Πήγαν στο δήμαρχο και του είπαν: «Θέλουμε παιχνίδια στο πάρκο». Αυτός ήξερε μόνο ένα μάστορα, τον κύριο Γιώργο, αλλά έφτιαχνε μόνο κουτάλια. Του είπε ο δήμαρχος:

-«Κύριε Γιώργο να κάνεις παιχνίδια στο πάρκο»

-«Μα εγώ ξέρω να φτιάχνω μόνο κουτάλια»

-«Ε τότε κάνε ένα κουτάλι μεγάλο σαν τσουλήθρα για να τσουλάνε τα παιδιά επάνω»!

Ο κύριος Γιώργος έφτιαξε αυτό το κουτάλι σαν τσουλήθρα, έβαλε και το κεράσι κι όλα τα παιδιά έπαιζαν εκεί κάθε μέρα. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Την επόμενη μέρα δημιουργήσαμε με πλαστελίνη τα δικά μας γλυπτά φρούτα σε κουτάλι, σε μικρότερη βέβαια κλίμακα. Κάθε παιδί διάλεγε ένα φρούτο το έπλαθε με πλαστελίνη και το τοποθετούσε σε ένα λυγισμένο κουτάλι.

Και όλα τα φρούτα στο κουτάλι σαν ομάδα!

Σκέψεις πάνω σ` ένα έργο του Paul Gauguin

Δημοσιεύθηκε 2 Απριλίου 2017 από τον/την 3ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

Με αφορμή το πρόγραμμα μουσικής «Βάλτε τη μουσική μέσα στη ζωή και νοιώστε συναισθήματα μεγάλοι και μικροί» που υλοποιούμε αυτή τη χρονιά, αλλά και το θέμα «Άνοιξη» , έγινε παρουσίαση στα παιδιά του έργου «Mandolin and Vase of Flowers» του Paul Gauguin.

Αφού το παρατήρησαν καλά αξιοποιήσαμε τη ρουτίνα Colors/shapes/Lines του artful thinking.

Στην ερώτηση τι χρώματα βλέπετε απάντησαν:

πορτοκαλί-κίτρινο-άσπρο-καφέ-ροζ-μαύρο-πράσινο-λαχανί-μωβ-μπεζ.

Στην ερώτηση τι σχήματα βλέπετε απάντησαν:

τετράγωνο-κύκλο-ρόμβο-οβάλ.

Στην ερώτηση τι γραμμές βλέπετε απάντησαν:

ευθείες και καμπύλες.

Στη συνέχεια τα παιδιά χώριστηκαν σε δύο ομάδες και παρουσίασα το μισό έργο στη μία ομάδα και το άλλο μισό στην δεύτερη.

Χρησιμοποιήθηκε η ρουτίνα The Elaboration Game, που βοηθάει τα παιδιά να εστιάσουν στις λεπτομέρειες.

Στην πρώτη ομάδα απάντησαν:

1. Βλέπω ένα μαντολίνο

2. Βλέπω ένα μαντολίνο που είναι πάνω σε ένα τραπεζομάντηλο

3. Βλέπω ένα καφέ μαντολίνο που είναι πάνω σε ένα τραπεζομάντηλο με πολλά χρώματα

4. Βλέπω ένα καφέ μαντολίνο που είναι πάνω σε ένα τραπεζομάντηλο με πολλά χρώματα, με μανιτάρια και ένα κίτρινο λουλούδι

Στη δεύτερη ομάδα απάντησαν:

1. Βλέπω μία γλάστρα με λουλούδια

2. Βλέπω μία γλάστρα με λουλούδια πορτοκαλί, κίτρινα και ροζ, ένα μαύρο ζουζούνι και πράσινα φύλλα

3. Βλέπω μία γλάστρα με λουλούδια πορτοκαλί, κίτρινα και ροζ, ένα μαύρο ζουζούνι και πράσινα φύλλα και η γλάστρα είναι ζωγραφισμένη με λουλούδια.

Στη ρουτίνα Headlines οι τίτλοι που έδωσαν στο έργο (ενώ δεν γνώριζαν τον πραγματικό τίτλο που τους παρουσίασα μετά) ήταν:

Μαντολίνο και λουλούδια (Παναγιώτης)

Ωραία Λουλούδια (Ξένια)

Όμορφα λουλούδια (Αναστάσης)

Ένα μαντολίνο και πολλά λουλούδια (Αθανάσιος)

Η σχεδίαση του μαντολίνου (Τάσος)

Γλάστρα με λουλούδια (Θανάσης)

Μουσική Άνοιξη (Άγγελος)

Τα παιδιά όμως είναι τα ίδια γεμάτα φαντασία και χρησιμοποιώντας τη ρουτίνα Beginning/Middle/End δημιούργησαν τρείς ιστορίες αναφορικά με το έργο.

Αν η ζωγραφιά ήταν στην αρχή μιας ιστορίας

Μια φορά σε ένα τραπέζι υπήρχε ένα μαντολίνο και μία γλάστρα με λουλούδια. Σε λίγο πάνω στο τραπέζι ανέβηκε ένας ποντικός για να βρει τυρί να φάει. Τυρί δεν βρήκε αλλά μύρισε τα λουλούδια και του άρεσαν πολύ. Αποφάσισε τότε να τα πάρει στο σπίτι του για να τα έχει. Ήταν όμως μικρός και δεν μπορούσε να σηκώσει το βάζο. Γι` αυτό μπήκε μέσα στο μαντολίνο και το έκανε σπίτι του να μένει εκεί μαζί με τα λουλούδια, να τα μυρίζει και να γίνει μουσικός.

Αν η ζωγραφιά ήταν στη μέση μιας ιστορίας

Μια φορά ήταν ένας μουσικός που ήταν μπαμπάς και είχε 14 παιδιά. Τα παιδιά του ήταν άτακτα και τους έπαιζε μαντολίνο κάθε βράδυ για να κοιμηθούν. Μετά σκέφτηκε να πάει να κάνει μία συναυλία και να παίξει μαντολίνο για όλο τον κόσμο. Πήγε στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα και έπαιξε το μαντολίνο του στην ορχήστρα που είχε κιθάρες, πιάνο, τύμπανα, βιολιά, τούμπα, σαξόφωνο, πιατίνια, τρομπέτες, φλογέρες και ντραμς. Έπαιξε πολύ ωραία και για βραβείο του έδωσαν μία ανθοδέσμη με ωραία λουλούδια. Όταν γύρισε στο σπίτι του τα έβαλε στο βάζο και άφησε δίπλα και το μαντολίνο. Τα παιδιά του ξύπνησαν, χάρηκαν και μύρισαν τα λουλούδια. Αποφάσισαν να γίνουν καλά παιδιά και να γίνουν μουσικοί σαν τον μπαμπά τους, να κάνουν συναυλίες και να τους χαρίζουν ανθοδέσμες.

Αν η ζωγραφιά ήταν στο τέλος μιας ιστορίας

Μια φορά ήνα μία γάτα που την έλεγαν Ψιψίνα και κυνηγούσε ένα σκύλο, που τον έλεγαν Φρέντι. Τον κυνηγούσε μέσα σ` ενα κήπο. Δεν μπορούσε όμως να τον πιάσει γιατί ήταν σούπερ-σκύλος, γρήγορος και δυνατός και είχε σούπερ-ταχύτητα. Ο σκύλος καθώς έτρεχε έκοβε με το στόμα του λουλούδια μέχρι που δεν χωρούσε άλλα. Ο άντρας του σπιτιού που το έλεγαν Γιώργο, είδε το σκύλο του με τα λουλούδια στο στόμα και του τα πήρε και τα έδωσε στη γυναίκα του τη Σοφία. Η Σοφία τα πήρε και τα `βαλε στο βάζο πάνω στο τραπέζι, δίπλα στο μαντολίνο της.

“Το Ελληνόπουλο”

Δημοσιεύθηκε 24 Μαρτίου 2017 από τον/την 3ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

Μιλώντας για την ελληνική επανάσταση του 1821 διαβάσαμε το ποιήμα του Β. Ουγκώ «Το Ελληνόπουλο» που γράφτηκε το 1828 και αναφέρεται στην καταστροφή της Χίου από τους Οθωμανούς Τούρκους στις 30 Μαρτίου 1822.

Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μεσ’ την αφάνταστη φθορά.

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ’ ήθελες τάχα να ‘χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν’ αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;

Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ’ το δεντρί
που μεσ’ στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ’ έν’ άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ’ απ’ τον ίσκιο του να βγει;

Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα
και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ’ όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τ` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά.

Μετάφραση στα ελληνικά: Κ. Παλaμάς

Για να προσεγγίσουμε και να εμβαθύνουμε στο ποίημα χρησιμοποιήσαμε την τεχνική του έντεχνου συλλογισμού (artful thinking). Ειδικότερα χρησιμοποιήσαμε τη ρουτίνα step inside: “Perceive, know, care about” (τι αισθάνεται/αντιλαμβάνεται, τι γνωρίζει/πιστεύει και για τι νοιάζεται ο ήρωας. Αφού έγινε παρουσίαση του ποιήματος τα παιδιά απάντησαν:

Το παιδί αισθάνεται/αντιλαμβάνεται:

Ότι γίνεται πόλεμος.
Ότι γύρω του όλα είναι καμμένα ακόμα και τα δέντρα.
Ότι οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό και όλα τα σπίτια.
Ότι όλοι οι άνθρωποι σκοτώθηκαν.
Ότι έμεινε μόνο του.
Αισθάνεται μόνο του, στεναχωρεμένο, φοβισμένο και κλαίει.
Αισθάνεται θυμωμένο.

Το παιδί γνωρίζει/πιστεύει:

Ότι ο πόλεμος είναι κακός.
Ότι δεν θέλει τον πόλεμο.
Ότι θα μείνει μόνο του για πάντα.
Ότι δεν θα ξαναέχει την ειρήνη κοντά του.
Ότι θα έρθουν κι άλλοι Τούρκοι να ξανακάνουν πόλεμο.
Ότι πρέπει να πολεμήσει για την ελευθερία.
Ότι είναι μικρό για να πολεμήσει.
Ότι δεν του αρέσει να έχει πράγματα.

Το παιδί νοιάζεται:

Για να βρει βόλια και μπαρούτι να πολεμήσει.
Για να έχει πολλά όπλα.
Για να έχουμε ειρήνη.
Για τους γονείς του που σκοτώθηκαν.
Για τα παιδιά που σκοτώθηκαν.
Για να μη σκοτωθεί και το ίδιο.
Για να μην ξαναέρθουν οι Τούρκοι.
Γιατί είναι μικρό αλλά θέλει να πολεμήσει.

Χρησιμοποιήσαμε επίσης τη ρουτίνα “headlines” και δώσαμε νέους τίτλους στο ποίημα. Σύμφωνα με τα παιδιά το ποίημα θα μπορούσε να ονομάζεται:

Όταν σκοτώθηκαν (Τάσος)
Ελευθερία ή Θάνατος ( Θανάσης)
Θάνατος (Έλενα)
Οι πολεμιστές ( Αναστάσης)
Είναι όλα καμμένα (Εύα)
Το παιδί που πολεμάει (Ξένια)
Τα βόλια( Νάντια)
Τα σπαθιά για να πολεμήσουν (Παναγιώτης)
Οι Τούρκοι που πολέμησαν ( Άγγελος)

Στη συνέχεια τα παιδιά “ζωντάνεψαν” τη σκηνή και το διάλογο του ποιήματος, μπήκαν στους αντίστοιχους ρόλους και “βίωσαν” τις καταστάσεις και τα συναισθήματα του ποιήματος.

…Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά…

…Τι θες κι απ` όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τ` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;…

Περήφανοι όλοι

Δημοσιεύθηκε 24 Μαρτίου 2017 από τον/την 3ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

Ένα τραγούδι που μάθαμε και αγαπούν πολύ τα παιδιά για την 25η Μαρτίου είναι το “Περήφανοι όλοι” . Για να βοηθηθούν τα παιδιά σε μια πιο ενεργητική και σε βάθος ακρόαση χρησιμοποιήσαμε τη ρουτίνα listening: ten times two της μεθόδου Artful thinking.

Τα παιδιά άκουσαν με προσοχή το τραγούδι μία φορά και εξέφρασαν από μια σχετική λέξη. Άκουσαν και μια δεύτερη φορά το τραγούδι και έδωσαν ακόμα μία λέξη, όχι όμως την ίδια με πριν.

Οι λέξεις που δόθηκαν από τα παιδιά

Μια ακόμα ρουτίνα που αρέσει πολύ στα παιδιά είναι να βρίσκουν έναν άλλο τίτλο για το τραγούδι.